ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สารพัด*เพี้ยน]

สายไปสำหรับการกลับมา
คุณควรจะรู้ว่า....เวลาได้ผ่านมานานเนิน
และฉันก็ชอกช้ำเหลือเกิน
กับการ "ห่างเหิน" ของคุณ


สายไปสำหรับการเริ่มต้น
เก็บความรักที่ตกหล่นมาปัดฝุ่น
ใช้ความอ่อนหวาน~*ละไมละมุน
รวบรวมไออุ่น มาหลอกหลอนลวง


ไม่โง่อีกแล้ว "ที่รัก"
บทเรียนสอนให้แน่นหนักอย่างใหญ่หลวง
ไม่หวั่นไหวกับอะไรทั้งปวง
โดยเฉพาะ"ความต้องการแค่บางช่วง"  ของคุณ!!

[*~ดอกเหมย~*]

ฉันมาไกลเกินกว่าจะย้อนกลับ
ใจเพิ่งปรับให้คุ้นความเหว่ว้า
หยาดน้ำใสเพิ่งเหือดแห้งนัยน์ตา
วันนี้เธอย้อนมาเพื่ออะไร?
เธอเป็นฝ่ายทิ้งกันในวันก่อน
ทั้งที่ฉันอ้อนวอนสักแค่ไหน
เธอกลับทิ้งไม่เหลือแม้เยื่อใย
มันสายไปได้โปรดอย่ากลับมา!!

[กุลมาตา(singlemom99)]

สายไป..จึงหักใจ..ไม่อยากเจ็บ
เช้าไป..ไยเธอเหน็บ..ให้เจ็บปวด
ดึกไป..ใครเขานอน..เบื่ออ้อนอวด
เวลาไหน..ใจร้าวรวด..มันปวดใจ
..
(แจมด้วยอารมณ์ขันเล็กๆค่ะ..เวลาไหนก็ไม่ได้เพราะไม่มีใจให้แล้วนั่นเอง)

[ดิษฐา]

เคย คิดฝัน ลม ลม
สักวันความขม คงกลับหวาน
รักจืดจาง สักวัน คงเบาบาง
ความรู้สึกบาดหมาง คงกลับกลาย

รอแล้ว รอ คอย
ความหวังเหลือน้อย ความรู้สึกห่างหาย
รักหลุดลอย ความอ้างว้างรุมทำลาย
รู้ตัวก็สายไป เมื่อเค้าไม่มีใจให้กัน(อีกเลย)

ขอเป็น กลอนเปล่าคร้า.......

[เมฆา...]

                     ล้านคำรัก...จากใจ...พร้อมให้เจ้า....
         ก็เพราะเรา เผลอผิด คิดหุนหัน
         สายไปไหม ในรัก ก่อนจากกัน
         ที่จะฟัง คำนั้น ฉันรักเธอ......
               นับแต่นี้ พี่ขอ ต่อหน้าฟ้า
         ลั่นสัญญา สาบาน กาลเสมอ
         จะไม่อำ ทำน้อง ร้องละเมอ
         จะดูแล แคร์เธอ เสมอไป......                      
             
     

     

[คนไร้ค่า]

สายเกินไปสำหรับคำที่เธอพูด
สายเกินไปจะพิสูจน์คำว่ารัก
สายเกินไปเพราะฉันเองห้ามหัก
สายเพราะฉันเลิกจมปักกับกาลก่อน

โปรดเถิดเธอจงไปให้ไกลห่าง
โปรดเถิดเธอปล่อยวางจงถอดถอน
โปรดเถิดเธอจงอย่าแสร้งเป็นอาวรณ์
จงอย่าแสร้งสอนคำรักเมื่อสายไป

[จ้อง เจรียงคำ]

สายเกินไปสำหรับคำที่เธอพูด
สายเกินไปจะพิสูจน์คำว่ารัก
สายเกินไปเพราะฉันเองห้ามหัก
สายเพราะฉันเลิกจมปักกับกาลก่อน

โปรดเถิดเธอจงไปให้ไกลห่าง
โปรดเถิดเธอปล่อยวางจงถอดถอน
โปรดเถิดเธอจงอย่าแสร้งเป็นอาวรณ์
จงอย่าแสร้งสอนคำรักเมื่อสายไป

ฉันคงหมดความชอบธรรม..ในคำรัก
เธอจึงหักเหสัมพันธ์หันหลังให้
คำขอโทษรู้ว่า...น้อยค่าไป
มีทางใด..ไหนนี่..ที่ให้ทำ

ก็สมควรแล้วนี่..ที่เธอไล่
คนที่ไม่มีค่า..ชั่วช้า,ต่ำ
แต่ช่วยหันมองมา..ตาดำๆ
มันเจิ่งนองและร้องร่ำ..ว่าสำนึก