ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

หยิบบันทึก เล่มเก่าเก่า ครั้งเราสอง
เคยประครอง เป็นคนรัก สลักหวาน
มานั่งอ่าน ถึงความหลัง เมื่อครั้งนาน
มองย้อนผ่าน ตัวอักษร ย้อนเวลา

บทเริ่มต้น แห่งความรัก ที่ทักทาย
จนเริ่มกลาย เป็นผูกพันธ์ ที่ฝันหา
คนเหงาเหงา ตัวลำพัง เฝ้าตั้งตา       
รอค้นหา ความจริงใจ ใครสักคน

เธอที่เดิน สวนทางกัน ในวันนั้น         
คือจุดผัน หันเหกลับ ทำสับสน
หัวใจฉัน แทบตกคลอง เหมือนต้องมนต์   
เธอคือคน ที่ค้นหา มาแสนนาน

เก็บเอาเธอ ไปนั่งคิด ในจิตฟุ้ง      
สิ่งที่พุ่งในหัวใจ เฝ้าไขขาน
เธอเป็นใคร ชื่ออะไร อยากใคร่วาน   
ช่วยเดินผ่าน ให้เบอร์ไว้ ได้ไหมคุณ

ไม่คิดว่า จะได้พบ ประสบอีก      
ใจติดปีก บินค้นหา แสนว้าวุ่น
ขอพรฟ้า ช่วยเมตตา และการุณ      
โปรดช่วยหมุน เข็มเวลา มาพบเจอ

นั่งหมดหวัง คงไม่เจอ พบเธอแล้ว   
ต้องกินแห้ว ยอมปล่อยทิ้ง จริงจริงเหรอ
คนที่ใช่ ในวันนั้น ที่ฉันเจอ      
หรือให้เพ้อ มาแค่เห็น เป็นภาพลาง

เหมือนคำขอ ถูกรับปาก จากฟากฟ้า   
ได้พบหน้า เธออีกหน ที่บนห้าง
ฉันเดินชน เธอซื้อของ ไม่มองทาง   
สุดท้ายต่าง ขอโทษกัน วันเริ่มใจ

แลกเบอร์กัน สานสัมพันธ์ เธอฉันเริ่ม   
ทุกวันเพิ่ม เติมไม่ลด รักสดใส
สิ่งยึดเหนี่ยว ของรักเรา คือเข้าใจ   
วันไหนไหน ไม่ห่างเหิน เดินเดียวดาย

สองปีผ่าน กาลเปลี่ยนผัน จนวันหนึ่ง   
รักเคยซึ้ง กลับต้องเปลี่ยน ค่อยเลือนหาย
คนรักเก่า ที่หวังแต่ง แสดงกาย      
เป็นผู้ชาย ที่ได้ใจ เธอไปครอง

ไม่เคยบอก ให้ประจักษ์ เลยซักครั้ง   
เล่าความหลัง ให้ฉันฟัง  เธอทั้งสอง
ที่คบฉัน แค่ถลำ หรือสำรอง      
ช่วยประคอง ไม่ให้เหงา เท่านั้นเอง

ไม่เคยคิด หรือวู่วาม ในความรัก      
เพราะความภักดิ์ และจริงใจ ไม่รีบเร่ง
ปล่อยเวลา พิสูจน์ฝัน ของฉันเอง   
สิ่งที่เล็ง คือคู่สร้าง ร่วมทางเดิน

ไม่นึกฝัน จากวันนั้น ถึงวันนี้      
สิ่งดีๆ ได้รับคืน ช่างตื้นเขิน
เหมือนมีดกรีบ ลงบนเนื้อ  เจ็บเหลือเกิน   
มองเธอเดิน ไปกับเขา เศร้าสุดใจ

แต่เอาเถอะ ก็ดีใจ ที่ได้รัก      
ได้รู้จัก ได้ดูแล ดีแค่ไหน
ถึงวันนี้ เธอคนดี ไม่มีใจ      
ต้องเข้าใจ และยอมรับ กับคำลา

ขอเก็บเธอ เป็นบันทึก จารึกไว้      
อย่างน้อยได้ เป็นคนรัก  ดีหนักหนา
แม้ตอนจบ น้ำตานอง ที่ต้องลา      
แต่มีค่า เมื่อเอ่ยถาม  ความทรงจำ

[ดิษฐา]

การเดินทางต่างเวียนแปรเปลี่ยนหมุน
เก็บรอยอุ่นเปื้อนยับ ยามหลับใหล
ความทรงจำครั้งเก่า แม้เบาไป
ช่างปะไรในเมื่อใจ เก็บไว้จำ

