ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนท นะครับ

เหมือนคนละฟากฟ้า

จำพลัดพรากจากไกลดวงใจเศร้า
ทิ้งให้เจ้าเดียวดายใจโศรกศัลย์
ด้วยตัวเรายากไร้ไม่เทียมทัน
ทนบากบั่นสู้ชีวิตลิขิตมา

ถึงตัวไกลใจห่วงเจ้าดวงแก้ว
ต้องคลาดแคล้วจำทนคนละฟ้า
ดั่งอาทิตย์ลาลับกับจันทรา
ดั่งทิวาราตรีมิเคียงครอง

คิดสลัดตัดใจให้เริงรื่น
ทุกวันคืนชื่นชมภิรมย์สอง
สักวันหนึ่งเถิดหนาฟ้าสีทอง
คงได้ครองเริงรื่นทุกคืนวัน

โอ้คืนนี้ที่รักจ๋าอย่าโศรกเศร้า
ห่างเพียงเงาใจอยู่คู่จอมขวัญ
มอบใจภักดิ์รักเจ้าเท่าชีวัน
ถึงห่างกันคนละฟ้า อย่าโศรกตรม

 

“ปรางค์  สามยอด”

[สุวรรณ]

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนท นะครับ

เหมือนคนละฟากฟ้า

จำพลัดพรากจากไกลดวงใจเศร้า
ทิ้งให้เจ้าเดียวดายใจโศรกศัลย์
ด้วยตัวเรายากไร้ไม่เทียมทัน
ทนบากบั่นสู้ชีวิตลิขิตมา

ถึงตัวไกลใจห่วงเจ้าดวงแก้ว
ต้องคลาดแคล้วจำทนคนละฟ้า
ดั่งอาทิตย์ลาลับกับจันทรา
ดั่งทิวาราตรีมิเคียงครอง

คิดสลัดตัดใจให้เริงรื่น
ทุกวันคืนชื่นชมภิรมย์สอง
สักวันหนึ่งเถิดหนาฟ้าสีทอง
คงได้ครองเริงรื่นทุกคืนวัน

โอ้คืนนี้ที่รักจ๋าอย่าโศรกเศร้า
ห่างเพียงเงาใจอยู่คู่จอมขวัญ
มอบใจภักดิ์รักเจ้าเท่าชีวัน
ถึงห่างกันคนละฟ้า อย่าโศรกตรม

 

“ปรางค์  สามยอด”

มองท้องฟ้าของลุงปรางค์ช่างงามนัก
มีรักร้อยคอยถักมาฝากห่ม
ให้งามงอนอีกฟ้าได้ภิรมย์
รอวันคืนชิดชมคงสมปอง

หลานเพียงมาทักทายให้หายล้า
ในเพลาพาล่วง เลยตีสอง
เห็นกลอนลุงมุ่งมาจึงนั่งมอง
แล้วตีกลองร้องส่งคำทักทาย


สวัสดียามดึกค่ะลุงปรางค์

[สุวรรณ]

ฮะแอ้ม! น้องแจ๋ม เจ้าอยู่ไหน
ฤา..หลับแล้วหรือไรอยู่ในบ้าน
รึว่ามานั่งเล่นเร้นเรือนชาน
มองหางานกวาดถูอยู่หรือไร

เอ...รึเคลิ้มเจิมแต่งแจงอักษร
สื่อสุนทรกลอนร้อยมาคอยใส่
วางพวงพจน์รสหวานซ่านทรวงใน
ส่งมาให้ได้อ่านกันอีกครา

ฮะแอ้ม..หวัดดีจ้าน้องแจ๋ม

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนท นะครับ

เหมือนคนละฟากฟ้า

จำพลัดพรากจากไกลดวงใจเศร้า
ทิ้งให้เจ้าเดียวดายใจโศรกศัลย์
ด้วยตัวเรายากไร้ไม่เทียมทัน
ทนบากบั่นสู้ชีวิตลิขิตมา

ถึงตัวไกลใจห่วงเจ้าดวงแก้ว
ต้องคลาดแคล้วจำทนคนละฟ้า
ดั่งอาทิตย์ลาลับกับจันทรา
ดั่งทิวาราตรีมิเคียงครอง

