ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สารพัด*เพี้ยน]

ชีวิตเราขึ้นอยู่กับใคร . . .
. . . ทำไมต้องโหยไห้และไขว่คว้า
เพียงสิ่งที่ชีวิตได้เดินจากมา . . .
ทำไมถึงต้องกับมีน้ำตา . . . ทุกข์โศกรอน


เพียงแค่ความเหว่ว้า . . .
. . . เจือเงาแห่งความเฉยชา อ่อน-อ่อน
ก็โหยหาอ้อมกอด . . . แห่งความอนาทร
ทำไมจึงช่างบั่นทอนให้ร้อนรน . . .


อาจยังไม่เข้าใจชีวิต . . .
. . . อาจต้องตามหาความคิดที่ยังคว้าค้น
วันนี้ความรัก . . . สอนให้ฉันรู้จัก"ความอดทน"
แต่สักวันเวลาจะสอนให้ฉันพบกับตัวตนแห่งความเป็นจริง . . .

[ดอกกระเจียว]

see  you  again   tomorow

[/b]

[กุลมาตา(singlemom99)]

เรียนรู้ไป..ใจตน..ใจคนอื่น
แม้สะอื้น..ฝืนบ้าง..วางให้ได้
ใจมุษย์..สุดหยั่ง..ดังว่าไว้
เฝ้าพากเพียร..เรียนรู้ไป..ใจเราเอง
.
ใจเป็นนาย..กายเป็นบ่าว..เขาว่าไว้
ใกล้หรือไกล..คงได้พบ..สงบเก่ง
ศึกษาใจ..ภายในเรา..เข้าใจเอง
อย่ากริ่งเกรง..เร่งเรียนรู้..สู้กับใจ

[กริชอักษร]

ยิ่งเรียนรู้เหมือนจะรู้ก็ไม่รู้
เริ่มหดหู่สู้อดทนจนไม่ไหว
เห็นกฎเกณฑ์แนวทางตั้งมากมาย
ทุกอย่างใช่แต่เหมือนใช้ไม่ได้จริง

ยิ่งทำตามกฎเกณฑ์มากเท่าไหร่
เริ่มสงสัยมากมายในทุกสิ่ง
เห็นแต่เราเท่านั้นที่ทำจริง
ทุกคนยิ่งห่างไกลไปสุดตา

ยิ่งเรียนรู้ยิ่งอยากรู้ใจคนนั้น
เริ่มสัมพันธ์มันสุขแท้แน่นักหนา
เห็นเวลาเคลื่อนผ่านผันจากลา
สุขนิจจาคล้ายว่าไม่จีรัง

[I Wanna Love You]

เรียนรู้ผ่านประสบการณ์ชีวิต
เริ่มคิด..เริ่มค้น..จนได้เห็น
แนวทางการวางชีวิตอย่างควรเป็น
เฉกเช่น..คนมีค่า..น่าชื่นชม

แต่จะทำตามที่คิดและวาดไว้
ยังต้องใช้หลายปัจจัยมาผสม
อาจผิดพลาด..เพราะหลงไปในอารมณ์
ที่เกินข่ม..มีทีท่าว่า..น่ากลัว

แม้เรียนรู้..ประสบการณ์..มานานเนิ่น
ความขาดเกิน..ในชีวิตยังมีทั่ว
คงต้อง..เรียนรู้..กันต่อไป..เพื่อแก้ไขความหมองมัว
เรียนรู้..เพื่อหาทางสร้างคุณค่าแก่ตัว..ปลดความหลงเมามัวให้หมดไป

[คนไร้ค่า]

จงเรียนไปเถิดใจทั้งหลายเอ๋ย
อย่าเมินเฉยประสบการณ์เป็นครูสอน
อาจมีบ้างตกทุกข์ใจเปียกปอน
แต่ต้องผ่อนทุกข์ให้กลายเป็นดี

มีบางครั้งเหมือนมีทางกลีบกุหลาบ
อาจขนาบด้วยอรพิษแลซากผี
ขอจงตั้งสติมั่นเดินให้ดี
ประสบฯนี้จักสอนใจเราเอง

[my smile]

บนหนทาง เรียนรู้ สู้ความฝัน
แต่ละวัน ผ่านพ้น ล้นความหมาย
ทั้งสิ่งดี ปะปน หนทางร้าย
แต่มากมาย หลายเรื่อง สอนสั่งใจ
 
