ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

ความรันทดหดหู่ดูสุดฝืน
เสียงสะอื้นยืนครางอย่างโหยหวล
มันเจ็บใจไม่จางร้องครางครวญ
รักแปรปรวนชวนให้ใจร้าวราน

หลั่งน้ำตามาล้างอย่างเทราด
ก็ไม่อาจสาดเซาะเพราะหนาด้าน
รักฝังลึกผนึกแน่นมาแสนนาน
กว่าจะผ่านพ้นไปใช่ง่ายเลย

หากจะล้างสร้างใจให้ใสสด
ต้องพลิกบทกฏเกณฑ์ให้เย็นเฉย
เลิกฝังจำซ้ำซากจากที่เคย
ลืมสิ้นเลยเคยรักหักใจลา




พิมพิลาไลย

[nasmok]

มันสุดช้ำถล่ำลึกนึกไม่ถึง     เกินฉุดดึงใจกลับมาปรับแก้
รักกันมามากมายเธอไม่แคร์     ต้องพ่ายแพ้เกมส์รักต้องหักใจ

ต้องทนฝืนกลืนกล้ำความช้ำเจ็บ     ทั้งหนาวเหน็บร้อนรนจนหม่นไหม้
มันรวดร้าวรันทดหมดทั้งใจ     จะแหลกลงวันใดใจเจ้ากรรม

เธอจากไปเกินกลับลับสายตา     หัวใจชาหนาวเหน็บสุดเจ็บช้ำ
ยังร่ำร้องก้องหล้าฟ้ามืดดำ     ยังเจ็บช้ำซ้ำทั้งหลั่งน้ำตา

ให้น้ำตารินไหลดุจสายฝน     ให้ไหลปนความรักอันหนักหนา
หวังให้ช่วยล้างใจให้ส่างซา     ให้เธอนั้นได้ร้างลาอย่างถาวร

[ปางลขุมา]

ฟังคำบอกออกมาน้ำตาไหล
เกิดจากใครให้คิดเป็นปริศนา
เป็นคนเลวหรือไรไยระอา
จึงเฉยชาท่าทางขวางไมตรี

เมื่อใจเอยเคยรักสมัครสมาน
อยากผสานคำวอนอักษรศรี
ไม่เหลือแล้วเยื่อใยของไมตรี
ทั้งชาตินี้ชาติไหนหรือใจเธอ

[ตะวันฉาย]

...อ่านข้อความ...หน้าคอม...ตรมใจเศร้า
ส่งมาเล่า...ความเป็นไป...ให้ได้เห็น
ส่งบทพา...ขอลาจาก...ฝากเช้าเย็น
น้ำกระเด็น...ไหลออกตา...เริ่มพาริน

...ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น...ในคืนเจ็บ
ใจขอเก็บ...เย็บรอยบาด...ที่ขาดวิ่น
นั่งทบทวน...ครวญคำตอบ...ปลอบชีวิน
ส่งข้อความ...ให้ยลยิน....บนถิ่นใจ

...เขียนเป็นบท...ร้อยกรอง...ประคองส่ง
ถ้อยพจน์คง...ไม่เสนาะ...เพราะพริ้งไหว
คำมันด้าน...กร้านชา...อย่าว่าไป
อ่านเนื้อใน...บทใจก่อน...ตอนจากกัน

...เมื่อ่านจบ...หากจะไป...ใจไม่ว่า
เมื่ออ่านจบ...หากจะลา...พาไกลฉัน
เมื่ออ่านจบ...หากจะไป...ไกลชีวัน
อ่านจบพลัน...สายสัมพันธ์...มันจบลง

...สิ่งสุดท้าย..หากจะไป...ใจอยากบอก
คนจนตรอก...บนทางรัก...ที่พลัดหลง
คำว่ารัก...รักเธอมาก...จากคนตรง
น้ำตาคง...หลั่งพรั่งพรู....เมื่อได้รู้...ว่าต้องลา....

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๛ พจนาตัดพ้อ  อย่างท้อแท้
ในดวงแด อกรุ่ม ดั่งสุมขอน
รักเป็นพิษสุดอนารถ แทบขาดรอน
จะไถ่ถอนบรรเทา สุดเบาบาง

ฤา จะพลิกกฎเกณฑ์ ที่เย็นยาก
ใจกับปากมิแกร่ง อย่าแกล้งสร้าง
ปณาลีไหลรด จรดคาง
มิเป็นอย่างบางคำ เคยย้ำเลย ๛

..อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม...

