ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

"ค่ำนี้นอนไหน"
...................................
ไม่มีความรู้สึกใดในตอนนี้
เท่ากับความรู้สึกดีที่มีค่า
ไม่มีความรู้สึกใดในแววตา
เท่ากับความห่วงหาและอาทร

กลางคืนร้าวหนาวเหน็บเหมือนเจ็บแปลบ
กลางวันแทบขาดใจให้ถ่ายถอน
ความรู้สึกนึกไปในยามนอน
ที่หลบซ่อนแอบอยู่ไม่รู้ตัว

ค่ำคืนนี้นอนไหนยังไม่รู้
เหลียวมองดูดาวจืดมืดสลัว
เกิดขึ้นนานเท่าไหร่ในความกลัว
ที่ต้องมัวหมองหม่นบนน้ำตา

เพียงเศษเสี้ยวความอุ่นละมุนจิต
ในชีวิตอิดโรยและโหยหา
ไม่มีใครให้กอดตลอดมา
เวทนาสักทีขอที่นอน.
...................................

[masapaer]

มองท้องฟ้าคราพลบกลบหมดแล้ว
ไม่เห็นแววฟูกนุ่มกับกลุ่มหมอน
จะมีใครใดเล่าเขาอาทร
ปันที่นอนอ่อนบ้างอย่างเมตตา

นอนที่ไหนไม่รู้หนูไม่ทราบ
เหงื่อที่อาบแทนน้ำฉ่ำดวงหน้า
ทรุดกายลงตรงไหนใต้นภา
หลับนิทราครานั้นนั่นอย่างไร

นั่งอิงแอบไม้ใหญ่ใช้แทนกอด
กายาทอดนอนหญ้าแทนผ้าใหม่
เอาท้องฟ้ามาห่มลมกล่อมใจ
จันทร์ดวงใหญ่เป็นเพื่อนเยือนราตรี

 

(ตามมาแจมอีกและ...     )

[BuaJantra]

คนสัญจร ขวักไขว่ในเมืองใหญ่
เร่งเดินทางมุ่งไปในจุดห มาย
สู้กับเข็มเวลากับแผนวางไว้
อีกชีวิตนั้นไซร้ ไร้เส้นทางเดิน

ระหกระเห ร่อนเร่เช้าเย็น                       
ทุกข์ยากลำเค็ญเป็นส่วนเกิน
สังคมชนชั้นให้ต้องเผชิญ
ไร้คำสรรเสริญและหยามหยัน

เด็กน้อยรูปลักษณ์มอมแมม
นั่งตากะพริบแกมยกชูขัน
ยามคนจรบังเอิญล่วงผ่านผัน
คุณรู้ไหมนั่น หนูจำต้องขอ....

ชีวิตเหลือเศษ ดุจธุลีผง
แม้ที่ซุกตัวลงหวังพักรอ
แค่ข้ามคืนให้ล่วงเช้ายังมอซอ
นอนข้างทางพะนอเคียงเฉกเตียงทอง

[สุภาพบุรุษทรชน]

มองท้องฟ้าคราพลบกลบหมดแล้ว
ไม่เห็นแววฟูกนุ่มกับกลุ่มหมอน
จะมีใครใดเล่าเขาอาทร
ปันที่นอนอ่อนบ้างอย่างเมตตา

นอนที่ไหนไม่รู้หนูไม่ทราบ
เหงื่อที่อาบแทนน้ำฉ่ำดวงหน้า
ทรุดกายลงตรงไหนใต้นภา
หลับนิทราครานั้นนั่นอย่างไร

นั่งอิงแอบไม้ใหญ่ใช้แทนกอด
กายาทอดนอนหญ้าแทนผ้าใหม่
เอาท้องฟ้ามาห่มลมกล่อมใจ
จันทร์ดวงใหญ่เป็นเพื่อนเยือนราตรี...(masapaer )

 

(ตามมาแจมอีกและ...     )

ค่ำคืนนี้ไม่อยากตื่นฟื้นหลับไหล
อยากได้ความห่วงใยมีไหมนี่
เพียงเศษเสี้ยวแห่งหวังครั้งปราณี
โอบเอื้ออารีที่มีมา

ใช่เศษเงินเป็นจุดให้หลุดพ้น
ยังมากล้นบนทางระหว่างหา
ความสงสารมาแจกแลกเมตตา
เกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

คือเรื่องจริงสิ่งพบจบลำบาก
มีอีกมากเรื่องราวหนาวหดหู่
เกิดจากคนพ้นไปในประตู
เปิดมาดูให้รู้ถึงความจริง

วัยดรุณวุ่นคิดชีวิตเปลี่ยว
ระเริงเที่ยวสนุกสุขทุกสิ่ง
เกิดทารกในร่างเข้าอ้างอิง
สุดท้ายทิ้งเอาไว้ไม่ต้องการ.

