ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

     

ขอบคุณภาพจากเนท ครับ

ทะเลทราย

มองผืนทรายปลายทางที่ขวางหน้า
สุดขอบฟ้าน่ากลัวทั่วถิ่นฐาน
มีแต่ความแห้งแล้งสุดประมาณ
แล้วจะผ่านไปได้อย่างไรกัน

นั่นเป็นเพียงภาพวาดให้เราคิด
วิตกจริตคิดไปให้ไหวหวั่น
แต่ความจริงเราไม่ได้ไปใกล้มัน
วันทั้งวันอยู่ในเมืองสุขเนืองนอง

เพียงมองเห็นได้ฟังเขาหยั่งเสียง
จะใกล้เคียงความจริงสิ่งทั้งผอง
ทะเลทรายแห้งแล้งแหล่งขุดทอง
ถ้าจะมองให้ซึ้งจึงเห็นจริง

สิบปากว่าไม่เท่าหนึ่งตาเห็น
หรือเพียงเป็นคำลอยที่อ้อยอิ่ง
ถ้าสัมผัสด้วยมืออย่างแท้จริง
แล้วทุกสิ่งจะกระจ่างอยู่กลางใจ

ลูกหลานเอ๋ยเห็นอะไรอย่าเพิ่งท้อ
มันอาจล้อหลอกตาอย่าหวั่นไหว
“เอาว๊ะ” ลองดูสักตั้งจะเป็นไร
ถ้าไม่ไหวก็ “ช่างแม่ง” ค่อยแบ่งลง

ถ้าชีวิตคนเราไม่กล้าสู้
ต้องมุดรูหลบหนีเรื่องขี้ผง
อุปสรรคขวางหน้าอย่ามัวงง
ต้องดิ่งตรงฝ่าฟันให้มันกลัว

แล้วจะรู้ว่าสู้สนุกแน่
หาทางแก้จับจุดอุดรูรั่ว
ผิดเป็นครูรู้ฟังระวังตัว
ดั่งดอกบัวบังใบใต้โคลนตม

 

“ปรางค์  สามยอด”

[chaipan1999]

เห็นลุงปรางค์สอนถ้อยร้อยเชิงปรัชญ์
สุดแจ่มชัดกินใจในตัวผม
ก่อนระเริงมัวเมาเฝ้าโง่งม
ไม่เคยชมความจริงสิ่งจีรัง

ได้อ่านกลอนคุณลุงจรุงจิต
หวนให้คิดหนทางก่อนปางหลัง
เที่ยวหลบลี้หนีหน่ายเกือบพ่ายพัง
เพราะความยังหนุ่มแน่นไร้แผนการ

"มองผืนทรายปลายทางที่ขวางหน้า
สุดขอบฟ้าน่ากลัวทั่วถิ่นฐาน
มีแต่ความแห้งแล้งสุดประมาณ
แล้วจะผ่านไปได้อย่างไรกัน"

บัดนี้ผมมองทรายกลายว่าสวย
ชีวิตเคยเจ็บป่วยกลับมีฝัน
จะขอเป็นบัวงามบานชูชัน
เพื่อสักวันฝันนี้ที่เป็นจริง...


 emo_85ขอบคุณลุงปรางค์มากครับ

ปล.อยากเห็นรูปทะเลทรายที่ลุงทำงานบ้างจัง

[พิกุลแก้ว]

๐ ทะเลทรายไหลกลบตลบภาพ
หยาดเหงื่ออาบกายาพาร้อนยิ่ง
อีกฟากหนึ่งสวยนักยากติติง
มนต์ทรายสิงเข้าจิตนิมิตครวญ

๐ ครั้นมองเห็นเป็นเพียงอุปสรรค
ก็ท้อนักเมื่อธาตุอากาศผวน
ในมุมอับกลับกลายได้ทบทวน
ทุกสิ่งล้วนสองฝั่งลองชั่งใจ

๐ ในความเหงาเศร้าตรมผสมยิ้ม
ความนุ่มนิ่มซ่อนแกร่งแห่งชีพได้
ประสบการณ์สูญเสียเกินเรี่ยไร
ล้วนฝากให้ข้อคิดสะกิดตน.


สวัสดีค่ะลุงปรางค์ 

[กุลมาตา(singlemom99)]

ทะเลทราย  คล้ายทะเล  ดูเหว่ว้า
คลื่นโถมถา  มหาศาล  ปานห่าฝน
คลื่นทรายซัด  พัดมา  พายุปน
จินตนาการคน   วนในจินต์

ใดควรสู้  ใดดูแล้ว  ควรแจวลี้
ดูให้ดี  หนีแล้วคุ้ม  ก็ซุ่มดิ้น
อยู่ที่ไหน  คับใจ  เลิกให้สิ้น
อยู่บนดิน  ถิ่นที่  คนดีงาม

..สวัสดียามดึกค่ะลุงปรางค์..ช่างไม้แห่งทะเลทรายไซบีเรีย..
สำหรับป้ากุล..ที่ไหนไม่คับใจ..คนต้อนรับ..เข้าใจเราว่าโดนรังแก..จึงจะอยู่..จึงจะสู้..เพราะมีทาง..มีคนเข้าข้าง
คุ้มกว่า..ใครจะว่าหนี..ไม่สู้..ก็ให้เขาคิดไป..เข้าวัดแล้ว..ไม่รบกับคนพาลแน่ๆ
ที่ที่คับใจ..เห็นเราโดนแกล้งโดนรังแก..แล้วกลับสนับสนุน..ไม่คุ้มที่จะอยู่ค่ะ
เรียกว่า..เดือดร้อนแก้ไขไม่ได้แล้วตรงนั้น..ป้ากุลใช้หลักนี้ค่ะ..