[nasmok]

ไม่หลงเหลือสิ่งใดไว้ให้เห็น     ความรักเราครั้งเคยเป็นเช่นคู่ขวัญ
ไม่หลงเหลือแม้ภาพเก่าเราคู่กัน     แต่ยังเหลือความผูกพันอันมั่นคง

แม้ไม่มีสักสิ่งทิ้งไว้ให้     จะมีเธอไว้ฝันใฝ่ได้ลุ่มหลง
ภาพเธอนั้นจะคงอยู่ยั้งยืนยง     และชัดเจนมั่นคงความทรงจำ

[ยอดชาย]

แอบรัก   แอบฝัน   แอบใฝ่
แอบไป   เฝ้าฝัน   คิดถึง
อดีต   ผันผ่าน   คำนึง
ตราตรึง   ฝังจิต   ไม่ลืม

[note16026]

ความทรงจำ ย้ำคอยเตือน มิเรือนหาย

เรื่องร้าย ล้วนมลาย คล้ายไม่สน

เหลือไว้แต่ แค่เรื่องดี เราสองคน

เรื่องผ่านพ้น พายิ้มได้ ความทรงจำ

[nasmok]

เพียงหายใจเข้าออกยังยอกอก     น้ำตาตกต้องคอยฝืนลงกลืนกล้ำ
เพียงหลับตาก็เห็นภาพในความจำ     มันเจ็บช้ำย้ำติดสนิทใจ
ความทรงจำมากล้นยังปนอยู่     มันรับรู้ในทุกครั้งยังจำได้
จะหลับตาต้องขืนข่มลมหายใจ     ภาพที่เธอเดินจากไปไม่อาทร
ต้องปกปิดเก็บไว้ไม่อาจเผย     ทำเหมือนเคยให้มิดชิดปกปิดซ่อน
หากพลั้งเผลอคราใดใจไหวคลอน     ความทรงจำซ้ำซ้อนริดรอนใจ

[สุดสาย]

ติดอยู่ใน  คำหนึ่ง  ซึ่งต้องเจ็บ
มันหนาวเหน็บ  แน่แท้  เกินแก้ไหว
ติดอยู่ใน  ความทรงจำ  ย้ำว่าใจ
ฉันยังคง  ร้องไห้  ใต้แสงจันทร์

ความทรงจำ  มากล้น  คนอ่อนไหว
จะเลือนหาย  ไปเมื่อไร  ดวงใจฉัน
อีกกี่คืน  นะคนดี  ที่จากกัน
อีกกี่วัน  จะยิ้มได้  ใต้แสงจันทร์

[ไผ่เดียวดาย]

รักที่ลบ จบลงไป ใช่ลืมง่าย
เหมือนว่าตาย แต่ที่แท้ แค่นิ่งเฉย
ไม่เคยพูด หรือเอ่ยถาม ความรักเลย
แต่แอบเผย อยู่ในใจ ไม่บอกใคร

ที่ฉันยิ้ม เหมือนไม่เจ็บ แกล้งเก็บซ่อน
ใจร้าวรอน ต้องเก็บงำ ช้ำแค่ไหน
ที่หัวเราะ พูดอ้อล้อ หยอกล้อใคร
ลึกข้างใน รอยหัวใจ ยังไม่เลือน

จดจำด้วย หัวใจนั้น มันลืมยาก
เพราะเธอฝาก ความทรงจำ ย้ำเสมือน
ว่ารักเก่า ยังร่ำร้อง ก้องสะเทือน
ยังคงเตือน แม้เลิกรา น้ำตาริน

[boomarang]

ฉันกับเธอคงทำคุณบุญไม่ถึง
รักที่ซึ้งจึงถลอกต้องชอกช้ำ
เก็บคนก่อนไว้ย้อนถามความทรงจำ
ที่เก็บงำเอาไว้นานแสนนาน
จะเก็บภาพเธอไว้ในใจนี้
วันที่ดีมีความสุขสุดแสนหวาน
ความผูกพันรักแท้แค่วันวาน
แต่ชั่วกาลฉันยังจำคำรักเธอ

[คนไร้ค่า]

ยังรัก มั่นเธอ เพียงเธอ
ยังเพ้อ ตัวเธอ อยู่ไหน
เธอจาก ลาไกล ร้าวใจ
ร่ำไห้ ปวดใจ ทรมาน

มิอาจ ลืมความ- ทรงจำ
เธอทำ ฝังใจ เกินผลาญ
เก็บความ- ทรงจำ ตลอดกาล
วายปราณ สิ้นลม ไม่ลืม

