ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

วันนี้วันอาสาฬหบูชา เอาธรรมะ มาฝากจ้า

อันกระพี้ชีวิตติดเติมแต่ง
ราคาแพงเพียงใดไล่เสาะหา
สวยแต่เพียงภายนอกหลอกนัยตา
ถอดออกมาภายในไม่น่ามอง

อันเนื้อหนังมังสาผ้าห่อหุ้ม
ยังโชกชุ่มปฏิกูลฝุ่นทั้งผอง
ต้องชำระสระสรงผงละออง
ใครจับต้องลองดมน่าชมเชย

ส่วนภายในใครก็รู้ดูไม่ได้
ทั้งตับ ไต ใส้ พุง ยุ่งจริงเหวย
อีกน้ำเลือด น้ำหนอง เนืองนองเลย
อสุภะนี่เอย ใครเชยชม

นี่แหละหนอ มนุษย์สุดประเสริฐ
ยังต้องปิด ต้องเปิด ให้เหมาะสม
ใครจะกล้าอร้าอร่ามตามอารมณ์
จึงต้องข่มใจตัวกลัวความอาย

ร่างกายนี้ดั่งเรือพาข้ามฟาก
อย่ายุ่งยากประดับประดาใช่ค้าขาย
รีบจ้ำเรือถึงฝั่งอย่านั่งดาย
ถึงที่หมายทิ้งเรืออย่ารีรอ

คือหมั่นสร้างความดีมีธรรมะ
เอาชนะกิเลสที่มาล่อ
ลด ละ เลิก อบายมุข ทุกอย่างยอ (หยุด)
แล้วเสริมต่อภายในให้ดีงาม

“ปรางค์  สามยอด”

[masapaer]

" เรือชีวิต "

มนุษย์หนอดั้นด้นเทียวค้นนัก
ความอยากชักรากเศร้าเหตุเขลาหาม
ขาดจำกัดขัดใจในนิยาม
จึงหมองตามกิเลสเหตุล่อลวง

ยึดติดมั่นตัวตนขนเอาทุกข์
เหตุด้วยไฟโรมรุกบุกดั่งบ่วง
ยอมทนร้อนกร่อนจิตทุกทิศปวง
เพื่อตักตวงบ่วงกรรมเอาตามใจ

เมื่อกิเลสเหตุหมองร้องยวนยั่ว
มนุษย์กลั้วสุขล้นขนเข้าใส่
ด้วยหลงกลิ่นรูปยศกำหนดไป
ลืมแก่นแท้เหตุใหญ่ใคร่พิศดู

เมื่อคนเรามีตาต่างดวงแก้ว
ของตัวใครต่างแนวที่แพรวอยู่
จะมองค่าของมัน...”นั่นของกู”
หรือพิศรู้ดูตนค้นความจริง

เมื่อร่างกายคือเรือเพื่อส่งจิต
ควรพินิจสิ่งล้วนให้ถ้วนยิ่ง
ตรองกระพี้ชีวิตสะกิดติง
ให้ประวิงยิ่งแก่นที่แน่นแล้ว

เอาพระธรรมนำใจให้เดินทาง
เร่งสะสางทางให้ใสดั่งแก้ว
เรือมนุษย์รุดหน้าฝ่าตามแนว
ให้ถึงแถวของฝั่งอย่างงดงาม

["สายธารศรัทธาธรรม"]

ไม่ได้รวยล้นฟ้ามาจากไหน

ไม่หวั่นไหวคำคนดูถูกกัน

เกิดเป็นคนรวยจนไม่สำคัญ

แต่ยึดมั่นทำดีให้สังคม

ไม่เคยแพ้ท้อแท้ในชีวิต

ถูกลิขิตเกิดมาช่างสุขสม

เป็นลูกพ่อของแม่น่าชื่นชม

แสนสุขสมครบครันเป็นครอบครัว

---พลังศรัทธา---

[บอม ซอง ดุ๊ก]

เกิดแค่คน สู้แค่ตน ตายแค่ตัว
   
แค่บางบาง     ว่าบดบัง     จนมืดมิด
แค่นิดนิด     แต่บิดเบือน     ว่ายิ่งใหญ่
แค่เบาเบา     แต่บุมบ่าม     ว่าหยามใจ
แค่ใกล้ใกล้     แต่บากบั่น     คว้าอันไกล

ขนรีบขน     กรำก่นไว้     หลายกระสอบ
หอบรีบหอบ     กอบโกยไป     หลายหลายชั่ง
คว้ารีบคว้า     กองเก็บไว้     ให้ล้นคลัง
ตวงรีบตวง     กกกอดกลาง     "เกลศตน"

รักคนนั้น     ไคร่คนนี้     ชี้คนโน้น
หลงไหลล้น     รนร่อนไหล     หลายร้อยหน
เคลิ้มคลั่งไคล้     ไคร่คัลคล้อง     ครองหลายคน
สวาทวน     ในภวังค์     พลั้ง"วิลัย"

กายดิ่งไกล     ใจดิ่งก้น     กลกระสัน
เลยจำแนก     ความ"จัณฑาล"     เป็นจันทร์ใส   
ร่วงดำดิ่ง    ไร้แดดาล     ล้มเดียวดาย
ใจชะล่า     จิตชำงาย     เสพชำเรา

กลางธารกรรม     มีธรรมทาน     กลั้นทำนบ
ทึ้ง ทิ้ง ลบ     "ทุคติ"     ที่โง่เขลา
ถือธรรมสาร     มั่นธิติ     มิบางเบา
   สั่งสมบุญ    ทุนบรรเทา    "ยามเราตาย"

มาก็ไม่เห็นถืออะไรมา...ไปแล้วจะถืออะไรไป?