ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

คอยแต่เธอเพ้อฝันรำพันหา
คอยเวลามาสู่อยู่กับฉ้น
คอยเธออยู่ตรงนี้ทุกวี่วัน
คอยแม้จันทร์นั้นเลื่อนเดือนนั้นลา

คอยจนถึงเมื่อไรไม่อยากคิด
คอยทั้งที่ไร้สิทธิ์สิเน่หา
คอยอย่างคนหม่นไหม้ไร้ราคา
คอยอยู่กับน้ำตาที่บ่านอง

พิมพิลาไลย

[ดอกกระเจียว]

ตันกระโดนที่โบกไหว..ที่ใต้ต้น
เถียงนาและความหมองหม่นคนใจหมอง
ทุ่งที่ร้างไร้ใครเหลียวมอง
ฉันยังอยู่ที่เดิม...เพื่อรอคอย..เธอ

[อักษรศิลป์]

@.เวลาแห่งการคอยแม้นน้อยนิด
ก็ร้อนจิตคิดเก้อชะเง้อหา
การคอยรอแสนท้อทรมา
ร้อนอุราสุมไหม้ดั่งไฟลน

@.รอคอยแค่หนึ่งเดือนเหมือนปีกว่า
เข็มเวลาเดินช้ากว่าทุกหน
เวลาผ่านนานเนิ่นเกินจะทน
คนหนึ่งคนเฝ้ารอจนท้อใจ

[ทอฝัน]

...คอยเธอตรง...ที่เดิม...หวังเติมรัก
เนิ่นนานนัก...ชักท้อ...รอไม่ไหว
ตั้งแต่ต้น...กุมภา...วาเลนไทม์
จนผ่านไป...หลายเดือน...ไม่เยือนมา
............................................
...ซุ้มพิกุล...กรุ่นกลิ่น...ถิ่นเคยคู่
พวงชมพู...พันเรียง...เคียงชิงช้า
มะลิซ้อน...ซ่อนสลับ...มะลิลา
คล้ายถึงครา...แรมร้าง...ต้องห่างไกล
............................................
...มิถุนา...พาฝน...หล่นกลางสวน
กระทบมวล...ผกา...พาเผลอไผล
ทุกต้นตอ...ช่อดอก...บอกหัวใจ
เธอคงไม่...กลับคืน...อย่าฝืนคอย...
...............................//ทอฝัน

[หนึ่งหยดพิรุณ]

คอยแต่เธอเพ้อฝันรำพันหา
คอยเวลามาสู่อยู่กับฉ้น
คอยเธออยู่ตรงนี้ทุกวี่วัน
คอยแม้จันทร์นั้นเลื่อนเดือนนั้นลา

คอยจนถึงเมื่อไรไม่อยากคิด
คอยทั้งที่ไร้สิทธิ์สิเน่หา
คอยอย่างคนหม่นไหม้ไร้ราคา
คอยอยู่กับน้ำตาที่บ่านอง



พิมพิลาไลย

๛ ฤา เรืองรองแรงหวัง ช่างริบหรี่
กามินี*ไม่แล โอ้แม่ขวัญ
อธิฐานให้ลอยเด่น ถึงเพ็ญจันทร์
หวังความฝันเป็นจริง ในสิ่งคอย

จะได้ยินไหมหนอ ตัดพ้อถึง
ฤทัยหนึ่งสุดอาลัย ใจเงียบหงอย
ทั้งแดดวงลมใจ ใกล้หลุดลอย
กับการคอยร้อยชั่ง* ความหวังเดียว ๛

[พิมพิลาไลย]

แม้เป็นความหวังเดียวให้เหนี่ยวยึด
ก็จะฮึดอึดทนจนเธอเหลียว
ให้รู้ซึ้งหนึ่งในคนใจเดียว
ไม่คิดเกี่ยวข้องใครให้รำคาญ

ยังเฝ้าคอยน้อยใจเก็บไว้อยู่
ฉันจะสู้ใจขาดแบบอาจหาญ
จะไม่ให้ดูแคลนแม้นแสนนาน
ถึงร้าวรานปานใดขอได้คอย

พิมพิลาไลย

[ปีศาจสุรา]

