21 มิถุนายน 2010, 12:42:AM |
|
|
21 มิถุนายน 2010, 12:02:PM |
ดอกยางนา
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 8
อย่าขับรถไปข้างหน้าด้วยเกียร์ถอยหลัง
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 21 มิถุนายน 2010, 12:02:PM » |
ชุมชน
|
ความเจ็บแปลบ แสบทั่วใจ ใครคนสร้าง ใครมาพรากให้รักร้าง..ใจหม่นไหม้ จะจดจำว่าใคร..ทำอย่างไร จะคืนให้..เท่าเท่าไหร่..เอาไปเท่ากัน
วันนี้ มีเพียงเรา ที่เหงาหงอย น้ำตาปรอย..คอยนับเศษ ความฝัน ยังมีภาพ คุณเกลื่อนกลาด...เต็มความผูกพัน จะต้องมีวัน..ที่ฉัน..จะกลับมา..เป็นฉันคนเดิม...
|
|
|
|
21 มิถุนายน 2010, 01:05:PM |
nasmok
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 29
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 83
จะติดตามทรามสงวนนวลละอองเป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 21 มิถุนายน 2010, 01:05:PM » |
ชุมชน
|
ไม่มีถ้อยคำใดให้เปรียบเปรย ความรู้สึกไม่อาจเผยเหมือนเคยได้ ความเจ็บช้ำจำเพาะเจาะลงไป ลึกลงกลางหัวใจใกล้ขาดรอน ความปวดปร่าถาโถมโหมเข้าใส่ เข้าเกาะกุมหัวใจเกินไถ่ถอน มันบีบคั้นปั่นวนจนสั่นคลอน มันรุ่มร้อนรุมเร้าดั่งเผาไฟ นี่หนะหรือคือความทรมาน รสน้ำตาลหวานอมยังขมได้ เพิ่งได้รู้รสรักประจักษ์ใจ เมื่อวันเธอทิ้งไปไม่ร่ำลา
|
คืนวันผันผ่านนานเกินนับ คืนกลับสู่ใจให้ใฝ่ฝัน เก็บความรักจริงแท้ให้แก่กัน จากคืนฝันสู่วันนิรันดร ได้พบสบตาเพียงครั้งหนึ่ง ตราตรึงแววตาอนุสรณ์ ด้วยรักคงมั่นอันถาวร นันทนาภรณ์ นามนี้ไม่มีลืม
|
|
|
21 มิถุนายน 2010, 02:19:PM |
ตะวันฉาย
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 21 มิถุนายน 2010, 02:19:PM » |
ชุมชน
|
...ไม่มีแม้คำใดให้ใจเอ่ย สิ้นคำเผยให้เชยเคยห่วงหา สิ้นคำทักไว้พักอักษรา สิ้นวาจามาเอื้อนเอ่ยเปรยวจี
...มันเจ็บปวดรวดร้าวกี่คราวทบ มิอาจลบ จบลา พาวิถี มิอาจพบ พรากจาก ขาดฤดี ไม่อาจหนี แม้แต่ใคร ที่ใจรอ
...ดั่งไฟเผาเงาทรวงเข้าบ่วงเหว ลุกป็นเปลวบรรลัยไปแล้วหนอ สิ้นสวาทขาดรักที่ถักทอ เฝ้าวอนขออย่างคนรอทรมาน...
