ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

ทรมาน วานมาเชือด ให้เลือดหลั่ง
คงสมดั่ง ความคั่งแค้น แสนสาหัส
ฉันหรือผิด คิดยอมแพ้ ไม่แน่ชัด
จึงถูกคัด ตัดจากใจ ไร้เมตตา

กระไรหนอ ทรมาน มาหาญหัก
เมื่อไม่รัก พักความแค้น ดังแผ่นผา
เลิกเสียที หนีให้ไกล ไม่ต้องมา
หมดเวลา อย่าลงโทษ โปรดเถิดคุณ

พิมพิลาไลย

[ดอกยางนา]

ความเจ็บแปลบ แสบทั่วใจ ใครคนสร้าง
ใครมาพรากให้รักร้าง..ใจหม่นไหม้
จะจดจำว่าใคร..ทำอย่างไร
จะคืนให้..เท่าเท่าไหร่..เอาไปเท่ากัน

วันนี้ มีเพียงเรา ที่เหงาหงอย
น้ำตาปรอย..คอยนับเศษ ความฝัน
ยังมีภาพ คุณเกลื่อนกลาด...เต็มความผูกพัน
จะต้องมีวัน..ที่ฉัน..จะกลับมา..เป็นฉันคนเดิม...

[nasmok]

ไม่มีถ้อยคำใดให้เปรียบเปรย     ความรู้สึกไม่อาจเผยเหมือนเคยได้
ความเจ็บช้ำจำเพาะเจาะลงไป     ลึกลงกลางหัวใจใกล้ขาดรอน
ความปวดปร่าถาโถมโหมเข้าใส่     เข้าเกาะกุมหัวใจเกินไถ่ถอน
มันบีบคั้นปั่นวนจนสั่นคลอน     มันรุ่มร้อนรุมเร้าดั่งเผาไฟ
นี่หนะหรือคือความทรมาน     รสน้ำตาลหวานอมยังขมได้     
เพิ่งได้รู้รสรักประจักษ์ใจ     เมื่อวันเธอทิ้งไปไม่ร่ำลา

[ตะวันฉาย]

...ไม่มีแม้คำใดให้ใจเอ่ย
สิ้นคำเผยให้เชยเคยห่วงหา
สิ้นคำทักไว้พักอักษรา
สิ้นวาจามาเอื้อนเอ่ยเปรยวจี

...มันเจ็บปวดรวดร้าวกี่คราวทบ
มิอาจลบ จบลา พาวิถี
มิอาจพบ พรากจาก ขาดฤดี
ไม่อาจหนี แม้แต่ใคร ที่ใจรอ

...ดั่งไฟเผาเงาทรวงเข้าบ่วงเหว
ลุกป็นเปลวบรรลัยไปแล้วหนอ
สิ้นสวาทขาดรักที่ถักทอ
เฝ้าวอนขออย่างคนรอทรมาน...

[ไพร พนาวัลย์]

ดั่งถูกโบยด้วยแซ่ตรงแผลเก่า
ที่มันเน่ากลัดหนองจนนองไหล
เชิญกระหน่ำซ้ำเติมเพิ่มฟืนไฟ
ให้มันไหม้สิ้นซากทั้งกากเดน

เพราะแผลรักปักแน่นดั่งแผ่นผา
เธอร้างราแต่ฉันมันยังเต้น
เมื่อไหร่หนอหมดกรรมเคยทำเวร
ที่ถูกเข่นรอบข้างอย่างทรมาน

 

“ปรางค์ สามยอด”

[chaipan1999]

เสียดายวันเวลาที่รักเธอ
เพียงแค่ฉันมาเจอคนรักลวง
เสียดายความจริงใจที่ห่วงหวง
ใจทั้งดวงลวงไปให้รักจริง

ทั้งคืนวันผ่านมานานแสนนาน
มิอาจลืมวันวานเหมือนถูกสิง
ลึกลงไปในใจยังไหวติง
อยากช่วงชิงรักแท้นั้นกลับคืน

ทรมานหัวใจกันอย่างนี้
พอกันทีรักเราที่ทนฝืน
จบตรงความเจ็บปวดสุดกล้ำกลืน
รอยขมขื่นฝังไว้กับใจเธอ...


