ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กุลมาตา(singlemom99)]

หลานนะโม  โยเย  ทั้งเท่ห์เก่ง
มาช่วยเร่ง  ใกล้จริง  ยิ่งมีหวัง
อีกสามร้อย บทใกล้  ให้ได้ดัง
ช่วยกันนั่ง  แต่งต่อ  หนอกวี..๖๙๙

มาช่วยด้วย  สองบท  จารพจน์ขาน
อีกสามร้อย เชิญหลาน มาสานศรี
ทั้งนะโม  สายใย  แงซายดี
ยอดกวี  บ้านกลอน  ขอวอนมา..๗๐๐

[ทอฝัน]

...รอนรอนนอนเหว่ว้า             คราไกล
ตรองตรึกฝึกโคลงไป              ไฝ่เฝ้า
ครูเคียงเบี่ยงเบือนใจ               ใครต่อ
ลองปรับเพียรเรียนเร้า             อาจเข้า ประเด็น...(701)


...มึนมึนงงอ่อนล้า                โรยแรง
สดับลีลาแปลง                      เร่าร้อน
ลองลองเสี่ยงแสดง              แจงจ่อ
ดูเปิ่นเชยครูค้อน                 ศิษย์อ้อน อภัย...(702)

.......................................................................................

 ...แวะมาเยือนเรือนกลอนตอนดึกดึก
แอบลองฝึกแต่งโคลงหวังโยงสาย
จนปวดหัวตัวล้าเริ่มตาลาย
จึงต้องย้ายกายเรามาเข้ากลอน...(703)


...ขอบพระคุณบทเรียนจะเพียรต่อ
ไม่ย่อท้อจดจำทุกคำสอน
อย่าห่างหายหน่ายจิตศิษย์ขอวอน
โปรดจงย้อนมาต่อรอครบพัน .../ทอฝัน...(704)

[กุลมาตา(singlemom99)]

ทั้งโคลงกลอน  วอนเว้า เขาเก่งนัก
สมแล้วศักดิ์  กวีสาว  เจ้าทอฝัน
ฝึกจนเก่ง  เร่งรุด สุดชีวัน
มานะหมั่น มั่นคง ลงบ้านกลอน..๗๐๕

ป้าก็ยัง นั่งฝึก  ดึกๆ บ้าง
ตายังค้าง ทั้งลูกชาย  ไม่เอาหมอน
เดี๋ยวมาเรียก  ค่อยไป กกให้นอน
นั่งเล่นก่อน  กลอนกานท์ สำราญใจ..๗๐๖

[แงซาย]

...รอนรอนนอนเหว่ว้า             คราไกล
ตรองตรึกฝึกโคลงไป              ไฝ่เฝ้า
ครูเคียงเบี่ยงเบือนใจ               ใครต่อ
ลองปรับเพียรเรียนเร้า             อาจเข้า ประเด็น...(701)


...มึนมึนงงอ่อนล้า                โรยแรง
สดับลีลาแปลง                      เร่าร้อน
ลองลองเสี่ยงแสดง              แจงจ่อ
ดูเปิ่นเชยครูค้อน                 ศิษย์อ้อน อภัย../ทอฝัน (702)

....................................................................................

๐ ทอฝันใฝ่ฝึกเฝ้า                      ทนฝืน
ครวญใคร่คิดข้ามคืน                  ค่อยคุ้น
ยรรยงยิ่งยามยืน                      ขืนข่ม
ล้ำเลิศน่าลองลุ้น                       เล่นล้อคำโคลง (๗๐๗)

 ๐ โยงใยยกยืดเยื้อ                    แยบยล
หมายมั่นปั้นกมล                      มุ่งม้าย
เกาะเกี่ยวเก็บกานท์กล                กล้าแกร่ง
ยากยุ่งย้อนโยกย้าย                   อย่าได้เย้ยหยัน (๗๐๘)