...................................

[knight_95]

คุณพระนาย (Knight_95)


แสนวิตกอกโอ้วิตกแสน
ห้องหาวแดนฟ้าใดแดนหาวห้อง
น้องอุ่นแอบแนบใครแอบอุ่นน้อง
พักตร์นวลต้องแสงอุษาต้องนวลพักตร์


แสนงามงดหมดจดงดงามแสน
ตักตวงแน่นละอองแน่นตวงตัก
รักหลงน้องปองปลงน้องหลงรัก
งามเนื้องามทรามสมัครงามเนื้องาม


ศรีวิลัยในราตรีวิลัยศรี
สามโลกในธาษตรีในโลกสาม
คามเขตห้องมิพบใครห้องเขตคาม
รักความดีมีพยายามดีความรัก

เท่านวลน้องที่หมายปองน้องนวลเท่า
หนักแน่นเนาเกลากล่อมเนาแน่นหนัก
พักพะวงหลงนางพะวงพักตร์
นวลน้องรักพี่สมัครรักน้องนวล


(พอแล้ว กลบทนี้ หาคำลงยากจริงๆๆๆๆ ลองแต่งให้อ่านดูนะครับ)

[yutter]

จักจรผ่าน สถานใด ไม่คิดถึง
กายตะบึง ทั้งวิ่งเดิน ระเหินหาน
ฟ้าเจิดจ้า ไปชน ราตรีกาล
นานเท่านาน ที่เวลา เราไม่มี

หนีหน้าเธอ คนสวย ที่ชอบหลอก
เจ็บช้ำชอก ต้องตัดใจ ให้หลีกลี้
สติขาด ดั่งคนไม่ สมประดี
คิดแต่หนี หนีเธอ ให้สุดใกล

ค่ำนี้ นอนไหน ไม่สำคัญ
เพราะใจมัน ถูกเธอ ขังเอาไว้
ยิ่งกายห่าง จากเธอ สักเท่าใด
ยิ่งมีใจ หวนคำนึง ถึงแต่เธอ

 

[สุวรรณ]

ดึกแล้ว แว่วเสียงสำเนียงสร้อย
กลั่นตามรอยเพลงกาลผสานผสม
ทำนองเอื้อนเสนาะเพราะภิรมย์
ลอยตามลมห่มใจให้ชื่นทรวง

ยากจะนอนก่อนรุ่งเพื่อปรุงฟ้า
ดั่งมีมนต์มายามาจากสรวง
สะกดให้ใจเคลิ้มเข้าเติมตวง
สดับเสียงจากห้วงปวงวิมาน

คงเคลิ้มหลับบนฟูกที่ผูกไว้
ณ ยามใด ไม่อาจจะกล่าวขาน
เพียงจดถ้อยร้อยกรองทำนองกานท์
จารึกจารผ่านจอต่อช่วงนอน

[ดิษฐา]

นอนไหน ไม่ได้แตกต่าง
ทุกสิ่งเคว้งคว้าง เกินรับรู้
ล้มตัวลงนอน ความเหงาพรั่งพรู
ที่ต้องเผชิญอยู่ ทุกวัน

มือปัดไขว่คว้า หาใคร
หนาวถึงใจ ไร้ใคร เคียงฝัน
พระจันทร์ยิ้มเยือน ความเหงาโหมพัน
อย่าใจใส่กับมัน ก้มตัวหลับฝัน เดียวดาย

[ดอกกระเจียว]

ตะเกียงฟ้าตาวันนั้นยังส่อง
สีเหลืองรองยามรุ่งอรุณฉาย
ไม่เคยท้อโศกตรมคิดงมงาย
อย่างผู้พ่ายแพ้พิษชีวิตตน

ทนแดดกล้าล้าเหนื่อยไม่เคยหวั่น
มีสักวันเป็นทีเราเข้าสักหน
เอาขยันฟันฝ่าและอดทน
ฝันไม่พ้นไปไกลในเอื้อมมือ

เมื่อแดดฉายคลายคล้อยลงค่อยดับ
เข้าพักหลับเรื่องใดไม่ยึดถือ
จวบสางฟ้าทางส่องงามระบือ
โดยสัตย์ซื่อแห่งจริงสิ่งที่เป็น