ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[boomarang]

เสียงสะอื้นครืนคร่ำร่ำร้องไห้
เสียงสุดท้ายจากใจที่สิ้นหวัง
อยากจะหลับไม่ตื่นฟื้นภวังค์
ขอจากกันชั่วนิจนิรันดร
แสงสลัวมัวมองจ้องตาปริบ
แสงเทียนริบหรี่ร่วงลวงให้หลอน
เสียงหายใจเจียนบาดขาดรอนรอน
ลาจากจรจากสิ้นดิ้นชีวา

[มานพ]

จะรีบลาไปไหนไม่ห่วงพี่
ถามคนดีอยู่ไหนไม่ห่วงหา
รู้หรือเปล่ารักเราเท่าชีวา
ไม่เห็นหน้าแทบบ้านะคนดี

 

[ดิษฐา]

สะอื้นฝืนเดินต่ออย่าท้อหม่น
ยังมีคนยิ้มเยาะ รอร้องไห้
เข้มแข็งก่อน รอนแรมไร้แสงใด
ค่อยทิ้งใจ ไหลนองดองน้ำตา

เสียงสะอื้นฝืนกลบลบเสียงฝน
ใจเจียนป่น คนทำช้ำนักหนา
กี่แสนล้านจากใคร... ใจเยี่ยวยา
ก็ไม่สู้ ใครที่มา ทำร้ายกัน

[ไพร พนาวัลย์]

เสียงสะอื้นกลืนกล้ำช้ำรันทด
ฤาจะหมดแรงใจให้โรยร่วง
จำต้องทนหม่นใจไกลพุ่มพวง
สุดแสนห่วงน้องนางไม่ลางเลือน

สายฝนหลั่งดั่งพี่นี้ครวญคร่ำ
นอกชื่นฉ่ำแต่ในใจถูกเฉือน
โอ้เวรกรรมปางใดให้รางเลือน
ดั่งดวงเดือนไร้ดาวหนาวใจจัง

 

“ปรางค์  สามยอด”

[Zhyphires]

เสียงสะอื้นวันคืนไม่จางหาย
รักริดรอนเสื่อมคลายคล้ายหน่ายหนี
เสียงสะอื้นรอรักทุกท่วงที
ใยคนดีพี่เมินรักลอยไป..

เสียงสะอื้นคลื่นน้ำตามาเคียงคู่
แต่รักอยู่หนไหนไม่มาหา
หรือจะรอสะอื้นหมดหยดน้ำตา
รักจึงจะหันมามองหน้ากัน...?

[/color]

[ปรางทิพย์]

เสียงสะอื้นคืนค่ำแสนช้ำชอก
ดุจโดนหอกยอกทรวงให้ห่วงหา
ช่างเจ็บแปลบแสบนักเมื่อรักลา
รินน้ำตาล้าเกินเผชิญกรรม

เสียงฟ้าครวญหวนคิดแล้วผิดหวัง
ภาพความหลังฝังตรมจมถลำ
สงสารใจไยหนาวร้าวระกำ
ทุกถ้อยคำย้ำเตือนมิเหมือนเคย

[กริชอักษร]

เสียงสะอื้นจากคลื่นท้องร้องไปทั่ว
ฉันนึกกลัวและไม่อาจจะอยู่เฉย
รีบลุกขึ้นหาขนมมาก่อนเลย
เร่งสังเวยเสียงสะอื้นจากคืนท้อง

ไม่นานนักเสียงสะอื้นคลื่นสงบ
คล้ายว่าจบพบฟ้านภาผ่อง
สีหมองหม่นระคนเสียงฟ้าคะนอง
สะอื้นร้องต้องยอมให้อีซี่โก...

[แม่ค้าหน้าหวาน]

สะอื้นไห้...ดวงใจ...น้ำตาร่วง
เจ็บในทรวง...โดนลวง...ยังห่วงหา
ต้องรินไหล...เท่าไหร่...หนอน้ำตา
เพ้อพร่ำหา...รักลวง...ช้ำทรวงใน

ลืมสัญญา...ว่ารัก...สลักจิต
โดนยาพิษ...คำลวง...ทรวงร่ำไห้
ลืมหมดสิ้น...ความรัก...ให้อาลัย
น้ำตาไหล...สะอื้นหา...รักลวงลา

[ชมพูไพร]

กลั้นสะอื้นครืนครางกลางห่าฝน
น้ำตาหล่นข้นคั่งวังเวงเศร้า
ต่อแต่นี้มีแต่แค่ตัวเรา
วันคืนเก่าเขาตัดสบัดลา
เขาหมดรักหักใจอาลัยจาก
ดั่งโดนพรากกระชากดึงจึงห่วงหา
ทำได้เพียงเมียงมองนองน้ำตา
เมื่อหมดค่าลาแล้วแว่วแสียงทรวง

[ปากะญอ]

มาตามเสียงสะอื้นในคืนฝน
กับบางคนทนไห้อาลัยหวน
สายฝนพรำนำน้ำตามาคร่ำครวญ
ให้รัญจวนทวนคำจากเขาฝากใจ

ร้องเถิดนะให้พอรอเจ้าหยุด
พี่จะฉุดดึงรั้งครั้งหวั่นไหว
จะประคองรองรับซับข้างใน
น้ำตาไหลปล่อยให้พอ....จะรอคอย

อยากให้รู้..ว่าพี่..นี้อยู่ข้าง
ทางรกร้างก็จะสร้างไม่วางถอย
จะใช้ใจพี่ทบลบร่องรอย
นับถึงร้อยก็จะคอยแม่กลอยใจ