ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

กอดคอพระจันทร์ดวงหม่น
คืนนี้ฝนพรำสายจนหวาดหวั่น
ที่ว่างบนท้องฟ้า . . ไม่เหลือพอให้แสงจันทร์
วงแขนเหว่ว้าเหมือนกัน .. . พอเข้าใจ


น้อยใจแค่ไหนนะ? . . พระจันทร์ดวงกลม
มากเท่าความขื่นขมของคนตรงนี้ไหม
อ้อมกอดของคนนั้น .. . ไม่เหลือที่แล้วสำหรับคนไกล
ความรู้สึกดีๆ ก็เลอะเลือนไป .. . ทุกวัน


จันทร์ดวงกลม .. .เจ้าจะรู้ไหม?
เวิ้งฟ้ายังรอเจ้ากลับไปแต้มฝัน
ต่างกับคนไม่เหลือค่าพอให้ผูกพัน
บทสรุปของแต่ละวัน . . . คือ"น้ำตา"



คิดถึงเหลือเกินอ้อมกอดอบอุ่น
คิดถึงฟ้า .. . คืนที่เป็นใจให้คุณมองเห็นค่า
มันคล้ายหัวใจถูกบีบ .. . ให้หมดลมลงอย่างช้าๆ
เพียงเพราะคำร่ำลา .. . ของคุณคนเดียว

[กุลมาตา(singlemom99)]

จันทร์ก็หม่น..ดาวก็หมอง..เมื่อมองฟ้า
แม้ข่มตา..นิทราแล้ว..มิแคล้วหมอง
คิดถึงใคร..ใบหน้านั้น..ฝันร่ำร้อง
น้ำตานอง..หมองถึงจันทร์..ฝันปล่าวเดียว

คืนฝนพรำ..คล้ายย้ำ..ที่ช้ำนั้น
กอดคอจันทร์..ดวงกลม..ชมจันทร์เสี้ยว
จะขอเสี้ยว..เรียวจันทร์..นั้นเป็นเคียว
จะพ้อเกี่ยว..เสี้ยวใจ..ที่ไม่เต็ม

[ปาระ]

เจ้าจันทร์หม่น คนหมอง ครองใจเศร้า
มีแต่เหงา  เคล้าทุกข์  ต้องเดินเดี่ยว
ใจระทม ขมขื่น ดาษดื่นเชียว
ขาดคนเกี้ยว เกี่ยวแขน แหนหัวใจ

เธอทิ้งจันทร์ วันชื่น คืนเคยสุข
เธอทิ้งทุกข์ ทับถม ระทมไว้
สะอื่นร่ำ ช้ำจิต ติดทรวงใน
เธอจากไกล ใจร้าง ทางสองเรา

[สุดสาย]

มองแสงจันทร์คืนหม่นคนอ่อนไหว
เหงาข้างในร้าวลึกเกินนึกถึง
เจ็บปวดซ้ำคำลาที่ตราตรึง
ยังคิดถึงหนึ่งเดียวเคยเกี่ยวใจ

ฉันนั่งมองแสงจันทร์วันฟ้าหม่น
เก็บกักจนอ่อนล้าน้ำตาไหล
เป็นได้แค่คนเหงาต้องเข้าใจ
จะหาใครมารักหนักเกินทน

จันทร์ดวงหม่นคนเหงาเข้ากันไหม
ฉันถามใจกี่ครั้งก็พลั้งหม่น
คราบน้ำตาไหลนองเหมือนต้องมนต์
น้ำตาหล่นบนที่นอนตอนห่างไกล



..nara..