 

[nasmok]

ความหมองหม่นมืดมิดสถิตย์อยู่     ความอดสูกลืนกล้ำคอยทำร้าย
ความอาวรณ์อยู่ยั้งยังมากมาย     ความเดียวดายเศร้าสร้อยยังคอยเตือน

ความเจ็บแปลบแสบลึกเมื่อนึกถึง     ความคิดถึงเปิดเผยจึงเอ่ยเอื้อน
ความรักพรากจากไปยังไม่เลือน     ความปวดร้าวเข้าเยือนสะเทือนใจ

ความชอกช้ำช้ำซากยังมากล้น     ความร้อนรนสับสนเกินทนไหว
ความขมขื่นหมื่นแสนคับแค้นใจ     ความร้าวรอนคลอนไหวใจทั้งดวง

ความเงียบเหงาเงาร้างไม่ห่างหาย     ความเหนื่อยหน่ายอิดหนาเข้ามาพ่วง
ความทดท้อทรมานสะท้านทรวง     ด้วยคำลวงรักเล่ห์เพทุบาย

[nasmok]

ความรู้สึกเจ็บช้ำทรมาน     ใครพบพานคงยากนักหักใจไหว
ยิ่งเกิดจากรักจริงแท้ที่แน่ใจ     ไม่มีใครทดแทนแสนร้าวราน
เป็นกรรมเก่าเราคงทำเธอช้ำเจ็บ     เธอจึงเก็บมาตอบแทนความแค้นนั้น
ยิ่งรักมากยิ่งตอกย้ำซ้ำนานวัน     ยิ่งผูกพันยิ่งผูกรัดมัดหัวใจ
จะตอบแทนให้หมดขอชดเชย     เธอที่เคยเจ็บช้ำฉันทำไว้
จะเกิดจากความผิดพลาดในชาติใด     ชาติต่อไปฉันขออยู่เคียงคู่เธอ

[ไผ่เดียวดาย]

หลับไม่ลง ปลงไม่ได้ ตายทั้งอยู่
ยังไม่รู้ สู้อย่างไร ให้ไม่ฝืน
ลืมอย่างไร ใจดวงนี้ ที่กล้ำกลืน
ทุกค่ำคืน ยืนครวญคร่ำ พร่ำรำพัน

เธอจากลา พาหัวใจ ไปไกลลับ
เหมือนเทียนดับ กับหัวใจ ไร้ความฝัน
ทรมาณ ผ่านเลยพ้น จนอีกวัน
หัวใจฉัน มันยังท้อ รอเธอคืน

[สุดสาย]

กว่าจะผ่านคืนร้าวฉันเศร้าหนัก

คืนที่รักร่วงหล่นบนความต่าง

คืนที่เธอหายหน้าไม่มาร่วมทาง

ทิ้งฉันเคว้งลอยคว้างได้อย่างไร


ทรมานขื่นขมตรมไม่หาย

เจ็บเจียนตายแทบบ้าพาหวั่นไหว

กว่าจะข่มตาให้หลับไปกับใจ

ก็รุ่งแจ้งแสงใหม่ในตะวัน


กว่าจะผ่านคืนร้าวฉันเศร้าไหว

กี่หยดไหลน้ำตามาจากฉัน

กี่ความคิดฟุ้งซ่านเพื่อผ่านวัน

ผิดที่ฉันแอบเก็บไว้เจ็บเอง

[ชมพูไพร]

ทรมาน ซานซม ขมขื่นนัก
มีใจภักดิ์ รักเดียว ยังเปลี่ยวเหงา
หรือเพราะชาย หมายหญิง กลิ้งกลอกเอา
ลวงให้เศร้า เขาจึง ติดตรึงใจ

[มนฤทธิ์]

ทรมาน...กับความรักความคิดถึง
เฝ้าคำนึงถึงแต่เธอเพ้อไฉน
ใจยังสร้างภาพตราตรึงซื้งทรวงใน
ยังจำไว้โอ้หนอใจเมื่อไหร่ลืม...