คิดสลัดตัดใจให้เริงรื่น
ทุกวันคืนชื่นชมภิรมย์สอง
สักวันหนึ่งเถิดหนาฟ้าสีทอง
คงได้ครองเริงรื่นทุกคืนวัน

โอ้คืนนี้ที่รักจ๋าอย่าโศรกเศร้า
ห่างเพียงเงาใจอยู่คู่จอมขวัญ
มอบใจภักดิ์รักเจ้าเท่าชีวัน
ถึงห่างกันคนละฟ้า อย่าโศรกตรม

 

“ปรางค์  สามยอด”

มองท้องฟ้าของลุงปรางค์ช่างงามนัก
มีรักร้อยคอยถักมาฝากห่ม
ให้งามงอนอีกฟ้าได้ภิรมย์
รอวันคืนชิดชมคงสมปอง

หลานเพียงมาทักทายให้หายล้า
ในเพลาพาล่วง เลยตีสอง
เห็นกลอนลุงมุ่งมาจึงนั่งมอง
แล้วตีกลองร้องส่งคำทักทาย


สวัสดียามดึกค่ะลุงปรางค์
(อุณากรรณ จ้า)

ขอบใจอุณากรรณ (สุวรรณ)เก่า
ที่คอยเฝ้าเมียงมองจ้องความหมาย
ถึงลุงปรางค์ร่อนเร่ทะเลทราย
ไม่เดียวดายเพราะเสียงกลองร้องทักมา

บ้านเราดึกที่โน่นยังหัวค่ำ
เวลาต่ำสี่ชั่วโมงนั่นแหละหนา
ไปนอนเถิดหลานแก้วแว่วคำลา
ที่อุส่าห์อยู่เป็นเพื่อนมาเยือนกัน

 

“ลุงปรางค์ จ้า”

[peerapon]

ระยะทาง กลางกั้น  เพียงบรรพ์บท
คอยกำหนด เส้นห่าง กระจ่างสันต์
ห้วงฤทัย ใครกล้า มากีดกัน
แนบในฝัน  ล้นหลาก จะพรากไป

ถวิลหวัง นั่งซึ้ง  ทราบถึงแล้ว
อัมพรแพร้ว  เพียงผ่าน  ดวงมาลย์ใส
ตริตรึกตรอง  สื่อสอย รอยอาลัย
ยิ่งชิดใกล้  ความฝัน  สัมพันธ์เรา

เห็นจันทร์ส่อง  ผ่องผาด นวลลาดแล้ว
ดาราแวว บ่งหมาย บอกคลายเหงา

ฝากคะนึง  อาวรณ์ แนบนอนเนาว์
ประครองเคล้า โฉมฉิน มิสิ้นคลาย[/color]

[/color][/b]

[สุวรรณ]

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนท นะครับ

เหมือนคนละฟากฟ้า

จำพลัดพรากจากไกลดวงใจเศร้า
ทิ้งให้เจ้าเดียวดายใจโศรกศัลย์
ด้วยตัวเรายากไร้ไม่เทียมทัน
ทนบากบั่นสู้ชีวิตลิขิตมา

ถึงตัวไกลใจห่วงเจ้าดวงแก้ว
ต้องคลาดแคล้วจำทนคนละฟ้า
ดั่งอาทิตย์ลาลับกับจันทรา
ดั่งทิวาราตรีมิเคียงครอง

คิดสลัดตัดใจให้เริงรื่น
ทุกวันคืนชื่นชมภิรมย์สอง
สักวันหนึ่งเถิดหนาฟ้าสีทอง
คงได้ครองเริงรื่นทุกคืนวัน

โอ้คืนนี้ที่รักจ๋าอย่าโศรกเศร้า
ห่างเพียงเงาใจอยู่คู่จอมขวัญ
มอบใจภักดิ์รักเจ้าเท่าชีวัน
ถึงห่างกันคนละฟ้า อย่าโศรกตรม

 

“ปรางค์  สามยอด”

มองท้องฟ้าของลุงปรางค์ช่างงามนัก
มีรักร้อยคอยถักมาฝากห่ม
ให้งามงอนอีกฟ้าได้ภิรมย์
รอวันคืนชิดชมคงสมปอง

