ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“หัวใจที่ถูกบีบ?”~

๐

๐ คลำหน้าอกรู้ได้ใจยังเต้น
ท่ามเสียงเน้นเธอย้ำระส่ำหู
จ้องตาเธอใจหมายใคร่อยากรู้
ว่าฉันอยู่นอก-ใน,หัวใจเธอ

๐ คำตอบรู้ตรงหน้า!..เมื่อตาหลบ
ก่อนเคยตบตาได้!ไม่ใช่เหรอ-
ช่วยเสแสร้งอีกครั้ง..ฟังนะเออ
ไม่อยากเจอสลัด!ตัดตอนนี้


๐ ลมพัดวูบจูบร่างพลางเข้าทัก
กระตุ้นคนช้ำหนัก!รักจาก,หนี
ว่ามันคือความจริงสิ่งที่มี
เริ่มริบหรี่บอบช้ำ-คำว่าเรา

๐ ตอนนี้ใจฉันเต้นไม่เป็นศัพท์
แล้วก็นับไม่ทันยามมันเศร้า
เอ่อน้ำตาก็ไหล,ไล้บางเบา
กลั้นก็เท่ากับเร่ง..เพลงน้ำตา

๐ อยากรั้งเธอก่อนจากมากที่สุด
ส่งใจยุดเปะปะอนาถา
ไม่อยากเสียเธอไป,ไม่อยากลา
อนิจจาคนช้ำ..ทำฉันใด

๐ คลำหน้าอกข้างซ้ายใจเต้นถี่
และเริ่มแรงทวี,ที่ร่ำไห้
ทุกก้าวที่เธอย่างห่างก้าวไกล
บีบหัวใจชายหนึ่ง..ซึ่งยืนมอง..

ระนาดเอก

..ขอขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

[พิมพิลาไลย]

ไม่อยากจากเธอไปทั้งใจเจ็บ
ได้แต่เก็บความหลังครั้งเราสอง
เพราะไปกันไม่ได้แม้ไตร่ตรอง
ต้องทนมองสองเราเศร้าเหมือนกัน

หัวใจที่ถูกบีบรีบถอนชัก
คงสักพักหักหายคลายโศกศัลย์
ด้วยความไม่เข้าใจไปจากกัน
ได้แค่หันมามองนองน้ำตา


พิมพิลาไลย

[ปรางทิพย์]

เสียงหัวใจไร้รักวันหักหาย
แทบมลายวายสิ้นถวิลหา
ต้องจำจากพรากไปไกลสุดตา
ปวดแปลบปร่าล้าแล้วแก้วระทม

วันเลยผ่านนานเนาว์ใจเราสอง
เคยร่ำร้องครองคู่ดูขื่นขม
เฝ้ากอดตัวหัวใจไห้ซานซม
ทุกข์ถั่งถมจมท้อทรมาน

[ระนาดเอก]

๐ มองรอยก้าวที่ย่างอย่างปวดร้าว
ยอมเป็นจ้าวน้ำตาคราร้าวฉาน
อยากให้เธอหันมาพร้อมสาบาน
ย้ำถ้อยกานท์รักนี้พลีให้เธอ

๐ สิ่งละอันพันละน้อยเคยร้อยให้
มันยิ่งใหญ่กลืนกล้ำน้ำตาเอ่อ
เคยช่วยกันแต้มฝันอันเลิศเลอ
พอยามเผลอรักร้างจนคว้างรอย

๐ ยุดเอาสิ่งอัศจรรย์พลันที่เห็น
อาจดูเป็นเรื่องขันกลั่นคำถ้อย
เมื่อหนทางมันตันฝันก็พลอย
ดิ่งยับย่อยจึงเชื่อเผื่อมีทาง

๐ อยากให้เธอหันมา-ฉันล้าแล้ว
คงเหมือนแก้วที่เจอถูกเธอขว้าง
มันอาจป่นแหลกเพราะด้วยเปราะบาง
เธอผู้เดียวคนสร้าง..และล้างรอย..

