ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[plyfha]

นั่งมองฝน ที่หล่น มาจากฟ้า
นับเวลา ถอยหลัง ฝนหลั่งไหล
ยามที่เรา อ่อนล้า หมดแรงใจ
วันเวลา ผ่านไป ไม่ใยดี
 
ยามฝนหลั่ง รดริน ถวิลหา
ความอ่อนล้า ไร้แวว จะหลีกหนี
แม้ฝนฉ่ำ ยังช้ำ ดวงฤดี
ทุกนาที ยังเห็น เฉกเช่นเดิม
 
มีบ้างไหม รอยเจ็บ ที่เหน็บหนาว
ความปวดร้าว จะเบา ไม่มาเพิ่ม
มีบ้างไหม ใจห่วง ที่มาเติม
มาคอยเสริม เติมแต่ง ให้แรงมา
 
ในอุรา ร้าวลึก ยังนึกถึง
ในคืนหนึ่ง ที่ฝน หล่นจากฟ้า
มีไออุ่น ให้อิง ที่ผ่านมา
มีดวงตา คอยมอง ยามหมองมี

ยามฝนโปรย ลมโชย ไม้ไหวโยก
รับรอยโศก ให้บาง จางหลีกหนี
ขอรอยยิ้ม แต่งแต้ม สักนาที
ขอวันดี ที่มีใจ ไว้เคียงกัน
 
หลังฝนโปรย ให้ฟ้าใส ในใจบ้าง
ความอ้างว้าง ให้ไกล เหมือนใจผัน
ขอความรัก มาร้อย คอยผูกพันธ์
ขอตะวัน มาส่อง ตรงกล่องใจ
 

[เด็กหัดกลอน]

สายฝนหล่นจากฟ้าพาเหน็บหนาว
สายฝนพราวพรั่งพรูดูหวั่นไหว
สายฝนพร่างแผ่นดินส่งกลิ่นไอ
สายฝนใยไม่ชะล้างทางเศร้าตรม

นั่งมองฝนทนฝืนกล้ำกลืนไว้
แม้เจ็บใจรวดร้าวเฝ้าขื่นขม
มองสายฝนพาใจให้ระทม
เจ็บระบมจนเหงาเศร้าเดียวดาย

[plyfha]

ยามเดือนเด่น ดาวอาจดับ แสงอับเฉา
ยามคนเหงา มานั่งมอง แสงจันทร์ฉาย
ทั้งดาวเดือน เลื่อนลับลา มาไม่วาย
ยามแสงหาย ฟ้ามืดมิด จิตหมองมัว

ยามฝนหลั่ง สุดฝั่งฟ้า มามืดมิด
ใจดวงนิด นั่งมองหา ฟ้าสลัว
ฝนพรมพร่าง มามากมาย ใจระรัว
ฟ้ามัวซัว สายฝนหล่น ปนนที

ดาวระยิบ เคยระยับ ประดับฟ้า
เดือนหลบหน้า ไปทางไหน ในวันนี้
ดาวกระพริบ ระยิบตา ฟ้ายินดี
แล้วใยหนี จรจากฟ้า ดาราราย

[วลีลักษณา]

ฟ้าฉ่ำฝนหล่นพรูลมลู่ลิ่ว
พฤกไหวพลิ้วปลิวสะบัดใบปัดป่าย
คำนึงครวญคล้ายคำร่ำรำบาย
คือเสียงสายฝนซัดที่พัดพรม

แว่วอาวรณ์อ่อนหวานลอยผ่านล่วง
ลาญลมทรวงสุดหมายคลายขื่นขม
แม้ฉ่ำชื่นผืนหล้า..แต่อารมณ์
กลับระทม ระทดท้อ ด้วยรอคอย

[พิกุลแก้ว]

ท่ามกลาง....ดงสายฝน..ฉันทนหนาว
น้ำตาหลั่งพร่างพราวราวแพ้พ่าย
โอบกระชับจับแน่นแนบทั้งกาย
ผ้าอาภรณ์ฉ่ำคลายไล้ผิวงาม

คล้ายโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าที่สุด
อารมณ์ผุดยุดไว้ด้วยใจห้าม
ขอขื่นขมจมปลักรักนิยาม
บนขวากหนามทิ่มแทงยุแยงใจ

หลั่งมาเถิดฟากฟ้าน้ำตาฝน
จะอดทนกล้ำกลืนฝืนยิ้มให้
ทั้งความเหงาหนาวเหน็บเก็บซ่อนใน
ไม่อิงแอบแนบใครให้ปรานี

แล้วเอนนอนผ่อนพักบนผืนหญ้า
หลุบเปลือกตาพริ้มลงบรรจงหนี
หยุดเรื่องราวล้นหลากที่มากมี
สายฝนพร่ำแทนวจี...ก่อนจากลา.