[ปรางทิพย์]

คราบน้ำตาพาใจใกล้สลาย
โอ้หนอชายร้ายเกินทำเมินเฉย
แกล้งแอบซ่อนซ้อนกลดั่งคนเคย
คำเฉลยเปรยมาล้าเหลือทน

เสียงสะอื้นคืนนี้ฤดีเศร้า
เถอะปล่อยเขาเหงาบ้างหว่างสับสน
ณ วันนี้มีเพื่อนเตือนกมล
อย่าหมองหม่นจนทิ้งทุกสิ่งไป

[กริชอักษร]

ตราบใดที่ใจข้าไม่สมปรารถนา
น้ำตาจะหลั่งมามหาศาล
ตราบที่ยังมีรัติกาล
กริชฯนางมารจะกรีดผ่านดวงใจ

หลั่งน้ำตาคราใดใจข้าชื่น
คล้ายว่าตื่นจากหมื่นฝันอันไสว
ราตรีนี้มืดมัวมิดจิตอาลัย
ทอประกายใต้แสงจันทร์แสงดารา

ปิดซ่อนเร้นโฉมหน้าด้วยว่าโศก
เสียงวิโยคโศกศัลย์รำพันหา
เสียงตามสายลมหนาวพราวพัดมา
สายธาราตาสองเบ้าร้าวสุดทน

หยาดน้ำตาดั่งว่าฝนทาสาด
ความวิราธสัดมาทุกท่าหน
ขอบพระคุณงามๆความอดทน
ไม่พร่ำบ่นปนเจือเยื่อน้ำตา

หลั่งมาเถิดเกิดความสุขจุกแน่นอก
คล้ายถูกชกด้วยซุกเสาราวแสนห้า
เจ็บกระหน่ำช้ำแน่นอกฟกทั้งตา
ยิ้มเริงร่าแม้ว่าหน้าจะบรรลัย

[ดิษฐา]

เสียงสะอื้นขื่นขมบ่มความเศร้า
ทั้งใจเหงาเบาปลิว ละลิ่วหา
เอื้อมมือไขว่ หายลับ จับสายตา
ยิ่งคว้านคว้า ร้างหาย ดูสายเกิน

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๛ โศกใดบ่เบาบาง              วรินางก็รินไหล
รอยร่องพิเคราะห์ใจ              ริจะลืมสิยากเย็น
เจ็บในมิยอกออก                   วัจนาหลอกและซ่อนเร้น
คำลวงระเรียงเป็น                  ชลธารขนาบนวล ๛

[ปากะญอ]

ยืนบังเสาซ่อนเงาที่เราเจ็บ
หวังจะเก็บเพียงเศษซากแม้ฝากผง
มาประคองสองเราเฝ้าบรรจง
หวังจะคงทรงรูปเดิมเติมกลับมา

แต่สุดท้ายก็กลายเป็นเพียงผงฝุ่น
จางลากรุ่นกลิ่นเก่าที่เฝ้าหา
ลบรอยนางลางเลือนเตือนชีวา
สุดท้ายมาน้ำตาหลั่งฝั่งใจเรา

[คนไร้ค่า]

หนึ่งหยดน้ำน้ำตาหยดลงพื้น
สุดจะฝืนกล้ำกลืนมิให้ไหล
ไหลหลั่งจากความช้ำย้ำในใจ
สุดห้ามไหวปล่อยให้สายน้ำหลั่งริน

[พิมพิลาไลย]

๛ พจนาตัดพ้อ  อย่างท้อแท้
ในดวงแด อกรุ่ม ดั่งสุมขอน
รักเป็นพิษสุดอนารถ แทบขาดรอน
จะไถ่ถอนบรรเทา สุดเบาบาง

ฤา จะพลิกกฎเกณฑ์ ที่เย็นยาก
ใจกับปากมิแกร่ง อย่าแกล้งสร้าง
ปณาลีไหลรด จรดคาง
มิเป็นอย่างบางคำ เคยย้ำเลย ๛


..อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม...

ให้มันไหลรินหยดหมดทางห้าม
เกิดเพราะความเดียวดายกลายกลับเฉย
จึงท้อแท้แพ้ใจอย่างไม่เคย
ไหลมาเลยน้ำตาถ้ายังมี

ปล่อยให้มันไหลหยดหมดไม่เหลือ
ร้องให้เบื่อเมื่อใจไร้ศักดิ์ศรี
ถูกเขาย่ำช้ำทรวงดวงฤดี
พอเสียทีที่เธอทำจำฝังใจ

พิมพิลาไลย

[ข้าน้อยขอฝากตัว]