 ๐ จำนรรจ์นุ่มนอบน้อม             ด้วยมโน
เตาะแตะตราบเติบโต                  ไต่เต้า
เสกสรรใช่โยโส                       อวดเก่ง
จดจ่อต่อกานท์เจ้า                   จับจ้องมองหา (๗๐๙)

 ๐ มาเรียงร่ายร่วมร้อย             บทพัน
บรรพต..สูงเฉียดจันทร์             แจ่มล้ำ
จันทร์แรม..ฤๅชวนฝัน               หมดส่อง
หมองสุด..โอดครวญซ้ำ            ดั่งข้าคงครวญ (๗๑๐)

 ๐ ควรคง..ทรงคู่ไว้                คำผวน
ควรพร่ำ..ย้ำเชิญชวน              ปราชญ์ไว้
ไป่หวาด..หวั่นคำหวน              ขย้อนกลับ
ขยับก่อน..เกาะกลุ่มได้              เด่นด้วยใจหวัง (๗๑๑)
                     .........แงซาย............

[สายใย]

 

มา เถิดทั้งทั่วบ้าน                      กลอนไทย แม่เฮย
แต่ง ต่อล้อกันไป                        ไป่ร้าง
กลอน โคลงกาพย์ฉันท์ใด            ดำริ นาพ่อ
ให้ ครบพันบทอ้าง                      เอ่ยเอื้อนอวสานต์...(๗๑๒)

ครบ คนบนบ้านใหญ่                     ยิ่งดี  เทียวนา
พัน หนึ่งมิถึงปี                             ปลุกปล้ำ
บท ต่อบทหลายกวี                       กระวาดช่วย  กันเฮย
กัน กลับห่างหายซ้ำ                     เสนาะถ้อยถอยฮา ....(๗๑๓)                 

ดี ป้ากุลฯ ช่วยเว้า                         ไม่วาย เว้นนอ
กว่า ครบคุณแงซาย                       ส่งด้วย 
นะ จะบอกให้หลาย                        กวีเลิศ  ล้ำแฮ               
ครับ พี่หากมีย้วย                            หย่อนย้อนวอนแถลง...(๗๑๔)

 

[กุลมาตา(singlemom99)]

มาถึงโคลงสี่ซี้              แน่เฮย
ถึงครบจบพันเอย          ยากแท้     
กวีเก่งเร่งเผย                ต่อแต่ง   
ทุกท่านชาญเชี่ยวแก้     บ่ร้าง  ทางกวี..๗๑๕

(ช่างเล่นของยากกันจริง..คนแก่..ยอมแพ้..คริ คริ..โคลงบทเดียวเหอะ)

[แงซาย]

มา เถิดทั้งทั่วบ้าน                      กลอนไทย แม่เฮย
แต่ง ต่อล้อกันไป                        ไป่ร้าง
กลอน โคลงกาพย์ฉันท์ใด            ดำริ นาพ่อ
ให้ ครบพันบทอ้าง                      เอ่ยเอื้อนอวสานต์...(๗๑๒)

ครบ คนบนบ้านใหญ่                     ยิ่งดี  เทียวนา
พัน หนึ่งมิถึงปี                             ปลุกปล้ำ
บท ต่อบทหลายกวี                       กระวาดช่วย  กันเฮย
กัน กลับห่างหายซ้ำ                     เสนาะถ้อยถอยฮา ....(๗๑๓)                 

ดี ป้ากุลฯ ช่วยเว้า                         ไม่วาย เว้นนอ
กว่า ครบคุณแงซาย                       ส่งด้วย 
นะ จะบอกให้หลาย                        กวีเลิศ  ล้ำแฮ               
ครับ พี่หากมีย้วย                            หย่อนย้อนวอนแถลง...(๗๑๔)

 

๐ มา..แรงรบเร่งเร้า                        ต่อเติม
แต่ง..ต่างจากแนวเดิม                      เปล่าแกล้ง
กลอน..กาพย์เก่าก่อนเหิม                  ถอยห่าง
ให้..เห่หาเหื่อดแห้ง                          ค่อนแล้งโคลงหลอม (๗๑๖)

