ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[boomarang]

อยากจะลืมความทุกข์สุดสลด
อยากจะปลดความทุกข์ไว้ในความฝัน
อยากให้ผืนดินกลบหน้าพาจากกัน
อยากให้ฉันลืมเธอได้เสียที
นานแสนนานไม่ผันแปรแม้ลาจาก
แสนลำบากยากมลายให้หน่ายหนี
ขอลืมกันจนสลายวายชีวี
ให้รักนี้ปลิวสลายสายลมไป
เมื่อแผ่นดินกลบหน้าต้องลาจาก
คงจะยากหากจะตื่นฟื้นมาใหม่
ด้วยโลกนี้ไร้ค่าพาอาลัย
ขอจากไปด้วยความรักและน้ำตา

[attaset]

ขออนุญาติเอาเพลงมาฟังประกอบการอ่านครับ
http://www.4shared.com/audio/XWftcXnp/_-_.html?s=1

[masapaer]

อยากจะลืมทุกอย่างในทางโลก
ลืมความโศกความเศร้าที่หนักหนา
ลืมทุกอย่างกับทุกขังอนัตตา
ทั้งเวลาที่ไม่เที่ยงอยากเลี่ยงไกล

อยากจะจบความหวานและความขม
ความอกตรมล้มครืนสะอื้นไห้
ความรันทดอดอยากซากหัวใจ
ลืมไม่ได้เพราะหายใจยังคงมี
 

 

[วลีลักษณา]

อยากจะลืมความทุกข์สุดสลด
อยากจะปลดความทุกข์ไว้ในความฝัน
อยากให้ผืนดินกลบหน้าพาจากกัน
อยากให้ฉันลืมเธอได้เสียที
นานแสนนานไม่ผันแปรแม้ลาจาก
แสนลำบากยากมลายให้หน่ายหนี
ขอลืมกันจนสลายวายชีวี
ให้รักนี้ปลิวสลายสายลมไป
เมื่อแผ่นดินกลบหน้าต้องลาจาก
คงจะยากหากจะตื่นฟื้นมาใหม่
ด้วยโลกนี้ไร้ค่าพาอาลัย
ขอจากไปด้วยความรักและน้ำตา

เมื่อไม่ลืมก็เก็บให้เจ็บเล่น
แม้ถูกเค้นแค้นคลั่ง..ยังครวญหา
ทรมานให้พอรอเวลา
เพื่ออกใจอัปราอย่าช้าเลย

ไม่ต้องห้ามความช้ำทนกล้ำกลืน
ไม่ต้องฝืน..หม่นเศร้าเจ้าข้าเอ๋ย
ให้มันปวดให้ร้าวหนาวกว่าเคย
หลั่งน้ำตาคนเชยเย้ยฟ้าดิน

ไม่ต้องรอสายฝนหล่นมากลบ
เมื่อไม่ลบรอยฝันนั้นให้สิ้น
ก็ทุกข์เศร้าเหงาซะเพื่อจะชิน
ให้มันล้นเอ่อรินถึงอินทร์พรหม

[ไพร พนาวัลย์]

เมื่อคิดถึงความหลังครั้งก่อนเก่า
ที่สองเราเคยรักสมัครสมาน
แม้จะล่วงเวลามาแสนนาน
ทุกวันวารยังคะนึงถึงคนดี

เพราะความดีความงามเธอทำไว้
ประทับใจฉันล้นจนเหลือที่
เรามีกันพลันสนุกสุขชีวี
แต่บัดนี้เลือนลางจืดจางไป

อยากจะลืมอยากจบไม่พบหน้า
แต่เวลาอยู่เดียวเปลี่ยวไฉน
จึงต้องคิดถึงเธอเพ้อร่ำไร
เพราะสายใยแห่งรักยังปักตรึง



“ปรางค์  สามยอด”

[สายใย]

อยากลืมพจน์รสถ้อยร้อยประดิษฐ์
ลืมลิขิตสนิทเนียนที่เขียนถึง
อยากลืมไมตรีหวานแอบซ่านซึ้ง

อยากลืมถึง ลืมยาก ยังอยากลืม

[yutter]

เดี๋ยวนี้ก็ จำอะไร ไม่ค่อยได้
ยังไม่วาย อยากจะลืม เหมือนกะเขา
คนขี้หลง ขี้ลืม อย่างตัวเรา
จะไปเอา เรื่องอะไร มาอยากลืม

 