[สุภาพบุรุษทรชน]

เก็บหัวใจดวงนี้ที่มันแตก
เกินจะแยกความพอรอจนถอย
บอกตัวเองเอาไว้ไม่สำออย
หลงพร่ำเพ้อรอคอยจนคล้อยไป

เหมือนละครเรื่องเก่าเล่าไม่จบ
ต้องนอนซบกับหมอนตอนหวั่นไหว
แล้วบอกว่าอย่าเศร้าเมื่อเขาไป
แต่ทำไมตาชื้นสะอื้นตาม

แก้วที่แตกแหลกมาคงล้า-เจ็บ
เป็นแผลเก็บจากหมอรอคำถาม
บาดเข้าลึกถึงใจไปลุกลาม
ยิ่งกว่าหนามทิ่มกายมาหลายอัน

................................

[plyfha]

คำว่าจบ พูดไป ใครก็เจ็บ
ใช่เพียงเล็บ ที่ต้ด แล้วทิ้งนั่น
บาดร้าวลึก นึกถึง ใจก็ตัน
อยากให้เป็น ความฝัน ที่ผ่านมา

ไม่อยากเศร้า เมื่อเขาจาก หากใจคิด
คอยสะกิด จิตร้าว เฝ้ามองหา
แก้มก็ชื้น ฝืนใจ เมื่อใจลา
คราบน้ำตา ใยชื้น ขื่นไม่จาง

[พิกุลแก้ว]

๐ มองรอยก้าวที่ย่างอย่างปวดร้าว
ยอมเป็นจ้าวน้ำตาคราร้าวฉาน
อยากให้เธอหันมาพร้อมสาบาน
ย้ำถ้อยกานท์รักนี้พลีให้เธอ

๐ สิ่งละอันพันละน้อยเคยร้อยให้
มันยิ่งใหญ่กลืนกล้ำน้ำตาเอ่อ
เคยช่วยกันแต้มฝันอันเลิศเลอ
พอยามเผลอรักร้างจนคว้างรอย

๐ ยุดเอาสิ่งอัศจรรย์พลันที่เห็น
อาจดูเป็นเรื่องขันกลั่นคำถ้อย
เมื่อหนทางมันตันฝันก็พลอย
ดิ่งยับย่อยจึงเชื่อเผื่อมีทาง

๐ อยากให้เธอหันมา-ฉันล้าแล้ว
คงเหมือนแก้วที่เจอถูกเธอขว้าง
มันอาจป่นแหลกเพราะด้วยเปราะบาง
เธอผู้เดียวคนสร้าง..และล้างรอย..

๐เสียงเธอพร่ำย้ำรอยเมื่อรักร้าว
ทุกย่างก้าวน้ำคำบ่นต่ำต้อย
ร้องขอวันเวลาตั้งตาคอย
โปรดอย่าปล่อยความรักที่ภักดี

๐ฉันยืนนิ่งหันหลังรอฟังอยู่
เหลียวมองดูใบหน้าหมองราศี
หยาดน้ำตาเอ่อล้นพ้นทวี
สองไหล่นี้สั่นเทาสะท้านกาย

๐ฉันไม่ได้คิดสร้างเส้นทางรัก
เพื่อให้เธอโหมหักรักสลาย
ด้วยเพราะก้าวรุกล้ำหมั่นทำลาย
เพียงเพราะความเบื่อหน่ายในใจเธอ

๐จึงรีบย่ำเดินจากจนสุดกู่
ไม่รับรู้เหตุผลใจคนเผลอ
เสียงหัวใจเต้นร่ำทำนองเบลอ
ดั่งละเมอให้หนี..หนีความจริง.


ปล. ขอร่วมสนุกด้วยคนค๊ะ ^___^

[ระนาดเอก]

๐ มองรอยก้าวที่ย่างอย่างปวดร้าว
ยอมเป็นจ้าวน้ำตาคราร้าวฉาน
อยากให้เธอหันมาพร้อมสาบาน
ย้ำถ้อยกานท์รักนี้พลีให้เธอ

๐ สิ่งละอันพันละน้อยเคยร้อยให้
มันยิ่งใหญ่กลืนกล้ำน้ำตาเอ่อ
เคยช่วยกันแต้มฝันอันเลิศเลอ
พอยามเผลอรักร้างจนคว้างรอย

