ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

["สายธารศรัทธาธรรม"]

                           


พลังศรัธา  มิได้  มาวางกลอน
อยากเว้าวอน  เพราะเรียน  และทำงาน
เจียดเวลา  นิดหน่อย  จากทำการ
อีกไม่นาน  ต้องไป  จัดสวนครัว  (404)



                           

[ปากะญอ]

ภารกิจติดงานการทำก่อน
ค่อยมาออนอ้อนกันให้มันทั่ว
หากว่างเว้นเน้นมาพากลอนรัว
อย่าหมองมัวเพราะงานเข้าเศร้าฤดี........(๔๐๕)

ผมก็คนงานหนักพอพักได้
แต่งกลอนให้เพื่อบรรเทาเราสุขี
เจอเพื่อน-เพื่อนเลื่อนกาพย์ซาบชีวี
หลายกวีมีต่อกลอนเข้าอ้อนกัน.............(๔๐๖)

บางครั้งงานสุมหัวทัวร์ไม่ออก
อกซ้ำชอกมาบ้างไร้ทางฝัน
น้ำตาหลั่งพรั่งพรูกรูชีวัน
ลบล้างมันก็ไม่หายคลายชีวา..............(๔๐๗)

จึงพึ่งกลอนฝากถ้อยคนด้อยค่า
แวะเข้ามาจากหละปูนลำพูนหนา
ฝากเรียงร้อย สร้อยกานท์ ผ่านนำมา
คนจรมาว่ากลอนตอนอาลัย.................(๔๐๘)

อยากรู้จักมิตรกลอนอักษรศรี
นำชีวีมีสุขทุกข์หวั่นไหว
จะมีบ้างไหมเล่าคนเข้าใจ
จะมีใครไหนบ้างส่อทางรอ..................(๔๐๙)

เห็นแต่งกันพลันอยากฝากถึงฝั่ง
ถึงพันหวังยังอยากฝากไว้หนอ
มาร่วมแจมแซมถ้อยน้อยน้อยพอ
ปากะญอมีชื่อบ้างทางกลอนกล...............(๔๑๐)

[กุลมาตา(singlemom99)]

ย่องเข้ามา  แต่เช้า  เข้าบ้านกลอน
อ่านหลานอ้อน  ต่อกลอนไว้  ไซร้น่าสน
ปากะญอ  ต่อกานท์กลอน  วอนน่ายล
หกร้อยบท  จดจารด้น  คนกวี(๔๑๑)

ป้ากุลยัง  ขึงขังต่อ  รอหลานหลาน
ช่วยประสาน  งานใหญ่  ใจเต็มปรี่
รวมน้ำใจ  ใสสะอาด  มิขาดดี
รวมกวี   ที่เต็มใจ  ไม่ขาดเกิน(๔๑๒)

มุ่งเผยแผ่  แพร่ภาษา  อักษราเทิด
ช่วยชูเชิด  กวีเกิด  เถิดอย่าเขิน
เติมถ้อยพจน์   รสหลาก  มากมายเพลิน
สำนวนใด   ใคร่สรรเสริญ  เพลินแท้จริง(๔๑๓)

[ดอกกระเจียว]

มาอ่านกลอนเพลงยาวเถิดชาวเพื่อน
บ่มิเลือนลาร้างแม้บางสิ่ง
จากความคิดสู่ถ้อยคำคือความจริง
ให้เลอยิ่งนึกเห็นความเป็นไทย(414)

ด้วยบ้านเมืองของเราแต่เก่าก่อน
ไม่เดือดร้อนเรื่องคำจึงทำให้
เกิดหลากหลายภาษานำพาใจ
เป็นกลไกกานต์กลอนสุนทรนัก  (415)

หลากเรื่องราวท่านคิดลิขิตไว้
ซ่อนภาษางามวิไลให้ตระหนัก
ต่างชาติชนเมืองใดในเอกลักษณ์
ควรรู้รักษ์สืบสร้างมิร้างลา  (416)

ในแบบอย่างอย่างผู้รู้ค่าคุณ
คอยนำหนุนบำรุงมุ่งอาสา
ให้โดเด่นเช่นเหมือนแต่ก่อนมา
ทั่วโลกายังเห็นความเป็นเรา  (417)

อันภาษาดาดดื่นใดชื่นรส
หรือจะทดแทนได้เท่าไทยเล่า
ภูมิใจเถิดเกิดเป็นไทยให้ยึดเอา
ความเป็นไทยนั้นเล่าที่เกิดมา  (418)

