ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

ทุกคำหวานหว่านมาอารมย์ร่วม
มาท้นท่วมหัวใจให้ทนฝีน
ในถ้อยคำอ้อนออดเฝ้ากล้ำกลีน
สู้หยัดยีนต่อกลอนแม้อ่อนคำ

ทิวาหวานคือเราเฝ้าสอดถ้อย
เตืมตาลอ้อยพรื้งเพราะเสนาะล้ำ
พ้นคืนนี้เป็นเวลาน่าจดจำ
คอยน้อมนำใจนึกเฝ้าตรึกตรอง

[masapaer]

พ้นคืนนี้คืนไหนใจไม่หลับ
คอยสดับรับกานท์สานใจสอง
เขาไม่รู้เราเองเร่งทำนอง
รอจังหวะคำกรองคล้องดวงใจ

สร้างสัมผัสชัดไว้เพียงในฝัน
แอบผูกพันมั่นลึกนึกหวามไหว
บางครั้งพร่ำละเมอเผลอไปไกล
จึงแอบปวดในใจในบางคืน

เมื่อฝันกลอนร่อนใจอยู่ฝ่ายเดียว
ใจที่เปลี่ยวเหี่ยวห่อท้อฝืดฝืน
เก็บความหมองบางครั้งอย่างกล้ำกลืน
เพราะไมตรีที่ยื่นเกินมิตรใด

สลัดทิ้งความคิดปิดความหมอง
ร่างร้อยกรองตรองคำพร่ำไปใหม่
มอบรู้สึกลึกซึ้งตรึงข้างใน
พรมลงไปในกลอนรออ้อนเธอ

 

[บอม ซอง ดุ๊ก]

กลอนเกี้ยวเกี่ยวใจ

ร่ายละเลงเพลงกลอนศรภาษา
แล้วยิงผ่านห้วงเวลาแสนสุขสันต์
สู่เป้าหมายคือหัวใจน้องนงคราญ
ให้แผ่ซ่านด้วยพิษรักปักตราตรึง...

ทุกบทวรรคสลักล้ำด้วยคำหวาน
โอบผสานพันใจนางด้วยคิดถึง
ร้อยวจีพันวลีที่พี่นั้นเฝ้ารำพึง
เป็นเพียงครึ่งของความนัยที่ซ่อนงำ...

ซาบซ่านผ่านลมโชยโรยความรัก
ไหลรินหลากธารคำนึงท้นล้นหลาม
แรงร้อนรุ่มไฟห่วงหาติดลุกลาม
ร้อยเรียงคำตามอาวรณ์สู่กลอนเรา

บอม ซอง ดุ๊ก

[สมนึก นพ]

..........เศร้าแล้วหนอ ต่อกลอน....ต่อใจ
ความหมายไกล ใจจากกลอน ต่อท่อนนี้
สงสารใจ มีความหมาย ในทางดี
ปัญหามี เขียนกลอนรอ ต่อไม่เป็น

..........สัมผัสใน สัมผัสนอก บอกแจ้งอยู่
แต่ไม่รู้ วางตรงไหน ใช้จุดเน้น
จะต่อใจ ใยหนา มายากเย็น
ยากเหลือเข็ญ ต้องต่อกลอน อ้อนวอนใจ

..........เศร้าแล้วหนอ ต่อกลอน....ต่อใจ
นั่งอ่านไป ใคร่ต่อบ้าง ยังไม่ไหว
ใจคงแอ่น แล่นโลด โดดไปไกล
ปัญหาใหญ่ ไม่เป็นกลอน ท่อนต่อนา.

[สมนึก นพ]

ได้อ่านกลอน บางบท อดลึกซึ้ง
ให้นึกถึง ตัวเราเอง เช่นกันหนอ
เคยเคียงคู่ นั่งโต้ตอบ พะเน้าพะนอ
ไม่รีรอ ที่จะเผย ความในใจ

เพราะว่ากลอน เราจึงได้ มาพบปะ
เพียงเพื่อจะ เอื้อนเอ่ย คำขานไข
ต่อกลอนมา กลายเป็น ต่อสายใย
คล้องหัวใจ เราสอง ให้ผูกพัน(ไม่รู้ใจ)
....................................................................
.........รับรู้ได้ ในกลอน อ้อนออดมา
ให้ผ่านตา ว่าความมี ที่กลอนนั้น
คล้องหัวใจ ให้เราสอง ต้องผูกพัน
เพราะกลอนนั้น เขียนเล่าตาม ความในใจ

..........นึกใบหน้า หาจุดเด่น เน้นรู้สึก
ในห้วงลึก นึกผ่านนิด จิตรแจ่มใส
ตามองตา ปากเอ่ยปาก ฝากความนัย
ผ่านจากใจ ว่ารักกัน นั้นไม่ลืม.