[ไผ่เดียวดาย]

คิดถึงเอย คิดถึง จึงอยากเล่า
จากคนเก่า รักมาก อยาเสกสรรค์
รู้เป็นลม รำเพย เอ่ยรำพัน
่ยังแอบฝัน เก็บไว้ ในหัวใจ

ถึงแม้ฉัน เป็นคน ที่โดนทิ้ง
บนความจริง เธอคืน ยื่นมาให้
ความเจ็บปวด นับล้าน เถ้าถ่านไฟ
เธอทิ้งไว้ เสมือน เตือนความจำ

ฉันเลือกจำ ในสิ่ง ที่ยิ่งใหญ่
วันสดใส เคยแคร์ แม้ชอกช้ำ
สิ่งดีๆ ที่กาย ได้กระทำ
ความทรงจำ แสนหวาน ที่ผ่านมา

อย่างน้อยฉัน ได้เป็น เช่นคนรัก
แม้อกหัก เสียใจ ไม่ถือสา
ความรักเลือก ตัวเขา ที่เข้ามา
ส่วนน้ำตา เลือกฉัน วันทำใจ

[ปางสีฝุ่น]

ซวนทรุด.ลง.ในทรงจำ...
ดุจตอกย้ำ.ตำยอก.ซอก.อกซ้าย
ปริร้าว.จาก.เหลี่ยมเล่ห์.เพทุบาย
เหลือเพียงทราย.ไว้รอซับ รับน้ำตา

[สุดสาย]

อยากให้จำวันเก่าของเราไว้
จำเรื่องราวของหัวใจใครคนนี้
คนที่ยังรักเธอเสมอคนดี
คนที่ยังอยู่ตรงนี้ที่ของใจ

ความทรงจำครั้งหลังฝังใจมั่น
ยังไม่เคยเลยสักวันทำหวั่นไหว
ขอแค่เพียงวันนี้ที่เธอไกล
จำคนนี้ไว้นะใจก่อนไกลกัน

อยากให้จำวันเก่าที่เรารัก
เผื่อวันไหนใจเธอหนักเพราะรักฝัน
ความห่วงใยจากใจส่งให้กัน
ไม่สำคัญฉันป็นใครในใจเธอ

..nara..

[แม่ค้าหน้าหวาน]

เห็นเขาแต่ง...กลอนรัก...ประจักษ์จิต
ให้หวลคิด...ความหลัง...ยังคิดถึง
เขาคนนั้น...เคยคบหา...ใจตราตรึง
วันนี้ดึง...ความทรงจำ...นำกลับมา

ยังจำได้...หาลืมไม่...ซบไออุ่น
อ่อนละมุน...ยามหนุนตัก...ยังเพ้อหา
แต่สุดท้าย...รักมลาย...เลือนลับลา
ไม่เหลือค่า...ครวญจิต...คิดถึงกัน

[ดอกกระเจียว]

เช้าปีใหม่ปีนั้นตะวันรุ่ง
ทั่วทั้งทุ่งเงียบเหงาเขาสังสรรค์
ในหมู่บ้านร่ำสุราเฮฮากัน
พ่อของแฟนบอกฉันไปดูนา

มีไก่ชนแกหวงเป็นห่วงนัก
ไอ้ว่าที่ลูกเขยรักรีบเร่งหนา
ไปดูเดี๋ยวพอพ่อพอสุรา
จึงจะไปทุ่งนาอย่าหวั่นใจ

เลยรับปากจากวงเหล้าจะลงทุ่ง
มากลางทางแฟนมุ่งมาแต่ไหน
บอกอยากตามเป็นเพื่อนด้วยห่วงใย
เราเลยซ้อนมอเตอร์ไซไปด้วยกัน

เธอสิบหกเป็นสาวขาวสะอาด
ผมยี่สิบนึกประหลาดใจหวั่นหวั่น
อันเรื่องหญิงไม่เคยเลยสัมพันธ์
แต่คราวนี้ในคราวนั้นไม่มั่นใจ

เถียงนามีเราสองนั่งจ้องหน้า
ส่งภาษารักหวานทุ่งหวั่นไหว
เธอว่ารักผมว่ารักรักหมดใจ
เธออยากฟังมันเรื่อยไปตั้งใจฟัง

ผมเคยบอกเธอแล้วมาหนหนึ่ง
เธอบอกยังไม่ซึ้งที่ฝากฝัง
อายเพื่อนเธอที่แอบแนบหูฟัง
เธออยากฟังอีกครั้งช่างไม่พอ

