ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...ภาษาเคียงเรียงพจน์นำบทต่อ
อักษรรอขอแต่งแต้มแซมสีสัน
ร้อยคำรักถักทอรอประพันธ์
มาจำนรรกลั่นถ้อยค่อย-ค่อยจาร

...กับเส้นทางสายแฟนแดนเคยซ้ำ
ทุกข์ระกำกระหน่ำเติมเสริมประสาน
มีน้ำตาหลั่งรดจรดลาน-
ใจถูกผลาญจนแดดิ้นแทบสิ้นทรวง

...เก็บเส้นทางสายเก่ามาเล่าใหม่
กับอะไหล่เดิม-เดิมเติมคำห่วง
สิ่งใดร้ายกายซ้ำล้ำในดวง
ให้เลยล่วงบ่วงหลอกบอกชีวี

...กี่ปี่แล้วแนวนี้ที่ถูกปิด
กรรมลิขิต หรือจิตหวั่น เลยพลันหนี
มีความซ้ำนำทางวางฤดี
จึงไม่มีทางสายแฟนเป็นแดนใจ...

...ใช่จะมาปิดฉากหากยังรัก
ตั้งป้ายปักทางรอพอหวั่นไหว
เก็บไว้เอ่ยเอื้อนคำลำนำไป
ผูกจิตให้ในสายแฟนแดนบ้านกลอนฯ...

 

ปล...เราไม่สามารถบังคับใจใคร...ให้รักหรือไม่รักเราได้
แต่ใคร..ก็ไม่สามารถบังคับใจเรา..ได้เช่นกัน
"คนรัก" ไม่ใช่สิ่งของ...
เขามีขา...และไม่สามารถผูกมัดเขาไว้ด้วยเชือก
...แต่มัดไว้ได้ด้วยใจ...
อย่าล้อเล่นกับความรัก...
มิฉะนั้นความรักจะล้อเล่นกับเราเช่นกัน...

[จ้อง เจรียงคำ]

ทางสายนี้ที่ย่ำ...ก็ลำบาก
บ้างเปลี่ยวมากบางที..ก็มีหลอน
เหลือบไปเห็นเป็นป้าย..คล้ายโยกคลอน
ข้างลูกศรเขียนว่า..ไปหาแฟน(ไปหาเอาข้างหน้ามั้ง  )

เดินบนทางสายแฟน...แสนลำบาก
คงเดินยากเห็นเขา...เฝ้าจูงแขน
คงชื้นแฉะและลื่น...ทั่วพื้นแดน
เลี่ยงมาแทนเดินง่าย...ทางสายคาน..

[ปากะญอ]

ฟังสำเนียงเสียงขานบนลานกาพย์
ใจมาฉาบทาบทาพาคำไหว
มาสะท้อนวอนร่ำพร่ำเรื่อยไป
คานทองไซร้ยังรอท่าตั้งตารอ

ตะวันฯเอ๋ยพี่ยาน้องมาบอก
เจ็บซ้ำซอกมากี่หนทนไว้หนอ
น้ำตารินถิ่นแก้มแซมเคล้าคลอ
แม่ลออปากะญอรอดามใจ

จะขึ้นแท่นแดนแฟนแสนลำบาก
ตะวันฯจากหากยังจำคำหวั่นไหว
แม้ห่างตัวแต่ก็พัวระรัวใน
หากสิ้นใยไกลเขา...เราจะรอ

[ไพร พนาวัลย์]

เส้นทางเดินสายนี้มีขวากหนาม
ไม่งดงามรกชัฏจัดไม่สวย
มิใช่ทางเดินเล่นเช่นสำรวย
อาจจะป่วยใจตายถ้าคลายคลอน

ต้องมีใจมั่นคงไปตรงหน้า
ถ้าไม่กล้ารีบกลับอย่าจับร่อน
เพราะคำ "รัก"ศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรอน
ดั่งคำพรจากพรหมให้ก้มเดิน

แต่เส้นทางสายนี้มีเพียงหนึ่ง
ใครแค่ครึ่งแค่กลางต้องห่างเหิน
ใจไม่ถึงจึงเตลิดมิเพลิดเพลิน
ต้องเผชิญกันดารผ่านด้วยกัน

เปรียบดั่งฝากับตัวมั่วไปหมด
ต่างเก็บกดอดทนจนเข้าขั้น
ฝากับตัวปิดได้แน่นแกนผูกพัน
แต่ถ้าไม่เทียมทันต้องแยกทาง

ขอเพียงรักสลักใจให้หวงห่วง
อย่าหลอกลวงล่วงเกินจะเมินหมาง
เอาใจสู้ดูแลแม้เลือนลาง
นั่นคือรางวัลรักปักไว้รอ

 

“ปรางค์  สามยอด"

[ตะวันฉาย]

ฟังสำเนียงเสียงขานบนลานกาพย์
ใจมาฉาบทาบทาพาคำไหว
มาสะท้อนวอนร่ำพร่ำเรื่อยไป
คานทองไซร้ยังรอท่าตั้งตารอ

ตะวันฯเอ๋ยพี่ยาน้องมาบอก
เจ็บซ้ำซอกมากี่หนทนไว้หนอ
น้ำตารินถิ่นแก้มแซมเคล้าคลอ
แม่ลออปากะญอรอดามใจ

จะขึ้นแท่นแดนแฟนแสนลำบาก
ตะวันฯจากหากยังจำคำหวั่นไหว
แม้ห่างตัวแต่ก็พัวระรัวใน
หากสิ้นใยไกลเขา...เราจะรอ

...โอน้องรักสิทธิ์แฟนแทนคงยาก
อย่านำฝากพี่เลยเคยวอนขอ
สิ่งที่ให้มอบนำคำเว้าพอ
แม่ลออยังรอเก้อเพ้อยู่คอย

...ขอเป็นแฟนแดนกลอนอักษรศิลป์
อย่าถวิลกลิ่นกมลคนถดถอย
หวังลบล้างจางแผลที่แผ่รอย
เคยเป็นฝอยผงธุรีพลีรักลวง...

ปล...โอ๊ะ...น้องพี่ทำไมแต่งกลอนมาเยี่ยงนี้เล่า 
หรือเพราะเมากับอักษรตอนออนหา
อยู่หละปูนแดนไกล...ช่างไกลตา
จะรอท่าวันได้พบประสบเจอ....

[กุลมาตา(singlemom99)]

ทางสายแฟน  ดินแดนที่  คนมีรัก
เป็นทางหลัก  อยากมี  ทุกที่ถ้วน
ใครไม่เคย  เลยรัก  จักรัญจวน
เป็นทางด่วน  ชวนบึ่ง  ไปถึงพลัน

ทางสายนี้  ขายดี  อยากมีทั่ว
อาจขาดกลัว  กลั้วช้ำ  ยามพรึงพรั่น
หากยังหวัง  ทั้งใจ  ใครคนนั้น
ทางสายมั่น  หมั่นเติม  เพิ่มรักเดียว


..ทางที่ชอบกันทั่วหน้าจริงๆค่ะ..น้องตะวัน..ใครก็อยากมี "โรมิโอ" ที่ตอนจบหวาน..มายืนคอยเรียกใต้หน้าต่างบ้าน..