ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[msp.]

“ มายาลวง “
 
แสร้งลวงคำทำหวานมาหว่านล้อม
มาตะล่อมกล่อมใจให้เคลิ้มฝัน
ปล้นความคิดจิตใจคว้าไม่ทัน
ล่อลวงกันปั้นคำทำหยามใจ

หรือมองฉันแค่เหยื่อแก้เบื่อเล่น
แอบแฝงเร้นปิดบังขังรักไว้
คนมันเหงาไม่เคยเลยให้ไป
ด้วยหวังไกลใครซึ้งตรึงตรานาน

ทำพูดดีฝีมือสื่ออาชีพ
มิเร่งรีบจีบเล่นเน้นคำหวาน
พอสมใจใคร่ออกบอกอาการ
วิชามารผลาญใจใช้มายา

มีลับลมคมในใจปกปิด
มืดสนิทปิดไว้ให้กังขา
รักลมลวงบ่วงเร้นทำเย็นชา
ด้วยวาจาเธอใช้ไร้ปราณี

ติดห่วงโซ่หัวใจไร้ทางออก
ถูกสวมปลอกคออย่างไร้ทางหนี
ปลิดใจรักหักเท...อเวจี
ไร้เสรีหัวใจให้เธอครอง

สร้างมายามากั้นบั่นเอารัก
ให้คนโง่เพ้อหนักรักคราหมอง
เป็นเหยื่อเล่นเซ่นใจให้เธอลอง
หลงมายาบ้าต้องร้องคร่ำครวญ

ขอเถอะนะฉากสุดท้ายใจมันเจ็บ
มายาเหน็บหลอกตาล้าปั่นป่วน
ลบมายาเธอสร้างอย่างทบทวน
อย่าให้ด่วนสิ้นลมตรมทั้งเป็น

 

[มังตรา]

น้องมะแปร์   แพ้รัก   อกหักเศร้า       
กลอนดูเหงา  หดหู่    มิรู้ชื่น
พี่อ่านแล้ว  ทุกข์หนัก  รักกล้ำกลืน
ต้องทนขืน   ใจหน่วง  ติดบ่วงตรม

เรื่องของใจ  ว่าไป  ใช่ผิดถูก
เปรียบเหมือนปลูก  ต้นไม้   ใม่เหมาะสม
หวังได้ร่ม  จากต้น  บังแดดลม
แต่นานนม  ไม้ใหญ่  ไยเปลี่ยนทาง

เงาเคยร่ม  กลับแผ่  กิ่งก้านใหม่
เคยเย็นใจ   ให้ร้อน   แดดออกสาง
รักก็เป็น   เช่นนั้น   นั่นแหละนาง
จะกะกาง   วางตรง  คงยากจริง

เรื่องของใจ   ว่าไป  ที่ใจเจ็บ
เราหนาวเหน็บ  หัวใจเคลื่อน  เหมือนโดนสิง
เหตุก็เพราะ  ความคาดหวัง  ฝังใจอิง
นี่เป็นสิ่ง  ทำร้าย  ทำลายเรา

ถ้าจะรัก  ต้องเผื่อ  เหลือใจบ้าง
ถึงรักร้าง  ห่างใคร  ใจไม่เฉา
บอกตนเอง  ทุกทุกสิ่ง  เป็นดังเงา
ขออย่าเศร้า  ตั้งจิตใหม่  จากใจจริง

                                                                                               

[msp.]

เมื่อมีรักธรรมดามาพร้อมหวัง
ที่บางครั้งอาจบ่อยปล่อยรักสิง
ให้คาดหวังเพียงใจได้แนบอิง
น่าเป็นสิ่งไม่ต่างอย่างใครใคร

เพียงแค่มากน้อยบ้างต่างตรงนี้
แล้วท่านพี่นี้ร้อนกลอนบทไหน
เคยหรือลวงวิชาคร่าหัวใจ ?
ของบางคนเอาไว้ให้รนราน

จึงมาต่อพ้อกลอนให้อ่อนไหว
เหมือนเห็นใจใคร่ห่วงพ่วงสงสาร
กลัวคาดหวังคลั่งรักแบบดักดาน
แล้วดวงมาลย์ฉันจะช้ำเพราะทำตัว

ให้หญิงเผื่อหัวใจ..ชายเผื่อเลือก ?
เป็นข้าวเปลือกช่างหมั่นปันรักมั่ว
แล้วข้าวสารแค่ทำใจไยกล่าวรัว
เรื่องของหัวใจรักยากอย่างนี้

