ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[yutter]

ใครที่ไหน ส่งเธอมา ก็ไม่รู้
ให้มาอยู่ ข้างข้าง หัวใจผม
หัวใจที่ มีแต่ แผลระบม
ทุกข์ระทม จากรักร้าว ที่ผ่านมา

เธอสบตา พูดคุย อย่างเป็นมิตร
เมื่อเพ่งพิศ มองเธอ ยิ่งไฝ่หา
เธอน่ารัก ยิ่งนัก ทั้งคิ้วตา
ชวนให้พา ลืมความ ขมขืนใจ

เจ็ดครับเจ็ด แค่เจ็ด วันเท่านั้น
แค่เจ็ดวัน กับความสุข ที่เธอให้
แล้วอยู่อยู่ เธอก็ มาหายไป
ใจสลาย เหมือนจะตาย ไปจริงจริง

สุดท้าย ก็กลับ มาโดดเดี่ยว
เดินคนเดียว กินคนเดียว ไม่สุงสิง
เหมือนถูกจับ แช่แข็ง ไม่ไหวติง
สงบนิ่ง ไร้ความหมาย กับทุกคน

[สายใย]

เอ๊ะเหตุใด ไม่อยู่ ครองคู่ขวัญ
แค่เจ็ดวัน พลันไป ไร้เหตุผล
มาลวงรัก แล้วรี้ เพราะพี่จน
หรือเหลือทน คนทำ เธอช้ำใจ
 

[yutter]

เราไม่ดี   ก็ขอ   เธอบอกกล่าว
หรือถึงคราว   คนรักเก่า   เธอมาง้อ
ไปอย่างนี้   ผมก็ทำ   ได้แค่รอ
ถึงจะท้อ   แต่ใจ   ยังหวังเจอ

โทรไปหา   มือถือ   เธอก็ปิด
ด้วยใจคิด   โหยหา   เธอเสมอ
หรือความจริง   มันก็แค่   ฝันละเมอ
ที่เราเพ้อ   ครวญคิด   อยู่ฝ่ายเดียว

แล้วทีนี้   ทำยังไง   ใครช่วยบอก
แกะไม่ออก   ภาพเธอ   ติดแน่นเหนียว
หลอกให้หลง   น่าโมโห   จังเลยเชียว
สุขแป็บเดียว   สุดท้ายก็...   เหงาดั่งเคย

[ดิษฐา]

เราไม่ดี   ก็ขอ   เธอบอกกล่าว
หรือถึงคราว   คนรักเก่า   เธอมาง้อ
ไปอย่างนี้   ผมก็ทำ   ได้แค่รอ
ถึงจะท้อ   แต่ใจ   ยังหวังเจอ

โทรไปหา   มือถือ   เธอก็ปิด
ด้วยใจคิด   โหยหา   เธอเสมอ
หรือความจริง   มันก็แค่   ฝันละเมอ
ที่เราเพ้อ   ครวญคิด   อยู่ฝ่ายเดียว

แล้วทีนี้   ทำยังไง   ใครช่วยบอก
แกะไม่ออก   ภาพเธอ   ติดแน่นเหนียว
หลอกให้หลง   น่าโมโห   จังเลยเชียว
สุขแป็บเดียว   สุดท้ายก็...   เหงาดั่งเคย

คนใจเหงาเศร้าสร้อย คอยใครปลอบ
ภาพตามหอบกอบหิ้ว หน้านิ่วเฉย
ใจช้ำช้ำย้ำรัก ทำเฉยเมย
สาวไหนเลย เผยเล่า ไม่เอาความ

มือถือปิด คิดแทน แบตคงหมด
ไม่ได้จด ทดเบอร์ พร่ำเพ้อถาม
ใช้ปันใจในอื่น ฝืนเกินงาม
ใจนงราม ถามทัก อยากมักเจอ

ว่าแล้วก็รีบไปตามง้อ ซะ 

[note16026]

ใครที่ไหน ส่งเธอมา ก็ไม่รู้
ให้มาอยู่ ข้างข้าง หัวใจผม
หัวใจที่ มีแต่ แผลระบม
ทุกข์ระทม จากรักร้าว ที่ผ่านมา

เธอสบตา พูดคุย อย่างเป็นมิตร
เมื่อเพ่งพิศ มองเธอ ยิ่งไฝ่หา
เธอน่ารัก ยิ่งนัก ทั้งคิ้วตา
ชวนให้พา ลืมความ ขมขืนใจ

เจ็ดครับเจ็ด แค่เจ็ด วันเท่านั้น
แค่เจ็ดวัน กับความสุข ที่เธอให้
แล้วอยู่อยู่ เธอก็ มาหายไป
ใจสลาย เหมือนจะตาย ไปจริงจริง

สุดท้าย ก็กลับ มาโดดเดี่ยว
เดินคนเดียว กินคนเดียว ไม่สุงสิง
เหมือนถูกจับ แช่แข็ง ไม่ไหวติง
สงบนิ่ง ไร้ความหมาย กับทุกคน

ชีวิตคน ที่ผ่านมา มากความหมาย

วนเวียนว่าย ผ่านเรื่องร้าย มากมายหนา

เรื่องรักล้าง เธอตีห่าง กระจ่างตา

ได้พบมา พาให้ใจ ได้เติบโต



แต่หายไป อย่าให็นเป็น เรื่องค้างคา

ลองสบตา ถามคำถาม ใช่โมโห

หากไม่เจอ ควรติดต่อ โดยการโทร

ไม่โยกโย้ ถามความจริง ใยจากลา

[กุลมาตา(singlemom99)]

