ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุดสาย]

ในความห่างของใจใครคนนี้
ณ.วันที่เธอหายไปกับใจเขา
เหลือแค่ความหวั่นไหวในใจเรา
เธอทิ้งเงาให้หลงเหลือไว้เผื่อใคร

ฉันต้องทนกล้ำกลืนฝืนแทบทรุด
ลมหายใจแทบหยุดฉุดไม่ไหว
กว่าจะรู้ว่ารักร้าวเกินเข้าใจ
ก็รันทดหมดเยื่อใยที่ใจมี

ฉันไม่เคยคิดเลยที่เคยผ่าน
ไม่เคยมองถึงเหตุการณ์เมื่อวานนี้
ไม่รู้เลยเธอทำลายร้ายเต็มที
กว่าจะรู้ก็เหลือที่จะคลี่คลาย

โดนทำร้ายใจเจ็บเกินเก็บไหว
กว่าจะรู้เธอมีใครใจสลาย
ถึงวันนี้แค่ได้คิดผิดจนตาย
ฉันโดนเธอคิดทำลายร้ายสิ้นดี



..nara..

[สายใย]

 

เหมือนถ่านไฟ ได้ลม ประสมเชื้อ
ร้อนแรงเหลือ แล้วกลับ ดับหน่ายหนี
คนเคยรัก ผลักไส ไม่ไยดี
เหมิอนไม่มี บุญสร้าง แต่ปางบรรพ์

หลงรักสาว เมืองลุงด้วยมุ่งหวัง
อยากฝากฝัง หัวใจ ครั้งไหวหวั่น
ทะเลน้อยลอยเรือเอื้อสัมพันธ์
เคยร่วมฝัน วันดาว พราวเหนือน้ำ

เธอสาวใต้ใจซื่อถือรักมั่น
หัวใจฉัน หลงปลื้ม รักดื่มด่ำ
เขาทะลุ เตือนให้  ใจระกำ
สาว”ลำปำ”ทำร้าย ชาย ’ยุธยา

 

[ไพร พนาวัลย์]

ไม่เคยทำร้ายใครให้เจ็บช้ำ
ไม่ตอกย้ำความหม่นที่ทนฝืน
ไม่หลอกลวงหญิงใดให้กล้ำกลืน
จะขอยืนเป็นหลักให้พักพิง

เมื่ออ่อนล้ามาซับกับไหล่กว้าง
หนาวน้ำค้างมานี่มีไฟผิง
ยามทุกข์ร้อนอ่อนใจให้แอบอิง
ด้วยใจจริงจุนเจือเอื้ออาทร

ยามฝนตกน้ำท่วมขอร่วมช่วย
ยามเธอป่วยจะมาเอายาป้อน
ยามหน้าแล้งแห้งผากไม่จากจร
จะจูงกรคนดีหนีภัยพาล

ถูกใครหนอทำร้ายให้มัวหมอง
จะประคองพันผูกดั่งลูกหลาน
ให้สดชื่นรื่นรมย์บ่มดวงมาลย์
ด้วยกลอนกานท์จากใจมอบให้เธอ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[สุดสาย]

เหมือนถ่านไฟ ได้ลม ประสมเชื้อ
ร้อนแรงเหลือ แล้วกลับ ดับหน่ายหนี
คนเคยรัก ผลักไส ไม่ไยดี
เหมิอนไม่มี บุญสร้าง แต่ปางบรรพ์

หลงรักสาว เมืองลุงด้วยมุ่งหวัง
อยากฝากฝัง หัวใจ ครั้งไหวหวั่น
ทะเลน้อยลอยเรือเอื้อสัมพันธ์
เคยร่วมฝัน วันดาว พราวเหนือน้ำ

เธอสาวใต้ใจซื่อถือรักมั่น
หัวใจฉัน หลงปลื้ม รักดื่มด่ำ
เขาทะลุ เตือนให้  ใจระกำ
สาว”ลำปำ”ทำร้าย ชาย ’ยุธยา

 

สาวเมืองลุงยังหวังตั้งตาใหม่
รอวันที่หัวใจมีใครคว้า
รอวันที่ความต่างที่ห่างตา
จะกลับคืนย้อนมารักษาใจ

อันสาวใต้ใจซื่อชื่อนารา
ณ.วันนี้ขวัญผวาพาหวั่นไหว
โดนคนรักหักหลังพังแล้วใจ
เจ็บกระไรใจเอ๋ยไม่เคยดี



..nara..

