ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

 
เราพบกันกลางแสงรางทางสายฝัน
ด้วยสัมพันธ์อันดีที่มอบให้
ยังเคยนึกหวาดระแวงคลางแคลงใจ
เราจะทำอย่างไรต่อไปดี

เพราะแสนโง่โซเซระเหหน
เหมือนเช่นคนต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
ใครจะรักเมตตาและปรานี
ตามวีถีครวญใคร่การได้เป็น

เหมือนทุกอย่างสอนสู่เรียนรู้ค่า
จึงรู้ว่าเรานี้ที่ภาพเห็น
เพราะเราเฝ้าตอกย้ำความลำเค็ญ
จึงยากเย็นเมื่อพบค่าสง่างาม

รักไม่ขอมอบให้แก่ใครแน่
หวังเผื่อแผ่เพื่อนมิตรไม่คิดหยาม
เพื่อเติมต่อก่อฝันทุกนิยาม
เพื่อทุกความฝันใฝ่ในความจริง

[กุลมาตา(singlemom99)]

ทั้งตะวัน..ยันเดือนดาว..บนราวฟ้า
ฝากรักมา..กวีหนุ่ม..รักรุมเร้า
"ดอกกระเจียว"เกี่ยวเก็บรักฝากฟ้าเนาว์
นิรันดร์เท่าฟากฟ้าอยู่คู่ดาวเดือน

[ปรางทิพย์]

ร่ายกลอนกานท์ผ่านฟ้าโหยหาเจ้า
ดูหงอยเหงาเศร้าทรวงในห้วงขวัญ
ถ้อยนิยามความนัยใจรำพัน
รักสบั้นฝันคว้างไม่ต่างเลย

ดังน้ำผึ้งหนึ่งหยดที่รสขม
จำใจข่มตรมรักจักเฉลย
ว่าใจปองครองเจ้าเฝ้าชมเชย
โอ้รักเอ๋ยเคยปลอบมอบแด่เธอ

[ดอกกระเจียว]

[c

ถึงห่างไกลไม่เลยจะเคยคิด
ต่างจากมิตรผิดผันมั่นเสมอ
หวังมิได้พานพบประสพเจอ
แต่เพียงเผลอยังนึกหวาดประหลาดใจ

เหมือนว่าเราอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม
ผ่านรอยเชื่อมเทคโนฯล้ำสมัย
คอยหยิบยื่นเหตุผลทุกกลใน
ที่ขัดใจไขข้องสนองกลอน

ไม่เคยคิดกีดกั้นขั้นระหว่าง
ในสายทางแห่งรักการอักษร
ณ ที่นี่ที่สถานแห่งบ้านกลอน
เอื้ออาทรทั่วยากดีมีหรือจน

เป็นสังคมความรู้การอยู่ร่วม
หล่อหลอมรวมเกลียวใจในเหตุผล
สร้างและสรรปันแบ่งแห่งผู้คน
ทั่วเขตุแคว้นแดนสกนธ์แผ่นดินไทย

[ปรางทิพย์]

มิตรไมตรีที่มอบคอยตอบขวัญ
สานสัมพันธ์จรรโลงความโปร่งใส
แสนสุดซึ้งตรึงจิตสนิทใน
มิขัดใดนัยบทจรดกลอน

ณ บ้านนี้มีเพื่อนเสมือนมิตร
รอยลิขิตคิดฝันบรรจถรณ์
จึงร่วมร่ายถ่ายทอดถอดนิวรณ์
มิได้ซ่อนกลอนกลฉ้อฉลลวง

ด้วยใจรักอักษรโคลงกลอนฉันท์
ทุกคืนวันสรรสร้างจากกลางห้วง
เฝ้าเรียงร้อยถ้อยคำยามช้ำทรวง
อีกบางท่วงห่วงหาตามอารมณ์

อย่าประหลาดหวาดไปให้สงสัย
ข้อข้องใจไร้สิ้นจินต์สุขสม
มาเถิดมา พาชื่นรื่นภิรมย์
มองสายลมพรมพร่างแล้วร่างกลอน

[กุลมาตา(singlemom99)]

ปีกแห่งรัก..จากฟากฟ้าถลาร่อน
มาออดอ้อน..เป็นกลอนกานท์..สานทอถัก
โบกโบยบิน..จากถิ่นแคว้น..แดนแห่งรัก
ได้ประจักษ์..รักจากฟ้า..ห่วงหากัน

[ดอกกระเจียว]

จากใจรักมอบไปสู่ใจรัก
แจ้งประจักษ์อวลไอความใฝ่ฝัน
ในอ้อกอุ่นแห่งรักตราบนิรันดร์
ด้วยลึกซึ้งในสัมพันธ์มิเสื่อมคลาย


บาย.............ง่วง

[ดิษฐา]

หยิบไออุ่นหนุนนอน ใส่หมอนข้าง
กลิ่นรักจางวางเคียง ให้เรียงอุ่น
จับสัญญาณผ่านฟ้า มากักตุน
กลิ่นละมุน กรุ่นหอม มาย้อมใจ


รักโบกโบย โหยหาดูล้าอ่อน
ใครบั่นทอนซ่อนเงื่อน ขอเตือนไว้
รักส่งถึง บินตรง ฝ่าพงไพร
ดูแลใจ ให้อบอุ่น ก่อนหนุนนอน

[ไพร พนาวัลย์]

หอบความรัก ฝากฟ้า มอบมาให้
แด่ขวัญใจ นักกลอน ที่อ่อนหวาน
จากดวงใจ สู่ใจ ในกลอนกานท์
เพื่อสมาน สามัคคี ดั่งพี่น้อง

ไม่เห็นหน้า เห็นกลอน แล้วนอนฝัน
ฟังรำพัน ซาบซ่าน ผ่านสมอง
ใจถึงใจ ใต้หล้า พาลำพอง
ฉันเสนอ เธอสนอง คล้องมาลัย

 
 
“ปรางค์  สามยอด”

[พิมพิลาไลย]

เห็นจันทร์แหวก แทรกเมฆา มาส่องแสง
เหมือนส่งแรง แห่งรัก มาทักฉัน
รักมาจาก ฟากฟ้าไกล ใจถึงกัน
เฝ้ารอวัน ฉันจะอยู่ คู่กับเธอ

เฝ้าพะวง ส่งใจ ฝากไปด้วย
ขอจันทร์ช่วย อำนวยทาง อย่างเสมอ
วันใดจิตร คิดฝัน พลันละเมอ
ฉันและเธอ เจอกัน บนจันทรา


พิมพิลาไลย

[ดอกกระเจียว]

ณ ตรงนี้ที่นี่ยังมีรัก
ให้ตระหนักเช้าเย็นอย่งเห็นค่า
จากต่างจิตต่างใจมอบให้มา
ส่งตรงจากฟากฟ้าลงเคียงใจ

คิดถึงอยู่ทุกเมื่อคราวลาห่าง
คิดเห็นคนข้างข้างอย่างหวั่นไหว
สายลมด่วนลัดมาจากฟ้าไกล
เหมีอนความรักความห่วงใย..มิอาจลืม