ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Red Poet]

ตักนางน้อง เนื้อนวล อวลอบอุ่น
หอมละมุน ยามแนบ แอบอิงอ่อน
ชื่นหทัย ใดเทียม เรียมหนุนนอน
ยิ่งกว่าหมอน ชั้นฟ้า มาเปรียบปาน

พริ้มตาหลับ สดับโสต อุโฆษฉ่ำ
เจ้าฉะอ้อน วอนร่ำ ด้วยคำหวาน
ดุจสถิต อยู่ยั้ง ยังพิมาน
รื่นสราญ เราสอง ครองคู่เคย

ตักกานดา พาไหว ใจเรียมเหลิง
หลงระเริง ตักนาง ต่างเขนย
ขอคนดี อย่าพราก จากไปเลย
ให้เรียมเชย สุขหวาม ยามนิทรา

พร่ำพะนอ ขอสยบ ลงซบตัก
ฟังคำรัก จากน้อง ที่ปองหา
ถึงจะต้อง แดดิ้น สิ้นชีวา
ตักนางฟ้า คนนี้...เป็นที่มรณ์

 

[วลีลักษณา]

งามรูปรอยนิมิตพิสวาท
ผกามาศร่ำฉมพรมบนหมอน
บนเตียงตั่งเขนยหนุนอุ่นอาวรณ์
แนบตักอรอิงซบจบเนื้อนวล

ชะลอร่างจากสรวงสู่ทรวงพี่
สุมาลี คล้ายแต้มรอยแย้มสรวล
เพียงภาพฝันรึงเร้าคอยเย้ายวน
ก็คร่ำครวญอึงอยู่ไม่รู้แล้ว

หอมเอย..กุสุมาลย์ ผ่านกลิ่นกรุ่น
หวานละมุนพักตรา..พาไหวแผ่ว
คือสั่นไหวอาวรณ์ ที่ย้อนแวว
จากนัยน์หนึ่งเพริศแพร้ว..ดังแก้วนิล

ภาพนิมิตติดตรึงประหนึ่งล้อ
เมื่อสรวงยอลงวางกลางถวิล
แนบประทับจับเจ้าเคล้าในจินต์
ยอมดับดิ้นสิ้นปราณ..กับหวานนวล

[Red Poet]

ต่อให้หอม หมู่ผกา ทั้งหล้าโลก
มิอาจโยก เรียมนั้น ให้ผันผวน
ดั่งต้องมนต์ นิ่มเนื้อ เชื้อเชิญชวน
ใจพี่ครวญ ทวนรัก เพียงตักนาง

มิใช่ฝัน ล่องลม แล้วจมดิ่ง
คือน้องหญิง อิงฟ้า มาสู่ร่าง
ประดับห้วง ดวงฤดี ไม่มีจาง
ไหนจะร้าง ลาเลือน เหมือนฝันลอย