ใจจะเจ็บเหน็บหนาวเปล่าเพราะขาด
แต่เพราะบาดมีดคมตรมขยี้
จากมายาคนสร้างอย่างดิบดี
หวังล่อลวงท่วงทีพลีรักลวง

เป็นความเห็นของใจอย่าได้โกรธ
แอบคิดโหดตัดไมตรีลี้หายล่วง
คิดไม่ถูกโปรดอภัยใคร่จงทวง
มิคิดจ้วงพี่มังตราระอาใจ

เพราะเห็นนานนานทีพี่พบหน้า
หรือเพราะว่ากลอนฉันมันแหยงให้
เกิดร้อนหนาวอ้าวอบรบข้างใน
จึงมาไขให้ล่วงห่วงมายา

 

[มังตรา]

จะไปไหน  ได้เล่า  เจ้าแปร์เอ๋ย
แม้ไม่เคย พบชิด  พิสมัย
ที่ตรึงแนบ  แอบพ่วง  เพราะห่วงใย
ไม่มีไฟ  ใดใด   ในใจเลย

ที่พี่กล่าว  เล่าอ้าง  บอกทางน้อง
ใจพร่ำร้อง  แนะหน่วง   ไม่ห่วงเฉย
ไยน้องคิด  ผิดความ   ตามที่เปรย
โอ้ละเหย  เหวยด้วย   .......จริงจริง


555555555 ........................

[msp.]

กลอนคือกลอนขอพี่ชายหายคิดมาก
เรื่องความรักมักหลากยากรู้ยิ่ง
กระนั้นฉันมิเคยเลยชังชิง
ระอารักมักหยิ่งทิ้งหัวใจ

เกิดเป็นคนล้นมีกี่เรื่องราว
ที่เหยียบก้าวเข้าหาอุราไหว
แม้จะผ่านร้าวรวดปวดเท่าใด
แต่ก็ไม่ให้เศร้าเผาใจตน

อารมณ์ศิลป์จินต์สร้างบางครั้งแต่ง
เพิ่มแสดงแสร้งเติมเสริมลางหน
หาใช่จริงทั้งหมดหยดกมล
แต่จริงใจก็ปนคละวนมี

บัดท้ายสุดว่างไว้ให้เติมคำ ?
ฉันควรนำคำตอบมอบไหมพี่
หากตอบได้รางวัลปันคนดี
คือสิ่งใดกันนี่พี่มังตรา....ฮ่า ๆ

ขอบคุณพี่มังตราจ้า......ส่งคำตอบที่ไหนคะ

 

[สายใย]

 
 
เป็นความจริงยิ่งแล้วดวงแก้วพี่
หัวใจนี้ตีแผ่ให้แลเห็น
มีภาพน้อง ครองเฝ้าทั้งเช้าเย็น
ไม่ยากเข็ญ เชิญได้ ผ่าใจดู

ไม่เคยนึกเป็นเหยื่อเพื่อไว้หลอก
ทุกคำออกจากใจ แม้ไม่หรู
ไม่มีคำ ล้ำเลิศ แพร้วเพริศพรู
รักพธู จึงบอก ไม่หลอกลวง

ทุกสิ่งที่ พี่พูด พิสูจน์ได้
จากหัวใจ ดวงเก่า ที่เฝ้าห่วง
เพราะหลงรัก ดอกฟ้า สุดาดวง
สี่ห้องหวง ทรวงใน มอบให้เธอ

รักที่พี่ มีให้ จนใจช้ำ
โดนตอกย้ำ คำหน็บ เจ็บเสมอ
 ก็สู้ยิ้มแย้มให้อภัยเธอ
น้ำตาเอ่อ กลั้นไว้ อย่าไหลริน

เพื่อนที่เขาหวังดีช่วยชี้ชัด
เจ้าหมาวัดอย่าไปใฝ่ถวิล
ให้ดอกฟ้าสง่าโฉมโน้มมาดิน
คงจะสิ้นใจก่อนเขาสอนมา

ถ้ารักหญิงคนไหนเอาไจแลก
ใช่เรื่องแปลก รักแรกพบได้คบหา
รักจากใจ ใช่อิง สิ่งมายา
เชื่อเถิดหนา ว่าใจ พี่ให้น้อง

ฉากสุดท้าย ปลายฝน ยามต้นหนาว
น้ำค้างพราว ราวฟ้า ดาราผ่อง
สายลมเย็น ยะเยือกไหว สองใจปอง
หวังเราสอง ครองกัน นิรันดร์กาล...