ทุกความดีมีมาแต่ความคิด
จึงสะท้อนถูกผิดเห็นคุณค่า
ยอดโกหกหรือพกคำใดนำพา
ได้หลีกพ้นภาษาที่เป็นจริง  (419)

บ้านจะดีเมืองจะดีคนดีสร้าง
ถึงจะเป็นเยี่ยงอย่างออันยอดยิ่ง
เมืองจะร้ายเพราะผู้ร้ายมากมายจริง
ที่ต่างทิ้งคุณธรรมประจำใจ(420)

ด้วยเดี๋ยวนี้มีอะไรได้ง่ายง่าย
แสนสบายตามยุคแห่งสมัย
เมื่อมีเงินย่อมบันดาลเอาตามใจ
คือเหตุผลน่าหลงไหลในทุกคน  (421)

เกิดแก่งแย่งแย่งชิงไม่สิ้นสุด
ขัดแย้งอุตลุตทั่วแห่งหน
แล้วความดีมีไหมในใจคน
สุดสับสนคิดเอาเถิดเข้าที(  422)

พุทธศาสน์สืบสร้างกว่าสองพัน
ให้ผู้คนยึดมั่นในวิถี
ร่วมกันส่งเสริมสร้างแต่ความดี
ถึงจะมีผ่องพ้นไร้มลทิน  (423)

เมื่อสุขเกิดแก่ใจทั่วรายรอบ
นั้นย่อมมอบสิ่งคล้ายให้ถวิล
แต่เดี๋ยวนี้ความจนคือมลทิน
ไม่สุดสิ้นนึกในหัวใจคน  (424)

โลกจึงย้อนก่อนกาลกำเนิดพุทธ
คนใจไม่บริสุทธิ์ทั่วแห่งหน
ความอัปรีย์ซ่อนไว้ได้แยบยล
แล้วดิ้นรนผลประโยชน์ความโกรธเคือง  (425)

ผู้มีธรรมนำธรรมมาสำนึก
อย่างกระอึกกระอักในเนื้อเรื่อง
มันก็รู้ดูดีมีบ้านเมือง
ไยซ่อนร้ายใต้เบื้องว่าตัวดี  (426)

ในลึกลึกข้างในใฝ่อธรรม
ไม่เคยคิดเกรงกรรมทำบัดสี
เรื่องร้ายมายมากชั่วสิ้นดี
เหมือนเป็นอย่างทุกวันนี้..ดั่งนี้เอง  (427)

แบบว่าเขียนสดๆ  ผมคิดว่าออกสไตล์ปัวโรว์สรุปสืบคดี  อย่าลืมบวกหนึ่งนะ..แฮ่

[ทอฝัน]

...แวะเข้าเรือนเอื้อนกลอนตอนเย็นย่ำ
ยลน้ำคำเพื่อนพี่ชี้เหมาะเหม็ง
ทอฝันเลื่อนแป้นพิมพ์ยิ้มเกร็งเกร็ง
สายตาเล็งหน้าจอแล้วท้อใจ...(428)


...สมองตันมันตึงจนขึงค้าง
ลากนิ้วกร่างกดลงตรงจนได้
ปล่อยอารมณ์ปมเงื่อนแชเชือนไป
เถลไถลไถถากช่างยากเย็น...(429)


...สองบทผ่านงานเคลื่อนคล้ายเตือนจิต
เริ่มลิขิตลีลาผวาเห็น
หากเขียนต่อต้องทรุดหลุดประเด็น
ขอผลัดเป็นพรุ่งนี้จะรี่มา.../ทอฝัน ขออู้นิด...แต่คิดถึงน๊า....(430)

[สายใย]

ดอกกระเจียว เที่ยวนี้ กลอนรี่ไหล
มาวางให้ สิบสี่บท แต่งสดจ้า
เป็นคำกลอน สอนธรรม พระสัมมา
เอ๊ะรึว่า เข้าวัด ฝึกหัดใจ (๔๓๑)

จนบรรลุ สัจจธรรม พระสัมพุทธ
บริสุทธิ์ เห็นทาง สว่างใส
ได้รู้เหตุ รู้ผล รู้กลไก
ที่นำให้ ใจตัว ชั่วหรือดี  (๔๓๒)

[nnn]