เราคุยกันแต่เช้าจนบ่ายค่ำ
รถระยำน้ำมันหมดเวรจริงหนอ
ผมต้องจูงเธอเข็ญไม่รีรอ
กว่าเข้าบ้านทุกข์ท้อแทบขาดใจ

ข้าวก็อดหมดแรงจนล้าเหนื่อย
เดินเอื่อยเฉื่อยโซเซเถลไถล
สงสารแฟนแอบรถโดยทันใด
ชวนเธอไปกินข้าวร้านข้างทาง

จนอิ่มหนำสำราญรักหวานชื่น
หัวค่ำคืนเข้าบ้านจำเหินห่าง
โบกมือลาแฟนแล้วจึงหลีกทาง
ขับมอเตอร์ไซอ้างว้างมาคนเดียว[

[ดอกกระเจียว]

นานหลายปียังจำทุกคำรัก
คอยตระหนักทุกคราวเมื่อเปล่าเปลี่ยว
ของผู้ชายคนนี้ที่รักเดียว
นาม"ดอกกระเจียว"คนจริงใจ

หากมีแฟนอีกคนไม่พ้นคิด
เนรมิตดั่งใจเราได้ไหม
ขอให้คล้ายคนเก่าเคยเข้าใจ
แต่ก็ต้องเสียใจไม่อยากคิด

[WinNoCute]

เมื่อความรักมีมาต้องมีจาก

จะต้องพรากคู่กันแม้วันไหน

แต่อยากให้เธอรู้และเข้าใจ

ว่าข้างในยังไงก็มีกัน

ความทรงจำวันนั้นมันยังอยู่

ช่างหดหู่หัวใจไม่อยากฝัน

แต่ก็ต้องทำใจทนรับมัน

แต่เธอนั้นเป็นผู้เดียวในสายตา

LoveSonG กลอนรัก จากหัวใจ

[kongkaab]

ความทรงจำ ตอกตรำ ย้ำที่อก
มิอาจปก ปิดบัง รังสรรค์สร้าง
บ้างก็นึก บ้างก็คิด ยังติดตาม
ก็อยากถาม ใจตัวเอง หวั่นเกรงกลัว

มีทั้งดี มีทั้งร้าย คล้ายปะปน
บ้างสับสน หม่นหมอง ครรลองเหลือ
ความทรงจำ ยังย้ำ ไม่ขุ่นเครือ
ยากจะลบ ให้เหลือ แต่สิ่งดี...

 

[ไผ่เดียวดาย]

คือบางอย่าง ที่ไม่เห็น เป็นอากาศ
คือกระดาษ ที่ซ่อนเร้น เส้นอักษร
คือความสุข เมื่อคิดถึง ซึ้งอาวรณ์
คือบทกลอน ความหลังเก่า เล่าสู่กัน

เธอคนนั้น ที่ร่วมฝัน วันเลยล่วง
เธอที่ห่วง คอยเทคแคร์ ดูแลฉัน
เธอที่เคย ส่งสายตา มาทุกวัน
เธอที่ฝัน ฝากชีวิต ปิดหัวใจ

ยามใจล้า หมดแรงลุก จากทุกสิ่ง
ยามใจทิ้ง ซึ่งความรัก โดนผลักไส
ยามท้อแท้ เหมือนโลกนี้  ไม่มีใคร
ยามไหนไหน ไม่มีห่าง เธอข้างกาย

ฉันไม่รู้ ว่าเหตุใด ทำไมฟ้า
ขีดชะตา ทำลายกัน ฝันสลาย
มอบน้ำตา พิพากษา คำว่าตาย
ปล่อยเดียวดาย ทิ้งฉันเศร้า เหงาฟูมควาย

หยดน้ำตา ที่เอ่อล้น บนใบหน้า
ในทุกครา ที่คิดไป แสนใจหาย
โลกแคบลง ไร้คนข้าง ช่างเดียวดาย
ฟ้าใจร้าย ใยมาพราก เราจากกัน

ฉันไม่เหลือ ในสิ่งใด ให้สัมผัส
เคยกอดรัด เคล้าคลอกัน เหมือนวันนั้น
เหลือแต่สิ่ง ไร้จิตใจ ไว้ให้กัน
เป็นของขวัญ ที่ไม่เลือน เตือนความจำ

[nasmok]

ความทรงจำฉ่ำชื่น     ยาวนาน มากล้น
ร้องร่ำโหยหาไป       ทั่วฟ้า
เหน็บหนาวห่มหัวใจ    เหงากว่า เคยเป็น
ไหลบ่าเกินจักห้าม      เพิ่มขึ้นตามวัน