ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...กระแสสินธุ์รินเรื่อยเอื่อยคำพจน์
ภาษาคดงดงอท้อคำใส
มธุรสจดจารก็พานไกล
อักษรไซร้ไยไม่เกิดเปิดนำทาง

...เหมือคนรักหักร้างมาจางหาย
ให้เดียวดายสูญสิ้นกลิ่นกลอนห่าง
ไร้ที่พักเพิงพิงสิงสู่วาง
คำเลยว่างเพียงคำดาดไม่บาดใจ

...คนหมองหม่นค้นหาคำว่ารัก
ขอหยุดพักสักคราจะว่าไหม
หวังคนเอื้อเผื่อบ้างเข้าข้างใน
ขอแอบไออิงอุ่นคุณหน้าจอ

...ใจรอนแรมอ้างว้างทางสายเก่า
ก็ไร้เงาเฝ้าฟูมฟักชักหวั่นหนอ
ใจใช้แล้วแห้วตลอดยังจอดรอ
ทางสายพอรอไปก่อนใจรอนแรม...

[kaya]

ใจรอนแรมอ้างว้างบนทางฝัน
หวังสักวันหันหน้าฝ่าดงแขม
เป็นนักกลอนอ่อนล้าเข้ามาแจม
กลอนแอร่มแจ่มพราวดุจดาวเดือน

เห็นตะวันฯ กลั่นกรอง ละอองสุข
มาขอคลุก สนุกล้ำ คำว่าเพื่อน
เข้ามาพบสบตาทุกคราเยือน
ยากลบเลือน เปื้อนฝัน ตะวันฯงาม

[เมฆา...]

         
     

      

     

             ๐..ใจรอนรอน..๐

      ๐ รอนแรมร้าง ห่างไกล หนอใจเอ๋ย
  แสนยาวนาน ผ่านเลย มิเคยหลง
  คนใจดำ ทำรัก หักโค่นลง
  จำต้องปลง จงเจ็บ เก็บแรมรอน
      ๐ แบกความช้ำ ตามทาง อย่างหมองหม่น
  ความร้าวรน ท้นหน้า มาหลอกหลอน
  เดินเกาะติด ชิดหลัง ทุกทางจร
  คอยบั่นทอน เรี่ยวแรง ให้แห้งจาง
      ๐ ครั้นจะชื่น รื่นทรวง ก็หน่วงเหนี่ยว
  ครั้นจะเอี้ยว เลี้ยวหนี กลับรี่ขวาง
  เมื่อไรหนอ ช้ำจะหมด ปลดระวาง
  หรือเคียงข้าง หว่างจินต์ จนสิ้นลม.....
     ๐ แม้เพียงลม พรมพลิ้ว ยังหวิวซ่าน
  หนาวสะท้าน ผ่านหทัย ให้ขื่นขม
  ดั่งเวรกรรม ทำย้อน ป้อนระทม
  ให้ต้องจม หล่มรัก ปลักรอยใจ.....

           ***เมฆา...***
 
       
     
 

[สุดสาย]

ขอหอบใจรอนแรมมาแถมด้วย
เผื่อได้ช่วยแต่งต่อก่อความหวัง
ใจรอนแรมเดินทางอ้างว้างจัง
ไร้ความหวังให้ตั้งพังแล้วใจ

ฉันเดินทางเหนื่อยหนักพักไม่มี
ไม่รู้เลยน้อง พี่ ดีตรงไหน
เดินรอนแรมตามทางช่างห่างไกล
ตามหัวใจเธอไม่ทันฉันสิ้นแรง


..nara..

[NIN-NIN-NIN]

มาร่วมรอนแรมด้ยคนครับ..............

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ไพร พนาวัลย์]

ใจแรมรอนอ่อนล้ามานานแล้ว
จนเริ่มแผ่วโหยหาแก้วตาเอ๋ย
เดินตามทางกันดารจนผ่านเลย
ยังไม่เคยชุ่มชื่นคืนชีวา

เจ้าจากไปไกลห่างอย่างหลงผิด
เพราะเจ้าคิดน้อยใจไม่แจ่มจ้า
เข้าใจผิดนิดหน่อยพลอยอำลา
แต่แก้วตากำดวงใจพี่ไปด้วย

ที่รักจ๋า....ไม่สงสาร พาลขึ้งเคียด
จนรังเกียจพี่ชาย ว่าฉกฉวย
คืนอำลาอาลัย ไม่เอออวย
เจ้าคนสวย ว่าพี่ ขยี้ใจ