หลานเพียงมาทักทายให้หายล้า
ในเพลาพาล่วง เลยตีสอง
เห็นกลอนลุงมุ่งมาจึงนั่งมอง
แล้วตีกลองร้องส่งคำทักทาย


สวัสดียามดึกค่ะลุงปรางค์
(อุณากรรณ จ้า)

ขอบใจอุณากรรณ (สุวรรณ)เก่า
ที่คอยเฝ้าเมียงมองจ้องความหมาย
ถึงลุงปรางค์ร่อนเร่ทะเลทราย
ไม่เดียวดายเพราะเสียงกลองร้องทักมา

บ้านเราดึกที่โน่นยังหัวค่ำ
เวลาต่ำสี่ชั่วโมงนั่นแหละหนา
ไปนอนเถิดหลานแก้วแว่วคำลา
ที่อุส่าห์อยู่เป็นเพื่อนมาเยือนกัน

 

“ลุงปรางค์ จ้า”

ถ้าเช่นนั้นหลานพักหลับสักตื่น
ให้กายฟื้นคืนหน่อยค่อยเสกสรร
คล้องวลีที่กลั่นมาจำนรรจ์
ของรุ่งขึ้นอีกคืนวันนะคุณลุง

แต่ขอนิดถามหน่อยได้ไหมคะ
สถาน ณ แดนใด ใต้ฟ้ารุ่ง
เป็นถิ่นพักตากอุราหนาคุณลุง
กราบขอโทษ หากหลานยุ่งจนเกินไป

งั้นสุวรรณ ขออนุญาตไปงีบนะคุณลุง หลับฝันดีค่ะ

[ไพร พนาวัลย์]

ระยะทาง กลางกั้น  เพียงบรรพ์บท
คอยกำหนด เส้นห่าง กระจ่างสันต์
ห้วงฤทัย ใครกล้า มากีดกัน
แนบในฝัน  ล้นหลาก จะพรากไป

ถวิลหวัง นั่งซึ้ง  ทราบถึงแล้ว
อัมพรแพร้ว  เพียงผ่าน  ดวงมาลย์ใส
ตริตรึกตรอง  สื่อสอย รอยอาลัย
ยิ่งชิดใกล้  ความฝัน  สัมพันธ์เรา

เห็นจันทร์ส่อง  ผ่องผาด นวลลาดแล้ว
ดาราแวว บ่งหมาย บอกคลายเหงา
ฝากคะนึง  อาวรณ์ แนบนอนเนาว์
ประครองเคล้า โฉมฉิน มิสิ้นคลาย 

นวลน้องเจ้า เคล้าคลอ พนอนึก
ตกยามดึก คึกคึก ประจักษ์หาย
หวลคะนึง ถึงเจ้า เคล้าเคียงกาย
เจ้าโฉมฉาย หลับฝัน ประหวั่นใจ

ขอให้น้อง ฝันดี ถึงพี่บ้าง
รักแรมร้าง ลาลับ กลับมาใหม่
รักเราสอง ประคองคู่ รู้อุ่นไอ
ขอคนไกล แนบสนิท ในนิทรา

“ปรางค์  สามยอด”

[ไพร พนาวัลย์]

ถ้าเช่นนั้นหลานพักหลับสักตื่น
ให้กายฟื้นคืนหน่อยค่อยเสกสรร
คล้องวลีที่กลั่นมาจำนรรจ์
ของรุ่งขึ้นอีกคืนวันนะคุณลุง

แต่ขอนิดถามหน่อยได้ไหมคะ
สถาน ณ แดนใด ใต้ฟ้ารุ่ง
เป็นถิ่นพักตากอุราหนาคุณลุง
กราบขอโทษ หากหลานยุ่งจนเกินไป

งั้นสุวรรณ ขออนุญาตไปงีบนะคุณลุง หลับฝันดีค่ะ
(หนูวรรณ จ้า)

โถ ป่านนี้ยังไม่รู้ หนูวรรณเอ๋ย
ตัวลุงเคย บอกมา ว่าอยู่ไหน
ลุงจากบ้าน ผ่านแดน ไปแสนไกล
ประเทศใหญ่ ซาอุดิ อาระเบีย

