ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Red Poet]

ค่ำคืนนี้ พี่กลืน ฝืนใจข่ม
ร้าวระบม ตรมจิต ดั่งพิษสุม
หลับมิลง หลงเหลิง เหมือนเพลิงรุม
แสนกลัดกลุ้ม ด้วยคำนึง ถึงทรามเชย

กลิ่นกายน้อง เนื้อนวล ยังอวลกรุ่น
หอมละมุน ยามพี่แนบ แอบเขนย
บรรจถรณ์ ก่อนนาง เคียงข้างเคย
กระไรเลย มาราร้าง จางจากจร

ราตรีนี้ พี่หมอง ประคองเศร้า
ได้เพียงเนา แนบประทิ่น กลิ่นสมร
เจ้าร้างพี่ อยู่ที่ใด ใจอาวรณ์
ทรวงสะท้อน ใครเล่า เหมือนเราครวญ

กอดแต่หมอน กรก่าย ตะกายข้าง
ทับรอยนาง เคยชิด จิตปั่นป่วน
ไม่เหลือแม้ แต่เงา เหงารัญจวน
อกกำศรวล ได้ชื่นจินต์ แค่กลิ่นนาง

 

[วลีลักษณา]

ความคิดถึงเอ่อท้นสุดทนรั้ง
แม้เพียงหวังยังยาก..เหมือนขวากขวาง-
กีดกั้นสองชีวินจนสิ้นทาง
จำจากร้างแรมลายังจาบัลย์

มิอาจร่นน้ำฟ้ามาบรรจบ
เหมือนต่างภพ สบได้แต่ในฝัน
มีเพียงความคำนึงส่งถึงกัน
ดังพรากขวัญฝากให้..ใจหนึ่งครอง

พลิ้วแผ่วรื่นลมรินถวิลหนึ่ง
ยังตราตรึงหอมหวานกว่ามาลย์ผอง
กรุ่นกำจายอวลสู่..ให้รู้ปอง
เคียงประคองแนบวางลงกลางทรวง

หอมเอย กลิ่น ราตรีอย่ารี้ลับ
โลมประดับ นิทราท่ามฟ้าสรวง
โอบล้อมอยู่ตราบเดือนเจ้าเลือนดวง
ให้หอมล่วงจวบฟ้าสิ้นราตรี

[Red Poet]

อนิจจา แค่ฝัน เพียงนั้นแน่
เหลือบตาแล หมายชม ไม่สมที่
หนอ..อกเรา เหงาหม่น ล้นฤดี
เกินวจี เอ่ยย้ำ ไม่อำพราง

หากแม้นเป็น แค่จิต นิมิตถ้อย
ไฉนรอย นอนคู่ ยังอยู่ข้าง
หอมยังอวล หมอนหนุน กรุ่นกลิ่นปราง
แล้วจะอ้าง ฝันไป อย่างไรกัน

สวดมนต์อ้อน วอนฟ้า เมตตาด้วย
โปรดจงช่วย เสริมส่ง มิหลงฝัน
ดลหทัย ให้นวล หวนกลับพลัน
ย้อนคืนวัน ก่อนเก่า เราสุขใจ

 

[วลีลักษณา]

โศกระบัดผลิใบที่ใดนั่น
ถ้อยจำนรรจ์ทุกข์ท้นช่างหม่นไหม้
คร่ำครวญหวนหาคู่อยู่ที่ใด
หรือลาร้างห่างไกลไม่เห็นกัน

รอยหมอนหนุนกรุ่นกลิ่นประทิ่นนุช
คงเหมือนฉุดใจหนึ่งตรึงในฝัน
แม้ยามตื่นขื่นช้ำจนรำพัน
วอนสวรรค์บันดาลรูปคราญเยือน

ท่ามฟ้าหม่นเมฆมัวอยู่ทั่วถิ่น
เช่นในจินต์ เจ็บจบ ยากกลบเกลื่อน
รอแสงหวังจากฟ้า ก็ล้าเลือน
คงคล้อยเคลื่อนเกินกว่าคว้ามาครอง

[มังตรา]

พี่หลับตา  เวลาใด   ก็ได้กลิ่น               
แม่โฉมฉิน   กลิ่นเนื้อนวล  ชวนไหลหลง
ติดตรึงจิต  ประทับไว้  หัวใจตรง         
ปรางค์น้องส่ง  กลื่นพี่คุ้น  ละมุนละไม

เมื่อครานั้น  วันลาจาก  พรากใจพี่         
ดวงฤดี   ศรีใจแจ่ม  แก้มใสใส
บรรจงพิศ  จิตสวาท  บาดกลางใจ         
บุญนำให้  ได้ชมแก้ม  แซมกลิ่นนาง

หอมใดเล่า  เท่าหอมเท่า   กายเจ้าน้อง           
กลิ่นกรุ่นต้อง  ดวงใจจิต  มิคิดสร่าง
หอมเรื่อเรื่อ  เจือความใส  ในใจนาง               
พี่จำร้าง  ห่างออกมา  ด้วยอาลัย

ดมมะลิ  พิกุล  ยี่สุ่นหอม                           
ดอกพยอม   กะดังงา  หา กลื่นได้
มวลพฤกษา  ที่กล่าวล่วง  เทียบดวงใจ         
พี่ยอมให้   กลิ่นเนื้อน้อง  คล้องดวงแด