เข้าใจผิดคิดว่า พี่ไม่รัก
มีคนชักเรือเสีย จนเฉไฉ
เจ้าใจเบาเชื่อที่ เขาตีใบ
รีบจากไปไม่ฟัง คำชี้แจง

ใจรอนแรมมานานผ่านความเศร้า
เพราะรักเราร้าวฉานจนสิ้นแสง
เจ้าไม่เคยอภัยให้เรี่ยวแรง
คงเป็นแตงเถาตาย....ในสักวัน

 

“ปรางค์  สามยอด”

[กุลมาตา(singlemom99)]

ใจรอนแรม  หากแต้มยิ้ม  อิ่มอักษร
ใจเจ้าเอย  เคยจร  รอนแรมหา
ตามรอยทาง  อย่างกวี  ที่ศรัทธา
ทางข้างหน้า  หาจุดหมาย  ปลายทางใด

ใจรอนรอน  กลอนกานท์ สานฝันสู่
ตามรอยทาง  กวีกู่  สู่ทางใหม่
หากค้นพบ  สบทาง  ห่างไกลใกล้
หยุดหัวใจ  ใครรอนแรม  เมื่อแย้มทาง

..กว่าจะถึง..คงเป็นย่าแล้วแน่ๆ..หรือไม่ก็ไปไม่ไหวนะน้องตะวันฯ..ก๊ากๆๆๆ..

 

[ปรางทิพย์]

รอนแรมไกลนัยเล่ห์เสน่หา
หยาดน้ำตาครารินก่อนสิ้นสาง
ภาพความหลังยังติดสนิทนาง
เคยเคียงข้างรางเลือนสะเทือนใจ

นี่น่ะหรือคือห่วงเพียงดวงขวัญ
พอนานวันคั้นจิตคิดผลักไส
ดุจหยามเหยียดเกลียดชังหวังสิ่งใด
เกี่ยวบางใครในฝันพลันวิวาห์

จึงจำพรากจากไกลฤทัยหมอง
พิษเข้าครองต้องขาดวาสนา
เจ็บแสนเจ็บ...เก็บฝันวันเวลา
เช็ดน้ำตาล้าเกินเผชิญกรรม

ใจรอนแรมแซมหม่นกมลหวัง
ลืมความหลังฝังจิตลิขิตช้ำ
ลืมคนเคยเชยชู้อย่ารู้จำ
ลืมลำนำคำรักและภักดี

[พิมพิลาไลย]

แต่ก่อนไร ใจนี้ มีที่อยู่
มีคนดู อยู่เฝ้า เอาใจใส่
แต่เดี๋ยวนี้ ไม่มี ที่จะไป
ต้องปล่อยให้ ใจนั้น มันรอนแรม

ไม่มีที่ พักพิง อิงอาศัย
หมดอาลัย ไปต่อ ก็ล่อแหลม
จะมีใคร ไหมรัก ขอพักแรม
จะซ่อมแซม หัวใจ ให้แข็งแรง
         
พิมพิลาไลย         

         

[สุดสาย]

ส่งกำลังแรงใจที่ไกลห่าง
รอนแรมมาตามทางเพื่อสร้างใหม่
ถ้าวันนี้เธอหมดหวังกำลังใจ
ฉันมีไหล่ให้เธอพักเพื่อทักทาย

จะคอยเป็นแรงใจใครคนนั้น
จะร่วมด้วยช่วยกันเพื่อวันใหม่
ถ้าวันนี้เธอเหนื่อยหนักพักก่อนไหม
ฉันมีไหล่ที่แอบอุ่นให้หนุนนอน



..nara..

[จ้อง เจรียงคำ]

หากได้พักสักที..ก็ดีนะ
ตรงไหนล่ะ..จะอุ่น...หนุนต่างหมอน
สักหนึ่งที่มีไหม...ไหล่พิงนอน
ใจแรมรอนอ่อนล้า..มาเต็มทน

ไหล่คนจรรอนแรม..แต้มเติมฝัน
เป็นหัวไหล่เดียวกัน...วันสับสน
ผลัดกันพิงอิงนอน..ผ่อน-กมล
อย่างน้อยนี้มีหนึ่งคน..หม่นเหมือนกัน

มองลึกลงตรงกลาง..หว่างนัยน์เนตร
พบต้นเหตุแห่งเศร้า...เขาเหมือนฉัน
คนแรมรอนอ่อนแรง...ขอแบ่งปัน
ไหล่สั่นๆ...สักข้าง..ล้างน้ำตา...