[เจ้าดอกรัก]

มีเพียงจันทร์เป็นเพื่อนเมื่อยามหม่น
ช้ำเหลือทนเพราะเธอทำรอนไหว
เสียงใบไม้ร่วงกราวร้าวทรวงใน
หยาดน้ำใสไหลรินจากดวงตา

สะอื้นไห้มองฟ้าคราฉันเศร้า
ทำไมเรายังรักสิเนหา
ทุกเวลาที่ผ่านยังตรึงตรา
ความอ่อนล้ารายล้อมเกาะกุมใจ

ฉันไม่อาจลืมคนที่เคยรัก
ขอฉันภักดิ์เพียงเธอจะได้ไหม
เก็บไว้ในห้วงใจของคนไกล
ดีกว่าให้ต้องอยู่อย่างไร้เธอ

[พิมพิลาไลย]

อยากที่จะลืมหนี้ที่ไม่จ่าย
อยากลืมไวน์หลายสีที่เคยดื่ม
อยากลืมเงินของใครที่ให้ยืม
และอยากลืมบัตรเครดิตติดประจำ

อยากลืมว่าหน้าตาไม่สะสวย
อยากลืมว่าไม่รวยช่วยกันขำ
อยากลืมแชร์แท้จริงยิ่งอยากทำ
เปียประจำก่อนใครใจอยากลืม...5555

พิมพิลาไลย

[Kotchanan]

ส่วน..ลึก..ใจ..ยังเก็บอย่างเจ็บปวด
ราวล้อมลวดหนามไว้ทิ่มใจฉัน
ความคิดอ่านค้านว่าอย่าจาบัลย์
ถึงอย่างนั้น หวั่นใจ ว่าสายเกิน

เพราะรอยรักฝังลึกผนึกแน่น
หาใดแทน คนดี..ที่ห่างเหิน
ใจร่ำร้องโหยหามาเคียงเดิน
รู้! เผชิญ.. ความเศร้า อย่างเปล่าดาย

รักคือการเรียนรู้ดังครูสอน
ชื่นฉ่ำตอน ดี งาม เปี่ยมความหมาย
มิเตรียมพร้อมน้อมรับความกลับกลาย
สิ่งสุดท้าย ทำได้..แค่อยากลืม!.

[Kotchanan]

ส่วน..ลึก..ใจ..ยังเก็บอย่างเจ็บปวด
ราวล้อมลวดหนามไว้ทิ่มใจฉัน
ความคิดอ่านค้านว่าอย่าจาบัลย์
ถึงอย่างนั้น หวั่นใจ ว่าสายเกิน

เพราะรอยรักฝังลึกผนึกแน่น
หาใดแทน คนดี..ที่ห่างเหิน
ใจร่ำร้องโหยหามาเคียงเดิน
รู้! เผชิญ.. ความเศร้า อย่างเปล่าดาย

รักคือการเรียนรู้ดังครูสอน
ชื่นฉ่ำตอน ดี งาม เปี่ยมความหมาย
มิเตรียมพร้อมน้อมรับความกลับกลาย
สิ่งสุดท้าย ทำได้..แค่อยากลืม!.

 

๐ หวังใดเล่า..เท่าหวัง..รักครั้งแรก
ยังว่ายแหวก..วังวน..คราวหนปลื้ม
เมื่อตระหนัก..รักแท้..ได้แค่ยืม
เพียงด่ำดื่ม..ความหวาน..แล้วผ่านเลย

๐ ฝันใดเล่า..เท่าฝัน..หวานวันเก่า
เมื่อครั้งเรา..เฝ้าเรียง..เคียงเขนย
ยามรักร้าง..ห่างกมล..ของคนเคย
ดั่งเยาะเย้ย..หยามหยัน..กับฝันลวง
(victoriasecret)

วันนี้ยัง แข็งใจ ทนได้อยู่
เผื่อมีผู้ใดจัก รัก,ห่วง,หวง
เฝ้าหวังใคร ช่วยกลบ ลบฝันกลวง
ปลอบหนึ่งดวงจิตช้ำด้วยน้ำใจ

เมื่อเลือนรางทางเก่าที่เฝ้าฝัน
ขอเก็บวัน เก็บคืน ชื่นฝันใฝ่
แนบตรึงกับชีวัน..ฉันเรื่อยไป
โปรดอภัย.. ลืมยาก..แม้นอยากเลือน

[ระนาดเอก]

