ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

“เลื่อนลอย?”

๐

๐ กระแสคลื่นของใจไหลแผ่ซ่าน
กระทบมานอีกผู้รู้ร้อนหนาว
บรรจบจนเตลิดเกิดเรื่องราว
แก้มก็ผ่าวใจเต้นเห็นโลกงาม

๐ เธอจำแลงเป็นลมห่มเราหรือ
คอยคิดไปดั่งซื่อคือคำถาม
แล้วกระซิบเสียงเล่าเร้าทุกยาม
ที่มักพล่ามฝากรักทักทุกวัน

๐ เปรียบเป็นคลื่นมรสุมเข้ารุมล้อม
อวลแต่ความหวานหอมพร้อมสวรรค์
ให้เธอเป็นหนึ่งเดียวเที่ยวรำพัน
โหมกระชั้นแรงรุจดุจศรพรหม

๐ ปล่อยไปแล้วหัวใจให้ลอยคว้าง
มวลเบาอย่างอากาศที่สาดถม
ละล่องลอยปนคละกับอารมณ์
ปล่อยให้จมกับสุขคลุกสำราญ

๐ ชินกับความเพริศพริ้งอิงกับฝัน
ด้วยเขตขั้นของกรอบรักรอบด้าน
รู้ตัวว่าถลำร่ำอยู่นาน
สร้างวิมานเพื่อตนล้นเลื่อนลอย

๐ เมื่อกระแสคลื่นฝันหมั่นถาโถม
ใจก็โจมระเริงเหลิงอยู่บ่อย
พรหมลิขิตยื่นคำว่าสำออย
น้ำตาย้อยยามโศกในโลกจริง..

ระนาดเอก
สวิสเซอร์แลนด์
๑๖ ก.ค.๒๕๕๓

 

[ดิษฐา]

ปล่อยดวงจิตคิดหวนทวนอากาศ
เลื่อนออกจากพรากร่าง เคล้งคว้างนิ่ง
ขวัญหลุดลอยคล้อยเคลื่อน ไร้ท้วงติง
หวั่นประวิง ยิ่งยวด ทำอวดตน


สายลมพัดลัดฟ้า มหาสมุทร
อ้างว้างสุดฉุดคืน ฝืนเกินสน
ปล่อยให้ไหลไกลเกินละเลิงจน
เสียทั้งคน จนใจ ไสกลับรัง


จะหาใครในหล้า นำพากลับ
เกินจะลับดับสูญ เป็นมูลฝัง
หากปล่อยนาน ขานแล้วไม่แคล้วฟัง
รอวันพลั้ง พลันสลายคล้ายฝุ่นปลิว

[ไพร พนาวัลย์]

เลื่อนลอย

บางคนมีชีวิตดั่งเมฆน้อย
ที่เลื่อนลอยคล้อยเคลื่อนไม่มีค่า
ปล่อยปีเดือนเลื่อนไปไม่นำพา
ทุกเวลานั่งเหม่อเพ้องมงาย

เชื่อเรื่องดวงโชคชะตาฟ้าลิขิต
ไม่เคยคิดทำงานการค้าขาย
เฝ้าบนบานสารกล่าว ต่อเจ้า,นาย
เทพทั้งหลายช่วยดลให้ร่ำรวย

กลับตัวไม่ปล่อยใจให้ลอยล่อง
ดั่งปลาตายในคลองมองคนช่วย
ต้องดิ้นรนค้นคว้าอย่า งงงวย
คนจะสวยต้องศึกษาอย่าอ่อนแอ

อันปลาใหญ่กินปลาน้อยอร่อยลิ้น
คนพาลปลิ้นปอกลอกหอกข้างแคร่
จงฉลาดและเฉลียวยามเปลี่ยวแด
ดั่งเรือแพลอยเลื่อนเตือนใจตน

 

“ปรางค์  สามยอด”  

[ปรางทิพย์]

สัมผัสคลื่นคืนค่ำลำนำหวาน
ฝากดวงมาลย์สานใจในเวหน
ดั่งเพรงพรหมห่มห้อมล้อมกมล
ยามสับสนทนดูแม้รู้ดี

ว่าเขาสองครองรักจำหลักหมาย
มิเสื่อมคลายร่ายมนต์ค้นวิถี
สร้างความฝันวันสวยด้วยวลี
นวลฉวีที่ชอบมอบหัวใจ

ยามเหม่อมองท้องฟ้ากลับกล้าฝัน
เพ้อรำพันปั้นแต่งแถลงไข
ด้วยใจรักจักยากจำจากไกล
น้ำตาไหลไล้ปรางอย่างเลื่อนลอย

คลื่นกระแสแปรปรวนจึงครวญหา
หยุดไขว่คว้าล้าแล้วแก้วเหงาหงอย
แอบสะอื้นคืนนี้ที่เฝ้าคอย
เก็บร่องรอยฝอยซากมิอยากจำ

[เมฆา...]

   

     
     
        ๐.. เลย..เลื่อนลอย...๐

       ๐ ดวงชีวา ข้านี้ มีเพียง..ฝัน
  ที่นับวัน เลือนลาง จางเรื่อย..เรื่อย
  ค่อยมอดดับ ลับดวง ร่วงปลิด..เปลือย
  แสนหน่ายเหนื่อย เฉื่อยช้า สาระ..ความ
      ๐ สุดอิจฉา มาลาหอม พร้อม..สพรั่ง
  วาววามดั่ง แก้วมณี ศรี...สยาม
  ตระการตา ท้าสถิตย์ ดลติด..ตาม
  ความงดงาม แห่งบุปผา มาลาลัย
      ๐ หมู่ภมร ว่อนบิน ตามกลิ่นหอม
  หมายดมดอม เกษร ที่อ่อนไหว
  ถึงไม่รู้ แจ่มแจ้ง แห่งหนใด
  แต่เมื่อใจ ปราถนา จะหาควาน
       ๐ มุมานะ คละ-เพียร บทเรียนผึ้ง
  ที่ประหนึ่ง ค้นคว้า หาน้ำหวาน
  ทีละหยด ทีละย้อย จนร้อยบาน
  รวมประสาน เป็นพวง ก่อรวงทอง
      ๐ มีบ้างไหม ใจบางคน ให้ค้นหา
  ชุบชีวา ข้านี้ ที่จองหอง
  ให้ฟื้นคืน ยืนคู่ อยู่ประคอง
  เช็ดคราบหมอง ของวันวาน ให้ผ่านเลย
      ๐ แต่ก็คง ลงลับ กับก้อนเมฆ
  ลอยเรื่อยเฉื่อย เอื่อยเขนก เสกระเหย
  เหมือนคำถาม ตามหาใจ ให้เปรียบเปรย
  พบแต่ความ เฉยเมย เลย...เลื่อนลอย ......


           ***เมฆา...***

   แฮะๆๆ ความหมาย เข้ากะท่านอื่นไหมหนอ.?...
 
 


     
 
   

[พิมพิลาไลย]

คิดไม่ตก อกเฝื่อน เลื่อนลอยแล้ว
มีแต่แวว ตาเศร้า เข้าใจไหม
เริ่มฟั่นเฟือน เหมือนเหม่อ เธอจากไป
ไร้หัวใจ ไม่เป็น ดังเ่ช่นเดิม

เหมือนหัวใจ โดนพราก ไปจากร่าง
ต้องแยกทาง อย่างนึก เลิกฮึกเหิม
ด้วยความรัก หักบาด ขาดต่อเติม
เป็นจุดเริ่ม เลือนลาง อย่างเลื่อนลอย
         
พิมพิลาไลย