[ดิษฐา]

สวย จริง จริงแน่นิ่ง ชิงคำตอบ
ซวย มามอบชอบเติม เสริมภาษา
ม้วย รึเปล่าก้าววาง อ้างที่มา
หวย สิท่า น่าใช่ หรือไม่กัน



รวย ก็ดู ขัด ขัด แย้งกัดอยู่
ขอไม่รู้ หนูมั่ว กลัวของขวัญ
ส่งชิงโชค รถบ้าน อานรางวัล
แข่งขันกัน นั้นบอลโลก นี่โรค...(มะสะ) แปร์

[msp.]

 
 
เป็นความจริงยิ่งแล้วดวงแก้วพี่
หัวใจนี้ตีแผ่ให้แลเห็น
มีภาพน้อง ครองเฝ้าทั้งเช้าเย็น
ไม่ยากเข็ญ เชิญได้ ผ่าใจดู

ไม่เคยนึกเป็นเหยื่อเพื่อไว้หลอก
ทุกคำออกจากใจ แม้ไม่หรู
ไม่มีคำ ล้ำเลิศ แพร้วเพริศพรู
รักพธู จึงบอก ไม่หลอกลวง

ทุกสิ่งที่ พี่พูด พิสูจน์ได้
จากหัวใจ ดวงเก่า ที่เฝ้าห่วง
เพราะหลงรัก ดอกฟ้า สุดาดวง
สี่ห้องหวง ทรวงใน มอบให้เธอ

รักที่พี่ มีให้ จนใจช้ำ
โดนตอกย้ำ คำหน็บ เจ็บเสมอ
 ก็สู้ยิ้มแย้มให้อภัยเธอ
น้ำตาเอ่อ กลั้นไว้ อย่าไหลริน

เพื่อนที่เขาหวังดีช่วยชี้ชัด
เจ้าหมาวัดอย่าไปใฝ่ถวิล
ให้ดอกฟ้าสง่าโฉมโน้มมาดิน
คงจะสิ้นใจก่อนเขาสอนมา

ถ้ารักหญิงคนไหนเอาไจแลก
ใช่เรื่องแปลก รักแรกพบได้คบหา
รักจากใจ ใช่อิง สิ่งมายา
เชื่อเถิดหนา ว่าใจ พี่ให้น้อง

ฉากสุดท้าย ปลายฝน ยามต้นหนาว
น้ำค้างพราว ราวฟ้า ดาราผ่อง
สายลมเย็น ยะเยือกไหว สองใจปอง
หวังเราสอง ครองกัน นิรันดร์กาล...  (ลุงสายใย  ค่ะ)

ฟังคำกล่าวเล่ารักก็อยากเชื่อ
แต่ใจเมื่อไม่รับกลับมองผ่าน
เพราะเหตุใดใคร่รู้ตรองอยู่นาน
สิ่งเคยสานหวานรักจักอยู่ใด

ความระแวงแทงใจให้หวาดหวั่น
คำรำพันนั้นจริงยิ่งเพียงไหน
ด้วยคารมบ่มซ้อมตะล่อมไว
จะลวงใจหรือไม่ให้พิศดู

พี่บอกมีหัวใจแต่ได้ช้ำ
เพราะน้องทำพร่ำพจน์ให้อดสู
ทั้งพี่รักภักดีที่พธู
ไม่อาจรู้ความจริงสิ่งพี่เปรย

จะรักหญิงคนไหนเอาใจแลก
หรือคอยแจกแหกใจใบหน้าเฉย
ทั้งลดแลกแจกเบี้ยเพลียใจเลย
ลวงคำเหยื่ออย่างเคยเปรยมายา

สิ่งพี่เอ่ยเกยกล้ำทุกคำกล่าว
ล้วนแพรวพราวสาวมาดปรารถนา
อย่าเพียงใช่เอ่ยเอื้อนเลือนวาจา
โปรดยื่นมากระทำย้ำว่าจริง

มายาลวงล่วงลับเพียงหลับฝัน
รอปลุกปั่นวันตื่นช่างขื่นยิ่ง
แล้วเมื่อไหร่ได้แนบใจแอบอิง
อย่างพี่ทิ้งคำไว้ให้รอคอย

   มะสะแปค่ะ 

[msp.]