|
ว่างเปล่า
|
|
|
21 มิถุนายน 2010, 06:56:PM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 21 มิถุนายน 2010, 06:56:PM » |
ชุมชน
|
ดั่งถูกโบยด้วยแซ่ตรงแผลเก่า ที่มันเน่ากลัดหนองจนนองไหล เชิญกระหน่ำซ้ำเติมเพิ่มฟืนไฟ ให้มันไหม้สิ้นซากทั้งกากเดน
เพราะแผลรักปักแน่นดั่งแผ่นผา เธอร้างราแต่ฉันมันยังเต้น เมื่อไหร่หนอหมดกรรมเคยทำเวร ที่ถูกเข่นรอบข้างอย่างทรมาน
ปรางค์ สามยอด
|
|
|
|
21 มิถุนายน 2010, 09:09:PM |
|
|
22 มิถุนายน 2010, 02:42:PM |
nasmok
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 29
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 83
จะติดตามทรามสงวนนวลละอองเป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 22 มิถุนายน 2010, 02:42:PM » |
ชุมชน
|
ความหมองหม่นมืดมิดสถิตย์อยู่ ความอดสูกลืนกล้ำคอยทำร้าย ความอาวรณ์อยู่ยั้งยังมากมาย ความเดียวดายเศร้าสร้อยยังคอยเตือน
ความเจ็บแปลบแสบลึกเมื่อนึกถึง ความคิดถึงเปิดเผยจึงเอ่ยเอื้อน ความรักพรากจากไปยังไม่เลือน ความปวดร้าวเข้าเยือนสะเทือนใจ
ความชอกช้ำช้ำซากยังมากล้น ความร้อนรนสับสนเกินทนไหว ความขมขื่นหมื่นแสนคับแค้นใจ ความร้าวรอนคลอนไหวใจทั้งดวง
ความเงียบเหงาเงาร้างไม่ห่างหาย ความเหนื่อยหน่ายอิดหนาเข้ามาพ่วง ความทดท้อทรมานสะท้านทรวง ด้วยคำลวงรักเล่ห์เพทุบาย
|
คืนวันผันผ่านนานเกินนับ คืนกลับสู่ใจให้ใฝ่ฝัน เก็บความรักจริงแท้ให้แก่กัน จากคืนฝันสู่วันนิรันดร ได้พบสบตาเพียงครั้งหนึ่ง ตราตรึงแววตาอนุสรณ์ ด้วยรักคงมั่นอันถาวร นันทนาภรณ์ นามนี้ไม่มีลืม
|
|
|
03 กรกฎาคม 2010, 09:43:AM |
nasmok
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 29
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 83
จะติดตามทรามสงวนนวลละอองเป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 03 กรกฎาคม 2010, 09:43:AM » |
ชุมชน
|
ความรู้สึกเจ็บช้ำทรมาน ใครพบพานคงยากนักหักใจไหว ยิ่งเกิดจากรักจริงแท้ที่แน่ใจ ไม่มีใครทดแทนแสนร้าวราน เป็นกรรมเก่าเราคงทำเธอช้ำเจ็บ เธอจึงเก็บมาตอบแทนความแค้นนั้น ยิ่งรักมากยิ่งตอกย้ำซ้ำนานวัน ยิ่งผูกพันยิ่งผูกรัดมัดหัวใจ จะตอบแทนให้หมดขอชดเชย เธอที่เคยเจ็บช้ำฉันทำไว้ จะเกิดจากความผิดพลาดในชาติใด ชาติต่อไปฉันขออยู่เคียงคู่เธอ
|
คืนวันผันผ่านนานเกินนับ คืนกลับสู่ใจให้ใฝ่ฝัน เก็บความรักจริงแท้ให้แก่กัน จากคืนฝันสู่วันนิรันดร ได้พบสบตาเพียงครั้งหนึ่ง ตราตรึงแววตาอนุสรณ์ ด้วยรักคงมั่นอันถาวร นันทนาภรณ์ นามนี้ไม่มีลืม
|
|
|
03 กรกฎาคม 2010, 12:53:PM |
ไผ่เดียวดาย
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 03 กรกฎาคม 2010, 12:53:PM » |
ชุมชน
|
หลับไม่ลง ปลงไม่ได้ ตายทั้งอยู่ ยังไม่รู้ สู้อย่างไร ให้ไม่ฝืน ลืมอย่างไร ใจดวงนี้ ที่กล้ำกลืน ทุกค่ำคืน ยืนครวญคร่ำ พร่ำรำพัน
เธอจากลา พาหัวใจ ไปไกลลับ เหมือนเทียนดับ กับหัวใจ ไร้ความฝัน ทรมาณ ผ่านเลยพ้น จนอีกวัน หัวใจฉัน มันยังท้อ รอเธอคืน
|
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
|
|
|
04 กรกฎาคม 2010, 09:36:AM |
สุดสาย
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2010, 09:36:AM » |
ชุมชน
|
กว่าจะผ่านคืนร้าวฉันเศร้าหนัก
คืนที่รักร่วงหล่นบนความต่าง
คืนที่เธอหายหน้าไม่มาร่วมทาง
ทิ้งฉันเคว้งลอยคว้างได้อย่างไร
ทรมานขื่นขมตรมไม่หาย
เจ็บเจียนตายแทบบ้าพาหวั่นไหว
กว่าจะข่มตาให้หลับไปกับใจ
ก็รุ่งแจ้งแสงใหม่ในตะวัน
กว่าจะผ่านคืนร้าวฉันเศร้าไหว
กี่หยดไหลน้ำตามาจากฉัน
กี่ความคิดฟุ้งซ่านเพื่อผ่านวัน
ผิดที่ฉันแอบเก็บไว้เจ็บเอง
|
คิดถึงฉันสักครั้ง..ในเวลาที่คุณ ( ยัง ) ไม่คิดถึงใคร ?