สุดท้ายก็..ขอแต่งกลอน..วอนให้เห็น
รักกระเด็น..มิเป็นใจ..ไร้คนข้าง
สุดท้ายก็..ขอจบลง..ตรงรักจาง
ทั้งน้องนาง..ทั้งนายหนุ่ม..กลุ้มเหมือนกัน
.
สุดท้ายก็..ขอชุมชน..คนอกหัก
แต่งกลอนรัก..ใครหักอก..หัวอกหวั่น
สุดท้ายก็..ง้อคืนดี..คงมีวัน
ที่วันนั้น..ฝันเป็นจริง..ทุกสิ่งเอย
..
(โชคดีหายอกหัก..นะน้องๆ หลานๆ อิอิอิ)

[yutter]

ใครที่ไหน ส่งเธอมา ก็ไม่รู้
ให้มาอยู่ ข้างข้าง หัวใจผม
หัวใจที่ มีแต่ แผลระบม
ทุกข์ระทม จากรักร้าว ที่ผ่านมา

เธอสบตา พูดคุย อย่างเป็นมิตร
เมื่อเพ่งพิศ มองเธอ ยิ่งไฝ่หา
เธอน่ารัก ยิ่งนัก ทั้งคิ้วตา
ชวนให้พา ลืมความ ขมขืนใจ

เจ็ดครับเจ็ด แค่เจ็ด วันเท่านั้น
แค่เจ็ดวัน กับความสุข ที่เธอให้
แล้วอยู่อยู่ เธอก็ มาหายไป
ใจสลาย เหมือนจะตาย ไปจริงจริง

สุดท้าย ก็กลับ มาโดดเดี่ยว
เดินคนเดียว กินคนเดียว ไม่สุงสิง
เหมือนถูกจับ แช่แข็ง ไม่ไหวติง
สงบนิ่ง ไร้ความหมาย กับทุกคน

ชีวิตคน ที่ผ่านมา มากความหมาย

วนเวียนว่าย ผ่านเรื่องร้าย มากมายหนา

เรื่องรักล้าง เธอตีห่าง กระจ่างตา

ได้พบมา พาให้ใจ ได้เติบโต



แต่หายไป อย่าให็นเป็น เรื่องค้างคา

ลองสบตา ถามคำถาม ใช่โมโห

หากไม่เจอ ควรติดต่อ โดยการโทร

ไม่โยกโย้ ถามความจริง ใยจากลา

ที่พวกพี่...ว่ามา...มันก็ใช่
อาจเป็นแค่...น้อยใจ...ไช่โมโห
แม้ตอนนี้...ผมก็ยัง...ไม่เลิกโทร
แต่เหมือนโผ...เข้ากอด...กลุ่มควันไฟ

คือว่าคว้า...อะไร...ก็ไม่ได้
รังแต่ให้...แสบร้อน...น้ำตาไหล
ตอนนี้เริ่ม...อยากลืม...เพราะถอดใจ
ลึกข้างใน...มันบอก...อย่าเลิกโทร

[note16026]

ใครที่ไหน ส่งเธอมา ก็ไม่รู้
ให้มาอยู่ ข้างข้าง หัวใจผม
หัวใจที่ มีแต่ แผลระบม
ทุกข์ระทม จากรักร้าว ที่ผ่านมา

เธอสบตา พูดคุย อย่างเป็นมิตร
เมื่อเพ่งพิศ มองเธอ ยิ่งไฝ่หา
เธอน่ารัก ยิ่งนัก ทั้งคิ้วตา
ชวนให้พา ลืมความ ขมขืนใจ

เจ็ดครับเจ็ด แค่เจ็ด วันเท่านั้น
แค่เจ็ดวัน กับความสุข ที่เธอให้
แล้วอยู่อยู่ เธอก็ มาหายไป
ใจสลาย เหมือนจะตาย ไปจริงจริง

สุดท้าย ก็กลับ มาโดดเดี่ยว
เดินคนเดียว กินคนเดียว ไม่สุงสิง
เหมือนถูกจับ แช่แข็ง ไม่ไหวติง
สงบนิ่ง ไร้ความหมาย กับทุกคน

ชีวิตคน ที่ผ่านมา มากความหมาย

วนเวียนว่าย ผ่านเรื่องร้าย มากมายหนา

เรื่องรักล้าง เธอตีห่าง กระจ่างตา

ได้พบมา พาให้ใจ ได้เติบโต



แต่หายไป อย่าให็นเป็น เรื่องค้างคา

ลองสบตา ถามคำถาม ใช่โมโห

หากไม่เจอ ควรติดต่อ โดยการโทร

ไม่โยกโย้ ถามความจริง ใยจากลา

ที่พวกพี่...ว่ามา...มันก็ใช่
อาจเป็นแค่...น้อยใจ...ไช่โมโห
แม้ตอนนี้...ผมก็ยัง...ไม่เลิกโทร
แต่เหมือนโผ...เข้ากอด...กลุ่มควันไฟ

คือว่าคว้า...อะไร...ก็ไม่ได้
รังแต่ให้...แสบร้อน...น้ำตาไหล
ตอนนี้เริ่ม...อยากลืม...เพราะถอดใจ
ลึกข้างใน...มันบอก...อย่าเลิกโทร

ชอบบทนี้ท่านจังครับ


ในเมื่อใจ สั่งให้โทร ถึงเธอแล้ว

คงไม่แคล้ว มีสองหน้า พาเฉลย

จะดีแย่ ชนะแพ้ มิรู้เลย

ให้น้องเอ๋ย จงเตรียมใจ ไว้รับมือ



เอาใจช่วยครับ