ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

มาลัยเก็บพวงเก่าแม้เฉาสิ้น
ไม่มีกลิ่นหอมหวลให้ชวนหลง
แต่ยังตรึงตราใจให้ภวงค์
คล้ายยังคงค่าไว้ไม่เปลี่ยนแปลง

จำคนให้ไม่ลีมความปลื้มปลาบ
แม้เฉาหยาบมิเคลื่อนคลายคิดหน่ายแหนง
รักคนให้ยังรึงรัดมืคลายแคลง
คงรุนแรงรักนั้นด้วยมั่นคง

[ไพร พนาวัลย์]

สวมมาลัยคล้องคอก่อความหวัง
ที่ประดังแน่นหนักจักประสงค์
แสนชื่นฉ่ำคำรักจักยืนยง
จะมั่นคงชั่วฟ้าดินมลาย

แม้มาลัยพวงน้อยจะคล้อยเคลื่อน
จากวันเดือนเป็นปีไม่มีหน่าย
แม้แห้งเฉาโรยราไม่คลาคลาย
เพราะความหมายคล้องขวัญนิรันดร

“ปรางค์  สามยอด”

[nangfamusic]

ร้อยคำรัก..สักแสน...แทนดอกรัก
เรียงร้อยถัก...เป็นพวง...แทนห่วงหา
กลิ่นไม้หอม...ได้ดอมดม...สมอุรา
ร้อยพฤกษา...มาจับจอง....โซ่คล้องใจ

บรรจงร้อยสร้อยสอดกอดมัดแน่น
ขอตอบแทนสรรเสริญเกินขานไข
มอบสิ่งนี้แทนค่าราคาใจ
ผูกมัดไว้สองใจนิ่งเป็นสิ่งเดียว

[ปรางทิพย์]

สร้อยมาลัยไร้สิ้นทั้งกลิ่นสี
หลายเดือนปีที่ให้ไร้แลเหลียว
ดอกหลุดร่วงพวงแฝงแห้งซีดเซียว
ลวดลายเกลียวเหี่ยวเฉาดูเศร้าใจ

จึ่งเร่งร้อยสร้อยรวงพวงไม้หอม
หมายถนอมออมรักมิผลักไส
แล้วเก็บมอบปลอบขวัญอย่าหวั่นใด
ยามห่างไกลได้เห็นเช่นตัวแทน

[peerapon]

เมื่อดอกไม้  ที่ห้อย เป็นร้อยรัก
ก็ยากนัก    จักท้วง ความหวงแหน
เหมือนหัวใจ  อนาถ รักขาดแคลน
หาใครแทน ยากนัก  จักประครอง

ร้อยดอกรัก พวงใหม่ คงไม่ยาก
แต่จะฝาก ใครเล่า เขาสนอง
รับมาลัย ความหวัง ที่นั่งมอง
ใครจะคล้อง  ดอกกระเจียว อันเหี่ยวโรย

[ปรางทิพย์]

ดอกกระเจียวเหี่ยวเฉายามเขาหมอง
กาบใบตองรองรับกลับแห้งโหย
เคยเก็บฝากจากต้นก่อนฝนโปรย
ไร้กลิ่นโชยโรยราอ่อนล้าใจ

ริ้วดอกรักถักร้อยเป็นสร้อยสาย
สอดลวดลายคล้ายฝันวันสดใส
แทรกไม้หอมดอมดมผสมไป
เก็บมาลัยใส่ทรวงห้วงนิทรา

[สุวรรณ]

ยังถวิลกลิ่นกรุ่นละมุนนัก
ในมาลัยดอกรักคราวอุษา
หอมตามลมชมชื่นรื่นอุรา
แม้เวลาเลยผ่านยังซ่านทรวง

ก้มลงมองมาลัยไล้ตามกลีบ
ใบตองจีบกลีบก้าน พานห่วงหวง
เป็นอย่างไรบ้างหนอพ่อพุ่มพวง
ป่านนี้ล่วงนานแล้วไม่ได้เจอ

[ปรางทิพย์]

กลีบดอกอ่อนซ้อนเรียงไว้เคียงฝัน
รอคอยวันขวัญเจ้าเฝ้าเสมอ
ด้วยห่วงหวงดวงสมรนอนละเมอ
เสมือนเพ้อเผลอไผลลูบไล้ดม

มอบมาลัยไว้แทนยามแหนหวง
พู่ห้อยพวงรวงรักจำหลักสม
กลิ่นโชยหอมห้อมหอพะนอรมย์
ท่ามสายลมชมชอบไว้ปลอบนาง