ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

เมื่ออาลัยอาวรณ์เผยตอนแล้ว
ฤๅจักแคล้วคลาดสิ้นถวิล, หวาน
โอ้อกใจใยหนอทรมาน
ดังปลิดปราณผลาญพร่าชีวาวาย

แว่วดนตรีบรรเลงเพลงแผ่วพลิ้ว
ก็คล้ายปลิดใจปลิวลิ่วลอยหาย
ท่วงทำนองอ้อนเอื้อนเหมือนบรรยาย-
บอกความหมายชายหนึ่งคำนึงครวญ

ช่างอ่อนหวานรินไหลไหวระรื่น
ปลุกเต้นตื่นอาวรณ์จนย้อนหวน
ผ่านสายลมคลอเคล้ามาเย้ายวน
ย้ำกำสรวลทรวงถวิล..จากถิ่นไกล

รับรู้ถ้วนปรารถนาในท่าที
ราววาดวีทรวงขวัญจนหวั่นไหว
รับรู้ความเสน่หาและอาลัย
ที่ลามไหลเอ่อท้นออกล้นทรวง

หรือหมายรั้งอีกทรวงให้พ่วงถึง
จึงโอนซึ้งซ่านอยู่อย่างรู้หวง
ทั้งถ้อยพากย์ฝากย้ำร่ายบำบวง
วอนถึงสรวง..ปวงนัยที่ใจปอง

ฤๅอาจห้ามอาวรณ์แสนอ่อนหวาน
รอแต่กาลเคลื่อนภพประสบ, สอง-
ดวงฤทัยล่วงล้ำได้จำจอง
ให้ผูกคล้องรัดล่ามเอาตามใจ

กี่วัฏฏะสงสารจะพานพบ
ได้ครันครบรูปนามตามสมัย
กี่คืนวันผันเปลี่ยนหมุนเวียนไป
จึงอาจพ่วงสายใยด้วยนัยเดียว

ต่างครวญคร่ำถ้อยขานผ่านผืนฟ้า
พรรณนา..ด้วยเศร้าปนเปล่าเปลี่ยว
นานเท่าไรรอยฝันได้พันเกลียว
เข้าโน้มเหนี่ยวผูกคล้องสองดวงมาน

ถวิลดั่งลอยคว้างกลางหาวห้วง
ยากเหนี่ยวหน่วงเลื่อนพ้องคล้องผสาน
อยู่แต่ปวด เปื้อนป่นจนแหลกลาญ
สูญสิ้นลับดับปราณเพียงผ่านคล้อย

ขอตั้งจิตพิษฐานผ่านร่ายพจน์
บริบทจำหลักอักษรสร้อย
กี่ภพชาติพลาดแล้วไม่แคล้วคอย
ขอสบรอยดังถวิลจินตนา

รอเพื่อถึงฝั่งฝันสิ้นคั่นเขต
รวมนิเวศน์ร่วมหน อยู่บนหล้า
หวังบุญเก่าเกื้อค้ำช่วยนำพา
สมดังความปรารถนา..ร่วมฟ้าเดียว!

[จะไม่เด็ด]

ช่างเหลือคำสาธยายรอบรายเขต
แม้นิเวศน์ยังห่างไกลสุดใจเฉลียว
พบคราหนึ่งยังซึ้งอยู่..แต่ผู้เดียว
ความกลมเกลียวส่งผ่าน..ม่านประเพณี

ที่ฝั่งฟ้าคราก่อนย้อนไปพบ
ได้ประสบเนื้อเย็นเป็นสักขี
ทอดสายตามาพบ...ก็สบฤดี
ใจเหลือที่..จะสเน่หามิลาเลือน..อิอิ

....แบบว่า...มาแจมอะ

[ดอกกระเจียว]

โลกนี้กว้างทางไกลแม้ไหวหวั่น
ยากฝ่าฟันต่อไปเมื่อไร้เพื่อน
ในผิดถูกทุกสิ่งคอยติงเตือน
ฟ้าดาวเกลื่อนอาจเปลี่ยวและเดียวดาย

อันอารมณ์ข่มไว้ข้างในเถิด
เมื่อมันเกิดมาความดีนี้ห่างหาย
เอาเหตุผลค้นไขว่ไปทำลาย
ซุกซ่อยอายเพราะเสียใจทำไมกัน

เมื่อปัญหาเกิดมีแล้วหนีห่าง
ยังแต่สร้างเสริมส่งให้คงผัน
หากไม่แก้แพ้พ่ายเสียดายกัน
เจ็บนั้นพลันมากมายกลายทวี

ฟ้ากว้างไกลไยแคบแอบแอบคิด
เมื่อมีมิตรมากมายแล้วหน่ายหนี
ยิ้มรักนั้นมีค่าความปรานี
กว่าความดีเย้ยหยันนั้นเข้าใจ