ส่วน..ลึก..ใจ..ยังเก็บอย่างเจ็บปวด
ราวล้อมลวดหนามไว้ทิ่มใจฉัน
ความคิดอ่านค้านว่าอย่าจาบัลย์
ถึงอย่างนั้น หวั่นใจ ว่าสายเกิน

เพราะรอยรักฝังลึกผนึกแน่น
หาใดแทน คนดี..ที่ห่างเหิน
ใจร่ำร้องโหยหามาเคียงเดิน
รู้! เผชิญ.. ความเศร้า อย่างเปล่าดาย

รักคือการเรียนรู้ดังครูสอน
ชื่นฉ่ำตอน ดี งาม เปี่ยมความหมาย
มิเตรียมพร้อมน้อมรับความกลับกลาย
สิ่งสุดท้าย ทำได้..แค่อยากลืม!.

๐ หวังใดเล่า..เท่าหวัง..รักครั้งแรก
ยังว่ายแหวก..วังวน..คราวหนปลื้ม
เมื่อตระหนัก..รักแท้..ได้แค่ยืม
เพียงด่ำดื่ม..ความหวาน..แล้วผ่านเลย

๐ ฝันใดเล่า..เท่าฝัน..หวานวันเก่า
เมื่อครั้งเรา..เฝ้าเรียง..เคียงเขนย
ยามรักร้าง..ห่างกมล..ของคนเคย
ดั่งเยาะเย้ย..หยามหยัน..กับฝันลวง
(victoriasecret)

วันนี้ยัง แข็งใจ ทนได้อยู่
เผื่อมีผู้ใดจัก รัก,ห่วง,หวง
เฝ้าหวังใคร ช่วยกลบ ลบฝันกลวง
ปลอบหนึ่งดวงจิตช้ำด้วยน้ำใจ

เมื่อเลือนรางทางเก่าที่เฝ้าฝัน
ขอเก็บวัน เก็บคืน ชื่นฝันใฝ่
แนบตรึงกับชีวัน..ฉันเรื่อยไป
โปรดอภัย.. ลืมยาก..แม้นอยากเลือน

๐ รักนั้นง่ายลืมยากหากกล่าวอ้าง
ผลแตกต่างเมื่อกมลคนนั้นเคลื่อน
มโนภาพก็เปลี่ยนเพี้ยนทั้งเบือน
ทำคนเหมือนบ้าใบ้ไปทั้งคน

๐ ยามอยากลืมมักจำคำเก่าเก่า
มันคอยเร้าตอกย้ำร่ำหมองหม่น
ลืมแสนยากหลากไหลให้วกวน
ซึ่งคือผลรักร้างทางรักตัน..

 

[Kotchanan]

วันนี้ยัง แข็งใจ ทนได้อยู่
เผื่อมีผู้ใดจัก รัก,ห่วง,หวง
เฝ้าหวังใคร ช่วยกลบ ลบฝันกลวง
ปลอบหนึ่งดวงจิตช้ำด้วยน้ำใจ

เมื่อเลือนรางทางเก่าที่เฝ้าฝัน
ขอเก็บวัน เก็บคืน ชื่นฝันใฝ่
แนบตรึงกับชีวัน..ฉันเรื่อยไป
โปรดอภัย.. ลืมยาก..แม้นอยากเลือน

๐ รักนั้นง่ายลืมยากหากกล่าวอ้าง
ผลแตกต่างเมื่อกมลคนนั้นเคลื่อน
มโนภาพก็เปลี่ยนเพี้ยนทั้งเบือน
ทำคนเหมือนบ้าใบ้ไปทั้งคน

๐ ยามอยากลืมมักจำคำเก่าเก่า
มันคอยเร้าตอกย้ำร่ำหมองหม่น
ลืมแสนยากหลากไหลให้วกวน
ซึ่งคือผลรักร้างทางรักตัน..
 