สวัสดีค่ะคุณปลายฟ้า มาทักทายค๊ะ
ระยะนี้พิกุลเป็นเต่า โพสช้า 555 โดนปาดหน้าระยะ 2 กิโล ทุกทีเลยค๊ะ 

[plyfha]

เมื่อฝน ยังหล่น ไม่ขาดสาย
ใช่แพ้พ่าย มีใจ ให้ถามหา
แม้ความเหงา ยังมี ที่ผ่านมา
คราบน้ำตา แตะแก้ม แซมฝนโปรย

ฝนพร่างพรม ลมหวน ใครครวญหา
ล้างน้ำตา ให้หาย คลายระโหย
เหงายังมา ล้ายังมี มิโบกโบย
มีลมโชย มาบ้าง ในทางเดิน

เดินกรำฝน วนเวียน ไม่เปลี่ยนผัน
อยากมีฝัน วันใหม่ ไม่ขัดเขิน
ทะเลรัก พักใจ ใครมองเมิน
คงไม่เพลิน เดินจาก ทะเลใจ

ฝนเป็นริ้ว ลมปลิวล่อง จ้องมองฟ้า
ยามแดดล้า เมฆมา พาไม้ใส
ชื่นฉ่ำน้ำ ฝนซ้ำ มาเร็วไว
ช่วยล้างใจ ที่เหงา ให้เบาบาง

สวัสดีค่ะพิกุล 2กิโล ดีกว่า2 เมตรนะคะ
ขอบคุณพี่ระนาดเอกค่ะสำผัสที่ลืมปลายฟ้า แก้ไขแล้วค่ะ

[วลีลักษณา]

ขอเป็นสายฝนพรำซ้ำซ้ำเม็ด
ดังพรายเพชรพราวใจผู้ใฝ่หา
หลั่งชื่นฉ่ำโลมไล้ในอุรา
จากปลายฟ้าใสสะอาดหยาดพิรุณ

จนเมื่อสิ้นสายหลั่งจากฝั่งฟ้า
สุริยาส่องไล้เติมไออุ่น
ดังพฤกษ์ไพรชูช่อรออรุณ
โปรยกลิ่นกรุ่นหอมหวานสุมาลย์มี

โอนหอมออล้อลมที่พรมพร่าง
รวยรื่นพลางร่ำฉมล้อมห่มที่
อวลอยู่ในใจนั้นปันอารี
ฝากวางที่ฤทัยไม่คลายจาง

โดนเจ้าของกระทู้ชนร่วงเหมือนกันค่ะ..อิๆๆ

[plyfha]

มาฝากคำ รำพัน จำนรรจ์รัก
ใจประจักษ์ ความเหงามา ไม่ลาร้าง
มาฟังเพลง แห่งรัก พักใจบาง
เพลงเก่า ไม่จืดจาง ฟ้าสั่งมา

สายลมรัก แผ่วพริ้ว ฝนลิ่วหล่น
ความเหงาวน ปนเป เหมองฟ้า
แสงตะวัน เริ่มส่อง หลังฝนซา
ดอกไม้ป่า เริงรื่น ยืนมองใจ

แม้รักร้าง ห่างไกล ใจอย่าหม่น
มองผู้คน เวียนวน ใจทนไหว
ให้รักร้าย หนีห่าง จางร้างไกล
เก็บหัวใจ ไว้กับตัว ไม่มัวตรม

[จะไม่เด็ด]

มองสายฝนปนเหงาเคล้าคลอทั่ว
ให้นึกกลัวตัวเราเฝ้าฟ้าสาง
คืนนี้เหงาเร้าจิตคิดถึงนาง
ช่างเลือนลางกลางหนาวคราวฝนริน

...แบบว่า

[yutter]

เคยไหมเจ็บ.. เกินใจฝืน.. ยืนร้องไห้
ร้องต่อหน้า.. ไครต่อไคร.. บนถนน
คิดยิ่งเจ็บ.. เจ็บยิ่งร้อง.. ไม่อายคน
ดีมีฝน.. ตกหนัก.. พลางน้ำตา
อีกเสียงฟ้า.. ร้องอึง.. คนึงก้อง
กลบเสียงร้อง.. คร่ำครวญ.. ชวนสะอื้น
เธอจะรู้.. มั้ยว่า.. เรากล้ำกลื่น
สุดขมขื่น.. ยืนร้องไห้.. ในฝนพร่ำ

 

[plyfha]

มองสายฝนปนเหงาเคล้าคลอทั่ว
ให้นึกกลัวตัวเราเฝ้าฟ้าสาง
คืนนี้เหงาเร้าจิตคิดถึงนาง
ช่างเลือนลางกลางหนาวคราวฝนริน

