แม้เป็นเพียง ก้อนหิน ดินไร้ค่า
ถูกตีตรา ว่าด้อย น้อยศักดิ์ศรี
ถูกคนกล่าว คราวโทษ ไม่มีดี
เห็นคุณค่า เพียงธุลี ที่เศษดิน
แม้เป็นเพียง ก้อนหิน เคียงตฤณต่ำ
ไม่อาจนำ กำแสง ต่อแรงศิลป์
ไม่อาจวาด ภาพใด ได้โรยริน
ฉายประทิน ต่อผู้ สู่มาเยือน
เทียบกับฟ้า ฟ้ายัง ยิ่งใหญ่กว่า
พรรณนา ความไป ตามใจเฉือน
โบกสะบัด เรื่องราว ได้ก้าวเยือน
ไม่เคยแม้ ลางเลือน...คงเกลื่อนใจ
เทียบกันจันทร์ นั้นฝัน เป็นชาติหน้า
มิเทียมกล้า ท้าทาย ลายจันทร์ใส
ิยิ่งเปรียบดาว แล้วดู ยิ่งห่างไกล
โอ้จะมี บ้างไหม ใครเคยแล
จะขอเก็บ จันทร์มา ประดับจิต
ขอเพียงคิด พิศเห็น เป็นกระแส
ขอได้เฝ้า เคล้าฝัน เถอะดวงแด
เพราะรักแท้ คงหมดสิทธิ์ ลิขิตลง