ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

เมื่อความรัก หักหลัง หวังทำร้าย
พุ่งเป้าหมาย คล้ายเช่น จะเข่นฆ่า
จบเรื่องราว คราวรัก หักใจลา
เผชิญหน้า ท้าทาย ตายทั้งเป็น

อย่าให้รัก บาดลึก ระทึกขวัญ
ตัดสัมพันธ์ มันไป อย่าได้เห็น
หากเหนี่ยวไว้ ให้เชือด อย่างเลือดเย็น
สุดท้ายเป็น เช่นเหยื่อ เพื่ออะไร

พิมพิลาไลย

[สายใย]

ถ้าไม่รักหัวใจคงไม่เศร้า
ยิ่งรักเขาข้างเดียวเปลี่ยวไฉน
เกินจะหักรักล้ำต้องทำใจ
ไม่อยากให้บาดลึก ผนึกทรวง

คิดจะหักอาลัยว่าไม่รัก
มันแสนหนักจักระทมตรมใหญ่หลวง
เพราะความรักสลักซึ้งตรึงแด ดวง
สุดจะหน่วงโน้มใจไปจากเธอ

 

[ดิษฐา]

เมื่อมีรักมักทุกข์ จริงทุกชาติ
รู้ยังขลาด พลาดท่า พาใจเผลอ
รักซึมบาดอาจตาย คล้ายใจเบลอ
ศึกหนักเจอ เผลออวด รอยปวดใจ

รอยบาดแผลแท้จริง ยิ่งกว่าเจ็บ
เกินปิดเย็บเจ็บแสบ แทบหม่นไหม้
รอยด่างดำทำร้าย ให้หน่ายใจ
เยี่ยวยาไป ไร้ผล อย่าทนเลย

[สุดสาย]

ในนิยามของความรักมักแตกต่าง
รักสรรค์สร้างวางหัวใจใคร่เฉลย
ใครมีรักที่อบอุ่นคงคุ้นเคย
ใครเมินเฉยโดนเอ่ยลาคงล้าใจ

ถ้าไม่รักหัวใจคงไม่เศร้า
ไม่บาดลึกแผลเก่าเราทำไว้
แต่เมื่อมีรักมาท้าทายใจ
ต้องเตรียมรับความพ่ายไว้ใกล้ตัว



..nara..

[แป้งน้ำ]

"ความเป็นคุณ"  ฉันจะเก็บไว้ในความทรงจำ
เนิ่นนานแล้วที่ถลำลึกไปไขว่คว้า
อย่าถามว่าทำไม? ต้องก้าวจากไปแบบไม่บอกลา
คำพูดสุดท้าย . . ขอเก็บไว้คนเดียวดีกว่า .. . แทนค่าทุกความเสียใจ

อีกหน่อย .. . คุณก็คง "ชาชิน"
เรื่องราวของฉันคงจบสิ้น . .. ลงง่ายๆ
ชีวิตคุณต้องเดินไปข้างหน้า "ไม่มีฉันคงไม่เป็นไร"
ไม่ใช่คุณไม่มีค่ากับหัวใจ . . แต่สายตาคนที่อยู่กาย . . ฉันแคร์!!

. . . .

[jt]

ตัวข้านี้ เคยมีแผล จากรักบาด
น่าอนาถ บาดแผลลึก ไม่เท่าไหร่
แต่เจ็บปวด รวดร้าว แทบขาดใจ
เพราะแผลร้าย ลุกลาม เกินห้ามทัน

ด้วยสนิม ที่คมรัก ปักเอาไว้
คอยทำลาย ความรู้สึก ลึกมหันต์
ยังคิดถึง หนึ่งคนนี้ ทุกวี่วัน
ทั้งที่เขา คนนั้น แทงใจเรา

 

[เศษเหล็ก//]

 

........อันความรัก นั้นเปรียบเปรย ได้หลายแบบ
ยิ่งสวยแซบ ยั่วอารมณ์ ขมชั่วร้าย
สายตาซึ้ง วาจาหวาน หลงไหลตาย
ห้วงสุดท้าย หัวใจสลาย เศร้าตรอมตรม

.....มีมากนัก ชอบยึดติด คิดคลั่งไคล้
เปลือกนอกใส แต่ภายใน นั้นมีปม
มารยาล้วน เคล้าครวญคารม
สุขใจสม ขมบาดลึก ถึงทรวงใน

...............เศษเหล็ก.