มุ่งสู้ทาง ขวากหนาม ตำแทงทิ่ม
จงแย้มยิ้ม เหยียบย่าง บนทางใหม่
กี่ปัญหา อุปสรรค ไม่ยากไป
ถ้าหัวใจ ไม่หวั่น ไม่เกรงกลัว

 

[จ้อง เจรียงคำ]

ชีวิตเราขึ้นอยู่กับใคร . . .
. . . ทำไมต้องโหยไห้และไขว่คว้า
เพียงสิ่งที่ชีวิตได้เดินจากมา . . .
ทำไมถึงต้องกับมีน้ำตา . . . ทุกข์โศกรอน


เพียงแค่ความเหว่ว้า . . .
. . . เจือเงาแห่งความเฉยชา อ่อน-อ่อน
ก็โหยหาอ้อมกอด . . . แห่งความอนาทร
ทำไมจึงช่างบั่นทอนให้ร้อนรน . . .


อาจยังไม่เข้าใจชีวิต . . .
. . . อาจต้องตามหาความคิดที่ยังคว้าค้น
วันนี้ความรัก . . . สอนให้ฉันรู้จัก"ความอดทน"
แต่สักวันเวลาจะสอนให้ฉันพบกับตัวตนแห่งความเป็นจริง . . .

ทุกวันนี้ฉันก็ยังคงนึกคิด..
และยังคงยึดติด..กับความพลาดผิด..ของหลายสิ่ง
ยิ่งคิดจะเรียนรู้..กลับเหมือนกำลังจ้องดูความไหวติง
ท่ามกลางการจมดิ่ง..ของหัวใจ

ลึกลง..ลึกลง..ฤๅหลงเล่ห์
ความว้าเหว่..เห่กล่อม..พร้อมยักไหล่
ทุกร่วงลง ส่งสำนึก..ลึกลงไป
อะไร..อะไร..ไม่ละลด

อาจยังไม่เข้าใจ..อีกหลายหลาก
ความผิดหวัง..อย่างซ้ำซาก..ที่ปรากฏ
ความเบื่อหน่ายสุดท้ายนั่น..ก็รันทด
อีกกี่บท..จบนิยาม..ของความรัก

[ตะวันฉาย]

...แค่เริ่มต้น บนเส้นทาง ที่ร้างฝัน
ใช่ถึงวัน อาดูร หรือสูญสิ้น
ทางข้างหน้า ยังอีกไกล ใจยุพิน
อย่าถวิล แค่ทางช้ำ ที่จำทน

...มีเรื่องราว ดีๆ ที่งดงาม
รอนงราม ตามไขว่คว้า อย่าสับสน
หากวันนี้ เธออ่อนแอ แพ้ใจตน
ขอสู้ทน ปนเรียนรู้  ให้คู่ทาง...

[สุภาพบุรุษทรชน]

เมื่อตอนเด็กเล็กเดินเพลินเตาะแตะ
แม่คอยแนะคอยจำนำไม่ห่าง
เมื่อก้าวแรกแทรกขัดเริ่มจัดวาง
ทีละข้างย่างรอไม่ท้อใจ

จากเริ่มเดินช้าเกินเผอิญวิ่ง
สะดุดกิ่งไม้กลิ้งก่อนนิ่งไหว
ได้บาดแผลมาอวดแทบปวดใจ
นั่งร้องไห้งอแงให้แม่ดู

อย่าร้องเลยลูกน้อยแม่คอยปลอบ
ไม่รอบคอบเลยล้มตรมอดสู
แผลเล็กใหญ่ได้มาเป็นค่าครู
ได้เรียนรู้ต่อไปจะไม่ซน

บนเส้นทางขื่นขมลมพัดเอื่อย
แม่อาจเหนื่อยเพราะเจ้าทนเฝ้าสน
ขอเจ้ามีศรัทธามานะตน
แผลอีกกี่ร้อยหน…ต้องทนได้
......................................

[นพตุลาทิตย์]

แม้หนทางยาวไกลจะฟันฝ่า
ทางข้างหน้าแสนไกลจะใฝ่ฝัน
แม้ขวากหนามตามทางจะถางฟัน
มอบชีวันน้อยน้อยร้อยกลกลอน

แม้เรียนรู้สู้ไปไม่มีจบ
ต้องพานพบสบสุขทุกคำสอน
จะจดคำจำหลักทุกวรรคตอน
ณ บ้านกลอนแห่งนี้ไม่มีลืม