สวย จริง จริงแน่นิ่ง ชิงคำตอบ
ซวย มามอบชอบเติม เสริมภาษา
ม้วย รึเปล่าก้าววาง อ้างที่มา
หวย สิท่า น่าใช่ หรือไม่กัน



รวย ก็ดู ขัด ขัด แย้งกัดอยู่
ขอไม่รู้ หนูมั่ว กลัวของขวัญ
ส่งชิงโชค รถบ้าน อานรางวัล
แข่งขันกัน นั้นบอลโลก นี่โรค...(มะสะ) แปร์    (e-no  จ้า)

มาช่วยชี้คำตอบมอบเอาไว้
แหมเหมาะให้ในนั้นพลันถูกแน่
หากบิดเบือนเลือนผิดไม่คิดแคร์
เพราะเลือกแค่ตอบเราเอาพอใจ

โรคประหลาดสาดสุมหมออุ้มบอก
บอลกลิ้งกลอกหลอกตาหานอนไม่
โรคมะแปร์แย่เราเอายังไง
ท่าจะเป็นโรคใหม่ให้น่ากลัว

 emo_101อ่า...มิน่ารู้สึกแปลก ๆ  เหมือนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้วัน ๆ สร้างแต่สารละลายแห่งความร้าวฉาน....
ฮ่า ๆ โปรดกำจัดฉันที.................ที่ร๊าก........ก....ก.

[เมฆา...]

๐๐.. มายาลวง ?? .. ๐๐

๐๐ หนังกลางแปลง แสดงร้อง ในท้องเรื่อง
มายาเมือง มนต์เสน่ห์ เล่ห์ความสวย
คู่พระนาง ต่างอ้อน ย้อนระทวย
ใช้ความสวย รวยหล่อ ป้อเกี้ยวกัน
๐๐ นอนบนเสื่อ เดือนสาด พาดขอนไม้
ดูหนังร่าย คล้ายเมา เหมือนเข้าฝัน
พระเอกคึก นึกไป เหมือนใครกัน
หน้าเหมือนฉัน หล่อจัง ภวังค์ไป
๐๐ อ้อนนางเอก  มะแปร์ แม่แสนสวย
โปรดจงช่วย รับรัก จักได้ไหม
จะดาวเดือน เกลื่อนฟ้า นภาไกล
จะหาให้ หยิบยื่น ทุกคืนวัน
๐๐ ขอเพียงแค่ หัวใจ มีให้ตอบ
จะล้อมกรอบ ทรวงใน ให้คงมั่น
มีเพียงเรา เท่านั้น กันและกัน
ขอยืนยัน สัญญา และสาบาน
๐๐ แล้วนางร้าย ในเรื่อง ก็เคืองโกรธ
มาร้องโอด ยอดรัก ชักสงสาร
หากทิ้งไป ใจขาด คาดวายปราณ
โปรดสงสาร บ้านน้อย คอยห่วงใย
๐๐ จะปลอบใจ ใครเล่า ละคราวนี้
หล่อทั้งที กลับมีรัก ให้ขวักไขว่
ถึงรวยล้ำ แต่ลำบาก ยากหัวใจ
พระเอกไทย ใคร่ค้น สับสนความ
๐๐ ยังมิหาย หมายความ ตามสับสน
มีอีกคน นางรอง มาร้องถาม
สะอื้นอึก พิลึกลั่น บรรยายนาม
ว่ามาตาม คนรักคืน ยื่นให้ที
๐๐ ทั้งร่ำร้อง ฟูมฟา ย  น้ำลายยืด
ช่างใจจืด ใจดำ ทำเมินหนี
ใช้ความหล่อ คารม ชมราวี
จนนางรอง ยอมพลี มีใจปอง
๐๐ เอาละหว่า งานนี้ มีสามสาว
มาร้องป่า ว  เล่าอ้าง ต่างแย่งของ
แต่ละคน ถือสิทธิ์ คิดครอบครอง
ตามทำนอง หนังไทย ฉายกลางแปลง
๐๐ แล้วพระเอก อย่างเรา เอาอย่างไหน
นึกแล้วหวั่น ครั่นใจ ใช่แอบแฝง
จมเสน่ห์ หนังไทย ร่ายสำแดง
จนหน้าแดง ลืมหลง ดงมายา
๐๐ แต่ถ้าหล่อ  แล้วลำบาก เหมือนฉากหนัง
ขอหันหลัง กลับกุฎี จะดีกว่า
อยู่อย่างจน คนอย่างเรา เฝ้าวัดวา
สุดแท้แต่ วาสนา จะพาไป...
 
 แฮะๆๆ  มายาลวงหมาวัด ...
              
***  เมฆา...***

ป.ล. แอบสะดุ้งนิดๆ เมื่อถูกลุงสายใยพาดพิงถึง  ฮ่าๆ
 

[ปากะญอ]

ม่านมายาแผ่นบางวางให้หลง
เข้าดิ่งตรงปลงใจไปหลงใหล
มาตีแผ่แหย่เฝ้าเข้าเป้าใจ
ม่านฤทัยชักใยร่างวางไว้ลวง

มารู้ตัวแบบชัวร์ก็นัวติด
มายาจิตคิดให้เข้าใกล้บ่วง
ส่งหัวใจไปรักชักใยดวง
เลยลงห้วงลวงซ้ำล้ำมายา

[msp.]

