ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[boomarang]

เสียงโหวกเหวกแว่วไปไร้รู้สึก
ใจลึกลึกนึกไปไกลกว่าฝัน
เหมือนปล่าวเปล่าเลี้ยวลับดับแสงจันทร์
ในความเหงาเงียบงันใต้แสงไฟ
โดดเดี่ยวกลางท้องทะเลกว้าง
เดินตามทางลดเลี้ยวเกินทนไหว
ชิวิตลิขิตไปไกลแสนไกล
แต่ในใจปล่าวเปลี่ยวอยู่เดียวดาย

[คนไร้ค่า]

ยืนโดดเดี่ยวเดียวดายในความเหงา
ทำตัวเราเศร้าศร้อยน่าใจหาย
เมื่อต้องมีชีวิตคู่ความเดียวดาย
เปรียบดั่งใจตายไปทั้งตัวเป็น

แม้รอบข้างจะมีความว้าวุ่น
แต่ความขุ่นในใจยังมองเห็น
กว่าจะผ่านพ้นวันช่างลำเค็ญ
จะมีไหมใครเป็นดังเช่นเรา

[TKDee~P2k_02]

แหงนหน้ามองบนฟ้าใจหงอยเหงา
พาใจเศร้าคิดถึงรักที่จากหาย
วันเวลาพาใจให้เดียวดาย
ใจมลายเมื่อเธอมาทิ้งกัน
แม้เวลาผ่านมาถึงวันนี้
สิ่งดีดีที่เธอเคยมีให้ฉัน
ไม่เคยลบเลือนแม้จะผ่านคืนวัน
เฝ้าคอยฝันให้เธอนั้นกลับคืนมา

 

[ดิษฐา]

นั่งฟังเพลง เงียบ เงียบ
เดินเลาะเลียบ  ริวรั้ว
อากาศมืดมืด แม้น่ากลัว
แสงไฟสลัว  ค่ำคืน

สายฝน เม็ดบาง
แหงนหน้ารับน้ำค้าง สุดฝืน
ไม่ทันขาดคำ น้ำตาก็ไหล ปนฝนกลืน
ดึกแล้ว  แต่ทุกคืน  ยังเดียวดาย

[กริชอักษร]

ทุกสิ่งเหมือนมีครบ
แต่กลับพบว่าใจหาย
กลางวันช่างกรีดกราย
กลับเดียวดายในราตรี

คืนนี้ก็คืนหนึ่ง
ฉันยังอึ้งตอนตีสี่
ลุกมาทำไมนี่
เหมือนใจนี้ช่างเลือนลอย

มีเงาเจ้าเป็นเพื่อน
แต่ก็เหมือนยังเหงาหง่อย
ปิดไฟให้ใจหน่อย
พาใจน้อยหลับฝันดี

[บ้านกลอนไทย]

o ยืนอยู่บน หนทาง ที่ต่างสาย
รักมากมาย คายกล เป็นมนต์ผี
น้ำตาหยด จดจาน งานกวี
เสียดายที่ รู้จัก.....นักเลงโจร

แบบว่า....ใครว่างอาทิตย์นี้เชิญคำความสะอาดสยามกันนะครับ...
เห็นแล้วเศร้า ขออย่ามาเผาสยามอีกนะครับ...รับไม่ได้ แง้ๆ


 

["จับยามดอกเหมย"]

"เดียวดายใจเหงาเหงา
นั่งเศร้าเศร้าเราคนเดียว
ลมหวนชวนใจเปลี่ยว
หาแดนเที่ยวในราตรี

ท่องเที่ยวในบ้านกลอน
นั่งและนอนชมกวี
อ่านกลอนของพวกพี่
พาใจนี้หายเดียวดาย"

[/color][/size][/b]

[ชายไร้รัก]

       นั่งอยู่ชิดข้างฝาน้ำตาหยด                       ไหลหลั่งรินรดไปในใจฉัน
นั่งก้มหน้ากอดเข่าเฝ้ารำพัน                            ไม่สนเดือนสนตะวันหรือสิ่งใด
       มีแสงไฟดวงน้อยคอยเป็นเพื่อน                เหมือนยิ่งช่วยย้ำเตือนให้หวั่นไหว
เห็นภาพเก่าร้าวรานผลาญดวงใจ                     จากนี้ไปคงเหลือเงาเราคนเดียว
       ก่อนเคยนั่งเคียงชิดอยู่ชิดใกล้                    แต่นี้ไปไร้ซึ่งคนแลเหลียว
ไร้คนรักคนเข้าใจตัวคนเดียว                           ช่างเปล่าเปลี่ยวหัวใจไร้วิญญาณ์