เดียวดายเปลี่ยวเปลี่ยวโอ้อกอกโศกเศร้า
เศร้านะเราเราเศร้าจิตจิตขื่นขม
ขมขื่นรักรักดผาใจใจเศร้าโทรม
โทรมตรอมตรมตรมร้าวรานรานร้าวใจ
ใจคร่ำครวญครวญใจหวน หวนครวญคร่ำ
ค่ำคืนคิดคิดครวญคร่ำค่ำร้องไห้
ให้หมองหม่นหม่นใจช้ำช้ำใจกาย
กายราร้างร้างจางใจใจหน่ายจริง
จริงจริงร้อนร้อนรักรอนรอนร้าวจิต
จิตแทบคลั่งคลั่งเพราะพิษพิษรักหญิง
หญิงสลัดสลัดใจใจหน่ายจริง
จริงเจียวใจใจขว้างทิ้งทิ้งขว้างรัก
รักเพียงเธอเธอก็รู้อยู่แก่จิต
จิตจืดจางจางใจคิดคิดใจหนัก
หนักรักลวงลวงรักร้อนร้อนลุ่มรัก
รักรัญจวนจวนใจหักหักใจลา
ลาแล้วลาลาพี่ลาลาไปก่อน
ก่อนลาใจใจอาวรณ์วอนเรียกหา
หาความรักรักร้างโรยโรยร้างรา
ราร้างเปลี่ยวเปลี่ยวอุราราร้างไกล
ไกลไกลเจ้าเจ้าคงชื่นชื่นรื่นจิต
จิตพี่คิดคิดสลดสลดไฉน
ไฉนเธอเธอแกล้งทำทำช้ำใจ
ใจจึงยากยากรักให้ให้ใครเลย

(กลบทหงส์คาบพวงแก้ว)

[พิมพิลาไลย]

กลบทหงส์คาบพวงแก้ว

หลั่งน้ำตา ตาบวมช้ำ ช้ำเพราะรัก
ต้องอกหัก หักอกเรา เราเศร้าแสน
ถูกทอดทิ้ง ทิ้งให้เหงา เหงาใจแทน
เคยหวงแหน แหนหวงหึง หึงหวงเรา

เมื่อหมดรัก รักหมดค่า ค่าสิ้นสูญ
เคยเทิดทูน ทูนเธอไว้ ไว้ใจเขา
จึงไม่เหลือ เหลือเพียงใจ ใจบางเบา
เปลี่ยนใจเขา เขาไม่สน สนต้องลม

พิมพิลาไลย

[ข้าน้อยขอฝากตัว]

กลบทหงส์คาบพวงแก้ว

หลั่งน้ำตา ตาบวมช้ำ ช้ำเพราะรัก
ต้องอกหัก หักอกเรา เราเศร้าแสน
ถูกทอดทิ้ง ทิ้งให้เหงา เหงาใจแทน
เคยหวงแหน แหนหวงหึง หึงหวงเรา

เมื่อหมดรัก รักหมดค่า ค่าสิ้นสูญ
เคยเทิดทูน ทูนเธอไว้ ไว้ใจเขา
จึงไม่เหลือ เหลือเพียงใจ ใจบางเบา
เปลี่ยนใจเขา เขาไม่สน สนต้องลม

พิมพิลาไลย

แต่งได้ดีจ้า พี่ขอแก้ให้นิดนึง  กลบทหงศ์คาบแก้ว คุณพิม ขาดการซ้ำ ของแต่ละวรรคนะ  วรรคแรกลงท้ายด้วยคำว่ารัก  คำขึ้นต้นของวรรคต่อไปก้ต้องเป็น คำเดียวกัน  เช่นเดียวกับการเล่นคำในแต่ละวรรค 

[พิมพิลาไลย]

กลบทหงส์คาบพวงแก้ว

หลั่งน้ำตา ตาบวมช้ำ ช้ำเพราะรัก
ต้องอกหัก หักอกเรา เราเศร้าแสน
ถูกทอดทิ้ง ทิ้งให้เหงา เหงาใจแทน
เคยหวงแหน แหนหวงหึง หึงหวงเรา

เมื่อหมดรัก รักหมดค่า ค่าสิ้นสูญ
เคยเทิดทูน ทูนเธอไว้ ไว้ใจเขา
จึงไม่เหลือ เหลือเพียงใจ ใจบางเบา
เปลี่ยนใจเขา เขาไม่สน สนต้องลม

พิมพิลาไลย

แต่งได้ดีจ้า พี่ขอแก้ให้นิดนึง  กลบทหงศ์คาบแก้ว คุณพิม ขาดการซ้ำ ของแต่ละวรรคนะ  วรรคแรกลงท้ายด้วยคำว่ารัก  คำขึ้นต้นของวรรคต่อไปก้ต้องเป็น คำเดียวกัน  เช่นเดียวกับการเล่นคำในแต่ละวรรค 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ  ลองแต่งใหม่นะคะ  พี่ข้าน้อยขอฝากตัว

หลั่งน้ำตา ตาบวมช้ำ ช้ำเพราะรัก
รักถูกหัก หักอกเรา เราเศร้าแสน
แสนปวดร้าว ร้าวหัวใจ ใจคลอนแคลน
แคลนคลอนแม้น แม้นไม่มา มาปลอบใจ

ใจดวงน้อย น้อยคุณค่า ค่าสูญสิ้น
สิ้นแม้ดิน ดินกลบหน้า หน้าหมองไหม้
ไหม้อกตรม ตรมน้ำตา ตาต่ำไป
ไปให้ไกล ไกลจากคน คนหลอกลวง

พิมพิลาไลย