ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

ท่ามกลางวัฏฏะพาฉงน
ระหกวกวนในอนวัฏ
มืดบอดคลำทางไม่ถนัด
ชี้ชัดหนทางอย่างไรดี

นั่งลงตรึกตรองมองถูกผิด
เพ่งพิศจิตหวนทวนวิถี
หมายใจได้แจ้งแสงรุจี
แจมเจือฤดีที่บอดบัง

เชิญแสงแต่งลง ตรงถิ่นขวัญ
เสกสรรสารพันแห่งความหวัง
ง้างงัดโซ่ตรวนที่ควรชัง
เปิดใจเซซัง มาฟังกัน

วางใจว้าวุ่นและฉุนเฉียว
ลดความกราดเกรี้ยว แล้วเหหัน
ผินพักตร์สักคราวน้าวชีวัน
นึกถึงสัมพันธ์ ก่อนมีมา

เห่เอย...เอ่ยเอื้อน อยากเหมือนก่อน
อดีต..ย้อนกลับ คืนเถิดหนา
น้ำใจไมตรีอย่าโรยรา
พักหายอ่อนล้า แล้วเคียงคืน

[ทอฝัน]

...อยากได้ยิน...คำนี้..."ดีกันนะ"
อิสระ...จากอารมณ์...อันขมขื่น
มาดหมายหรือ...คือกวี...มีจุดยืน
ไม่อาจฝืน...ขืนตน...บนความจริง
......................................................
...เรารักษ์สิ่ง...เดียวกัน...ล้วนสรรค์สร้าง
จึงมิเคย...อ้างว้าง...หรือค้างนิ่ง
เราจะเคียง...ข้างไป...ไม่ประวิง
ร่วมทำสิ่ง...สูงค่า...สง่างาม...

[ทอฝัน]

...ในความเงียบ...มีความเหงา...เราต่างรู้
ใจเพรียกอยู่...กู่ก้อง...ร้องเรียกหา
เราจบกัน...วันนั้น...สัมพันธ์ลา
เธอไม่มา...เหลียวแล...ชะแง้คอย
...อยากย้อนวัน...เวลา...ผวากลับ
คงได้ซับ...รอยใจ...ไม่เหงาหงอย
รู้ไว้นะ...ที่เดิมนี้...มีคนคอย
หวังอย่างน้อย...แค่รอ...ขอให้เหมือนเดิม...!!!

[กุลมาตา(singlemom99)]

ขอให้เยือนเหมือนคนเดิมเติมแต่งฝัน
ขอให้วันคืนเก่าของเราสอง
ขอให้เธอไม่เผลอใจให้ใครปอง
ขอเราสองครองคู่อยู่นิรันดร์

[ทอฝัน]

...คำสํญญา...ก่อนเก่า...ครั้งเรารัก
ตรึงสลัก...ในห้วงใจ...ไม่แปรผัน
รอเสมอ...เธอคืนกลับ...เฝ้านับวัน
จากวันนั้น...จวบวันนี้...ตรงที่เดิม...
....................................................

[สายลมสีขาว]

จำได้ไหม ก้อยเกี่ยว เคยเคี่ยวฝัน
จำได้ไหม ร่วมฝ่าฟัน พันปัญหา
จำได้ไหม รอยยิ้ม และน้ำตา
จำได้ไหม เวลา เคยเคียงกัน

อยากจะกลับ ย้อนสู่ ห่วงอดีต
ต่อประทีป ชีพใจ ให้สุขสันต์
อยากจะมี ความรัก ไว้แบ่งปัน
เฉกเช่นวัน ก่อนเก่า ที่เรายืน

ขอให้เหมือน แบบเดิม จะได้ไหม
มันมากไป หรือเปล่า ที่ก้าว-ฝืน
แต่ว่านะ ฉันจะรอ ทุกค่ำคืน
เหนือใดอื่น ฉันให้เธอ กำหนดเป็น

ขอเท่านี้ ที่ฉัน นั้นอยากได้
อาจมากมาย หลายความ ตามเธอเห็น
แม้รอยร้าว ยาวทอด จอดประเด็น
สิ่งที่ผ่าน ลำเค็ญ ขอเร้นวาง