[ไพร พนาวัลย์]

ต่อกลอน....วอนน้อง

@ พี่ต่อกลอนวอนน้องให้มองบ้าง
ดั่งจะวางดวงใจให้มองเห็น
คิดถึงน้องนานเนาว์ทุกเช้าเย็น
ดั่งเจ้าเป็นยาใจให้คนจร
@ วันไหนเห็นกลอนเจ้าที่เศร้าสร้อย
อยากปลอบเจ้าเนื้อกลอยคอยผันผ่อน
อยากช่วยซับน้ำตาอย่างอาทร
อยากจะกุมสองกร...อย่าอ่อนแอ
@ อยากจะให้ไออุ่นนอนหนุนตัก
ให้ความรักเยียวยา นะดวงแข
มีทุกข์ใดไหนเล่าเฝ้าดูแล
มาช่วยแก้ปัญหาอย่าท้อเลย
@ ขอต่อกลอนวอนนางอย่าห่างเหิน
มาร่วมเดินทางฝันหมั่นเฉลย
เราคบกันคุยกันอย่างคุ้นเคย
ยังไม่เอ่ย “คำรัก”ใฝ่ถักทอ
@ คำว่า “รัก”ศักดิ์สิทธิ์ ลิขิตฟ้า
ใช่เอามาพูดพล่อยคอยลวงล่อ
ให้เวลาจัดวางอย่างเพียงพอ
จึงขอต่อกลอนเจ้าคลายเหงาเอย

 

“ปรางค์  สามยอด”

[แม่ค้าหน้าหวาน]

ร่ายบรรเลง...เพลงกลอน...อักษรหวาน
มาจดจาร...อ่านคำ...พร่ำข้างหู
กระซิบออก...บอกไป...ให้ตรองดู
ดลใจสู่...อักษร...ร้อยกลอนกานท์

ด้วยใจอยาก...ฝากรัก...ปักตราตรึง
ส่งคำซึ้ง...เพียงนิด...คิดขับขาน
ขอร่ายเรียง...ร้อยพจน์...เขียนจดจาร
ด้วยคำหวาน...คำซึ้ง...ติดตรึงทรวง

[บอม ซอง ดุ๊ก]

กลอนของสองเรา

มีสายใยของสองเราซ่อนไว้ใต้บทกลอน
มีอาวรณ์อ่อนลึกซึ้งเร้นอยู่ในความหมาย
มีห่วงหาในทุกบทที่จรดอักษรคลาย
มีความรักสุดหัวใจสลักตรึงทุกใจความ.....

ดวงตายังโชติแววแก้วบทกลอนยังกระจ่าง
ภาพฝันไม่เลือนลางความรักยังเฝ้าทวงถาม
เปิดใจไส่ลำนำ........สู่กวีชี้นิยาม
โรยรื่นหมื่นถ้อยความกล้ำคล้องกลอนเกี่ยวใจเธอ....

เสกโคลงจรรโลงฉันท์กลั่นกลอนกาพย์
ก็เกิดเงาปรากฎภาพแห่งความรักอยู่เสมอ
กี่บทวรรคเฝ้าตะหนัก...แต่เพียงเธอ
จึ่งเสนอกระจกกลอนสะท้อนรัก...ฝากคนดี..

[masapaer]

หยดน้ำหมึกสึกหมดลดไม่เหลือ
แต่ในเยื่อสัมพันธ์มั่นเป็นหลัก
สิ้นอักษรกลอนใจไม่เคยพัก
ยังคงถักรักเพิ่มเติมไม่คลาย

ลำนำพจน์จดไว้ไม่เคยขาด
เหมือนประหลาดศาสตร์คำย้ำเป็นสาย
แล่นเข้าสู่สายเลือดมิเหือดคลาย
คงสิ้นลายสายพจน์เมื่อหมดลม


~ สิ้นคำมิสิ้นใจ  ยังต่อใจแม้ไร้กลอน ...อิอิ   ~

[เพลิงคำ]