[สุดสาย]

ไม่เคยทำร้ายใครให้เจ็บช้ำ
ไม่ตอกย้ำความหม่นที่ทนฝืน
ไม่หลอกลวงหญิงใดให้กล้ำกลืน
จะขอยืนเป็นหลักให้พักพิง

เมื่ออ่อนล้ามาซับกับไหล่กว้าง
หนาวน้ำค้างมานี่มีไฟผิง
ยามทุกข์ร้อนอ่อนใจให้แอบอิง
ด้วยใจจริงจุนเจือเอื้ออาทร

ยามฝนตกน้ำท่วมขอร่วมช่วย
ยามเธอป่วยจะมาเอายาป้อน
ยามหน้าแล้งแห้งผากไม่จากจร
จะจูงกรคนดีหนีภัยพาล

ถูกใครหนอทำร้ายให้มัวหมอง
จะประคองพันผูกดั่งลูกหลาน
ให้สดชื่นรื่นรมย์บ่มดวงมาลย์
ด้วยกลอนกานท์จากใจมอบให้เธอ

 

“ปรางค์  สามยอด”

อยากซบไหล่เหมือนกันวันข้างหน้า
ยามน้ำค้างหล่นลงมาพาใจเผลอ
ยามทุกข์ร้อนอ่อนอกไหวใจอยากเจอ
ร้าวนะเออเหมือนแดดิ้นจะสิ้นใจ

ถูกใครทำซ้ำมาหนักรักหม่นหมอง
คนที่ใจสิใฝ่ปองทำหมองไหม้
มาทำแทนให้เรารักแล้วหักใจ
เจ็บเหลือเกินนี่กระไรทำไงดี

ขอขอบคุณทุกอุ่นไอใครที่รัก
ที่ส่งใจมาให้พักทักที่นี่
ให้สาวใต้ถิ่นแดนไกลกำลังใจดี
ขอบคุณที่มีที่ว่างให้วางใจ



..nara..

[แม่ค้าหน้าหวาน]

อันความรัก...ชวนหลง...พะวงหา
แม้บางครา...ทำเรา...เศร้าหม่นหมอง
ถึงความรัก...จากลา...น้ำตานอง
ยากประคอง...ฝืนทน...จนปวดใจ

โดนทำร้าย...ที่ใจ...ใครก็เจ็บ
ยากจะเก็บ...ความช้ำ...ย้ำหวั่นไหว
เมื่อไร้ใจ...ให้กัน...ก็เชิญไป
ขอเสียใจ...ครั้งสุดท้าย...คลายโศกตรม

[ดิษฐา]

หยุดบังคับ สับสน ฝืนทนปล่อย
รักล่องลอย คอยไปก็ไร้หวัง
ไร้ประโยชน์ โทษไป ใครจะฟัง
สุดท้ายนั่ง ขังตัว น้ำกลั้วตา


ขอยอมช้ำ ทำใจ ให้ยอมรับ
ดีกว่านับ จับยาม เฝ้าถามหา
เจ็บวันนี้ ที่กว่า ฆ่าเวลา
โหดเกินกว่า ช้าไป ก็ใช่ดี


ไม่ต้องถาม ซ้ำ ซ้ำ ว่าจำไหม
อยู่ได้ไง ไร้รัก  เว้นช่องหนี
เดี๋ยวแข็งแรง แข่งสู้ ดูท่าที
แต่วันนี้ ลี้หลบ เดี๋ยวพบกัน

[คนไร้ค่า]

เธอคนดีทำร้ายฉันได้อย่างไร
ปากบอกไม่มีใครที่ห่วงหา
แต่เธอทำดั่งเหยียบย่ำดวงมณฑา
เธอได้ฆ่าเชือดย่ำขยำใจ