                     กลอนบทแรกแตกออกเป็นสองสาม      
ทั้งสี่ข้ามห้าหกเจ็ดไม่เสร็จสิ้น
ยังผ่านแปดเก้าสิบเป็นอาจิณ                               
คนตกเลขยังไม่ชินความเพิ่มพูน
บทที่พันมันต่อเนื่องจากบทแรก      
ที่มันแตกแขนงจดบทที่ศูนย์
โลกยิ่งใหญ่ที่มีค่าทวีคูณ            
มาจากมูลดินล้วนผวนรวมกันฯ
ศฤงคาร  แซ่โฮ่ – tingtong-เด็กชายเต็ง;นามแฝง

[ไพร พนาวัลย์]

                     กลอนบทแรกแตกออกเป็นสองสาม      
ทั้งสี่ข้ามห้าหกเจ็ดไม่เสร็จสิ้น
ยังผ่านแปดเก้าสิบเป็นอาจิณ                               
คนตกเลขยังไม่ชินความเพิ่มพูน 433

บทที่พันมันต่อเนื่องจากบทแรก      
ที่มันแตกแขนงจดบทที่ศูนย์
โลกยิ่งใหญ่ที่มีค่าทวีคูณ            
มาจากมูลดินล้วนผวนรวมกันฯ 434
ศฤงคาร  แซ่โฮ่ – tingtong-เด็กชายเต็ง;นามแฝง

ขอแต่งกลอนให้ครบถึงพันบท
ตามกำหนดตัวเลขเอกฉันท์
เห็นพี่น้องลูกหลานมารำพัน
ช่วยประชันขันแข่งแบ่งกันมา 435

ไปทำงานทะเลทรายไกลถิ่นฐาน
ต้องจากบ้านเมืองไทยไกลสุดหล้า
เป็นเพราะความยากจนดั้นด้นมา
เพื่ออนาคตครอบครัวที่รอคอย 436

จากช่างไม้คนเก่งเร่งต่อสู้
เพื่อจะรู้ประสบการณ์งานต่ำต้อย
ทั้งตากแดดตากลมจนตาลอย
ไม่ท้อถอยทนทำจนชำนาญ 437

หลายสิบปีผ่านไปในโลกร้อน
แต่บางตอนทุกข์ทับเกือบพับฐาน
ทั้งสงครามทะเลทรายหนีซมซาน
เกือบจะอานจากบ็อมบ์ในบางคราว 438

ชีวิตฉันสนุกดีที่พานพบ
ได้ประสบเหตุการณ์วันเหน็บหนาว
ตัวเรานี้ไช่ขี้ผึ้งผึ่งชั่วคราว
ไปรบลาวมาแล้วไม่ละลาย 439

จากช่างไม้ได้เป็นหัวหน้าช่าง
งานทุกอย่างรับผิดชอบทุกขอบข่าย
ทำงานด้วยคุมคนด้วยช่วยเจ้านาย
แต่โชคร้ายโดนลดเงินเดือนลง 440

จะกลับบ้านก็ไม่ได้ลูกยังเล็ก
ต้องกระเผลกสู้ไปไม่ไหลหลง
มองดูเพื่อนร่วมงานยังอยู่ยง
ต้องมั่นคงอยู่ได้ไม่ตายน่า  441

 

"ปรางค์  สามยอด"

ใครสนใจฟัง ยังมีต่อ 

[กุลมาตา(singlemom99)]

โอ้โฮเฮะ..เอ๊ะเข้ามา..น่าสนุก
ท่านปรางค์ปลุก  รุกแต่งกลอน  อ้อนสาวหนา
เล่าชีวิต  คิดย้อน  วันก่อนมา
รู้คุณค่า  หนาช่างไม้  ไกลบ้านเมือง(๔๔๒)

ดอกกระเจียว  เลี้ยวมาต่อ  เจ้าทอฝัน
ร่วมประชัน  งานเด็กเต็ง  เก็งไว้เฟื่อง
ตั้งกระทู้  สู่พันบท  พจน์นองเนื่อง
เห็นแสงเรือง  รำไร  ใกล้ครึ่งทาง(๔๔๓)

น่าชื่นชม  คมคำ  น้ำใจเลิศ
กวีเกิด  เปิดใจ  ไม่ไร้ร้าง
รวมพลพา  มาระดม   สมใจวาง
ใกล้ห้าร้อย  คอยต่อบ้าง  อย่างเต็มใจ(๔๔๔)

ป้ากุลหนอ  ขอมาช่วย  ด้วยสี่บท
อรรถรส  สดศรี  กวีใส
ไม่กี่วัน  ฝันเห็น  เส้นทางใกล้
ห้าร้อยบท  ต่อสดใส่  เส้นชัยชัวร์(๔๔๕)

[knight_95]