บ้านเขาเห็น ตะวัน ขึ้นช้ากว่า
จึงเวลา บ้านเรา ไม่ไล่เลี่ย   
สี่ชั่วโมง ผิดกัน มันนัวเนีย
บ้านเราเพลีย หลับก่อน ไปนอนเถิด

“ลุงปรางค์  จ้า”

ไร่เรี่ย เขียนผิดนะ ขอบใจเพื่อนที่เข้ามาสะกิดบอก มากเลย นี่แหละน้ำใจของชาวกลอนล่ะ

[hort39]

คนละฟ้าใช่ว่าไกลไม่อาจเอื้อม
เรายังเชื่อมถึงกันทุกวันเสมอ
ด้วยบทกลอนอ้อนรำพันฉันและเธอ
ได้เจอะเจอแก้วตาที่หน้าคอมฯ

(แวะมาทักทายผู้อาวุโสแห่งบ้านกลอนครับ)

[วลีลักษณา]

ต่างฟากฟ้าใช่ฝันถูกกั้นฝั่ง
หากใจยังหมายสนองร่วมคล้องขวัญ
แม้ต่างภพจบร่างเมื่อปางบรรพ์
ยังพ่วงพันธ์วันวนจนเวียนพ้อง

คือบุเพสรรสร้างลงวางให้
คอยดลใจรั้งรัดผูกมัดสอง-
ดวงฤทัยอิงแอบเข้าแนบครอง
ข้ามเขตท้องฟ้ากว้างร่วมทางรัก

[ไพร พนาวัลย์]

คนละฟ้าใช่ว่าไกลไม่อาจเอื้อม
เรายังเชื่อมถึงกันทุกวันเสมอ
ด้วยบทกลอนอ้อนรำพันฉันและเธอ
ได้เจอะเจอแก้วตาที่หน้าคอมฯ

(แวะมาทักทายผู้อาวุโสแห่งบ้านกลอนครับ)

ถึงจะอยู่ห่างไกลใช่ลืมบ้าน
นั่งหน้าบานขานรับกับความหอม
ไมตรีจิตรมิตรภาพฉาบหน้าคอมฯ
ดั่งพยอมหอมเย็นเด่นกลางใจ

ขอบใจ hort39 ที่มาเยี่ยมเยือน
แม้จะอยู่คนละฟ้า แต่หน้าจอเหมือนกัน เนาะ

 

“ลุงปรางค์ จ้า”

[plyfha]

ถึงจะอยู่ ห่างกัน คนละฟาก
ภึงจะจาก ไปไกล ใจแน่นหนัก
ขอบฟ้า แม้ห่างไกล ใจมีรัก
ฟ้าเดียวกัน เป็นหลัก ให้พักรอ

ถึงไกล ก็ใต้ฟ้า ผืนเดียวกัน
ยังผูกพัน แน่นหนัก ใจจักขอ
จะข้ามน้ำ ข้ามทะเล ใจก็รอ
ฟังเพลงคลอ ขอฟ้า อย่ามืดมัว

[Pamoo]

ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลปลายฟากฟ้า
แต่เหมือนว่าอยู่ใกล้ใจห่วงหา
ส่งความคิดถึงกันทุกเวลา
ผ่านฟากฟ้า สุริยัน+จันทร์ ดวงเดียว(กัน)

เราต่างมองดวงจันทราบนฟ้ากว้าง
ฝากคำอ้างเอ่ยคิดถึงพึงแลเหลียว
ผสานรักและคิดถึงเป็นหนึ่งเดียว
โปรดจงเหลียวมองจันทร์ฉันวอนมา

ถึงแม้วันเดือนแรมแสงจันทร์ดับ
ให้รอรับความห่วงใยได้เลยหนา
ฝากความรักผ่านไปให้สุริยา
จงนำพาให้คนไกลปลายฟ้าเอย....