["สายธารศรัทธาธรรม"]

บนความเหงา....ในค่ำคืน

แสนเจ็บปวดกล่ำกลืนสุดระทม

ต้องตรอมตรมเปล่าเปลี่ยวบนความเหงา

ค่ำคืนนี้เงียบงำไร้แสงเงา

คงมีเรามองฟ้ายามค่ำคืน

ฝนโปรยปรายจากฟ้ารินหลั่งไหล

คงไม่ไกลโศกสันต์ที่ทนฝืน

เหม่อมองดาวบนฟ้าขอหยิบยืม

จะกล่ำกลืนกอดดาวซบอุ่นไอ

---พลังศรัทธา---

[กริชอักษร]

ไม่ได้เศร้าแต่มันเหงาเกินทนไหว
มีแต่เพียงแสงรำไรในท้องฟ้า
ที่สาดส่องให้มองเห็นเงากายา
เป็นเพื่อนกันก่อนหลับตาทุกๆคืน

จะมีบ้างที่ผ่านมาให้คลายเหงา
แต่แล้วเขาก็จากไปเกินใจฝืน
ไม่เป็นไรให้วันนี้เราหยัดยืน
วันและคืนจะกลืนหายสลายไป

ในความจริงสิ่งที่จำทำสับสน
ต้องอดทนแล้วจะพ้นผ่านไปได้
ฉันก็ทนแต่ไม่เห็นหนทางใด
จะต้องทนเรื่อยไปแค่ไหนกัน

รู้สึกเหมือนเดินทางอย่างอ่อนล้า
ข้างหลังบอกอย่าหยุดนะอย่าไหวหวั่น
ใจผวาตาเลื่อนลอยคอยอดกลั้น
เกินจะถอยก้าวขาสั่นฉันต้องไป

ถึงวันนี้ไม่มีเสียงจากข้างหลัง
ยิ่งเคว้งคว้างหวังที่รอก็ท้อใหญ่
หมดกำลังทุกอย่างเคียงข้างใจ
เหนื่อยจะเดินต่อไปเพียงลำพัง

ถึงตอนนี้ฉันแพ้เกินกว่าครึ่ง
คงไม่ถึงเส้นทางที่วางหวัง
ไม่เป็นไรถ้าไม่ไหวก็ต้องพัง
ก็คงสู้ตามกำลังที่ยังมี

[ดาวระดา]

เสียงลมพัดสะบัดเหวี่ยงระเบียงบ้าน
สายลมผ่านทุกสิ่งต้องติงไหว
สายลมพัดตัดขั้วเจ้าหัวใจ
กลับนิ่งไซร้ไม่โผนโอนเอนตาม

ยิ่งวก-วน เวียนวัจน์คำตัดขาด
วันพิฆาตบาดบี้ไม่มีขาม
อกหนอ-อกตกไฟจนไหม้ลาม
ด้วยผลีผลามพบผลคือคนแพ้

ดวงเดือนดาวดับเด่นดูเว้นช่อง
ขุ่นขัดข้องขีนขอบรอบดวงแข
เหมือนหมองหม่นมัวมิดปิดดวงแด
สิ้นกระแสแสงส่องผ่องอำไพ

ผ่านทีเถิดความหม่นบนท้องฟ้า
สู่แสงจ้าแจ่มแจ้งแสงไสว
ใจดวงนี้จะได้ลี้หนีตามไป
สู่สมัยเรืองรองส่องประกาย

[พิมพิลาไลย]

จันทร์หมองหม่น คนหมองหมาง ช่างเงียบเหงา
แม้ดางดาว เฝ้าส่องแสง แข่งสีสรร
ไม่ร้อนแรง แต่งเติม เสริมดวงจันทร์
ตัวของฉัน นั้นก็เหงา เศร้าโศกตรม

กับคนเหงา เจ้าดวงจันทร์ นั้นเลยหม่น
น้ำตาหล่น ไหลตก อกขื่นขม
เพราะขาดคู่ รู้ใจ ไว้ชื่นชม
เมื่อสายลม พัดผ่าน สะท้านใจ


พิมพิลาไลย

[กุลมาตา(singlemom99)]

พระจันทร์น้อย.. ดวงกลมดิ๊กของแม่..
ไม่สบาย..ท่าจะแย่  แน่ะ..ดูหม่น
ไม่พูดจ๋อยๆ  เป็นต่อยหอย..หงอยชอบกล
สงสารจน..อยากเป็นแทน แสนห่วงใย