คุณพระนาย

ห่างหายไปนานแล้วแก้วพี่เอ๋ย
ใช่เฉยเมยยังคิดถึงถึงถ้วนทั่ว
มีเรื่องร้อนอ่อนใจให้ขุ่นมัว
เลยไม่ได้มาสุมหัวเล่นกลอนกัน (446)

แต่บางครั้งหวังคิดสนิทสนม
หมายชื่นชมสมปองครรลองฉันท์
กลอนประกอบโครงประดับจับเรื่องกัณฑ์
นานแล้ววันนี้ไปใช่เลือนลืม (447)

แต่วันนี้พอว่างอย่างเขาหน่อย
เลยมาเขียนกลอนหลักร้อยพลอยตาตื่น
ตะหนกแน่นหนักหนาชั่วข้ามคืน
คนอย่างคลื่นครื้นเครงมาเร่งคำ(448)

ก็ฝากชื่อฝากสุนทรอักษรเสนาะ
ไม่ไพเราะเจาะจงคิดอิ่มหนำ
เอากลอนเล่นเป็นอักษรอ่อนอกนำ
ให้เพื่อนพี่น้องนี้จำคำบทกลอน (449)

ของเพื่อนชายนายหนึ่งไว้นึกหน่อย
ลำนำร้อยฝากให้ตรึกระลึกอ่อน
ยามนิทราหลับฝันวันตื่นนอน
นึกถึง  " คุณพระนาย" ตอนหลับฝันดี (450-ไม่รู้จะฝันร้ายหรือเปล่าอ่ะ อิอิ)

[กุลมาตา(singlemom99)]

คุณพระนาย  ร่ายบทกานท์  สานให้เสร็จ
ป้ากุลเล็ด  ลอดมาเข้า  แต่เช้านี้
หวังอีกบท  สองบท  จดจารชี้
ในฤดี  นี้ชื่นชม นิยมพา..๔๕๑

น่าเสียดาย  ไม่ได้ฝัน  นะหลานเอ๋ย
หลับสนิท  จิตมิเลย  เห็นเขยหน้า
หากหลานสาว  เนตรวาวงาม  (อาจ)หวามอุรา
ฝันเห็นหนา หน้าหลานเขย  ช่วยเผยใจ..๔๕๒

เห็นหลานๆ  นั่นอีโน  โชว์เขยน้อง
หนุ่มรุมปอง  น้องอุ้ม  ขยุ้มใหญ่
ทั้งน้องเขย  เอยหลานหนุ่ม  รุมอุ้มใส
สาวสวยใน  บ้านกลอนไทย  มากมายจริง..๔๕๓

จึงมีกานท์  คำหวานล้ำ  ฉ่ำถ้อยพจน์
ห้าร้อยบท  กว่ากว่า  อย่าละทิ้ง
ทั้งเพลงยาว  หนุ่มสาวเกี้ยว  แอบเกี่ยวพิง
ธรรมะนิ่ง  อิงสงบ  พบสายกลาง..๔๕๔

ทั้งกลอนธรรมชาติ  วาดอักษร
ภาพสิงขร  ไพรพนา  ฟ้าพราวพร่าง
ชมบุปผา  ลดาวัลย์ คำสรรค์สร้าง
กวีไทย  มิไร้ร้าง  ห่างอักษรา..๔๕๕

[คนไร้ค่า]

มาร่วมด้วยแม้ด้อยเชิงกวี
อาจมิดีมิไพเราะเพราะห่างหาย
มิได้ร่ายบทกวีเว้นว่างไป
จะกลับมาร่ายใหม่หากมีเวลา(๔๕๖)

[กุลมาตา(singlemom99)]

คนไร้ค่า  น่าสรรเสริญ  เพลินมาร่วม
ต่อบทกานท์  สานรวม  ร่วมหรรษา
ฝึกหัดไป  ไม่สิ้นไร้  สายใยพา
รวมคุณค่า ณ  กวี  ที่บ้านไทย..๔๕๗

ใครว่างๆ  ยังมีใจ  ใคร่แต่งต่อ
น้ำใจหนอ  พอท่วมท้น  คนไหนไหน
ถือว่าฝึก  ตรึกตรอง  ลองแต่งไป
แถมยังได้  รวมใจกวี  ที่บ้านกลอน..๔๕๘

วันละนิด  จิตแจ่มใส  ได้ยิ้มแย้ม
ดั่งแต่งแต้ม  แซมถ้อยพจน์  จรดก่อน
เป็นศักดิ์ศรี  แห่งกวี  ที่เว้าวอน
ทุกบทบาท  มิขาดตอน  วอนช่วยกัน..๔๕๙