[ดิษฐา]

ใจรอนแรมแซมแผล แย่ยิ่งกว่า
เจ็บจนชา ช้ำหนองเป็นสองแผล
เกินจะทน หม่นเกิน เค้าเมินแล
สุดท้ายแพ้ แย่ยิ่งโดนทิ้งใจ



อยากจะมี เหมือนกัน ที่ฝันหวาน
เกินต้านทาน งานนี้  ที่ไม่ไหว
ไม่ทนแล้ว แห้วก็ชั่งพังเลยใจ
เคลียร์ยังไง ไม่ลง สงสารจริง

[ตะวันฉาย]

หากได้พักสักที..ก็ดีนะ
ตรงไหนล่ะ..จะอุ่น...หนุนต่างหมอน
สักหนึ่งที่มีไหม...ไหล่พิงนอน
ใจแรมรอนอ่อนล้า..มาเต็มทน

ไหล่คนจรรอนแรม..แต้มเติมฝัน
เป็นหัวไหล่เดียวกัน...วันสับสน
ผลัดกันพิงอิงนอน..ผ่อน-กมล
อย่างน้อยนี้มีหนึ่งคน..หม่นเหมือนกัน

มองลึกลงตรงกลาง..หว่างนัยน์เนตร
พบต้นเหตุแห่งเศร้า...เขาเหมือนฉัน
คนแรมรอนอ่อนแรง...ขอแบ่งปัน
ไหล่สั่นๆ...สักข้าง..ล้างน้ำตา...

...แม้ไหล่สั่นอย่าหวั่นเลยเคยอิงแอบ
น้ำเนตรแนบหลั่งรินถิ่นห่วงหา
หากวันนี้ไร้ซึ่งหนึ่งศรัทธา
ไหล่คนล้าขาจรวอนซบลง

...อาจไม่อุ่น ลองหนุนก่อน ตอนหมดหวัง
หอบใจพังครั้งเก่าเป็นเถ้าผง
ถูกหักล้างตัดลาพาพะวง
ถูดลดลงตรงลดค่าน้ำตาริน

...ใจรอนแรมเหมือนกันอย่าพลันห่าง
คืนอ้างว้างวางทบพบถวิล
ขอให้รู้มีหนึ่งคนปนได้ยิน
ร่วมโบยบินถิ่นทางกานท์รอนแรม...

[ทอฝัน]

ใจรอนแรมแซมแผล แย่ยิ่งกว่า
เจ็บจนชา ช้ำหนองเป็นสองแผล
เกินจะทน หม่นเกิน เค้าเมินแล
สุดท้ายแพ้ แย่ยิ่งโดนทิ้งใจ



อยากจะมี เหมือนกัน ที่ฝันหวาน
เกินต้านทาน งานนี้  ที่ไม่ไหว
ไม่ทนแล้ว แห้วก็ชั่งพังเลยใจ
เคลียร์ยังไง ไม่ลง สงสารจริง

...บนทางเดิน...แห่งใจ...ที่ไหวอ่อน
คงแรมรอน...เหมือนเคย...มิเฉยนิ่ง
หวังมีใคร...ให้เคียง...เอียงกายอิง
หากความจริง...เดียวดาย...จนปลายทาง

...สว่างแสง...แรงฝัน...ถึงวันหน้า
ตะวันพา...อรุณรอง...ครองฟ้ากว้าง
สลัดสิ้น...มืดมัว...สลัวลาง
ทุกก้าวย่าง...ยิ่งใหญ่...ใจรอนแรม
..............................//ทอฝัน

[ฌลา]

...บนเส้นทางสายเก่า...
ใจรอนแรมเปลี่ยวเหงา...กำลังอ่อนล้า
มองผ่านคืนวัน...ที่เหลือเพียงตัวฉัน...กับน้ำตา
แว่วเสียงสะท้านช้าช้า...ที่บอกมาว่า..."เราเลิกกัน"

บนเส้นทางสายเก่า
หลายเรื่องราวของเรา..ยังคงขับขาน
แว่วเสียงหัวเราะบางเบา...ผ่านจากความว่างเปล่าของวันวาน
ยินเสียงเรียกแว่วหวาน....จากวันคืนที่พ้นผ่าน...นานมา

...บนเส้นทางเสายเก่า...
เรื่องราวของเรา...จางไปช้าช้า
ไม่นานคงกลับกลาย...เป็นสิ่งไร้ความหมายไร้ที่มา
ใจรอนแรมที่ร้าวชา...คงเลิกมีน้ำตา...สักที...