...แบบว่า

ในวันเหงา เข้ามา ฝ่าลมฝน
มองผู้คน หลบพัก รักไม่สิ้น
ยามฝนหล่น กระทบ จบผืนดิน
เหงาโรยริน  ลมลา อย่าเรรวน

เปืยกฝน ก็ทน แม้เหน็บหนาว
สายฝนพราว พร่างพรม ลมไม่หวน
ให้ฝนชะ ล้างใจ ที่คร่ำครวญ
ใจเรรวน ร่ำร้อง มองฝนโปรย

[plyfha]

เคยไหมเจ็บ.. เกินใจฝืน.. ยืนร้องไห้
ร้องต่อหน้า.. ไครต่อไคร.. บนถนน
คิดยิ่งเจ็บ.. เจ็บยิ่งร้อง.. ไม่อายคน
ดีมีฝน.. ตกหนัก.. พลางน้ำตา
อีกเสียงฟ้า.. ร้องอึง.. คนึงก้อง
กลบเสียงร้อง.. คร่ำครวญ.. ชวนสะอื้น
เธอจะรู้.. มั้ยว่า.. เรากล้ำกลื่น
สุดขมขื่น.. ยืนร้องไห้.. ในฝนพร่ำ

 

เคยบ้าง ในบางครา พาเหน็บหนาว
มองฟ้าขาว ด้วยใจ ให้กลืนกล้ำ
เคยทดท้อ รอฝน ที่หล่นพรำ
ยามเมฆดำ ยืนรอ ท้อไม่จาง

หากว่าฝน เป็นยา มาสมาน
ทุกวันวาน ดวงใจ คงหายหมาง
แม้ความรัก ที่จาก มาจืดจาง
ใจระคาง บางครั้ง ยังต้องทน

ในบางครั้ง เรื่องราว ที่เฝ้าหลบ
ยังผ่านพบ กลับมา ยามฟ้าหม่น
ยังยินเสียง ของฟ้า มาผจญ
มีถนน หลายแยก ดูแปลกตา

[..ทักษมน..]

มาฝากคำ รำพัน จำนรรจ์รัก
ใจประจักษ์ ความเหงามา ไม่ลาร้าง
มาฟังเพลง แห่งรัก พักใจบาง
เพลงเก่า ไม่จืดจาง ฟ้าสั่งมา

สายลมรัก แผ่วพริ้ว ฝนลิ่วหล่น
ความเหงาวน ปนเป เหมองฟ้า
แสงตะวัน เริ่มส่อง หลังฝนซา
ดอกไม้ป่า เริงรื่น ยืนมองใจ

แม้รักร้าง ห่างไกล ใจอย่าหม่น
มองผู้คน เวียนวน ใจทนไหว
ให้รักร้าย หนีห่าง จางร้างไกล
เก็บหัวใจ ไว้กับตัว ไม่มัวตรม

อยากกล้ำกลืน ฝืนไว้ ใจเจ้าเอ๋ย
แหงนหน้าเงย ยิ่งเจ็บ...ที่เก็บ..บ่ม
ฝนเจ้าเอย...ทุกนิยาม เหมือนหนามคม
เจ็บระบม ทั้งหน้า...ล้าหัวใจ

ขอบใจเพื่อน...เอื้อนกล่าว..เข้ากับเหตุ
ดั่งเช่นเจตนาฟ้า...สั่งมาให้....
ฝนกลบเกลี่อนเปื้อนแก้ม...พร้อมแย้มนัย
หยุดเมื่อไร.?....ฟ้าสว่าง กระจ่างรอ

พอเถอะนะ...หัวใจ...เจ็บไปมาก
ตาสองฝาก..บวมติด..ปริศนา
เมื่อฝนช่วย..ชะร่าง...และล้างตา
ขอเลิกลา....ลืมเศร้า....ไว้เท่านี้...................

                     

ยังไม่พอ....

มีเพื่อนดี"ทักษมน"จึงทนอยู่..ไกลเกินกู่แต่ยามเศร้าวิ่งเข้าหา..เหมือนรับรู้ร้าวรอน ซ่อนน้ำตา...เอาฝนมา บังให้....ขอบใจนะ..                  