ห้าร้อยบท  กว่าๆ  มิหนานัก
เสร็จจากพัก  การงาน  มาสานฝัน
เสร็จจากเชียร์ บอลโลก  วกมาปัน
เสร็จถึงพัน  เมื่อไหร่  เป็นได้เฮ..๔๖๐

[กุลมาตา(singlemom99)]

ย่องเข้ามา  อีกครา  มาแต่งต่อ
วันนี้หนอ  ขอเล่า  เรื่องเจ้าเห้
ซื้อหมูปิ้ง  หกไม้  ได้โมเม
ห้าไม้เจ๊  เจตนา  หรือว่าไร..๔๖๑

ป้าไม่อาย  คนขายค้า  ไม่น่านะ
คนซื้อควร  ตรวจซะ  อย่าได้ไว้
ใจคนเรา  เอาทีเผลอ  เสมอไป
เอากำไร  เกินควร  รวนกันจัง..๔๖๒

จ่ายหกไม้  ได้ห้า  มันน่านัก
ใช่งกงัก หากไม่ซื่อ  ไม่ซื้อสั่ง
ไม่ชอบคน  ปนโลภ  ละโมบจัง
ถ้าผิดพลั้ง  ระวังไว้  ใครจะกิน..๔๖๓

สมัยนี้  ดูดีๆ  คนมีเหลี่ยม
ใจโหดเหี้ยม  เตรียมใจ  ไว้ทุกถิ่น
ซื่ออย่าเซ่อ  เผลอไผล  ให้โกงกิน
นิจศีล  เป็นอาจิณ  สิ้นชั่วโกง..๔๖๔

เกิดมาไม่  ได้ถึงร้อย (ปี)  คอยสร้างเสริม
หมั่นตามเติม  เพิ่มดี  ชีวีโล่ง
สะสมไว้  ให้ลือเล่า  ก่อนเข้าโลง
ขืนกินโกง  เข้าโลงไป  ใครด่าตาม..๔๖๕

เราคนไทย  ใจพุทธ  วิสุทธิ์ศรี
หลักธรรมชี้  ดีอย่างไร  ชั่วให้คร้าม
ใช่ป้ากุล  จุ้นมาสอน  วอนให้ตาม
เป็นหลักความ  ตามพุทธพจน์  พระโอษฐ์ชี้..๔๖๖

แผ่นดินไทย  แผ่นดินธรรม  นำสงบ
หยุดฆ่ารบ  จบอบาย  มลายหนี
ดั่งก่อนเก่า  ไทยเรารัก  สามัคคี
เป็นชุมชน  คนดี  มีสุขนาน..๔๖๗

อยากได้เห็น  เช่นวารวัน  ผันกลับหวน
ช่วยทบทวน  ควรไหม  ได้สุขศานติ์
กลับมาสู่   คู่ผองไทย  ไม่ร้าวราน
แตกแยกผลาญ  รานยื้อ  แข่งถือดี..๔๖๘

จะเป็นใคร  ชนชั้นใด  ใจดีแท้
เป็นพ่อแม่  แก่ชรา  ตายายนี้
เป็นหนุ่มสาว  คราวลูกหลาน  สานให้มี
คุณค่าที่  ดีแท้  แก้ไขกัน..๔๖๙

ป้ากุลมาตา  หนายกย่อง
คนใจผ่อง  ครองซื่อ  ถือสัตย์สรรค์
สร้างสิ่งดี  มีน้ำใจ  ให้แก่กัน
ไม่เบียดเบียน  เพียรปัน  กันถูกทาง...๔๗๐

[กุลมาตา(singlemom99)]

มาอีกแล้ว  ยังไม่แจว  ยาแนวต่อ
สงสัยหลาน  เซ็งกันหนอ รอเชียร์ห่าง
ป้ากุลนั้น  หมั่นมา  คราที่ว่าง
ต่อพันบท  ไปพลางๆ  ยังตื้องง..๔๗๑

คิดกลอนใหม่  ไม่ค่อยออก  ลอกของเก่า
เมื่อคืนเข้า  เอาซะห้า  มาใส่ส่ง
แต่งไว้แต่  ปีกลาย  ได้มาลง
ที่บ้านกลอนไทยตรง  เอาลงเลย..๔๗๒