๐ ยุดเอาสิ่งอัศจรรย์พลันที่เห็น
อาจดูเป็นเรื่องขันกลั่นคำถ้อย
เมื่อหนทางมันตันฝันก็พลอย
ดิ่งยับย่อยจึงเชื่อเผื่อมีทาง

๐ อยากให้เธอหันมา-ฉันล้าแล้ว
คงเหมือนแก้วที่เจอถูกเธอขว้าง
มันอาจป่นแหลกเพราะด้วยเปราะบาง
เธอผู้เดียวคนสร้าง..และล้างรอย..(พี่ระนาดเอกจ้า)

๐ เสียงเธอพร่ำย้ำรอยเมื่อรักร้าว
ทุกย่างก้าวน้ำคำบ่นต่ำต้อย
ร้องขอวันเวลาตั้งตาคอย
โปรดอย่าปล่อยความรักที่ภักดี

๐ ฉันยืนนิ่งหันหลังรอฟังอยู่
เหลียวมองดูใบหน้าหมองราศี
หยาดน้ำตาเอ่อล้นพ้นทวี
สองไหล่นี้สั่นเทาสะท้านกาย

๐ ฉันไม่ได้คิดสร้างเส้นทางรัก
เพื่อให้เธอโหมหักรักสลาย
ด้วยเพราะก้าวรุกล้ำหมั่นทำลาย
เพียงเพราะความเบื่อหน่ายในใจเธอ

๐ จึงรีบย่ำเดินจากจนสุดกู่
ไม่รับรู้เหตุผลใจคนเผลอ
เสียงหัวใจเต้นร่ำทำนองเบลอ
ดั่งละเมอให้หนี..หนีความจริง..(น้องพิกุลแก้ว)


ปล. ขอร่วมสนุกด้วยคนค๊ะ ^___^

๐ นิยายรักรันทดแสนหดหู่
บทน้ำตาพร่างพรูเสียผู้หญิง
ถูกบัญญัติเพื่อฉันพลันอ้างอิง
การถูกทิ้งทรมานด้านหัวใจ

๐ ขอเพียงเธออย่าลืมครั้งปลื้มฝัน
ความสัมพันธ์ดีๆที่มีให้
อุปสรรคเคยก้าวคราวอำไพ
ความห่วงใยห่วงหาเอื้ออาทร

๐ ฉันบันทึกมันไว้ไม่ลืมหลง
คล้ายดั่งหนามฝังตรงคงจากหล่อน
อดีตสุขเคยเย้าเสียงเว้าวอน
ฉันยังซ่อนซุกไว้ในทรงจำ

๐ เธอก้าวไปลมกราวพลิ้ววาวผม
ทิ้งความตรมโถมทวีที่เช้าค่ำ
ภาพเธอไหวใจหวามความระกำ
ชายซึ่งช้ำมองส่ง..จงโชคดี..(พี่ระนาดเอกจ้า)

[พิกุลแก้ว]

จำทนฝืนจากไปเพราะใจตีบ
แล้วเร่งรีบจ้ำอ้าวก้าวเร็วรี่
สักหนึ่งเมตรหันหน้าโบกลาที
แล้วย่ำยีชายช้ำอย่างลำพอง

เดินส่ายตรูดแด๊กแด๊กแล้วแยกเขี้ยว
แล้วมองเหลียวกลับมาท้าผยอง
ทั้งแลบลิ้นปลิ้นตาช่างน่ามอง
ก่อนจะร้องเพลงรักเพื่อหักใจ

โบกมือลาบ๊ายบายพี่ชายเอ๋ย
ก่อนเราเคยสนิทแนบชิดใกล้
จะไม่บอกสักคำว่าทำไง
หรือรู้สึกเช่นไรในวันนี้

หลบมาด้วยอารมณ์อันข่มขื่น
คำอวยพรหยิบยื่นยามจากพี่
ตอบแทนรักและปรารถนาดี
ล็อตเตอรี่...ฝากไว้ขอให้รวย.

