ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

เมื่อแสงไฟใกล้ค่ำเริ่มฉ่ำแจ้ง
สายลมแล้งแข่งขัดก็พัดฝืน
หนึ่งชีวิตคิดไปไร้จุดยืน
พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาเกินหาใคร

แม้แต่น้ำยังนิ่งยิ่งสงบ
ปลาเคยพบหลบหน้าไม่อาศัย
เต่าเคยอ้อนก่อนกลับประทับใจ
วันนี้ดูเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม.
......................................

 

[ใบลาน]

เงี่ยหูฟัง จักจั่น เรไรร้อง
เคยดังก้อง คืนนี้ หายไปไหน
เหลือเพียงแสง แห่งจันทร์ จากฟ้าไกล
กับหัวใจ คนเหงา ที่ร้าวราน

เงียบเสียจน ได้ยิน ซึ่งความคิด
ทั่วทุกทิศ สงบงัน แผ่ไพศาล
เท่าเขตแดน มืดมน อนธกาล
สร้างค่ำคืน ให้ยาวนาน กว่าทุกที

[สุภาพบุรุษทรชน]

คืนมืดมิด คิดไกล เมื่อไหร่จบ
จะได้ลบ ความจำ ที่ทำนี้
อยากให้เหลือ ทิ้งไว้ ในสิ่งดี
จะได้มี คนรัก และทักกัน

อยากให้ความ เงียบงัน เป็นวันเก่า
ที่ไม่เศร้า และทุกข์ ให้สุขสันต์
มีความรัก อิสระ พร้อมจะปัน
มีความฝัน แบ่งกัน ของฉันเธอ.

................................

[สุวรรณ]

กลางดึกงันจันทร์ก็ลาพาดาวหาย
เวิ้งฟ้ากลายไร้แสงมาแซมสี
เหลือเพียงดำอำฟ้าทั่วธานี
ป่าพงพีไร้สีใดมาแต่งเติม

พาเอาเงียบเยียบเย็น หนอยามนี้
จึง รดีคลี่แง้มเพื่อแย้มเพิ่ม
พื้นที่ในการฟังหวังเจือเจิม
สิ่งเดิมๆที่ดีไม่มีคลาย

ก็เพียงรอต่อฝันในวันก่อน
ท่ามอาทรอ่อนหวานไม่จางหาย
ยังคงความอบอุ่นอยู่มิวาย
ขอฟากฟ้าดาวพรายจงหวนคืน

[บ้านกลอนไทย]

คืนมืดมิด คิดถึง คนหนึ่งครับ
ป่านฉะนี้ คงจะหลับ กับฝันเหม่อ
คิดถึงจัง ยังรัก ภักดีเธอ
อยากไปเจอ เพ้อหา ทุกคราจริง

พร้อมอยากรู้ ในฝัน มีฉันไหม
ด้วยห่วงใย ให้มา เหมือนว่าสิง
ทุกห่วงห้อง ของใจ รักใสอิง
อยากจะยิง เบอร์ทัก....แทนรักเธอ 


แบบว่า....ก็ไม่รู้สิวันนี้คิดถึงจังเลยครับ
ไปมอไม่ได้ติดม๊อบ แง้ๆดูแลตัวเองด้วยนะครับ....(เผื่อเข้ามาอ่าน ฮ่าๆ)

  

[ปางลขุมา]

เพราะคืนนี้ไร้แสงแห่งสีสัน
นวลแห่งจันทร์ไม่ฉ่ำสม่ำเสมอ
ดูดำด่างอย่างไรไม่เคยเจอ
อึ่งอ่างเผอเรอร้องก้องพงไพร
แทรกความเงียบเยียบเย็นเป็นจังหวะ
ชะชะช่ะสามครั้งเสียงดังใส่
จักกระจั่นหรีดหริ่งและเรไร
หยุดเสียงร้องทันใดให้เงียบงัน

[มหาซัง]

