เธอจ๋า...ทิ้งฉันทำไม
ทรมานมากรู้ไหมคนทางนี้
คิดถึงคนทางนั้นทุก ๆ วันที่มี
หายใจทิ้งทุกนาที...ลำพัง
เธอจ๋า...ฉันเหงารู้รึเปล่า
บ่อย ๆ ที่เรื่องราวแห่งความหวัง
กลับมารุมเร้าเหมือนเอาเรื่องเก่ามาเล่าให้ฟัง
และเมื่อเหงาทุกครั้งทุกเรื่องก็ดังลั่นหัวใจ
เรื่องเก่าเล่าใหม่เรื่อย ๆ
คนฟังก็เหนื่อยปนหวั่นไหว
คนเล่าก็เร่งเร้าเล่าต่อไป
ยิ่งฟังน้ำตายิ่งไหลพร้อม ๆ กัน
คนเล่าคือความเหงา
เล่าเรื่องราวระหว่างเรากับความฝัน
ปล่อยให้เรื่องดำเนินเดินผ่านวานและวัน
คนฟังไม่ใช่ใครทั้งนั้น..ฉันเอง
ฟังไปเล่าไป...ร้องไห้
ปล่อยให้นาทีอันโหดร้ายข่มเหง
คนฟังอ้างว้าง ร้างหวัง วังเวง
คนเล่าก็เฝ้าบรรเลง...เรื่อยไป
เธอจ๋า...มันทรมานมาก
กับการที่เธอลาจาก...รู้ไหม
ไมมีเธอสักคนเหมือนฉันต้องทนอยู่อย่างไม่มีใจ
ปลายฟ้าไกลจากตรงนี้มากไหม ฉันจะตามไป...เพื่อรักเธอ