จรดปากกา มาหมาย เรียงรายร้อย
สลักถ้อย รอยร้าว ของสาวหนึ่ง
เคยผูกพัน ฝันรัก สลักตรึง
ดำเนินถึง ครึ่งทาง ก็ร้างไป
ปัญหารัก หนักเหลือ เรื่องเชื้อชาติ
ต้องตัดขาด พลาดกัน สุดหวั่นไหว
ศาสนา มาขวาง หนทางใจ
หนึ่งหนุ่มไทย ใฝ่หา สาวยาวี
สองหญิงชาย หมายรัก สมัครมั่น
หมายร่วมกัน ปันรัก แห่งศักดิ์ศรี
เฝ้าฟูมฟัก รักบาน มานานปี
ประเพณี กลับขวาง หนทางเรา
เพราะคำ “พุทธ” “มุสลิม” คือลิ่มตอก
ไร้ทางออก ชอกช้ำ ระกำเศร้า
ความรักเคลื่อน เลือนราง จนบางเบา
เหลือเพียงเงา เศร้าสร้อย บนรอยใจ.
หากรักแท้แน่จริงทั้งหญิงชาย
โปรดมุ่งหมายปลายทางวางเอาไว้
หากวันนี้ยังไม่พร้อมอย่าตรอมใจ
จงรอวันฟ้าเห็นใจในสักวัน
แม้ห่างกันครึ่งฟ้ายังมาคู่
เหนือจดใต้ยังได้อยู่เคียงคู่ฝัน
แม้จะต่างชาติเชื้อเมื่อรักกัน
ไม่มีวันพรากความรักประจักษ์ใจ
สองดวงใจรักแล้วไม่แคล้วคลาด
คอยเติมวาดแต่งฝันกันเอาไว้
ชีวิตนี้โชคดีนักได้รักใคร
ดีกว่าใจเหนื่อยหนักรักข้างเดียว