เวลาว่าง  นั่งเขียนกานท์ ฉันท์โคลงกาพย์
ด้วยเพราะซาบซึ้งใจ  ใคร่เอื้อนเอ่ย
ดูแลลูก  สุขใจ  ไปพร้อมเอย
ลูกวาดรูปประกอบเผย  เปรยตามกลอน..๔๗๓

ทำนิทานคำกลอน  ไว้สอนลูก
เฝ้าสร้างปลูก  ให้ลูกไว้ ใช้สั่งสอน
ให้รักศาสตร์  ศิลปะ  ตระเตรียมก่อน
ได้คิดย้อน  ถึงกลอนกานท์  นั้นเมื่อโต..๔๗๔

วันละห้า  หกเจ็ดบท  สดๆต่อ
มิรีรอ  ขอทำเป้า  เจ้าอย่าโห่
สนุกกัน  ผ่านกลอน  อ้อนโยกโย้
เพราะว่าโอ  เคกว่า  ณ  บ้านกลอน..๔๗๕

[my smile]

มาอีกแล้ว  ยังไม่แจว  ยาแนวต่อ
สงสัยหลาน  เซ็งกันหนอ รอเชียร์ห่าง
ป้ากุลนั้น  หมั่นมา  คราที่ว่าง
ต่อพันบท  ไปพลางๆ  ยังตื้องง..๔๗๑

คิดกลอนใหม่  ไม่ค่อยออก  ลอกของเก่า
เมื่อคืนเข้า  เอาซะห้า  มาใส่ส่ง
แต่งไว้แต่  ปีกลาย  ได้มาลง
ที่บ้านกลอนไทยตรง  เอาลงเลย..๔๗๒

เวลาว่าง  นั่งเขียนกานท์ ฉันท์โคลงกาพย์
ด้วยเพราะซาบซึ้งใจ  ใคร่เอื้อนเอ่ย
ดูแลลูก  สุขใจ  ไปพร้อมเอย
ลูกวาดรูปประกอบเผย  เปรยตามกลอน..๔๗๓

ทำนิทานคำกลอน  ไว้สอนลูก
เฝ้าสร้างปลูก  ให้ลูกไว้ ใช้สั่งสอน
ให้รักศาสตร์  ศิลปะ  ตระหนักก่อน
ได้คิดย้อน  ถึงกลอนกานท์  นั้นเมื่อโต..๔๗๔

วันละห้า  หกเจ็ดบท  สดๆต่อ
มิรีรอ  ขอทำเป้า  เจ้าอย่าโห่
สนุกกัน  ผ่านกลอน  อ้อนโยกโย้
เพราะว่าโอ  เคกว่า  ณ  บ้านกลอน..๔๗๕

เหมือนกันแป๊ะ กับป้ากุล มึนที่หัว
เหมือนจิตรั่ว อยู่ไม่นิ่ง มักหลอนหลอน
ว่างก็ขีด นิ่งก็เขียน บทกานท์กลอน
เบื่อจะนอน เบื่อจะนั่ง ไปวันวัน........................476

แต่ตอนนี้ ทำไม่ถูก บอกไม่ได้
มันขาดหาย ตรงไหน สมองฉัน
หัวมันทื่อ กลอนไม่ออก มันตันตัน
ก็เลยนั่ง ต่อพัน ให้มึนกว่าเดิม .......................477

[กุลมาตา(singlemom99)]

มาอีกแล้ว  ยังไม่แจว  ยาแนวต่อ
สงสัยหลาน  เซ็งกันหนอ รอเชียร์ห่าง
ป้ากุลนั้น  หมั่นมา  คราที่ว่าง
ต่อพันบท  ไปพลางๆ  ยังตื้องง..๔๗๑

คิดกลอนใหม่  ไม่ค่อยออก  ลอกของเก่า
เมื่อคืนเข้า  เอาซะห้า  มาใส่ส่ง
แต่งไว้แต่  ปีกลาย  ได้มาลง
ที่บ้านกลอนไทยตรง  เอาลงเลย..๔๗๒

เวลาว่าง  นั่งเขียนกานท์ ฉันท์โคลงกาพย์
ด้วยเพราะซาบซึ้งใจ  ใคร่เอื้อนเอ่ย
ดูแลลูก  สุขใจ  ไปพร้อมเอย
ลูกวาดรูปประกอบเผย  เปรยตามกลอน..๔๗๓

ทำนิทานคำกลอน  ไว้สอนลูก
เฝ้าสร้างปลูก  ให้ลูกไว้ ใช้สั่งสอน
ให้รักศาสตร์  ศิลปะ  ตระหนักก่อน
ได้คิดย้อน  ถึงกลอนกานท์  นั้นเมื่อโต..๔๗๔