[ปากะญอ]

คนด้านชากล้าจะรักบ้างไหมนั่น
ใจยังหวั่นสั่นคลอนนอนยังหวน-
ไห้น้ำตาลาแก้มแต้มใจครวญ
จะทบทวน คนคู่ควร ก็จากไป

ผ่านม่านใสไหลรินกลิ่นยังเศร้า
มีเพียงเงาเฝ้าแทรกแบกหวั่นไหว
กี่ครั้งเล่าเขาไม่มาพาอาลัย
สุดท้ายใยใจรอนแรมแกมน้ำตา

[แป้งน้ำ]

กับเส้นทางชั่วคราว . ..ที่คุณผ่านมาหา
กับ .. . ผู้หญิงธรรมดาที่คุณรักไม่ได้
เห็นคนจูงมือกัน . .. ผ่านมา . .. ผ่านไป
ทิ้งตัวบนความเดียวดายแทบทุกวัน


หัวใจคุณลดเลี้ยว . .. " เกินไขว่คว้า"
ฉันคงตามหาคุณได้ .. . แค่ในฝัน
ยิ่งเดินยิ่งอ่อนล้า.. . ยิ่งพอกพูนน้ำตาขึ้นทุกวัน
ใจรอนแรม . ..เหงางัน .. . จะบูชาความฝันไปเพื่อใคร


อยากพบจุดหมายที่มั่นคง
ทำได้แต่ปลง .. . บนความหวั่นไหว
คนบางคนคงไม่มีค่าใดๆ
นอกจากถูกชะตาขีดไว้ . .. ให้ร้าวราน

[คนไร้ค่า]

ใจรอนแรมแซมทุกข์ในกมล
เศร้าระคนปะปนวุ่นไปใหญ่
ทั้งสับสนว้าวุ่นวนในฤทัย
ใจรอนแรมจะมีใครเข้าใจเรา

ใครหนอใครจะมาให้ที่พัก
ใครหนอใครจะมารักคนโง่เขลา
ใครหนอใครจะยินดีดูแลเรา
ได้แต่เฝ้ารอนแรมหาคนดูใจ

[ตะวันฉาย]

ใจรอนแรมอ้างว้างบนทางฝัน
หวังสักวันหันหน้าฝ่าดงแขม
เป็นนักกลอนอ่อนล้าเข้ามาแจม
กลอนแอร่มแจ่มพราวดุจดาวเดือน

เห็นตะวันฯ กลั่นกรอง ละอองสุข
มาขอคลุก สนุกล้ำ คำว่าเพื่อน
เข้ามาพบสบตาทุกคราเยือน
ยากลบเลือน เปื้อนฝัน ตะวันฯงาม

...กลอนคนเก่าเล่าแจ้งแถลงขาน
ร่วมประสานกานท์ก่อเข้าต่อถาม
จากหน้าจอสู่ใจในอาราม
ห้องนี้ตามด้วยหนึ่งมิตรชิดกายา

...หากอ่อนล้าพักแกมแซมอักษร
มาเว้าวอนอ้อนพจน์ทดห่วงหา
มีตะวันฯรอนแรมแจมทิวา
เล่าภาษามาประสานแม่งามงอน

...ขอได้พบสบตาเวลาเศร้า
ใจที่เหงาจะคอยเฝ้าไล่ไถ่ถอน
ขอให้รู้มีหนึ่งจิตคิดอาวรณ์
หากแรมรอนนอนหนุนพักดงกลอน...

[kaya]

ใจแรมรอนย้อนมาเยี่ยมแสนเปี่ยมสุข
ช่างปลอบปลุกทุกคำนำอักษร
กราบขอบคุณทุกกวีที่อวยพร
ซึ้งคำกลอนต้อนรับกายกลับมา

ขอทุกท่านสราญรื่นชื่นกมล
ปราศทุกข์ทนสนเท่ห์คลายเหว่ว้า
ขออาราธนาพรก่อนจากลา
บุญรักษาทุกทุกท่านหลับฝันดี