ถ้าถูกแล้วจะมาทวงคืนเน้อ

[ระนาดเอก]

๐ ฟังเสียงเธอทิ้งท้ายฉายหัวเราะ
ถ้อยเธอช่างฉอเลาะเพราะบ้าหวย
เธอชอบซื้อชุดใหญ่ใจระทวย
กินข้าวสวยรอท่ากับปลาเค็ม

๐ ถูกหวยกินแม่เอ๋ยไม่เคยถูก
บ้านทั้งฟูกเป็นเหยื่อเหลือแต่เข็ม
วิทยุตัวเขื่องเครื่องเอฟเอ็ม
เธอพูดเล็มขอขายได้ไม่นาน

๐ ฉันหันหลังเดินกลับล้วงจับหวย
เธอทิ้งไว้จริงด้วยช่วยฟุ้งซ่าน
เอ..วันนี้หวยออกตอกกบาล
แวะตรวจร้านกาแฟแม่สีนวล

๐ พอไปถึงคนหลากมากเต็มร้าน
ล้นทั้งย่านมาออจ้อปั่นป่วน
สั่งอาหารลุ้นหวยบ้างช่วยยวน
อารมณ์ล้วนเฮฮาตั้งตาคอย

๐ ผลประกาศลงทุนลุ้นตัวโก่ง
ตาเบิกโพลงรางวัลอันสุดสอย
ถูกเต็มเต็มจังจังช่างลาภลอย
คนเป็นร้อยฮือฮาบ๊ะ!โชคดี

๐ ถูกรางวัลที่หนึ่งซึ่งสุดฟลุ๊ค
เปี่ยมอารมณ์ความสุขรุกจนปรี่
เหมาอาหารทั้งร้านนั้นกินฟรี
แจกเพื่อนพ้องญาติพี่นี้ทั่วไป

๐ เห็นทุกคนสรวลเสเปเต็มคราบ
ล้วนปลื้มปลาบสุขสันต์รางวัลใหญ่
พลันเพ่งมองล็อตเตอรรี่นี้ทั่วใบ
เลขนั้นใช่แต่วัน....นั้นปีกลาย..

ปล.เลขนั้นใช่..แต่เป็นล็อตเตอรี่ปีที่แล้วจ้า..

[ไพร พนาวัลย์]

     คุณระนาดได้ไปหนึ่งใบด้วย
แม่คนสวยแจกให้ไม่มีอั้น
วันก่อนนี้หนุ่มน้อยมารำพัน
เธอก็ปันให้ไปไม่รอรี

ชอบไปแอบดูคนวันหวยออก
เพื่อจะตอกตามไปให้ถ้วนถี่
ใครถูกหวยรวยเบอร์  เออพอดี
ได้กินฟรีแถมส่วนแบ่งสบายใจ

งวดก่อนนั้นผมเองก็เคยถูก
แม่บุญปลูกแสนงอนตอนผลักไส
เพราะเธอเป็นยี่ปั๊วขายทั่วไป
ขายไม่ได้ไล่แจกแหกตาชาย

วันผมถูกเธอมา จ๊ะจ๋าพี่
แหม โชคดีแบ่งมั่งได้ตังหลาย
เชิญพี่น้องลูกหลานตามสบาย
กินให้ตายไม่ต้องกลัว อั๊วจ่ายเอง

เอาไปอวดคนนั้นคนนี้ด้วย
ข้าถูกหวยหลายแสนแม่นเจ๋งๆ
กินกันมั่วยั่วกันเมา เอ้า กันเอง
ผมแทบเจ๊ง!ใบหวยหาย! กลายเป็นเธอ.... เอาไปแล้ว...!!! 

 

“ปรางค์  สามยอด”  



อย่าหนี!! เอาใบหวยคืนม๊า..!!  

[ตะวันฉาย]

...หันหลังลาคราจากลำบากแล้ว
มาสิ้นแววแนวรักที่หมักหมม
นับจากนี้ใจเก็บเจ็บระบม
มาขื่นขมจมบ่อท่อน้ำตา

...ถูกไล่ต้อนออกมาให้ลาสิ้น
ถูกฝั่งดินทุกกลิ่นฝากหากห่วงหา
ถูกไล่ออกนอกใจในอุรา
คำกล่าวมาว่าคือจบให้หลบไป...

