สัญญารัก คงมั่น มิผันผาย
จวบฟ้าสิ้น ดินสลาย ฤๅหายผ่าน
มิต้องอ้าง ใครเป็น เช่นพยาน
ทั้งดวงมาลย์ สานไว้ ใยรักทอ
ต้องฝ่าฟัน หนามรัก สักกี่ชาติ
ต้องเดินพลาด ภินท์พัง กี่ครั้งหนอ
ต้องสะอื้น กลืนน้ำตา กี่คราพอ
ต้องจดจ่อ รอวันผ่าน นานเท่าไร
เงามืดมัว สลัววูบ รูปในฝัน
แม้นหากสรร เสกสิ่ง เป็นจริงได้
สุขที่เพรียก เรียกพร่ำ ย้ำหทัย
คงจะไม่ เกินขอ ที่รอมา
ด้วยแรงรัก ปักจิต พิษฐาน
ทิพย์วิมาน เคลื่อนลอย คล้อยเข้าหา
ถึงกำหนด หมดทุกข์ ปลุกชีวา
สุขหรรษา คลอเคล้า เนานิรันดร์ (Red Poet)
ฤๅอาจข้ามฟากกาลผ่านฝั่งภพ
ได้บรรจบผูกพ้องร่วมครองฝัน
ฤๅถวิลอาวรณ์นั้นย้อนวัน
ผลักกีดกั้นรานสิ้น..ผินด้านรอ
ดังเรื่อรุ้งพร่างพรายที่ปลายฟ้า
ทอดทอมาเป็นทางให้ย่างต่อ
จึงเพรียกร่ำเว้าวอนอ้อนพะนอ
หมายเคล้าคลอเคียงข้างตามอ้างคำ
