สโนไวท์สองพันสิบ..
.
เพียงเห็นเสี้ยวเรียวหน้าตาดำขลับ
ด้วยเมคอัพชั้นดีเติมสีใส่
สโนไวท์พักตร์ผ่องลำยองใย
นัมเบอร์ไนน์ได้รูปปากลากสีแดง
.
ผมสลวยสวยดำทำไฮไลท์
ปัดแก้มใสแดงระเรื่อเนื้อเนียนแป้ง
เขียนคิ้วโก่งโค้งได้รูปแล้วปัดแปรง
บรรจงแต่งเปลือกตาให้น่าชม
.
เสื้อสายเดี่ยวตัวนิดปิดเพียงน้อย
สวมกระโปรงตัวจ้อยผ้าน้อยห่ม
รองเท้าส้นสูงแหลมแจมให้ชม
สะบัดผมเยื้องย่างอย่างนางงาม
.
สั่งแม่เลี้ยงเสียงดังอย่านั่งเฉย
เอ้อระเหย..ไม่กวาดถูตูเหยียดหยาม
สโนไวท์ส่องกระจกล้อมหยกงาม
พลันเอ่ยถาม..หญิงงามใดในปฐพี
.
เป็นที่สุดของหญิงงามท่ามพิภพ
ตอบประจบ..สโนไวท์ไนซ์คนนี้
มิได้มีหญิงใดในปฐพี
งามเหลือที่สุดสรรพรรณา
.
สุขอุราเริงร่ามาหน้าบ้าน
คนแคระคร้านเจ็ดหนุ่มรุมมาหา
นั่นสาวสวยสะเดิดเดิ้นเดินออกมา
อยากไขว่คว้ามาชมให้สมปอง
.
สโนไวท์เกรี้ยวกราดตวาดใส่
ไอ้ตัวเตี้ยมาทำไมไม่สนอง
ทำมาเป็นกรุ้มกริ่มจะลิ้มลอง
เดี๋ยวโดนถองลองจริตหงุดหงิดใจ
.
บัดนาวนั้นฝันบรรเจิดก็เกิดก่อ
ชายรูปหล่อสูงยาวผิวขาวใส
ลงจากรถบีเอ็มอย่างเต็มใจ
มาช่วยสาวสโนไวท์ให้พ้นแคระ
.
สโนไวท์หน้าขาวในอาวนั้น
บิดกายยันรั้วอิฐจริตแตะ
ทำขวยเขินเมินชะม้อยสำออยแบะ
เจ้าชายแวะมาขอดูตูสวยไง
.
หมดธุระแล้วนะ ขอลากลับ
สโนไวท์ค้อนขวับกลับไม่ได้
เด็กตัวเล็กวิ่งลิ่วคว้า..มา..พ่อไป
พี่ลำไยทำมาเพ้อเด๋วเจอดี
..
กุลมาตา(singlemom99)
13 กรกฎาคม 2552