...เมื่อหัวใจถูกบีบถีบให้ออก
เวลานอกพอมีสิทธิ์จะคิดไหม
ต่อเวลาให้ก่อนค่อยต้อนไกล
ออกจากใจให้ลิมิตหมดสิทธิ์รอ...

[ระนาดเอก]

...หันหลังลาคราจากลำบากแล้ว
มาสิ้นแววแนวรักที่หมักหมม
นับจากนี้ใจเก็บเจ็บระบม
มาขื่นขมจมบ่อท่อน้ำตา

...ถูกไล่ต้อนออกมาให้ลาสิ้น
ถูกฝั่งดินทุกกลิ่นฝากหากห่วงหา
ถูกไล่ออกนอกใจในอุรา
คำกล่าวมาว่าคือจบให้หลบไป...

...เมื่อหัวใจถูกบีบถีบให้ออก
เวลานอกพอมีสิทธิ์จะคิดไหม
ต่อเวลาให้ก่อนค่อยต้อนไกล
ออกจากใจให้ลิมิตหมดสิทธิ์รอ..(น้องตะวันฉาย)

๐ กระทันหันเกินไปที่ใจรับ
มันจึงยับเกินเหยื่อไม่เหลือหรอ
จมน้ำตาเอ่อแต้มแซมไหลคลอ
คิดทั้งท้อชีวิตพิษลุกลาม

๐ เธอตัดฉันจากใจไม่เคยรู้
ส่งช้ำพรูทะลักเกินหักห้าม
เธอฆ่าคนหลงใหลใช่ในนาม
แต่ในท่ามความรักและภักดี

๐ บีบทั้งกายและใจฉันไม่เหลือ
ช่วยเอื้อเฟื้อสักข้อขอเธอนี่
โปรดเมตตาขอร้องลองสักที
ฆ่าฉันนี้ด้วยสุดท้อ..ทรมาน..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

 

[ตะวันฉาย]

๐ กระทันหันเกินไปที่ใจรับ
มันจึงยับเกินเหยื่อไม่เหลือหรอ
จมน้ำตาเอ่อแต้มแซมไหลคลอ
คิดทั้งท้อชีวิตพิษลุกลาม

๐ เธอตัดฉันจากใจไม่เคยรู้
ส่งช้ำพรูทะลักเกินหักห้าม
เธอฆ่าคนหลงใหลใช่ในนาม
แต่ในท่ามความรักและภักดี

๐ บีบทั้งกายและใจฉันไม่เหลือ
ช่วยเอื้อเฟื้อสักข้อขอเธอนี่
โปรดเมตตาขอร้องลองสักที
ฆ่าฉันนี้ด้วยสุดท้อ..ทรมาน........(พี่ระนาดเอก)           



...เวลานอกบอกมีใหม่ใจเคยถาม
มาสิ้นนามบนทางใจใครหักหาญ
มาต่อยอดทอดคำรักภักดีนาน
เข้ามาจารหว่านถ้อยไขแล้วไล่ลวง

...ไม่เคยคิดตัดจากหากเธอรู้
ยังเคียงคู่อยู่คอยรอยรักหวง
หากน้ำใจเธอมีขอพลีดวง-
ใจตัดบ่วงพวงผกาอย่าอาลัย

...หากสักข้อพอมีบ้าง...บนทางรัก
ถึงบีบอัดปัดห่างกี่ทางไหว
โดนพิษรักสลักวางบนรางใจ
คำขอไปไม่เป็นผลกับคนรอ.........(น้องตะวันฉายจ้า...)

 

[จ้อง เจรียงคำ]

ทุกบทตอนหลอนหลอก...เทียวตอกย้ำ
ทุกทรงจำ..คำซึ้ง..ราวพึ่งก่อ
ทุกมโนภาพผุด..มิหยุดกรอ
น้ำตาก็..เกินสุดจะหยุดมัน

ทุกภาพฉาย..หลายฉาก..หลากคำพูด
เสมือนทูต..เทวา..คราสุขสันต์
ตอนนี้เล่าคราวร้าง..ไยต่างกัน
ภาพเดิมนั่น..กลับหันเห..สู่อเวจี