[ไพร พนาวัลย์]

ต่างฟากฟ้าใช่ฝันถูกกั้นฝั่ง
หากใจยังหมายสนองร่วมคล้องขวัญ
แม้ต่างภพจบร่างเมื่อปางบรรพ์
ยังพ่วงพันธ์วันวนจนเวียนพ้อง

คือบุเพสรรสร้างลงวางให้
คอยดลใจรั้งรัดผูกมัดสอง-
ดวงฤทัยอิงแอบเข้าแนบครอง
ข้ามเขตท้องฟ้ากว้างร่วมทางรัก..(เพียงกมล)

๐ เหมือนโซ่ทอง..คล้องใจ..ยามไกลห่าง
แม้ฟ้าขวาง..ทางไกล..มิไสผลัก
ไม่แคลงใจ..ไหวหวั่น..คงมั่นนัก
ยังคอยภักดิ์..รักบ่ม..ไว้ห่มทรวง

๐ พระจันทร์งาม...ยามรัก...เริ่มถักสาน
จันทร์ตระการ...บานพราว...กลางหาวห้วง
เหมือนแรงส่ง...ตรงให้...ใจสองดวง
เราลุล่วง...ปวงปม...ที่ตรมใจ

๐ เราอยู่ห่าง...ต่างแห่ง...บนแหล่งภพ
เหมือนบรรจบ...พบพาน...ผ่านฟ้าใส
พระพายโชย...โปรยปราย...เหมือนสายใย
จันทร์ไสว...ใสสวย...เหมือนอวยพร

๐ ให้สองใจ...ใต้ฟ้า...เมื่อคราเหงา
คลายความเศร้า...เหงากาย...เกินถ่ายถอน
บรรเทาความ...ห่วงหา...และอาวรณ์
ผ่านอมร...ผ่านจันทร์...อันตระการ.

(คุณแจ๊คกี้ ครับ)

ดั่งสวรรค์ บันดาล ให้พานพบ
ได้ประสบ มิ่งมิตร ลิขิตขาน
ดั่งบุพเพ สันนิวาส พาดประทาน
สองดวงมาลย์ แนบชิด สนิทใน

ขอบคุณใน ไมตรี มีเสมอ
ได้พบเจอ อักษร กลอนไสว
ดั่งเราอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างไกล
ดวงหทัย ใฝ่ฝัน วันฟ้าเดียว

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ดินทราย]

img]

แม้นอยู่ห่างต่างมากของฟากฟ้า
วาสนาพาเจอเธอยิ้มหัว
จึงติดบ่วงห่วงอ้อนเกินถอนตัว
ตามืดมั่วทั่วไปหลงไหลตาม

รู้ตัวก็ห่อเหี่ยวเกินเกี่ยวกลับ
คำรักปรับเปลี่ยนไปเกินใจถาม
เหมือนฟ้ากั้นขั้นโค้งทุกโมงยาม
แผลรักลามข้ามไปทั่วใจเรา


ดินหญ้า....27/04/10  

[ไพร พนาวัลย์]

ถึงจะอยู่ ห่างกัน คนละฟาก
ภึงจะจาก ไปไกล ใจแน่นหนัก
ขอบฟ้า แม้ห่างไกล ใจมีรัก
ฟ้าเดียวกัน เป็นหลัก ให้พักรอ

ถึงไกล ก็ใต้ฟ้า ผืนเดียวกัน
ยังผูกพัน แน่นหนัก ใจจักขอ
จะข้ามน้ำ ข้ามทะเล ใจก็รอ
ฟังเพลงคลอ ขอฟ้า อย่ามืดมัว

(ปลายฟ้า จ้า)

คิดถึงกัน มองฟ้า มีตาเจ้า
เมื่อยามเหงา มองจันทร์ นั้นสลัว
ฟังเสียงเพลง คนละฟ้า พาพันพัว
อยากเห็นตัว คนร้อง จ้องหน้าจอ 

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ไพร พนาวัลย์]

ถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลปลายฟากฟ้า
แต่เหมือนว่าอยู่ใกล้ใจห่วงหา
ส่งความคิดถึงกันทุกเวลา
ผ่านฟากฟ้า สุริยัน+จันทร์ ดวงเดียว(กัน)

เราต่างมองดวงจันทราบนฟ้ากว้าง
ฝากคำอ้างเอ่ยคิดถึงพึงแลเหลียว
ผสานรักและคิดถึงเป็นหนึ่งเดียว
โปรดจงเหลียวมองจันทร์ฉันวอนมา