(ระนาดเอก)

๐ แต่แม้รัก..หักอก..จนหมกไหม้
จะมีใคร..ไหนบ้าง..ยอมร้างฝัน
รู้ทั้งรู้..ว่ารัก..มักจาบัลย์
ยังหมายปั้น..ฝันรัก..เพื่อพักใจ

๐ เจ็บกี่ครั้ง..พลั้งพลาด..ฤา อาจฉุด
มิยอมหยุด..รักนั้น..ที่ฝันใฝ่
รักกี่ที..ที่หวัง..แล้วพลั้งไป
มิหวั่นไหว..ใคร่รัก..อีกสักคราว
victoriasecret

ปล่อยความรักข่มเหงใช่เก่ง,กล้า
ถือศรัทธา รักแท้ แม้เหน็บหนาว
กี่ล้านหยด น้ำตา รินมาพราว
เขียนเรื่องราว รักไว้ ให้จดจำ

เหมือนแมงเม่า เย้าเหลิง รอบเพลิงร้อน
ยังเริงฟ้อน ร่อนไฟ ให้ขย้ำ
ก่อนตัวตาย หมายให้ ได้ยินคำ
สุข,อิ่มหนำ ดั่งรส..แห่งหยดทิพย์

[สายใย]

วันนี้ยัง แข็งใจ ทนได้อยู่
เผื่อมีผู้ใดจัก รัก,ห่วง,หวง
เฝ้าหวังใคร ช่วยกลบ ลบฝันกลวง
ปลอบหนึ่งดวงจิตช้ำด้วยน้ำใจ

เมื่อเลือนรางทางเก่าที่เฝ้าฝัน
ขอเก็บวัน เก็บคืน ชื่นฝันใฝ่
แนบตรึงกับชีวัน..ฉันเรื่อยไป
โปรดอภัย.. ลืมยาก..แม้นอยากเลือน
(กชนันท์)



๐ รักนั้นง่ายลืมยากหากกล่าวอ้าง
ผลแตกต่างเมื่อกมลคนนั้นเคลื่อน
มโนภาพก็เปลี่ยนเพี้ยนทั้งเบือน
ทำคนเหมือนบ้าใบ้ไปทั้งคน

๐ ยามอยากลืมมักจำคำเก่าเก่า
มันคอยเร้าตอกย้ำร่ำหมองหม่น
ลืมแสนยากหลากไหลให้วกวน
ซึ่งคือผลรักร้างทางรักตัน..
 
(ระนาดเอก)
๐ แต่แม้รัก..หักอก..จนหมกไหม้
จะมีใคร..ไหนบ้าง..ยอมร้างฝัน
รู้ทั้งรู้..ว่ารัก..มักจาบัลย์
ยังหมายปั้น..ฝันรัก..เพื่อพักใจ

๐ เจ็บกี่ครั้ง..พลั้งพลาด..ฤา อาจฉุด
มิยอมหยุด..รักนั้น..ที่ฝันใฝ่
รักกี่ที..ที่หวัง..แล้วพลั้งไป
มิหวั่นไหว..ใคร่รัก..อีกสักคราว
victoriasecret

ปล่อยความรักข่มเหงใช่เก่ง,กล้า
ถือศรัทธา รักแท้ แม้เหน็บหนาว
กี่ล้านหยด น้ำตา รินมาพราว
เขียนเรื่องราว รักไว้ ให้จดจำ

เหมือนแมงเม่า เย้าเหลิง รอบเพลิงร้อน
ยังเริงฟ้อน ร่อนไฟ ให้ขย้ำ
ก่อนตัวตาย หมายให้ ได้ยินคำ
สุข,อิ่มหนำ ดั่งรส..แห่งหยดทิพย์
(กชนันท์)



บนหนทาง ร้างเปลี่ยว โดดเดี่ยวนัก
หนทางรัก หักหลง  กลางดงดิบ
ยามไร้แสง เดือนดาว พราวกระพริบ
และเงียบกริบ บีบคั้น ให้พรั่นพรึง

ถึงเนิ่นนาน ผ่านแล้ว จากแนวป่า
แต่ความน่า กลัวนั้น ยังฝันถึง
แม้อยากลืม แต่ไย ใจคะนึง
หรือก้นบึ้ง ซึ้งซ่อน เกินถอนใจ
(สายใย)
 

[ระนาดเอก]

วันนี้ยัง แข็งใจ ทนได้อยู่
เผื่อมีผู้ใดจัก รัก,ห่วง,หวง
เฝ้าหวังใคร ช่วยกลบ ลบฝันกลวง
ปลอบหนึ่งดวงจิตช้ำด้วยน้ำใจ

เมื่อเลือนรางทางเก่าที่เฝ้าฝัน
ขอเก็บวัน เก็บคืน ชื่นฝันใฝ่
แนบตรึงกับชีวัน..ฉันเรื่อยไป
โปรดอภัย.. ลืมยาก..แม้นอยากเลือน
(กชนันท์)



๐ รักนั้นง่ายลืมยากหากกล่าวอ้าง
ผลแตกต่างเมื่อกมลคนนั้นเคลื่อน
มโนภาพก็เปลี่ยนเพี้ยนทั้งเบือน
ทำคนเหมือนบ้าใบ้ไปทั้งคน

๐ ยามอยากลืมมักจำคำเก่าเก่า
มันคอยเร้าตอกย้ำร่ำหมองหม่น
ลืมแสนยากหลากไหลให้วกวน
ซึ่งคือผลรักร้างทางรักตัน..
 