|
|
|
04 กรกฎาคม 2010, 10:12:AM |
|
|
07 กรกฎาคม 2010, 04:52:PM |
|
|
07 กรกฎาคม 2010, 06:55:PM |
คนไร้ค่า
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 23
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 201
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 07 กรกฎาคม 2010, 06:55:PM » |
ชุมชน
|
ดั่งถูกกรีดรีดเลือดซ้ำย้ำแผลเก่า เปรียบดั่งเป็นขี้เถ้าโดนขยี้ เปรียบดั่งเป็นน้ำเสียในสายนที เปรียบดั่งเป็นคนไม่ดีเธอไม่เอา
มันเจ็บช้ำย้ำใจในทรวงอก ดั่งโดนชกจนสลบถูกน็อคเอาท์ ดั่งโดนมีดกรีดซ้ำที่ใจเรา โอ้ความเศร้าจะกำจัดมันอย่างไร
ทรมานด้วยเพราะช้ำสุดแสน ทรมานดั่งแขนถูกฉีกไป ทรมานดั่งถูกขยี้ใจ ทรมานช้ำทรวงในไร้น้ำตา
|
|
|
|
08 กรกฎาคม 2010, 01:19:PM |
nasmok
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 29
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 83
จะติดตามทรามสงวนนวลละอองเป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 08 กรกฎาคม 2010, 01:19:PM » |
ชุมชน
|
ฉันตะโกนกู่ร้องดังก้องฟ้า มันดังไปสุดหล้าฟ้าหม่นหมอง หากเธออยู่แห่งหนใดได้หันมอง เสียงตะโกนกู่ก้องร้องหาเธอ จากหัวใจชายคนนี้ที่เหมือนเดิม ยังคอยเติมตอกย้ำสม่ำเสมอ ลมหายใจต่อชีวิตคิดถึงเธอ อยากพบเจออีกสักครั้งยังรอคอย ผ่านเวลามาถึงครึ่งชีวิต ยังไม่เคยเลยสักนิดคิดท้อถอย มีชีวิตอยู่ได้ต่อเพราะรอคอย แม้ความหวังจะลดน้อยลงทุกวัน มันเป็นความทรมานที่หวานชื่น ช่วงเวลาสุขระรื่นในคืนฝัน จำได้ดีมีทั้งรักและผูกพัน พอหมดคืนตื่นฝันกลั้นน้ำตา
|
คืนวันผันผ่านนานเกินนับ คืนกลับสู่ใจให้ใฝ่ฝัน เก็บความรักจริงแท้ให้แก่กัน จากคืนฝันสู่วันนิรันดร ได้พบสบตาเพียงครั้งหนึ่ง ตราตรึงแววตาอนุสรณ์ ด้วยรักคงมั่นอันถาวร นันทนาภรณ์ นามนี้ไม่มีลืม
|
|
|
08 กรกฎาคม 2010, 01:37:PM |
|
|
08 กรกฎาคม 2010, 01:51:PM |
สุดสาย
|
|
« ตอบ #15 เมื่อ: 08 กรกฎาคม 2010, 01:51:PM » |
ชุมชน
|
ไม่รู้เลยว่าจะผ่านวันนี้ไหม ไม่รู้เลยเธอมีใครในใจเหงา ไม่รู้เลยว่าเธอฝืนยื่นให้เรา มันแค่เพียงเสี้ยวความเหงาที่เข้ามา
ทรมานเจียนตายใกล้จะบ้า พลาดพลั้งมากี่ครั้งก็ยังล้า กี่ความเจ็บเก็บไว้ใต้น้ำตา ต้องสู้ทนจนกว่าเวลาใจ
ไม่รู้เลยจะผ่านวันนี้ได้ ไม่รู้เลยเธอร้ายทำได้ใหม่ ทรมานเจียนตายใกล้สิ้นใจ ฉันจะผ่านวันนี้อย่างไรไม่รู้เลย ..nara..
|
คิดถึงฉันสักครั้ง..ในเวลาที่คุณ ( ยัง ) ไม่คิดถึงใคร ?
|
|
|
08 กรกฎาคม 2010, 02:12:PM |
|
|
|