วันละห้า  หกเจ็ดบท  สดๆต่อ
มิรีรอ  ขอทำเป้า  เจ้าอย่าโห่
สนุกกัน  ผ่านกลอน  อ้อนโยกโย้
เพราะว่าโอ  เคกว่า  ณ  บ้านกลอน..๔๗๕

เหมือนกันแป๊ะ กับป้ากุล มึนที่หัว
เหมือนจิตรั่ว อยู่ไม่นิ่ง มักหลอนหลอน
ว่างก็ขีด นิ่งก็เขียน บทกานท์กลอน
เบื่อจะนอน เบื่อจะนั่ง ไปวันวัน........................476

แต่ตอนนี้ ทำไม่ถูก บอกไม่ได้
มันขาดหาย ตรงไหน สมองฉัน
หัวมันทื่อ กลอนไม่ออก มันตันตัน
ก็เลยนั่ง ต่อพัน ให้มึนกว่าเดิม .......................477

ป้ามั่วๆ รัวๆแต่ง แม่แน่งนุช
หลานmy smile ใสพิสุทธิ์ รุดช่วยเพิ่ม
กลอนพันบท  สดๆไถล พอได้เติม
หากจะสริม  ต่อกลอนใหม่  ไม่เข้าที..๔๗๘

นึกไม่ออก  บอกไม่ถูก  ลูกหลานเอ๋ย
ก็คงเคยกันบ้าง  สมองว่างนี้
นึกอะไร  ไม่ออกเลย  เคยบ้างที่
ไม่ค่อยมี  อะไร  ในหัวเรา..๔๗๙

แถมป้านั้น  มันชรา  หัวช้าเสื่อม
มิพราวพราย  ลายเลื่อม  เชื่อมอย่างเจ้า
สาวๆหนุ่ม  กลุ่มกวี  ที่เร็วเร้า
ตามวัยเยาว์  จ้าวฟิตปั๋ง  ช่างรวดเร็ว..๔๘๐

..ขอบคุณหลานmy smileจ้า..สาวๆบางครั้งแต่งมิออก..เป็นธรรมดา..ของป้าบวกความชรา..ยิ่งแต่งไม่ออก..ลอกของเก่าตัวเองมาตั้งกระทู้จ้า

[my smile]

ป้ามั่วๆ รัวๆแต่ง แม่แน่งนุช
หลานmy smile ใสพิสุทธิ์ รุดช่วยเพิ่ม
กลอนพันบท  สดๆไถล พอได้เติม
หากจะสริม  ต่อกลอนใหม่  ไม่เข้าที..๔๗๘

นึกไม่ออก  บอกไม่ถูก  ลูกหลานเอ๋ย
ก็คงเคยกันบ้าง  สมองว่างนี้
นึกอะไร  ไม่ออกเลย  เคยบ้างที่
ไม่ค่อยมี  อะไร  ในหัวเรา..๔๗๙

แถมป้านั้น  มันชรา  หัวช้าเสื่อม
มิพราวพราย  ลายเลื่อม  เชื่อมอย่างเจ้า
สาวๆหนุ่ม  กลุ่มกวี  ที่เร็วเร้า
ตามวัยเยาว์  จ้าวฟิตปั๋ง  ช่างรวดเร็ว..๔๘๐

..ขอบคุณหลานmy smileจ้า..สาวๆบางครั้งแต่งมิออก..เป็นธรรมดา..ของป้าบวกความชรา..ยิ่งแต่งไม่ออก..ลอกของเก่าตัวเองมาตั้งกระทู้จ้า



กลอนแต่งสด ใช้คำ ป้ำป้ำเป้อ
เหมือนละเมอ กดแป้น คีย์เย้วเย้ว
พิมพ์ไปพลาง ส่ายหัว ส่ายสะเอว
แหม่มันเร็ว ที่ส่ายน่ะ ไม่ใช่กลอน

   แฮ่ ๆ  กว่าจะสัมผัสบทแทบแย่เลยเรา มึนเข้าไปใหญ่

แหม่!! ป้ากุล ก็ยอ มากเกินไป
สาวอย่างหนู หัวตัน เพราะตกหมอน
กำลังดี อย่างป้า ซิน่าอ้อน
เรียงบทกลอน ตั้งหลายบท ไม่ยอมวาง

ทักทายป้ากุลค่ะ

[แงซาย]