 ๐ ครบ..ร้อยยอมก้าวต่อ                 พากเพียร
พัน..หนึ่งค่อยขีดเขียน                     บ่มบ้าง
บท..บาทอาจจำเนียร                       กล่าวเกริ่น
กัน..ก่อนเกิดกินกว้าง                      ล่วงล้ำอย่าถือ (๗๑๗)

 ๐ ดี..เด่นคือเด่นด้วย                      กลอนกานท์
กว่า..เก่งจนชำนาญ                        แน่นั้น
นะ..ต้องฝึกแทบอาน                        ขอบอก
ครับ!!.หากมุ่งปลุกปั้น                    มั่นไว้ไป่ร้าง (๗๑๘)
                          ........แงซาย.........

[แงซาย]

สองมือที่เหี่ยวย่นของคนนี้
เคยก่อเกื้อเอื้ออารีย์ไม่มีหมาง
ถึงคราวสุดสิ้นลงตรงปลายทาง
จำลาร้างห่างไกลไร้ชีวิน...(๗๑๙)

อัสสุชลล้นเอ่อเธอกำสรวล
เสียงคร่ำครวญหวนหาพาถวิล
ร่างที่ไร้วิญญาหายลยิน
หมดทางดิ้นสิ้นใจไร้อาทร..(๗๒๐)

คราวลมปราณท่านอยู่ไม่ดูเฝ้า
ยามหงอยเหงาเศร้าใจไม่สังหรณ์
ปล่อยโดดเดี่ยวเดียวดายไร้อาวรณ์
ยามหลับนอนถอนสะอื้นกลืนน้ำตา..(๗๒๑)

หมดหนทางร่างคืนฟื้นมาได้
เหลียวแลใครไหนเล่าเฝ้าห่วงหา
ตั้งแต่ตื่นฝืนทนจนหลับตา
ต้องจากลาเร้นตัวชั่วนิรันดร์..(๗๒๒)

กว่าจะคิดขึ้นได้สายไปแล้ว
โอ้.ดวงแก้วคลาไคลไม่เหหัน
กินมีเหลือเผื่อแผ่แกวันนั้น
ไม่มีวันหม่นหมองร้องคร่ำครวญ..(๗๒๓)
             .....แงซาย....

[สายใย]

โอ้แม่จ๋า อย่าถือ ลูกดื้อด้าน
จวบกาลผ่าน คิดได้ จึงไห้หวน
สิ่งที่ลูก ทำไป นั้นไม่ควร
คำแม่ล้วน ถูกต้อง เมื่อตรองดู ...(๗๒๔)

อยากจะทำความดีพลีเพื่อแม่
แต่ก็สายเกินแก้ แม่ไม่อยู่
แม้ผิดหวังนั่งช้ำน้ำตาพรู
แม่อดสูลูกชั่วมั่วอบาย...(๗๒๕)

สำนึกบาปกราบกรานวิญญาณแม่
ลูกขอตั้งใจแก้แม้อาจสาย
จะขอบวชเป็นพระกว่าจะตาย
จากลูกชายของแม่ ขอแก้ตัว...(๗๒๖)

[/size][/color]

[นายหมีควาย]

๗๒๗ แต่งกวีกาพย์กลอนไม่ค่อยเก่ง
ให้ร้องเพลงขายหน้าตาดีกว่าไหม
เต้นเอสเจดงบังฯหรือกอล์ฟไมค์
หรือให้ใช่ต้องปอยฝ้ายถอนลูกเดียว

[แงซาย]

....สุดสลดหดหู่มิรู้สิ้น
สุดด่าวดิ้นดวงแดใครแลเหลียว
สุดอนาถอาจนิ่งแท้จริงเชียว
สุดจะเปลี่ยวเดียวดายคล้ายตัดรอน (๗๒๘)

สุดสายตาฟ้ากว้างช่างสับสน
สุดถนนหนทางห่างสิงขร
สุดหัวใจใครเล่าเฝ้าอาวรณ์
สุดอาทรย้อนคืนฝืนอารมณ์ (๗๒๙)