(ระนาดเอก)
๐ แต่แม้รัก..หักอก..จนหมกไหม้
จะมีใคร..ไหนบ้าง..ยอมร้างฝัน
รู้ทั้งรู้..ว่ารัก..มักจาบัลย์
ยังหมายปั้น..ฝันรัก..เพื่อพักใจ

๐ เจ็บกี่ครั้ง..พลั้งพลาด..ฤา อาจฉุด
มิยอมหยุด..รักนั้น..ที่ฝันใฝ่
รักกี่ที..ที่หวัง..แล้วพลั้งไป
มิหวั่นไหว..ใคร่รัก..อีกสักคราว
victoriasecret

ปล่อยความรักข่มเหงใช่เก่ง,กล้า
ถือศรัทธา รักแท้ แม้เหน็บหนาว
กี่ล้านหยด น้ำตา รินมาพราว
เขียนเรื่องราว รักไว้ ให้จดจำ

เหมือนแมงเม่า เย้าเหลิง รอบเพลิงร้อน
ยังเริงฟ้อน ร่อนไฟ ให้ขย้ำ
ก่อนตัวตาย หมายให้ ได้ยินคำ
สุข,อิ่มหนำ ดั่งรส..แห่งหยดทิพย์
(กชนันท์)


[size=12]
บนหนทาง ร้างเปลี่ยว โดดเดี่ยวนัก
หนทางรัก หักหลง  กลางดงดิบ
ยามไร้แสง เดือนดาว พราวกระพริบ
และเงียบกริบ บีบคั้น ให้พรั่นพรึง

ถึงเนิ่นนาน ผ่านแล้ว จากแนวป่า
แต่ความน่า กลัวนั้น ยังฝันถึง
แม้อยากลืม แต่ไย ใจคะนึง
หรือก้นบึ้ง ซึ้งซ่อน เกินถอนใจ
(สายใย)
 

๐ ประทังลมหายใจไล้เข้าออก
เข้าก็ตอกออกย้ำน้ำตาไหล
ทุกข์ล้ำลึกฝังคมจมภายใน
บ่งยังไงไม่ออกจากนอกทรวง

๐ เดิน,นั่ง,นอน,อ้อน,แหย่!แคร์ทุกภาพ
มันซึมซาบจมปลักอย่างหนักหน่วง
หลอกตัวเองปลื้มปลาบล้วนภาพลวง
วนในบ่วงรักหลง..เธอบงการ..(ระนาดเอก)

 

[ดอกกระเจียว]

เมื่ออะไรไม่มีในชีวิต
แล้วจึงคิดเพ้อพร่ำคำสงสาร
เกิดมาเป็นลูกผู้ชายแม้วายปราญ
ไม่ต้องการคำใดจากใจเธอ

โอ้ล่ะหว่า..ว้าวุ่นเป็นทุนเก่า
เสียแล้วเรากลับย้ำซ้ำเสนอ
เมื่อคุณค่าจากใจไม่พบเจอ
เลยถูกเธอทิ้งขว้างอย่างไม่แล

อยากจะลืมแต่ยังจำชอกช้ำจิต
ยังแผ่พิษกลางใจในบาดแผล
ทุกเช้าค่ำครวญหาส่งตาแล
พบยาแก้แผลหายชายโง่งม

[ดิษฐา]

แม้ใจเจ็บ พิษรักซ้ำเติมจิต
เหมือนยาพิษ รสขม ขาดกลิ่นหอม
แต่ใจยัง เสาะหา นึกอยากลอง
ถึงซ้ำสอง ความทุกข์ซ้ำ ระก่ำใจ


ใจผูกเจ็บ ปากว่า เราเข็ดหลาบ
ไม่นึกอยากมีรัก จากใครไหน
อยู่โดดเดี่ยว ข้ามวัน มันตรอมใจ
หารักไป แล้วต้องช้ำ..ซ้ำแบบเดิม