ความเงียบเหงาเข้างำจึงจำจาก   
อยู่อีกฟากยากเกินเดินข้ามไหว
ภาพเลือนลางข้างหน้ารู้ว่าไกล   
แต่หัวใจให้กันทุกวันคืน

เพียงคิดถึงพึงมอบตอบแทนมิตร   
ปลุกชีวิตจิตใจให้ฝันตื่น
เพราะความเหงาเข้าครองต้องกล้ำกลืน   
ต่างหยัดยืนฝืนสู้อยู่เดียวดาย

มหาซัง..หายหน้าไป  ยังหายใจอยู่ครับ

[ปรางทิพย์]

ความเหงาเงียบเปรียบเป็นดังเช่นเพื่อน
มองดาวเดือนเลือนรางยิ่งห่างหาย
หนาวสะท้านกานต์ใจใกล้มลาย
บทสุดท้ายร้ายเกินฤาเพลินไป

รอยอาลัยนัยเล่ห์เสน่หา
รินน้ำตาลาจากยากแก้ไข
จำขื่นขมตรมจิตดังพิษไฟ
ลวกลามใจไหม้มอดตลอดคืน

[*~ดอกเหมย~*]

ความเงียบงันเข้ามาในความรู้สึก
ในส่วนลึกเหว่ว้าเกินใจจะต้านทานไหว
ได้แต่เฝ้ารอข่าว-คราวของคนไกล
สบายดีไหม..แค่อยากรู้ความเป็นไปของเธอ

[สุภาพบุรุษทรชน]

เธอก็เงียบฉันก็เงียบเกินเปรียบได้
เป็นอย่างไรเหงาไหมเมื่อใจเผลอ
ความหวั่นไหวใจสะเทือนไปเตือนเธอ
ฉันก็เจอเธอก็เจอเป็นเหมือนกัน

เหงาอยู่หรอกเงียบอยู่บ้างความห่างนี้
นานหลายปีดีดักที่จักฝัน
เจอแต่ความสงบจบ-เงียบงัน
เป็นอย่างนี้ทุกวันปั่นป่วนใจ.


.............................................

[อักษรศิลป์]

@.ก่อนเคยคิดรำคาญเธอแอบเผลอบ่น
เบื่อเหลือทนคนจู้จี้มีปัญหา
ไม่มีเธอคงสุขดีมีเวลา
ไปเฮฮาปาร์ตี้ได้สบายใจ

@.นี่ใช่ไหมที่ฉันนั้นฝันวาด
ตอนนี้ขาดเธอไปใจหวั่นไหว
ชีวิตฉันเหมือนพลาดขาดอะไร
นี่ยังไงโลกเสรีไม่มีเธอ

@.แต่แล้วฉันทำไมกลับไม่สุข
ซ้ำยังทุกข์เงียบเหงาและเฝ้าเหม่อ
ผุดเรื่องราวภาพเก่าเฝ้าละเมอ
เงียบนะเออมันเงียบจนทุรนใจ

@.เพิ่งรู้ใจเธอฉันนั้นพันผูก
เราร่วมปลูกต้นรักมาแต่คราไหน
แต่ฉันกลับตัดทิ้งซึ่งกิ่งใบ
คงเหลือไว้แต่ซากต้นทนเดียวดาย

@.ขาดกิ่งใบสร้างอาหารผ่านลำต้น
เหมือนขาดคนรักไปใจสลาย
ไม่มีใครไถ่ถามตามวุ่นวาย
นั่งฟูมฟ ายนี่ใช่ใหมที่ใจต้องการ..

[ส่วนเกิน ที่ไร้ค่า]

                                                                                                                                           ความเงียบของท้องทะเลในยามค่ำ
                                                                                                เมฆสีดำของท้องฟ้าในคืนนี้
                                                                                                พอมองแล้วความเหงานั้นยิ่งทวี
                                                                                                คล้ายกับมีความรู้สึกมาซ้ำเติม