๐ ถ้าเธอร้อนอ่อนแรงแกล้งแผลงฤทธิ์
ประกาศิตจิตสื่อมิถือถ้อย
ด้วยทับถมลมปากคล้ายฝากรอย
ฉันจะปล่อยลอยลำน้ำคำพาล
๐ ถ้าทำกิจผิดพลาดเพราะขลาดเขลา
จะบรรเทาเข้าใจใช้คำหวาน
อยู่เป็นแรงแบ่งปันเหมือนวันวาน
เราจะต้านผ่านพ้นดิ้นรนไป
๐ ถ้าเธออยากจากลาไม่ว่าหรอก
ขอเพียงบอกตอกย้ำแม้นร่ำไห้
สู่หนทางข้างหน้าแสนอาลัย
รู้บ้างไหมใครเหงาเมื่อเฝ้าคอย
๐ เสียงบรรเลงเพลงร้องทำนองเศร้า
ดั่งร้อนเร่าเผาหมดจนถดถอย
สู่จังหวะสะอื้นฝืนตาปรอย
หยดน้ำน้อยย้อยอาบซาบถึงทรวง
๐ อยากตัดพ้อขอเป็นเช่นทุกอย่าง
ระยะห่างว่างเว้นให้เห็นช่วง
ด้วยนิยามความหวังสิ้นทั้งปวง
ความคิดห่วงท่วงท่ายังอาวรณ์
๐ จากไปเถิดเกิดเราเข้ากันได้
คงคู่กันนั่นไซร้ในคำสอน
ชีวิตเหลื่อมเชื่อมโยงโรงละคร
มันสะท้อนกร่อนจิตให้คิดครวญ.