บอกไม่มีอะไรกับตัวเขา
เธอเห็นฉันโง่เง่ามากใช่ไหม
ฉันคบเธอพอรู้เธอเป็นเช่นไร
หยุดได้ไหมหยุดทำร้ายฉันเสียที

วาจาเธอกลิ้งกลอกหลอกล่อรัก
พอสักพักเขากลับมาเธอหน่ายหนี
เธอรู้ตัวบ้างไหมนะคนดี
เธอย่ำยีทำร้ายใจของใครไป

[สุดสาย]

ถามสักคำได้ไหมไปจากฉัน
จะมีวันที่มารับฉันกลับไหม
ถ้าวันนี้ยังมั่นคงตรงกับใจ
มีคนใหม่ที่รอท่าไม่ว่ากัน

ทำร้ายฉันได้อย่างไรใจดวงนี้
หรือเธอมันไม่รักดีพอที่ฝัน
มาบอกรักและห่วงใยทำไมกัน
แล้ววันนี้ที่รักฉันมันคืออะไร

ถามสักคำคนดีคืนนี้ว่าง
เราจะไม่ร่วมเดินทางทุกอย่างไหม
ตอบความจริงฉันสักคำซ้ำหรือไร
ทำร้ายใจฉันมากเกิน "เดินร่วมทาง"




..nara..

[พิมพิลาไลย]

ทำร้ายกัน นั้นคิด สิผิดไหม
กำหัวใจ ไม่ดิ้น สิ้นความหวัง
กลับขยี้ ปี้ป่น สิ้นหนทาง
ร้องครวญคราง อย่างไร ไม่ปราณี

จะทำร้าย หมายจ้อง ให้ต้องสิ้น
ถึงแดดิ้น สิ้นไป ใจหรือนี่
ยามที่รัก สักแมวข่วน ไม่ควรมี
มาตอนนี้ บี้บด สลดใจ
         
พิมพิลาไลย

         

[สุดสาย]

ทำร้ายกัน นั้นคิด สิผิดไหม
กำหัวใจ ไม่ดิ้น สิ้นความหวัง
กลับขยี้ ปี้ป่น สิ้นหนทาง
ร้องครวญคราง อย่างไร ไม่ปราณี

จะทำร้าย หมายจ้อง ให้ต้องสิ้น
ถึงแดดิ้น สิ้นไป ใจหรือนี่
ยามที่รัก สักแมวข่วน ไม่ควรมี
มาตอนนี้ บี้บด สลดใจ
         

พิมพิลาไลย

         

โดนเขาบี้เขาบดจนหมดค่า
เหลือแค่เพียงน้ำตากลับมาใหม่
กว่าจะฝืนยืนได้ใกล้แล้วไง
ต้องฝืนทนเท่าไหร่ใจจึงจำ

โดนเขาทำร้ายกันมันเกินแก้
เหมือนใจโดนรังแกมีแต่ซ้ำ
ณ.วันนี้เลยก้มหน้าท้าใจจำ
คนที่ซ้ำกำลังแย่ขอแก้ตัว




..nara..

[ชมตะวัน]

ใครคนหนึ่งซึ่งเคยคุ้นไออุ่นรัก
เคยมอบใจมอบรักภักดิ์ดีให้
มาวันนี้เขาราร้างห่างไปไกล
ใจนะใจใยปวดร้าวเศร้าเกินทน

เธอมีใคร แล้วทำไมไม่เคยบอก
มาลวงหลอกให้ชอกช้ำ ทำสับสน
คนใจร้ายหลอกให้รักปักกมล
สุดท้ายรู้เธอมีคนบนหนทางใจ 

ทำอย่างไรใจเอ๋ยไม่เคยเจ็บ
ยากจะเก็บความขื่นขมระทมไหว
ทุกค่ำคืนยืนสะอื้นฝืนทำใจ
อีกนานแค่ไหนจะลืมเธอได้ไม่จดจำ...

.......................................................