[ปรางทิพย์]

นัยนิยามความรักจำหลักฝัน
สื่อสัมพันธ์วันพบแรกสบหวาน
แล้วดำเนินเดินต่อพอสราญ
ครั้นเบ่งบานพาลหวังยากยั้งตน

กลิ่นดอกรักจักหอมจึงยอมแลก
บ้างก็แปลกแทรกแซงแย่งสับสน
กลายเป็นศึกฮึกเหิมเพิ่มเล่ห์กล
บ้างก็ทนหม่นเศร้าเคล้าทำนอง

หากรอยรักจักบาดสวาทลึก
ห้วงรู้สึกนึกไปฤทัยหมอง
เป็นเพราะหวังยั้งยากอยากครอบครอง
ฤาเป็นสองรองเขาจึงเศร้าทรวง

รักของฉันนั้นเป็นเส้นขนาน
มิอาจสานนานเนิ่นเผชิญหวง
ต้องหลบลี้หนีซ่อนคำวอนลวง
ไม่ถามทวงห่วงหา...รอยอาลัย....

[ไพร พนาวัลย์]

ถ้าจะห้าม หัวใจ ไม่ให้รัก
ที่สลัก ลึกซึ้ง ตรึงใจฉัน
ไม่ให้บาด บนใจ ใฝ่ประจัน
ไม่มีวัน ห้ามได้ ใจไม่ฟัง

ใจร่ำร้อง ก้องอก แม้หมกไหม้
ก็จะใฝ่ รักเธอ จนเพ้อคลั่ง
โปรดสงสาร ฉันเถิด อย่าชิงชัง
แม้ใจพัง ขอรักน้อง แม้ต้องตาย

 

“ปรางค์  สามยอด”

[กุลมาตา(singlemom99)]

สามวันจาก  นารี  หนีเป็นอื่น
รักบาดลึก สุดขืน  ฝืนไว้ได้
รักของชาย  ไม่ซื่อ  สัตย์ถือไว้
อย่าให้รัก บาดไป  ลึกไกลเลย

สามวันตัด  หัดไว้  นะใจหญิง
อยู่อย่างหยิ่ง  คนเดียว  เดี่ยวโดดเฉย
ดีกว่ารัก  บาดลึก  ตรึกตรองเอย
ไม่รักใคร  ใครเลย  เชยก็ยอม

[nasmok]

--------------------------------------------------------------------------------------
จะห้ามให้ไม่รักคงหักยาก     แม้เธอฝากรอยแผลลึกแค่ไหน
ทำได้เพียงแค่รักษาให้ซาไป     แต่จะให้หายดีไม่มีทาง
ทำได้เพียงแค่ประครองความหมองหม่น     ไม่ให้ล้นยับเยินเกินสะสาง
หวังสักวันรอยแผลลึกรู้สึกจาง     คงคิดถึงเธอได้อย่างไม่ครางใจ
ถึงวันนี้แผลร้ายจะหายลึก     แต่รอยแผลที่ผนึกรู้สึกได้
ยังมองเห็นเป็นทางอยู่กลางใจ     และคงอยู่ตลอดไปไม่คลายจาง
--------------------------------------------------------------------------------------

[my smile]

สำหรับรอยแผลที่ไม่มีวันหาย
พร้อมเรื่องราวโหดร้ายที่เธอมอบให้
ฉันจะไม่ใส่ใจลืมมันไป
เก็บไว้เพียงแต่สิ่งสวยงาม

ขอแค่เธออย่าทำร้ายฉัน
ตอกย้ำมันด้วยการไถ่ถาม
หยุดการสงสาร ไม่ต้องทำดี อย่าพยายาม
สิ่งสวยงามจอมปลอม จะไม่มีวันเพิ่มขึ้น เข้าใจไหมเธอ?

 

[ตะวันฉาย]

...ไม่มีใครอยากให้รักมันบาดลึก
เกินรู้สึกจะบันทึกผนึกได้
จึงฝังรากหยั่งลงเข้าตรงใจ
เจ็บซอนไชไปทั่วร่างไม่ส่างซา

...มีน้ำตานอนแช่แผลในอก
ระทวยทกฟกซ้ำย้ำเข้าหา
แม้เจ็บปวดรวดร้าวกี่ก้าวมา
ก็อุรามันรักภักดิ์เพียงเธอ

...ถึงรอยไหม้ยังมิคลายหายจากเจ็บ
จะคอยเก็บเป็นบทเรียนเวียนเสนอ
เอาความรักเย็บแซมแกมละเมอ
อย่าพลั้งเผลอให้รักบาดปาดกมล

...หวังสักวันรอยแผลเก่าจะเบาคลาย
พาสลายไปกับกาลผ่านสักหน
หากวันนี้มีคิดถึงซึ่งหนึ่งคน
ที่เข้าปนค้นใจอยู่มิรู้ลืม...หวังจะยืมลบรอยบาดให้ขาดไป...

