เมื่อวันนั้น เขารักมั่น มันจริงไหม
ลองถามใจ ให้แน่ แท้จริงหรือ
หรือวันนั้น เขากั้นฟ้า ด้วยฝ่ามือ
ให้เราถือ ด้วยใจฝัน มันงมงาย
ในวันนี้ เรารู้ หูตาสว่าง
ว่าหนทาง ที่สร้างฝัน มันสลาย
อยู่กับเรา เขาอยู่ แค่เพียงกาย
แต่หัวใจ ได้หาย จากกายไป
ใครหนอเล่า เขาอยาก จะพลัดพราก
ด้วยรักมาก มิอาจหนี ไปที่ไหน
แต่ตอนนี้ มีแต่คำ ว่าห่างไกล
เตือนใจไว้ คืออดีต ที่กรีดตน
อยู่กับตัว และหัวใจ ที่ไร้คู่
ดีกว่าอยู่ กับดอกใบ แต่ไร้ผล
ได้เรียนรู้ คำว่ารัก จากหนึ่งคน
มีสุขล้น มากมาย กว่าสายไป
ขอเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังเสียใจ ให้กับความรักที่ถูกพลัดพรากนะครับ
