ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"หลง?"

๐

๐ อยากสัมผัสกอดจูบลูบไล้ผม
ทั้งระดมพรมคำอ้อนฉ่ำหวาน
ปล่อยให้จิตสวรรค์ท่านบงการ
เมื่อสายธารรักเลื่อม-กระเพื่อมพราย

๐ สู้สบตาอรทัย..อย่างไม่หลบ
พลาดสยบศรรัก-ปักจนพ่าย
อยากรั้งร่างอวลหอมหลอมกลิ่นอาย
ปานเค้าเรื่องนิยาย..ในแนวรัก

๐ ถ้าจะบอกว่าหลงก็คงได้
หรือแพ้ใจเมามัว-จนหัวปัก
หรือถูกมนต์บทใดจูงใจภักดิ์
จนไร้หลักยึดเหนี่ยว-เปลี่ยวเอกา

๐ จากก้าวแรกบนถนนหนทางฝัน
เคยประจันอุปสรรค..หนักโถม-ถา
คลื่นระทมโครมครืนดื่นน้ำตา
หลากฤดูโหยหา..รอฟ้างาม

๐ ทั้งซึ้งวินาทีที่เริ่มต้น
ดั่งสายฝนหลงฟ้ามาไถ่ถาม
เปรียบสายลมพัดให้-ไฟลุกลาม
เกิดหวิวหวามล้นเอ่อ..เธอคือใคร

๐ อยากถือสิทธิ์ทันทีที่แรกพบ
แต่ต้องกลบเกลื่อนซ่อน..ความอ่อนไหว
ยิ่งร้อนรนเคว้งคว้างครั้งเธอไกล
หรือว่าเรารักใคร่..ทรามวัยแล้ว..

ระนาดเอก
สวิสเซอร์แลนด์
๒๑ มิ.ย.๒๕๕๓

[คนรักษ์ถิ่น]

   

        เพียงสำผัส อักษร เป็นกลอนฝาก

เพียงลมปาก  สะกิดใจ เกินใฝ่หา

หลง ละเมอ ด้วยจิต  ติดอุรา

ปานน้ำคำ   พร่ำมา  จากหัวใจ

   
    ฤ ศรรักปักลง  ตรงที่ผิด

ฤเราคิด  จิต หลง    ยังสงสัย

ฤ เขาฝาก  บทกลอน  ไว้ให้ใคร

ฤ เขามี  เยื่อใย  ฝากให้มา

 

[อักษรศิลป์]

@.แม้นหลงทางกลับไปไม่ยากนัก
แต่หลงรักหลงเล่ห์เสน่ห์หญิง
สุดจะฝืนคืนจากยากเสียจริง
อยากแอบอิงสิงในหัวใจเธอ

@.หลงอะไรไม่เท่าเราหลงรัก
ถูกศรปักรักใคร่ใจเสนอ
ไม่เจอหน้าคราใดให้ละเมอ
หลงชะเง้อเพ้อพร่ำทุกค่ำคืน

[ปากะญอ]

หลง  เพียงเงารูปลักษณ์และกลิ่นเสียง
หลง  สำเนียงเพียงแว่วแล้วสุดฝืน
หลง  นวลนางงามแท้แม่ขวัญยืน
หลง  ค่ำคืนที่ขื่นขมตรมหทัย

ตกหลุม  พรางที่วางบนใจเจ้า
ตกหลุม  เข้าตรงกลางทางหวั่นไหว
ตกหลุม  รักแล้วหักเข้าทางใน
ตกหลุม  ใจหรือจะเท่าเฝ้ารักเธอ

รัก  เพียงหลงตรงไหนที่ใจฝัน
รัก  เพียงฉันหรือมีใครให้เสนอ
รัก  เพียงเงาเราสองครองละเมอ
รัก  เพียงเจอเธอในฝันฉันก็ยอม

[ปรางทิพย์]

แม้เพียงฝันพลันวาดปรารถนา
เสน่หาพาใจใคร่ถนอม
กอดกระชับกับทรวงดวงพยอม
ซับกลิ่นหอมดอมดมเส้นผมนาง

เพียงแรกพบสบตามิกล้าเผย
กว่าจะเอ่ยเปรยได้ใกล้ฟ้าสาง
จึงแย้มโอษฐ์โปรดนวลรัญจวนคราง
แม้ไกลห่างทางแยกยิ่งแปลกใจ

ฤา บุพเพเล่ห์กลแต่หนหลัง
สุมประดังฟังว่าข้าฯ หลงใหล
ร่ายบทกลอนศรรักปักฤทัย
เหตุไฉนไยจึงคะนึงครวญ....

[ไพร พนาวัลย์]

คงเป็นเพราะลุ่มหลงอนงค์นาฏ
พิสวาทวาดหาพาให้หวน
จึงดื่มด่ำล้ำลึกผนึกชวน
ให้เย้ายวนรวนเรเสน่ห์นาง

เพราะนงรามทรามสวาทพิลาสลักษณ์
จึงหน่วงหนักพร่ำเพ้อเพียงเจอร่าง
หรือหลงรูปจูบอากาศที่วาดวาง
มิจืดจางห่างรักใคร่ตักตวง

รัตติกาลผ่านมาพาใจเต้น
มิอาจเร้นห่างรักประจักษ์ห้วง
เฝ้าคิดถึงดอกฟ้าสุดาดวง
ขออย่าลวงรักเล่ห์ให้เซซัง

มาเถิดหนาคนดีพี่รอเจ้า
ทุกค่ำเช้าเฝ้าละเมอจนเพ้อคลั่ง
ฤาลุ่มหลงรสเสน่ห์เล่ห์จังงัง
พี่จะฝังเข็มย้อนถอนมนต์ดำ 

 

“ปรางค์  สามยอด”

       

[พิมพิลาไลย]

หลงไปนิด ผิดทาง ที่ย่างก้าว
หลงไปยาว คราวเขา เอาใจฉัน
หลงคารม จมปรัก รักจาบัล
หลงคืนวัน สวรรค์เบี่ยง เพียงข้ามคืน

หลงระเริง เพลิงรัก ไม่หักห้าม
หลงไฟกาม ลุกไล่ ไม่ขัดขืน
หลงพลีใจ ให้เขา ไม่เอาคืน
หลงว่ายืน อยู่สวรรค์ ชั้นดาวดึงส์


พิมพิลาไลย

[มนฤทธิ์]

ใจทั้งดวงเฝ้าหลงไม่ปลงเจ้า
เคยคลอเคล้าชื่นจิตคิดมั่นหมาย
โอบตระกองกอดนางไม่ห่างกาย
แม้วางวายขอมอบรักประจักษ์เดียว

เจ้าอ่อนหวานน่ารักเพลินภักดิ์ชื่น
แสนระรื่นอยู่ใกล้ ใครไม่เหลียว
หลงรักเจ้าเข้าแล้วจริงจริงเชียว
รักคนเดียวขอสัญญาข้ามั่นคง