[ฌลา]

...แค่อีกเรื่อง...ที่เข้ามา...
แต่งแต้มช่วงเวลา...ให้มีสีสัน...
ชมพูบ้าง..ดำบ้าง...ก็ช่างมัน..
เพราะแค่อีกไม่นาน...ก็กลายเป็นแค่วันวาน...ผ่านพ้นไป...

...แค่หนึ่งเรื่องราว...ที่ผ่านมา
อีกไม่นานก็ร้างลา...หลบหาย
กี่ล้านหยดน้ำตา...ไม่นานก็ลับลา...แห้งไป...
กี่คืนที่อ่อนไหว....ไม่นานก็ผ่านไป...อีกวัน

...นะคนดี...ไม่ต้องเสียใจ...
อีกไม่นานก็หายไป...เชื่อฉัน...
แค่ความรักมันทำร้าย...ไม่นานก็จางหาย..เหมือนกัน..
อย่าทิ้งชีวิตในวันวาน...ลุกขึ้นข้ามผ่าน...เพื่อวันต่อไป...

[ระบายจันทร์]

รอยรักร้าวเจนตาเหมือนจารึก
บาดอารมณ์รู้สึกผนึกฝัง
ดุจศิลาจารึกนั่นกระมัง
ศตวรรษแล้วยังไม่จางรอย

[robozo]

มีรักแล้วอย่าให้รักมันมาร้าย
อย่าแพ้พ่ายใจตัวกลัวหมนหมอง
หากสมหวังความหลังอย่าลำพอง
ดุจเสียงกลองหนักเบาเฝ้าระวัง

หากรักกรีดลงลึกสุดรันทด
อย่าเพิ่งหมดกำลังใจไร้ความหวัง
อาจมีดีเริ่มต้นเมื่อพ้นพัง
อย่าเหนียวรังอาลัยให้ล่วงเลย

ถ้ารักแย่แน่แล้วเราเข้มแข็ง
หัวใจแกร่งผ่านมาแล้วเฉยเฉย
ซักวันคงต้องมีรักชมเชย
มันมาเผยให้เราเข้าซักวัน

robozo

["คำหวาน"]

" ปลอบใจรัก "

จะห้ามรักอย่างไรใจก็รัก
จะหาญหักหันหนีรักที่หลง
ก็สุดห้ามหัวใจให้หมดลง
ใจก็คงหลงรักปักหมดใจ

หัวใจรักถูกหักหลังในครั้งนั้น
ความผูกพันพ่ายแพ้แก่รักใหม่
รักที่ไม่มีเราเป็นเจ้าใจ
รักที่ไม่เคยวาดแม้คาดเดา

ชีวิตรักไม่ใช่สูตรสำเร็จ
มีรักจริงรักเท็จรักปนเศร้า
รักสมรักเกิดได้ด้วยใจเรา
กับใจเขาตรงกันมั่นคงนาน

รักอาจไม่สมจริงเป็นสิ่งลวง
รักใช่พวงพยอมที่หอมหวาน
รักมีผิดพลาดได้ในทุกวาร
รักแค่ผ่านสุขสมแล้วตรมตรอม

หากจะรักต้องเผื่อใจไม่สมหวัง
พลาดก็ยังเจ็บปวดน้อยคอยถนอม
ถูกหักหลังรักขมอดดมดอม
ก็ยังพร้อมรักใหม่ด้วยใจสู้

คนมีรักโชคดีที่ได้รัก
ได้ประจักษ์ตรึงจิตติดใจอยู่
รักไม่สมดังคิดผิดเป็นครู
หากรักอยู่ก็คู่กันจนวันตาย.

[เขียนชีวิต]

บทกวีถูกขีดเขียน
บทเพลงถูกบรรเลง
กาฬสังคีต...

น้ำตาถูกละเลง
ซาบซึ้งในบทเพลง
น้ำตาเลือด

แดงฉานรวนร้าว
มืดมิดกัดกิน
เหน็บหนาวทรมาน

คมมีดกรีดใจ
หัวใจชาชิน
รอยแผลมากมาย...เลือดหยดย้อย

จันทราสีแดง
ความตาย
ตายจาก....ลมหายใจ

คืนนี้มืดมิด
ต้องแสงไฟ
ไม่เห็นอะไร....

เฝ้าคอย...แสงตะวัน
กรีดร้องทุรนทุราย...
รอยามเช้า...เผื่อพบแสงตะวัน....