...ขอร่วมก่อ  ต่อเติม  เสริมความฝัน
แต่งครบพัน  บทด้วย  ช่วยสะสาง
เดินมาแล้ว  เพิ่งถึง  เพียงครึ่งทาง
อย่าเลิกร้าง  จางจร  ก่อนครบพัน

หาความรู้  อยู่ห้อง  ฉันทลักษณ์
ได้ประจักษ์  จรรโลง  กาพย์โคลงฉันท์
เฝ้าพากเพียร  เรียนรู้  อยู่หลายวัน
ด้วยใฝ่ฝัน  อยากเป็น  เช่นกวี

กลอนพันบท  รสหลาก  มากความคิด
เพลิดเพลินพิศเพียบพร้อม  ไม่ยอมหนี
ร่วมร้อยเรียงรื่นรมย์  สมฤดี
มวลมิตรมีมากมาย  ร่วมร่ายกานท์

เจียมตัว  กลัวผิด  กระมิดกระเมี้ยน
จำเนียร  เขียนชม  ประสมประสาน
สร้างสรรค์  บันเทิง  สำเริงสำราญ
ร้อยกานท์  งานกลอน  ขจรขจาย...

 

[กุลมาตา(singlemom99)]

กลอนแต่งสด ใช้คำ ป้ำป้ำเป้อ
เหมือนละเมอ กดแป้น คีย์เย้วเย้ว
พิมพ์ไปพลาง ส่ายหัว ส่ายสะเอว
แหม่มันเร็ว ที่ส่ายน่ะ ไม่ใช่กลอน..๔๘๑

   แฮ่ ๆ  กว่าจะสัมผัสบทแทบแย่เลยเรา มึนเข้าไปใหญ่

แหม่!! ป้ากุล ก็ยอ มากเกินไป
สาวอย่างหนู หัวตัน เพราะตกหมอน
กำลังดี อย่างป้า ซิน่าอ้อน
เรียงบทกลอน ตั้งหลายบท ไม่ยอมวาง..๔๘๒

ทักทายป้ากุลค่ะ

...ขอร่วมก่อ  ต่อเติม  เสริมความฝัน
แต่งครบพัน  บทด้วย  ช่วยสะสาง
เดินมาแล้ว  เพิ่งถึง  เพียงครึ่งทาง
อย่าเลิกร้าง  จางจร  ก่อนครบพัน..๔๘๓

หาความรู้  อยู่ห้อง  ฉันทลักษณ์
ได้ประจักษ์  จรรโลง  กาพย์โคลงฉันท์
เฝ้าพากเพียร  เรียนรู้  อยู่หลายวัน
ด้วยใฝ่ฝัน  อยากเป็น  เช่นกวี..๔๘๔

กลอนพันบท  รสหลาก  มากความคิด
เพลิดเพลินพิศเพียบพร้อม  ไม่ยอมหนี
ร่วมร้อยเรียงรื่นรมย์  สมฤดี
มวลมิตรมีมากมาย  ร่วมร่ายกานท์..๔๘๕

เจียมตัว  กลัวผิด  กระมิดกระเมี้ยน
จำเนียร  เขียนชม  ประสมประสาน
สร้างสรรค์  บันเทิง  สำเริงสำราญ
ร้อยกานท์  งานกลอน  ขจรขจาย...๔๘๖



ทั้งแงซาย  my smile   ใจสร้างสรรค์
หฤหรรษ์  มาปันกานท์  สานเชื่อมสาย
ให้ได้พบ  ครบพันบท  จดจารร่าย
ว่ากวี  มิยอมพ่าย  หมายสร้างทาง..๔๘๗

ได้ฝึกฝน  ได้ยลเยี่ยม  เปี่ยมอักษร
ประนมกร  ครูสอนไว้  ได้ใช้บ้าง
เคยอ่านเขียน  เรียนท่องมา  คุณค่าสร้าง
ให้รู้ร่าง  พลางร่าย  ขยายกวินท์..๔๘๘

กลอนพันบท  สดๆต่อ  ของ่ายๆ
ต่อแต่งท้าย  ได้ทุกแนว  แพรวพรายสิน-
ทรัพย์ทางปัญญา  นั้นผ่านจากจินต์
ทั่วทุกถิ่น  รินไหลหลั่ง  ดั่งสายชล..๔๘๙

ชโลมใจ  ให้ชุ่มชื่น  รื่นเริงร้อย
ผ่านเป็นถ้อย  ร้อยพจน์สดๆด้น
ร่วมร้อยใจ  ไทยกวี  มีมากล้น
ช่วยสานกล   กลอนกานท์   ผ่านบ้านไทย..๔๙๐