เสียงพร่ำพรอดรำพันมันแว่วแว่ว
เข้าหูแล้วต้องดูรู้ให้ได้
แท้ก็พระเอกดังในหนังไทย
จอมมายาสาไถยให้อ่อนทรวง

คือคำลวงชัดชัดสะบัดช่อ
มาอ้อล้อต่อใจให้หลงบ่วง
ทั้งนางเอกนางร้ายไล่เป็นพวง
แต่อย่างห่วงมะสะแปแหมไม่มอง

หมายจะหยิบดาวจันทร์สันปั้นแต่ง
ล้วนแสดงแสร้งเล่นให้เป็นหมอง
เราขอเลือกญากะญอพ่อเอกรอง
เอามาครองใจเรายามเศร้าตรม
 
แกล้งออเซาะปากหวานหว่านไปหมด
แต่ใจหดร้อนคำทำขื่นขม
ลุงสายใยใคร่วางต่างเป็นปม
ร้อนจี้ใจระบมข่มมายา

พระเอกรักนักลวงควงเอาเล่น
หลอกหญิงรักปักเน้นเร้นหายหน้า
ให้เลือกหนึ่งในสามจงกล่าวมา
หากชักช้าปากะญอจะท้อใจ

คงจะร้อนตอนนี้ที่ในท้อง
จึงมาก้องกู้หน้าว่าไม่ใช่
กระทู้ร้อนหลอนเดือดเชือดทรวงใน
มะแปเปล่าวางไว้ให้ใครนา

ฮ่า  ๆ  เมฆา..ตัวอย่าลืมไปเคลียร์กะแฟนคลับตัวน๊า           ....ทุกอย่างมะแปพูดเล่นด้วยคำสัตย์
แต่แค่คิดจริง ๆ เท่านั้นเองน๊า    .... 

ก๊าก ๆ ๆ ๆแค่ล้อเล่นกันน๊า.....จริงจริ๊ง...... 

[ไพร พนาวัลย์]

มายาลวงบ่วงรัดผูกมัดไว้
ด้วยหัวใจจอมปลอมไม่ยอมเผย
เพื่อปลิ้นปอกหลอกใช้ใว้ชมเชย
จนล่วงเลยเวลากว่ารู้ทัน

หัวใจเอ๋ยไยโฉดโหดร้ายนัก
ลวงให้รักให้หลงให้คงฝัน
เพื่อหลอกกินตับไตไปวันวัน
รู้ไหมนั่นตายทั้งเป็นเซ่นคนลวง

เราจริงจังจริงใจให้แก่เขา
จึงโง่เง่างมงายไม่วายหวง
มองเห็นเขาเพลิดเพลินเดินคู่ควง
อยากจะช่วงชิงคืนยืนตาลาย

โอ้ เธอจ๋าใจร้ายคล้ายดั่งเสือ
ออกล่าเหยื่อเย็นย่ำทั้งค่ำสาย
มิสนใจไยดีคนเคียงกาย
รักมลายหายลับกับสายลม

รู้อย่างนี้ที่รักเราพักรบ
เราเลิกคบเลิกฝันมันขื่นขม
หน้ากากเธอบิดเบือนเปื้อนโคลนตม
หลุดจากหล่ม “มายาลวง”พ้นบ่วงมาร

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ปรางทิพย์]

หลงภาพลวงห่วงหามายาหลอน
บทละครตอนเริ่มประเดิมหวาน
ชายเฝ้าเกี้ยวเที่ยวเสาะไพเราะกานท์
พอเนิ่นนานผลาญพล่าเหมือนฆ่ากัน

ส่วนฝ่ายหญิงยิ่งเศร้าเฝ้ามองหา
รินน้ำตาอาลัยไห้โศกศัลย์
จากห้วงรักจักเป็นเช่นโลกันตร์
คือโทษทัณฑ์บั่นทอนสะท้อนใจ

มายามนต์ดลจิตด้วยพิษหลง
เป่าร่ายลงตรงขวัญเจ้าหวั่นไหว
จึงคร่ำครวญจวนสิ้นถวิลนัย
สุดแก้ไขไล่ล่าคว้าเพียงเงา

ดูละครย้อนมองแล้วตรองคิด
รอยลิขิตจิตหม่นต้องทนเหงา
มายาลวงบ่วงพรางกลางใจเรา
เถอะจงเอาเศร้าตรมถมลงดิน