นั่งเหงาหงอยคอยท่า....จะมาไหม
เฝ้าคอยใจให้หวน......ชวนโหยหา
มีเพียงสายลมปล่าว......ไร้ข่าวมา
แต่ก็ยังคอยท่า......ทุกคราคืน
จะเหนื่อยอ่อน   ใจสะท้อน   นอนครวญคร่ำ
ใจจะช้ำ  ซ้ำต้องคอย   พลอยต้องฝืน
แม้จะนาน   ผ่านเช้าค่ำ     ย่ำทุกคืน
แม้จะหลับ   ไม่ตื่น     ก็ฝืนคอย


กลับมาอีกครั้งที่บ้านกลอนไทย.......

[ไพร พนาวัลย์]

ดวงใจเอ๋ยเคยเห็นไยเร้นหาย
เคยเคียงกายเคล้าคลอ ท้อ,เหงาหงอย
หลายเดือนแล้วแก้วตาพาใจลอย
หรือเนื้อกลอยลืมสิ้นถิ่นวิมาน

บอกให้คอย คอยหายเหมือนตายจาก
เจ้ามาพรากจากไปไม่สงสาร
รู้ไหมหนอคนดีพี่ทรมาน
เฝ้าซมซานรอวันกลับรับขวัญนวล

กลับเถิดหนาคนดีพี่รออยู่
ขอโฉมตรูส่งข่าวจะคืนหวน
จะเตรียมสร้างเรือนหอขอเชิญชวน
อย่าเรรวนเลยเจ้าพี่เฝ้าคอย

 

“ปรางค์ สามยอด”

[พิมพิลาไลย]

นั่งเหงาหงอยคอยท่า....จะมาไหม
เฝ้าคอยใจให้หวน......ชวนโหยหา
มีเพียงสายลมปล่าว......ไร้ข่าวมา
แต่ก็ยังคอยท่า......ทุกคราคืน
จะเหนื่อยอ่อน   ใจสะท้อน   นอนครวญคร่ำ
ใจจะช้ำ  ซ้ำต้องคอย   พลอยต้องฝืน
แม้จะนาน   ผ่านเช้าค่ำ     ย่ำทุกคืน
แม้จะหลับ   ไม่ตื่น     ก็ฝืนคอย


กลับมาอีกครั้งที่บ้านกลอนไทย.......

ฟังคนคอย น้อยใจนัก จักเื้อื้อนเอ่ย
ไม่ลืมเลย เคยสัญญา อย่าล่าถอย
กลับมาแล้ว แว่วลำนำ ใช่สำออย
ใจก็พลอย ลอยละล่อง อย่างพองโต

ไม่เคยคิด สักนิดนะ จะไปไหน
เพราะดวงใจ ยังคงรัก อยู่อักโข
บ้านกลอนนี้ มีมนต์ขลัง ยังเซโซ
กลับมาโชว์ ความเชี่ยวชาญ ที่บ้านกลอน

พิมพิลาไลย

[พิมพิลาไลย]

ดวงใจเอ๋ยเคยเห็นไยเร้นหาย
เคยเคียงกายเคล้าคลอ ท้อ,เหงาหงอย
หลายเดือนแล้วแก้วตาพาใจลอย
หรือเนื้อกลอยลืมสิ้นถิ่นวิมาน

บอกให้คอย คอยหายเหมือนตายจาก
เจ้ามาพรากจากไปไม่สงสาร
รู้ไหมหนอคนดีพี่ทรมาน
เฝ้าซมซานรอวันกลับรับขวัญนวล

กลับเถิดหนาคนดีพี่รออยู่
ขอโฉมตรูส่งข่าวจะคืนหวน
จะเตรียมสร้างเรือนหอขอเชิญชวน
อย่าเรรวนเลยเจ้าพี่เฝ้าคอย


 

“ปรางค์ สามยอด”

สุดอ้างว้าง เมื่อร้างรา มาเหินห่าง
อยากอยู่ข้าง หว่างอ้อมแขน แม้นใจหงอย
มองดาวเดือน เคลื่อนคล้อยห่าง อย่างเลื่อนลอย
ใจดวงน้อย คอยมองหา ขอบฟ้าไกล