[คนไร้ค่า]

ดั่งถูกกรีดรีดเลือดซ้ำย้ำแผลเก่า
เปรียบดั่งเป็นขี้เถ้าโดนขยี้
เปรียบดั่งเป็นน้ำเสียในสายนที
เปรียบดั่งเป็นคนไม่ดีเธอไม่เอา

มันเจ็บช้ำย้ำใจในทรวงอก
ดั่งโดนชกจนสลบถูกน็อคเอาท์
ดั่งโดนมีดกรีดซ้ำที่ใจเรา
โอ้ความเศร้าจะกำจัดมันอย่างไร

ทรมานด้วยเพราะช้ำสุดแสน
ทรมานดั่งแขนถูกฉีกไป
ทรมานดั่งถูกขยี้ใจ
ทรมานช้ำทรวงในไร้น้ำตา

[nasmok]

ฉันตะโกนกู่ร้องดังก้องฟ้า     มันดังไปสุดหล้าฟ้าหม่นหมอง
หากเธออยู่แห่งหนใดได้หันมอง     เสียงตะโกนกู่ก้องร้องหาเธอ
จากหัวใจชายคนนี้ที่เหมือนเดิม     ยังคอยเติมตอกย้ำสม่ำเสมอ
ลมหายใจต่อชีวิตคิดถึงเธอ     อยากพบเจออีกสักครั้งยังรอคอย
ผ่านเวลามาถึงครึ่งชีวิต     ยังไม่เคยเลยสักนิดคิดท้อถอย
มีชีวิตอยู่ได้ต่อเพราะรอคอย     แม้ความหวังจะลดน้อยลงทุกวัน
มันเป็นความทรมานที่หวานชื่น     ช่วงเวลาสุขระรื่นในคืนฝัน
จำได้ดีมีทั้งรักและผูกพัน     พอหมดคืนตื่นฝันกลั้นน้ำตา

[ปางสีฝุ่น]

ทรมาน ทานไม่รอ เลยหนอเจ้า
เหลือข้าวเปล่า แห้งแกน  แสนหดหู่
จากบางรัก  ซื้อเมื่อเช้า เจ้าโฉมตรู
ล่อ  ขาหมู .. ตรู.ซะเกลี้ยง. ...บั๊ด! เปรี้ยง เลย!

ฮึ่มมมม...

[สุดสาย]

ไม่รู้เลยว่าจะผ่านวันนี้ไหม
ไม่รู้เลยเธอมีใครในใจเหงา
ไม่รู้เลยว่าเธอฝืนยื่นให้เรา
มันแค่เพียงเสี้ยวความเหงาที่เข้ามา

ทรมานเจียนตายใกล้จะบ้า
พลาดพลั้งมากี่ครั้งก็ยังล้า
กี่ความเจ็บเก็บไว้ใต้น้ำตา
ต้องสู้ทนจนกว่าเวลาใจ

ไม่รู้เลยจะผ่านวันนี้ได้
ไม่รู้เลยเธอร้ายทำได้ใหม่
ทรมานเจียนตายใกล้สิ้นใจ
ฉันจะผ่านวันนี้อย่างไรไม่รู้เลย

..nara..

[ดิษฐา]

ทุกทุกอย่าง ตรงหน้า คล้ายพร่าฝัน
เลอะเลือนพลันครั้นรู้ ก็ดูสาย
สมองเบลอเพ้อพบ สลบวาย
เหมือนใจตาย คล้ายสิ้น จิตหลุดเลือน



คล้ายกึ่งหลับ ขับกล่อมโดยล้อมปิด
สิ้นชีวิต ปลิดใจก็ใช่เหมือน
ภาพสุดท้ายก่อนลับ สดับเยือน
ความจำเลือน ใจเคลื่อนจาก แล้ว.....พรากไป