ถึงแม้วันเดือนแรมแสงจันทร์ดับ
ให้รอรับความห่วงใยได้เลยหนา
ฝากความรักผ่านไปให้สุริยา
จงนำพาให้คนไกลปลายฟ้าเอย....
(ป้าหมู จ้า)

เคยไปอยู่ต่างแดนช่างแม้นเหมือน
จึงหมั่นเยือนคนไกลไม่อยู่เฉย
ดั่งน้ำทิพย์ชะโลมใจให้ชื่นเชย
สุดจะเอ่ยคำหวานให้ซ่านทรวง

มองเดือนดาวคราวใดดั่งใกล้ชิด
แนบสนิทนิทราคราห่วงหวง
เป็นเพื่อนพ้องน้องพี่ไม่มีลวง
เราทั้งปวงจริงใจในไมตรี

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ตะวันฉาย]

...คนละฟากฝั่งฝันกันละอย่าง
แต่เส้นทางก็บรรจบพบเสนอ
อยู่ต่างแดนแคว้นฟ้านำพาเจอ
ได้พบเธอถึงอยู่ห่างทางฟ้าไกล

...ขอขอบคุณวันเวลาที่พาพบ
อักษรทบชักพามาสดใส
คู่กลอนกลจนเจอเธอในใจ
ฟากฟ้าไหนก็ไม่ห่างแม้ทางรอ...

[ไพร พนาวัลย์]

แม้นอยู่ห่างต่างมากของฟากฟ้า
วาสนาพาเจอเธอยิ้มหัว
จึงติดบ่วงห่วงอ้อนเกินถอนตัว
ตามืดมั่วทั่วไปหลงไหลตาม

รู้ตัวก็ห่อเหี่ยวเกินเกี่ยวกลับ
คำรักปรับเปลี่ยนไปเกินใจถาม
เหมือนฟ้ากั้นขั้นโค้งทุกโมงยาม
แผลรักลามข้ามไปทั่วใจเรา


ดินหญ้า....27/04/10 

อย่าวิตกกังวลไปเลยหนา
แม้ขอบฟ้ากั้นไกลไม่หงอยเหงา
หากจะรักจงรักช้าอย่ามัวเมา
อย่าโง่เขลาหลงรักจงหักใจ

ถ้าจะรัก รักด้วยใจที่ยอมรับ
จงซึมซับหลับตาอย่าหลงไหล
มองให้ทั่วตัวตน,บน,นอกใน
จงมอบใจให้คนที่รักจริง

อย่ามัวหลงรักคนที่ไม่ใช่
ใช้หัวใจมองใจในทุกสิ่ง
รักจากใจใครหวงอย่าช่วงชิง
หวังแอบอิงอุ่นไอต้องใจเย็น

“ลุงปรางค์  จ้า”

รู้สึกว่ากลอนบทนี้ จะใช้ ใจ มากหน่อย แต่มันออกจากใจ อ่ะนะ

[ไพร พนาวัลย์]

...คนละฟากฝั่งฝันกันละอย่าง
แต่เส้นทางก็บรรจบพบเสนอ
อยู่ต่างแดนแคว้นฟ้านำพาเจอ
ได้พบเธอถึงอยู่ห่างทางฟ้าไกล

...ขอขอบคุณวันเวลาที่พาพบ
อักษรทบชักพามาสดใส
คู่กลอนกลจนเจอเธอในใจ
ฟากฟ้าไหนก็ไม่ห่างแม้ทางรอ...

(ตะวันฉาย)

พรหมลิขิตขีดเส้นให้บรรจบ
จึงมาพบแม้ฟ้ากั้นยังฝันก่อ
ไม่มีพิษมีภัยเพียงใจพอ
เฝ้าสานต่อไมตรีที่ตราตรึง

ฟ้าแห่งกลอนกานท์กวีนี้กว้างใหญ่
อยู่หนใดใจพักชักเป็นหนึ่ง
จิตผูกพันหมั่นจำจึงรำพึง
คิดคำนึงห่วงหาไยอาทร

 

“ปรางค์  สามยอด”