อยู่วิมาน สถานไหน ใจไม่สุข
อยากไปซุก ซ่อนในทรวง ห่วงไฉน
คิดถึงอ้อม อกแสนอุ่น ละมุนไอ
อยากกลับไป ในอ้อมแขน ที่แสนดี

พิมพิลาไลย

[yutter]

ดวงใจเอ๋ยเคยเห็นไยเร้นหาย
เคยเคียงกายเคล้าคลอ ท้อ,เหงาหงอย
หลายเดือนแล้วแก้วตาพาใจลอย
หรือเนื้อกลอยลืมสิ้นถิ่นวิมาน

บอกให้คอย คอยหายเหมือนตายจาก
เจ้ามาพรากจากไปไม่สงสาร
รู้ไหมหนอคนดีพี่ทรมาน
เฝ้าซมซานรอวันกลับรับขวัญนวล

กลับเถิดหนาคนดีพี่รออยู่
ขอโฉมตรูส่งข่าวจะคืนหวน
จะเตรียมสร้างเรือนหอขอเชิญชวน
อย่าเรรวนเลยเจ้าพี่เฝ้าคอย


 

“ปรางค์ สามยอด”

สุดอ้างว้าง เมื่อร้างรา มาเหินห่าง
อยากอยู่ข้าง หว่างอ้อมแขน แม้นใจหงอย
มองดาวเดือน เคลื่อนคล้อยห่าง อย่างเลื่อนลอย
ใจดวงน้อย คอยมองหา ขอบฟ้าไกล

อยู่วิมาน สถานไหน ใจไม่สุข
อยากไปซุก ซ่อนในทรวง ห่วงไฉน
คิดถึงอ้อม อกแสนอุ่น ละมุนไอ
อยากกลับไป ในอ้อมแขน ที่แสนดี

พิมพิลาไลย

ใครบางคนรอไปก็เท่านั้น
ดั่งท้องฟ้าถึงเวลามันเปลียนสี
ต่อให้ทุ่มทั้งหัวใจที่เรามี
บทจะหนีเธอก็ไปไม่ร่ำลา

ยามหลับตาเธอจะมาอยู่ในหัว
ยังเมามัวอยากให้เธอกลับมาหา
แต่ป่านนี้ไม่มีแม้เงาแก้วตา
อาจเป็นว่าเธอทำไปเพราะเบื่อเรา

[พิมพิลาไลย]

สุดอ้างว้าง เมื่อร้างรา มาเหินห่าง
อยากอยู่ข้าง หว่างอ้อมแขน แม้นใจหงอย
มองดาวเดือน เคลื่อนคล้อยห่าง อย่างเลื่อนลอย
ใจดวงน้อย คอยมองหา ขอบฟ้าไกล

อยู่วิมาน สถานไหน ใจไม่สุข
อยากไปซุก ซ่อนในทรวง ห่วงไฉน
คิดถึงอ้อม อกแสนอุ่น ละมุนไอ
อยากกลับไป ในอ้อมแขน ที่แสนดี

ใครบางคนรอไปก็เท่านั้น
ดั่งท้องฟ้าถึงเวลามันเปลียนสี
ต่อให้ทุ่มทั้งหัวใจที่เรามี
บทจะหนีเธอก็ไปไม่ร่ำลา

ยามหลับตาเธอจะมาอยู่ในหัว
ยังเมามัวอยากให้เธอกลับมาหา
แต่ป่านนี้ไม่มีแม้เงาแก้วตา
อาจเป็นว่าเธอทำไปเพราะเบื่อเรา

ถึงฟ้าเปลี่ยนเวียนไปหลายหลากสี
ใจสตรีนี้หนักสักภูเขา
รักดำรงคงไว้ไม่ใจเบา
แล้วจะเอาอะไรมาใส่ความ

ที่หนีไปรู้ไหมว่าใครผิด
จงพินิจพิศเพ่งอย่าเกรงขาม
เธอหมดใจใฝ่แต่แม่คนงาม
โปรดจงถามความก่อนอย่าค่อนเลย

พิมพิลาไลย