[พิกุลแก้ว]

๐ กุลมาตากล่าวไว้ให้เชิงคิด
จงสถิตถิ่นแคว้นแดนสยาม
ถิ่นพุทธะละไว้ในนิยาม
ผลลุกลามกรรมแท้แก้อย่างไร

๐ ที่ใดหนอไร้คนจิตหม่นหมอง
หากได้ตรองลองทวนมีส่วนไหน
จิตของคนล้นหลั่งคลั่งสุมไฟ
แม้นอยู่ใกล้ศาสนายังคร่าตน

๐ อันกายเราเผาร่างย่างจนสุก
ยากจะปลุกดวงชีพช่างเห็นผล
มีแต่ร่างผีเน่าเข้ามายล
ที่เรียกคนนั่นแล...แค่ผลกรรม

๐ เคยเห็นไหม?ผีคุยลุยสาปแช่ง
ผีแก่งแย่งทุกข์ทนจนเกินก้ำ
มึงก็ผี...ผีก็กู...กูทวนคำ
ใช้พระธรรมนำหลักจากความจริง

๐ ที่เห็นกายว่ายเวียนเพียรกล่าวอ้าง
ก็แค่ร่างใครเขาเราเข้าสิง
สร้างตัวตนบ่นเร้าเอามาอิง
เดี๋ยวก็ทิ้งจากไปใช่อยู่ยง.

[กฤษณาต้องน้ำ]

ฉันเห็นทะเลทรายกว้างสุดไกล.......ตา
ไม่รู้ว่าอยู่.......ณ..........จุดไหน
มีเพียงแสงดาว....ส่องสว่างนำทางไกล
มีสุราคู่ใจในค่ำคืน
ยามกลัวก็กระดก
ฉันยกดื่มเพื่อคลายเหงา
ดาวน้อยค่อยนำเราให้ เดินทางเข้าสู่เส้นชัย

 

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนท นะครับ

โอเอซีส

ทะเลทรายแล้งร้อนยังผ่อนบ้าง
ลมเปลี่ยนทางคลายทุกข์สุขเมื่อหนาว
แต่บางวันน้ำค้างแกร่งน้ำแข็งพราว
ทั้งทุกข์สุขชั่วคราวไม่ร้าวราน

โอเอซีส ทะเลทรายช่วยคลายแล้ง
ดั่งแอบแฝงความเย็นเช่นละหาน
ในความแล้งมีน้ำหลั่งดั่งประทาน
ให้พบพานปลอบใจยามไกลตา

ดั่งคนเราเคล้าคลุกทุกข์แทบสิ้น
ก็ยังรินน้ำใจให้ห่วงหา
อย่าตัดรักหักหล่นจนเย็นชา
มีปัญหาร้ายแรงแบ่งระบาย

เจ้ามีเพื่อนเตือนใจแม้ไกลห่าง
คอยเคียงข้างอยู่ใกล้ไม่หนีหาย
ดั่งน้ำเย็นท่ามกลางทะเลทราย
ช่วยผ่อยคลายถ่ายถอนยามร้อนรน

 

“ปรางค์  สามยอด”

ป้ากุลเอ๋ย ลุงเปาอยู่ทะเลทรายซาอุฯจ้า  ถูกแล้วจ้า บางครั้งเราต้องสู้แบบมีคนเคียงข้าง หลีกช้าง หลีกม้า สองวา ก็พ้น
แต่หนีคนอันธพาล ต้องหนีให้ไกลสุดกู่ไปเลย ถ้าเราสู้ไม่ได้ บ้านป่าเมืองเถื่อนอ่ะนะ แต่ถ้าสู้ได้ ก็ต้องสู้นะ
เพราะถ้าหนี มันก็ต้องหนีกันไม่หยุด  แต่ลุงปรางค์ สู้ทนลำบากซะจนชิน
จึงรู้ว่า ที่ลำบากยากแค้น บางครั้งก็น่าอยู่ กว่า  น่าสู้กว่า  คิดถึงบ้านเมืองเรา เสมอเลย นะครับ

[♥▬รู้ว่ารัก▬♥]

ถามว่ารักแค่ไหน…นับเม็ดทรายทั้งทะเลก็รู้… ลมหายใจที่มีอยู่…คือความคิดถึงจากฉัน… ถามจะเจ็บแค่ไหน…หากเธอไปรักใครสักวัน… ก็ลองนับดูสายฝนนั้น…นั่นคือน้ำตาจากใจ….. * ก็เลยอยากให้รู้…ก็เลยอยากให้เห็น…ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้… เพราะโลกนี้มีเธอ…เพียงคนเดียว…ฉันจึงเสียเธอไม่ได้… ถ้าเธออยากทำร้าย…ก็เชิญ…แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน… นึกเสียว่าสงสาร…อย่าลงทัณฑืด้วยการลาจาก…* ถามกันสักกี่ครั้ง…ก็ยังบอกเธออย่างนี้… ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสี…แต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ… (ซ้ำ *) นึกเสียว่าสงสาร…อย่าลงทัณฑืด้วย คำว่า…ลาก่อน…