สุดเส้นทางแห่งรักมักเหหัน
สุดสัมพันธ์พาทุกข์หาสุขสม
สุดสวาทขาดสิ้นแม้ลิ้นลม
สุดระทมขมขื่นยืนเดียวดาย (๗๓๐)

สุดเยื่อใยใฝ่หามาทอฝัน
สุดสิ้นกันพลันร้างเริ่มจางหาย
สุดขื่นขมตรมหนักรักละลาย
สุดเสียดายหมายจิตร่วมชิดเชย (๗๓๑)

สุดเสกสรรพรรณนาหาเหตุผล
สุดจะทนหม่นหมองตรองอกเอ๋ย
สุดอาลัยลางเลือนเหมือนไม่เคย
สุดจะเผยเอ่ยอ้างเมื่อนางจร (๗๓๒)
           ......แงซาย.......

[กุลมาตา(singlemom99)]

สุดจะสรรค์พรรณาวาทะศิลป์
สุดคะนึงตรึงจินต์ศิลป์อักษร
สุดยอดชนคนกวีศรีสมร
สุดอาทรกลอนงามนาม "แงซาย"..๗๓๓

[ลมหวน ทวนลม]

  มาวันนี้มาแล้วมาแต่งช่วย                ฝากตัวด้วยเพื่อนยากมากหนักหนา
                 เพราะชอบกลอนชอบกวีที่ได้มา        ถึงแม้ว่าตัวฉันนี้อยู่แสนไกล
                 ฝากบทกลอนเสียงศิลปินหา             ลมหวนมารบกวนชวนกันไว้
                 มาเยอะๆได้ที่บอร์ดนี้งัย                  ถึงอยู่ไกลแค่ไหนก็ให้มา
                 ลมหวนชอบกลอนสะท้อนจิต          ชวนให้คิดมีจิตเป็นนิสัย
                 คิดได้สะติว่องปัญญาไว                 อยู่ที่ไหนมีอภัยให้แก่กัน

[ดาวระดา]

๗๓๗. จำรัสพลอยร้อยกรองสนองเกี้ยว
            ร้อยเศษเสี้ยวอารมณ์สู่ร่มฝัน
             ลงลายลักษณ์อักษรสลอนพลัน
            จิตรังสรรค์ปั้นสร้อยร้อยวลี

 ๗๓๘.  โยนเสียงสายลายศาสตร์บนบาทบท
           ให้เริงรสบทศิลป์กวินศรี
            ประดับเด่นเป็นวสุอรุพี
            ด้วยวิธีส่งสายบรรยายกลอน     

[กุลมาตา(singlemom99)]

ร่วมร่ายบท พจนา  มาเรียงร้อย
จารเป็นถ้อย  ร้อยคำ  ลำนำอ้อน
"สุวิจักขณ์" ถักร้อย  ถ้อยคำกลอน
งามดั่งฟ้อน  อ่อนช้อย  ดั่งถ้อยปราชญ์..๗๓๙

ร่วมร่ายคำ  ลำนำ  ร่ำถ้อยพจน์
จารจรด  อีกบท  พจนารถ
ด้วยนิยม  ชมชื่น  รื่นศิลป์ศาสตร์
กวีมาศ  ปราดเปรื่อง  เรื่องกลอนกานท์..๗๔๐

[ดิษฐา]

เรียงกลบทชดช้อยลอยนำเด่น
กวีเร้นเน้นคำ พร่ำอ่อนหวาน
เสนาะหูชูช่อ ทอเบ่งบาน
เสียงขับขาน รานอยู่คู่กวี    ๗๔๑


ใกล้ครบพันบรรจบ เข้าครบแล้ว
วลีแก้ว แจวเจื้อย ไม่เลื้อยหนี
ประสานใจ ให้งาน วานชีวี
ณ บ้านที่ มีรักษ์ รักบ้านกลอน ๗๔๒

[ตะวันฉาย]