หากโลกนี้ไร้ซึ่งกวีศรี

คงจะมีแค่คำที่ขื่นขม

อาจขาดรสกลอนวานปานคำคม

คงระทมเพราะขาดหวานจากกานท์กลอน

[/color]

[ทอฝัน]

...วางหัวใจ...ใส่กลอน...มาวอนเพ้อ
หวังเพียงเธอ...คนไกล...ไม่คลายถอน
โทรจิต...ติดตาม...ทุกยามตอน
แม้ไม่ออน...วอนรู้...ยังอยู่เคียง

...ช่างหวานล้ำ...น้ำพจน์...ปรากฏเกลื่อน
คลิกแถบเลื่อน...เคลื่อนหลบ...ยังพบเสียง
ระทวยท่าม...หวามไหว...ในสำเนียง
จนต้องเลี่ยง...เสี่ยงสู้...มากู้คำ

...ยิ้มละไม...ใครหนึ่ง...ช่างซึ้งนัก
ผูกสมัคร...มิตรแท้...แม่งามขำ
แม้ห่างบ้าง...ร้างไป...ในลำนำ
ต่อประจำ...คือใจ...ไม่ขาดเลย
........................//ทอฝัน

[สุวรรณ]

กระซิบเสียงส่งผ่านในม่านฟ้า
ฝากจันทราดาดาวพราวเขนย
นำสัญญาณกานท์กาพย์ทาบอกเอย
ร้อยรำเพยเผยคำยามค่ำเยือน

รินอย่างไร พจน์งามตามใจคิด
บางครั้งติดพิศนานจนกาลเคลื่อน
ร้อยสองนานสามนานลานตาเลือน
สายตาเหมือนชำรุดแทบทรุดลง

แต่คงความพยายามสู่รอยวาด
บางคราขาดคำร้อยคล้อยประสงค์
เขียนแล้วอ่าน อ่านแล้วเขียน พาเวียนงง
แต่ก็คงเขียนอยู่มิรู้ซา

[masapaer]

จรดพจน์งานเขียนเวียนวนว่าย
มิเปล่าดายในรู้สึกระลึกหา
คำขาดหายใจหรือทื่อเฉยชา
แต่ยิ่งค่าผูกพันมั่นหัวใจ

ค่าเริ่มต้นค้นใจในกลอนต่อ
ขยายก่อจากเดิมเพิ่มมากได้
มากกว่าคำพร่ำเปรยเอ่ยความนัย
คือความจริงที่ใส่ลงกลอน

ดอกรักยังมิบานในวันนี้
แต่ไมตรีนี้บานตระการก่อน
อาจจะหลับฝันดีที่ยามนอน
หรือโหยอ่อนร้อนใจก็ไม่แคร์

เอาแค่สุขที่ใจไม่ย่อท้อ
คอยจดจ่อต่อไปไม่แยแส
ข้างข้างคูถูไถไล้ดวงแด
หวังเพียงแค่..เธอต่อคำ..ก็ฉ่ำใจ..

 

[เพลิงคำ]

ถ้าหากเธอ...หวังเพียง..แค่เท่านั้น

ฉันขอขัน...อาสา...มาต่อให้

ต่อไม่เก่ง..ขอโทษ...โปรดอภัย

ขออย่าได้...โกรธเคือง...เอาเรื่องกัน

แม้นมาใหม่แต่ใจมันโหยหา

ร่ำร้องว่าแต่งซิมิผกผัน

แต่งอะไรถามใจดวงสำคัญ

แต่งสัมพันธ์ต่อกลอนผูกมิตรไง

โดนหทัยเว้าวอนจนอ่อนจิต

ถึงแต่งผิดหลายหนทนแก้ไข

เพื่อนำมาต่อเธอสนองใจ

"โพสต์"เร็วไวต่อใจไม่ต่อกลอน

[จ้อง เจรียงคำ]

บทกลอนเธอเลอล้นมนตร์เสน่ห์
จนใครๆไขว้เขวเทใจปัก
เช่นเดียวกันฉันคงลุ่มหลงนัก
จึงแต่สักจ้องจดเค้นพจน์คล้อง

จะว่าไปใจนั้น..ก็ฝันมาก
ถึงขั้นอยากโยงใย..หัวใจสอง
เชื่อมสัมผัสรัดร้อยอย่างถ้อยกรอง
ก็ได้เพียงเมียงมองเป็นรองใคร

เธอนั้นเป็นขวัญใจใครทั้งหมด
ฉันแค่มดแฝงพวงมะม่วงใหญ่
ต่อกลอนนิดคิดเอื้อม..ต่อเชื่อมใจ
เอ๊ะฉันฝันเกินไป..หรือไม่นะ?..

