ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพสวยๆจาก fw; เมล์ นะครับ

ครวญคำนึงถึงมิ่งมิตรคิดไม่ตก
ในหัวอกกังวลดลให้หวน
เหตุไฉนเมินเฉยเคยเชิญชวน
ไยจึงด่วนตัดรอนอาวรณ์จัง

หรือนวลน้องขึ้งเคียดเกลียดตรงไหน?
ทำผิดใดลืมตนแต่หนหลัง
จึงรังเกียจเดียดฉันท์ขั้นชิงชัง
ความผูกพันพินท์พังชั่งใจดำ

รู้ตัวว่าต่ำต้อยน้อยค่านัก
จึงรู้จักเจียมใจไม่ถลำ
ยังชื่นชมน้องเจ้าเฝ้าจดจำ
เคยเข้าวัดฟังธรรมจำนรรจา

แต่บัดนี้น้องนางมาห่างเหิน
ดั่งจะเดินจากไปไม่ห่วงหา
จะหักใจไม่ค่อนวอนเมตตา
คนชั่วช้าขอลาไกลไปตามทาง

 

“ปรางค์  สามยอด”

[สายใย]

หรือพี่ทำ ช้ำใจ เธอไม่ชอบ
จึงแกล้งตอบ ให้เผชิญ ความเหินห่าง
พี่มันเซ่อ เผลอพลั้ง ยังฝันค้าง
บอกพี่บ้าง ร้างไป เรื่องไรกัน

อาจจะไม่ ตั้งใจทำให้ช้ำ
เพราะถ้อยคำ ค่อนข้าง ไม่สร้างสรรค์
 แต่จริงใจ ในวจี พี่จำนรรจ์
ทุกสิ่งอัน  ลั่นบอก ไม่หลอกลวง

[สุภาพบุรุษทรชน]

เธออาจอยู่ในโลกที่โศกเศร้า
หรืออาจเหงาไปบ้างยามฉันห่วง
แต่รู้ไหมมีรักให้ตักตวง
สิ่งทั้งปวงมอบไว้ให้แก่เธอ

คือความรักดีงามเกินถามค่า
ไร้ราคาในของลองเสนอ
คือทุกอย่างที่ดีมีให้เจอ
ไม่เลิศเลอแต่พร้อมจะยอมพลี

..............................
 

[ไพร พนาวัลย์]

หรือพี่ทำ ช้ำใจ เธอไม่ชอบ
จึงแกล้งตอบ ให้เผชิญ ความเหินห่าง
พี่มันเซ่อ เผลอพลั้ง ยังฝันค้าง
บอกพี่บ้าง ร้างไป เรื่องไรกัน

อาจจะไม่ ตั้งใจทำให้ช้ำ
เพราะถ้อยคำ ค่อนข้าง ไม่สร้างสรรค์
 แต่จริงใจ ในวจี พี่จำนรรจ์
ทุกสิ่งอัน  ลั่นบอก ไม่หลอกลวง

คุณสายใย

ก่อนจากกันชาตินี้คนดีเอ๋ย
ขอจงเอ่ยใดชังยังเป็นห่วง
บอกสักคำได้ไหมใจนี้ลวง
เพราะฉันห่วงยามตายไม่หลับตา

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ไพร พนาวัลย์]

เธออาจอยู่ในโลกที่โศกเศร้า
หรืออาจเหงาไปบ้างยามฉันห่วง
แต่รู้ไหมมีรักให้ตักตวง
สิ่งทั้งปวงมอบไว้ให้แก่เธอ

คือความรักดีงามเกินถามค่า
ไร้ราคาในของลองเสนอ
คือทุกอย่างที่ดีมีให้เจอ
ไม่เลิศเลอแต่พร้อมจะยอมพลี

"สุภาพบุรุษเจมส์บอลล์"

..............................
 

หรือเธออยู่ในโลกที่โศกเศร้า?
อยากเป็นเงาเคียงใกล้ให้สุขี
หรือเธอก็เปลี่ยวเหงาร้าวฤดี
เศร้าชีวีเช่นกันทั้งฉันเธอ

แสนคิดถึงห่วงหาแก้วตาพี่
โถ คนดีอยู่ไหนใคร่เสนอ
ปลุกปลอบขวัญรัญจวนชวนปรนเปรอ
โปรดเถิดเธอส่งข่าวมาหาพี่ชาย

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ปรางทิพย์]

นอกหน้าต่างพร่างพรมด้วยลมฝน
ความมืดมนหม่นหมองพร้องหวั่นไหว  
ด้วยคิดหวนครวญถึงหนึ่งคนไกล
เคยชิดใกล้ได้กอดพลอดภิรมย์

หมอกละอองล่องลอยละห้อยหา
หนาวอุราคราเห็นเช่นขื่นขม
ฤาเขาทิ้งยิ่งคิดจิตระทม
แสนตรอมตรมก้มหน้าน้ำตาริน