...ท่วงทำนองคล้องจองอักษรศิลป์
กวีวินร่ายพจน์จดอักษร
ร่วมสักขีมีกลอนอ้อนเว้าวอน
อย่าลาจรท่อนขานจารถึงพัน...วันเป็นจริง...................(๗๔๓)

...ค่ำคืนหนาวพราวฝนกับหม่นหมอง
น้ำตานองครองแก้มแต้มสู่สิง
มาฉาบหน้าทาไม่ห่างส่างประวิง
ใครพักพิงก็ไม่มีฤดีใจ.................................(๗๔๔)

...เมื่อความเศร้าเข้าแทรกแตกเข้าร่าง
ยิ้มซึมจางทางหน้าเหมือนข้าฯไหว
แต่จริงแล้วแก้วร้าวน้าวฤทัย
สั่งฝนให้ชะโลมล้างหวังส่างคอย...............(๗๔๕)

...ส่งกลอนแว่วแจวมาพาลบเหงา
ให้บางเบาเคล้าบ้างจางถดถอย
หวังฤดีที่แช่เศร้าเฝ้าเป็นรอย
จะได้ปล่อยล่องไกลให้ใจจาง.......................(๗๔๖)

...หวังงดเศร้าเข้าพรรษากี่คราแล้ว
หวังผ่องแผ้วแนวอักษรกลอนสะสาง
ลบอดีตที่ขีดข่วนมากล้วนวาง-
ตามรายทางของคนเศร้าให้เบาลง...............(๗๔๗)

[กุลมาตา(singlemom99)]

จารอักษร  วอนไว้  ในพันบท
สลักถ้อย  ร้อยจรด บทใหลหลง
ตะวันฉาย  ร่ายงาม  อร่ามองค์
ดั่งเหินหงษ์  ลงถิ่น  กวินกานท์..๗๔๘

งามถ้อยคำ  งามคิด  จิตศิลป์
กลั่นจากจินต์  ปิ่นแก้ว  แพร้วเพริดสาน
บทกวี  มีค่า  มาแต่กาล
ครั้งโบราณ  จารจด  จรดมา..๗๔๙

บ้านกลอนไทย  ได้ชื่อ  คือสืบสาน
อักษรจาร  หวานถ้อย ร้อยคุณค่า
เทิดกวี  ศรีไทย  ให้ก้องฟ้า
ว่าเลิศหล้า  หาเปรียบ  เทียบเทียมทัน..๗๕๐

[กริชอักษร]

ก่อนจะนอนคืนนี้มีข้อความ
ถึงผู้ที่พยายามทำตามฝัน
เริ่มจะเห็นโครงร่างขึ้นทุกวัน
อีกไม่นานคงเห็นงานตระการตา 751

ขอชื่นชมในความตั้งใจดี
ที่ท่านมีมานะอุตสาห์
ง่วงแล้ววันนี้ต้องขอลา
ราตรีสวัสดิ์นะคะทุกคน 752

[ทอฝัน]

...ร้อยวลีชี้ชัดย่อมวัดรู้
หนทางสู่ดวงดาวพราวเวหน
มิหมายเพียงดวงเดียวเปลี่ยวกมล
ล้วนเกลื่อนกล่นเที่ยวท่องล่องนภา...(753)


...อยู่ไกลลิบวิบวาวคือดาวฤกษ์
ฉายแสงเบิกบอกทางกลางเวหา
หมู่ดาวเคราะห์น้อยใหญ่ได้พึ่งพา
ยามอ่อนล้าพร่าเลือนค่อยเคลื่อนเดิน...(754)


...ด้วยแรงรักรัดรึงจึงดึงดูด
ให้เทพทูตสวรรค์ร่วมสรรเสริญ
ประคองเคียงเรียงชื่นระรื่นเพลิน
ต่างดุ่มเดินร่วมฝันปันหัวใจ...(755)


...จากพันดาวจนพันกลอนสะท้อนทบ
เราต่างพบผูกพันมิหวั่นไหว
รับแล้วส่งถักทอต่อสายใย
ส่องแสงใสสว่างล้นจนปลายทาง.../ทอฝัน...(756)