[กุลมาตา(singlemom99)]

ร่ายคำกลอน..ก่อนต่อ..ใจหนอเจ้า
ฤาเพียงเฝ้า..เพียงเดียว..จึงเปลี่ยวปล่าว
ไร้ใจต่อ..เติมคำ..ช้ำเหน็บหนาว
คืนฟ้าพราว..ดาวเดือน..กลับเลือนลาง

จึงร้อยเรียง..เพียงคำ..ลำนำต่อ
โอ้..ใจหนอ..รอใคร..ไยเหินห่าง
ฤาใครเคียง..เรียงร้อย..คอยต่อทาง
จึงไร้ร้าง..ทางต่อ..ใจต่อกลอน

[masapaer]

๐ มาต่อกลอน..อ้อนคำ..ดื่มด่ำรส
ทุกถ้อยพจน์..จรดจาร..เพื่อขานไข
หยดน้ำหมึก..ผนึกกลาง..หว่างหทัย
ลิขิตไว้..ในรอย..ทุกถ้อยคำ

๐ เพียรร้อยกรอง..คล้องจิต..จึงพิศเพ่ง
หมายบรรเลง..เพลงกานต์..ให้หวานฉ่ำ
สลักถ้อย..ร้อยพจน์..ให้จดจำ
เป็นลำนำ..พร่ำไป..ด้วยใจรัก.... (น้องฟีย่าซ์)

บทกลอนเธอเลอล้นมนตร์เสน่ห์
จนใครๆไขว้เขวเทปัก
เช่นเดียวกันฉันคงลุ่มหลงนัก
จึงแต่สักจ้องจดเค้นพจน์คล้อง

จะว่าไปใจนั้น..ก็ฝันมาก
ถึงขั้นอยากโยงใย..หัวใจสอง
เชื่อมสัมผัสรัดร้อยอย่างถ้อยกรอง
ก็ได้เพียงเมียงมองเป็นรองใคร

เธอนั้นเป็นขวัญใจใครทั้งหมด
ฉันแค่มดแฝงพวงมะม่วงใหญ่
ต่อกลอนนิดคิดเอื้อม..ต่อเชื่อมใจ
เอ๊ะฉันฝันเกินไป..หรือไม่นะ?..  (พี่อาร์ตี้ค่ะ)


คำเธอปั้นดูดีมีเสน่ห์
เราก็เขวเป๋ไป..เศร้าไหมหล่ะ
ย้ำสติเตือนไว้ใจเฟอะฟะ
เธออาจจะเพียงสื่อถือแค่กลอน

เธอคนมีไมตรีที่น่ารัก
พจน์ก็งามหวามนักชักใจอ่อน
รู้ทั้งรู้แค่คำย้ำทุกตอน
ใจยังร้อนอ้อนรอต่อไปไกล

แม้จะป่วยช่วยทีไม่มีห่าง
ขอเพียงสร้างพจนีที่สดใส
ก็เหมือนยาคอยปรุงบำรุงใจ
ค่อยต่อโยงผูกไว้กับใจเธอ

แบบเพ้อเพ้อพร่ำพจน์มิลดศอก
คำเย้าหวานกระฉอกยอกใจเผลอ
ซึมเข้าทรวงล่วงละนิดชิดละเมอ
กว่าจะรู้ว่าเพ้อ .(.เฮ้อ !) แต่เมื่อใด   (มะสะแปค่ะ)   

ทีหลังไม่ลงสระอะน๊า....

     ไฟดับไปแป๊บโดนปาดอีกแล้วคร๊าบ...

[กุลมาตา(singlemom99)]

เจ้ามดน้อย  มดใหญ่  ไต่ถึงบ้าน
ด้วยสาวร่าย   กลอนกานท์  หวานนักหนอ
ทั้งบางมด   ชื่นรสถ้อย   คอยมาคลอ
สาวนักกลอน  อ้อนรอ  ขอมดแดง

(..ระวัง..มดแดงกัด..นะสาวๆ..ก๊ากๆๆ)

[จ้อง เจรียงคำ]

๐ มาต่อกลอน..อ้อนคำ..ดื่มด่ำรส
ทุกถ้อยพจน์..จรดจาร..เพื่อขานไข
หยดน้ำหมึก..ผนึกกลาง..หว่างหทัย
ลิขิตไว้..ในรอย..ทุกถ้อยคำ