กลับมาเถอะ นะเพื่อน มาเอื่อนเอ่ย
แบบเช่นเคย เปรยทัก ชักแกล้งขวาง
แต่ซ่อนยิ้ม พิมพ์สลัก จักหนทาง
ไม่มีใคร กั้นระหว่าง ย่างก้าวเดิน

[คนไร้ค่า]

ไม่ต้องรักฉันจนเอ่อล้นฟ้า
ไม่จ้องหาถ้อยคำที่แสนหวาน
ไม่ต้องรักฉันมากมายจนเกินการ
เพียงรักเท่าวันวานก็ชื่นใจ

รักน้อยๆรักนิดๆรักนานๆ
จนวายปรานก็ยังรักกันได้
ขอให้เหมือนดังเดิมจะได้ไหม
(แต่)ยอดดวงใจโปรดอย่ารักฉันน้อยลง

[กริชอักษร]

เรายังจะไปกันอีกไกลไหมหนอ
กลัวบางสิ่งทำให้คำว่า..พอ..เข้ามาใกล้
เมื่อพอแล้ว..ทุกอย่างจะห่างไกล
จะทำอย่างไรให้เหมือนเดิม

ฉันจะพยายามทุกอย่าง
ไม่ให้ห่างร้างไปไกลจุดเริ่ม
ไม่ถึงกับช่วยเสริมช่วยต่อเติม
ขอเพียงเธออย่าเพิ่มช่องว่างระหว่างเรา

[เมฆา...]

                                                                     ....คืนดาวจาง.....
                 
                                                   ....คืนดาวจางลางเตือนเหมือนบอกว่า
                                                   ความสัมพันธ์วันลาเข้ามาใกล้
                                                   ให้หวาดหวั่นหวั่นทรวงด้วยห่วงใย
                                                   เคยชิดใกล้ใยจากอยากอ้อนวอน
                                                   ....ก่อนเคยชมกลมเกลียวเชี่ยวชาญถ้อย
                                                   สำนวนร้อยเรียบเรียงเสียงอักษร
                                                   เป็นดั่งเพื่อนเหมือนครูรู้กานท์กลอน
                                                   เอื้ออาทรแบ่งปันผันตำรา
                                                   ....ครั้งหนึ่งนั้นวันวานเคยผ่านพักตร์
                                                   ใจประจักษ์ปักตรึงรำพึงหา
                                                   คืนเดือนหงายหมายชมโน้มจันทรา
                                                   คือความสุข สุขอุรา กว่าสิ่งใด
                                                   ....ชมดาวเด่นเน้นจันทร์ฉายประกายแจ่ม
                                                   ต่างแต่งแต้มแซมนภาฟ้าสุกใส
                                                   น้อมนำกลอนอ้อนหวานผ่านห้วงใจ
                                                   เป็นแรงรักผลักใฝ่ในบทกลอน
                                                   ....แต่ค่ำนี้ หรี่แสง แห่งดาวใส
                                                   เดือนดาวจางลางใจให้ถ่ายถอน
                                                   ความทรงจำย้ำเตือนดุจเดือนรอน
                                                   ประกายอ่อน รอนแรมร้าง เลือนลางไป
                                                   ....ถึงห่างไกล ดาวเด่น เห็นเพียงพร่า
                                                   ถึงเมฆาบังบดดาวสดใส
                                                   ถึงเดือนแรมผ่านคลุมหุ้มห่อใจ
                                                   ถึงดาวจาง อย่างไร ก็เป็นดาว
                                                   ....ความทรงจำนำเราเข้าเคียงคู่
                                                   ความคิดถึงตรึงอยู่คู่คืนหนาว
                                                   ความห่วงใยใจห่วงทุกดวงดาว
                                                   ความหวังพราวยังอยู่คู่ดวงใจ
                                                   ....ขอวอนฟ้าราตรีศรีสู่ขวัญ
                                                   ขอวอนจันทร์กลั้นเก็บความเจ็บไว้
                                                   ขอวอนแสงแจ้งเตือนเดือนดาวไกล
                                                   ขอวอนใจ ให้ส่องแสง แรงดั่งเดิม.......
                                               ***ขอวอนให้ ใจส่องแสง ต่อแต่งเติม***

                                                                             เมฆา....   
                                             
                                                                             ขอบคุณ คุณพิมพิลาไลย ที่แนะนำภาพประกอบครับ