๐ เพียรร้อยกรอง..คล้องจิต..จึงพิศเพ่ง
หมายบรรเลง..เพลงกานต์..ให้หวานฉ่ำ
สลักถ้อย..ร้อยพจน์..ให้จดจำ
เป็นลำนำ..พร่ำไป..ด้วยใจรัก.... (น้องฟีย่าซ์)

บทกลอนเธอเลอล้นมนตร์เสน่ห์
จนใครๆไขว้เขวเทปัก
เช่นเดียวกันฉันคงลุ่มหลงนัก
จึงแต่สักจ้องจดเค้นพจน์คล้อง

จะว่าไปใจนั้น..ก็ฝันมาก
ถึงขั้นอยากโยงใย..หัวใจสอง
เชื่อมสัมผัสรัดร้อยอย่างถ้อยกรอง
ก็ได้เพียงเมียงมองเป็นรองใคร

เธอนั้นเป็นขวัญใจใครทั้งหมด
ฉันแค่มดแฝงพวงมะม่วงใหญ่
ต่อกลอนนิดคิดเอื้อม..ต่อเชื่อมใจ
เอ๊ะฉันฝันเกินไป..หรือไม่นะ?..  (พี่อาร์ตี้ค่ะ)


คำเขาปั้นดูดีมีเสน่ห์
เราก็เขวเป๋ไป..เศร้าไหมหล่ะ
ย้ำสติเตือนไว้ใจเฟอะฟะ
เขาอาจจะเพียงสื่อถือแค่กลอน

เขาคนมีไมตรีที่น่ารัก
พจน์ก็งามหวามนักชักใจอ่อน
รู้ทั้งรู้อยู่ย้ำกับคำกลอน
ใจยังร้อนอ้อนรอต่อไปไกล

แม้จะป่วยช่วยทีไม่มีห่าง
ขอเพียงสร้างพจนีที่สดใส
ก็เหมือนยาคอยปรุงบำรุงใจ
ค่อยต่อโยงผูกไว้กับใจเธอ

แบบเพ้อเพ้อพร่ำพจน์มิลดศอก
คำเย้าหวานกระฉอกยอกใจเผลอ
ซึมเข้าทรวงล่วงละนิดชิดละเมอ
กว่าจะรู้ว่าเพ้อ .(.เฮ้อ !) แต่เมื่อใด   (มะสะแปค่ะ)   

ทีหลังไม่ลงสระอะน๊า....

     ไฟดับไปแป๊บโดนปาดอีกแล้วคร๊าบ...

๐ มาแอบดู..อยู่ด้วย..หมายช่วยสาน
ร่วมบรรเลง..เพลงกานต์..อันหวานใส
คลายรันทด..มดแดง..ที่แฝงนัย
ให้สมใจ..ในรัก..ได้สักครา

๐ เฝ้าต่อใจ..ในกานต์..มานานนัก
หมายประสบ..พบรัก..เป็นนักหนา
ดูช่างเหมาะ..เจาะกัน..กับขวัญตา
กับพี่ยา..อาร์ตี้..น้องนี้เชียร์...

อุ้ยมดแดงแฝงกาย..หมายมิดชิด
มาเปิดปิดแหวกใบ..ทำใจเสีย
มะม่วงมันนั้นมอง..ปองนัวเนีย
จ้องคลอเคลีย..ใครเห็นเดียวเป็นเคือง

ขยับเดิน..เพลินมอง..สองสามยก
พวงนี้ดก..น่าลิ้ม..ปริ่มจวนเหลือง
มิบุ่มบ่ามย่ามย่ำ..ค่อยชำเลือง
ค่อยกระเตื้องกระหยับขับชั้นเชิง.....อิอิ 

[masapaer]

แฝงเข้าไป..มะม่วงพวงไม่สุข
จะได้รุกลิ้มรสซดอย่าเหลิง
รอให้ร่วงช่วงชิงกลิ้งเถิดเทิง
อาจได้ลิ้มจิ้มระเริงกระเจิงใจ

กว่าจะได้ลิ้มเนื้อเถือฟันหัก
สงสารนักมดแดงแฝงพวงใหญ่
โน่นก็หวาน..นี่ก็ฉ่ำ..ทำยังไง
เลยต้องแฝงเรื่อยไป....ไม่ลดละ...     

สระเอิงอ่า..พี่อาร์ตี้เล่นซะ...