[plyfha]

อยากกล้ำกลืน ฝืนไว้ ใจเจ้าเอ๋ย
แหงนหน้าเงย ยิ่งเจ็บ...ที่เก็บ..บ่ม
ฝนเจ้าเอย...ทุกนิยาม เหมือนหนามคม
เจ็บระบม ทั้งหน้า...ล้าหัวใจ

ขอบใจเพื่อน...เอื้อนกล่าว..เข้ากับเหตุ
ดั่งเช่นเจตนาฟ้า...สั่งมาให้....
ฝนกลบเกลี่อนเปื้อนแก้ม...พร้อมแย้มนัย
หยุดเมื่อไร.?....ฟ้าสว่าง กระจ่างรอ

พอเถอะนะ...หัวใจ...เจ็บไปมาก
ตาสองฝาก..บวมติด..ปริศนา
เมื่อฝนช่วย..ชะร่าง...และล้างตา
ขอเลิกลา....ลืมเศร้า....ไว้เท่านี้..................(ทักษมน)



เหงาเหงา เฝ้าดู รู้ว่าเหงา
อีกความเศร้า เคล้าคลอ ทำไมนี่
มาสุมทรวง ลวงล่อ ท้อฤดี
ว่าเมื่อไร จะหนี ที่มองเงา

ก็คงเศร้า เหงาใจ ไปสักพัก
คนไร้รัก มาดูแล ก็แค่เหงา
เวลาว่าง ยังคอยเห็น เป็นเช่นเงา
คงบางเบา ถ้าเวลา ล่วงผ่านเลย

ลมหวีดหวิว ไม้ปลิวว่อน ใจอ่อนนัก
ฝากลมรัก ไปไกล ไม่นิ่งเฉย
ลมทะเล เห่ใจ ฝากไว้เลย
ลมรำเพย กับลมฝน ยังหล่นมา

[สายลมสีขาว]

ระบำฝน หล่นร่วง จากห่วงฝัน
เพียงคืนวัน ผันแปร ดั่งกลับเหรียญ
คล้ายไฟใหญ่ สลับลง เป็นเปลวเทียน
แล้วขีดเขียน ความงาม อันระทม

สุดสายตา ฟ้าเทา เคล้าคลุ้งจิต
ดั่งหมอกพิษ กัดใจ ไชประสม
อันตัวฉัน ซึ่งมีใจ คล้ายสายลม
กลับซานซม ด้วยไอเหงา แสนเศร้าทรวง

ละอองฝน หลั่งริน ประทินหล้า
พร้อมน้ำตา ที่คลอเคล้า กับน้ำสรวง
กร่อนจิตใจ จนอ่อนล้า ทั้งแดดวง
ราวกับมนตร์ กลบ่วง ช่วงฝนโปรย

[yutter]

ละอองฝนละอองดาวที่พราวฟ้า
ดุจน้ำทิพย์เหนือเมฆาฟ้าสวรรค์
เหมือนรับพรของพธูหมู่เทวัญ
สู่กายฉันวันที่แสนระทม

[/color][/size]

[plyfha]

ละอองฝน หลั่งริน ประทินหล้า
พร้อมน้ำตา ที่คลอเคล้า กับน้ำสรวง
กร่อนจิตใจ จนอ่อนล้า ทั้งแดดวง
ราวกับมนตร์ กลบ่วง ช่วงฝนโปรย (ละอองดาว)

ฝนจากฟ้าพรางพรม ยามลมหวน
เสียงใครครวญ คร่ำหา พาระโหย
ใจดวงนี้ อ่อนล้า และอ่อนโรย
หลังฝนโปรย คงชื่น ฝืนจำนรรจ์   (ปลายฟ้า)

ละอองฝนละอองดาวที่พราวฟ้า
ดุจน้ำทิพย์เหนือเมฆาฟ้าสวรรค์
เหมือนรับพรของพธูหมู่เทวัญ
สู่กายฉันวันที่แสนระทม  (yutter)

จะมองฝน มองฟ้า พาลมริ้ว
ใบไม้ปลิว ลอยล่อง ตรองใจข่ม
ยามรักลา หายไป กับสายลม
จะขอบ่ม ใจเหงา ที่เฝ้าวน

เหนื่อยเกินไป กับใจ ที่อ่อนล้า
เอ่ยคำลา มาพร้อม กับลมฝน
มองท้องฟ้า พาใจ ให้มืดมน
มองดูฝน จากฟ้า มาทุกวัน

พอลมพัด ใบไม้พริ้ว ลิ่วล้อลม
จำใจข่ม ฝืนทน จนอยากฝัน
อยากจะนอน ไม่ตื่น ฝืนทุกวัน
หัวใจเรา ถูกกั้น วันห่างไกล

ทะเลรัก ทะเลใจ ไม่สงบ
ไม่อยากขบ อยากคิด จิตหลับไหล
ยังมีคลื่น โยกคลอน ในหัวใจ
ทำอย่างไร ให้สงบ จบเสียที
  (ปลายฟ้า)

สวัสดีค่ะ

[plyfha]

ฟ้ายามนี้ มัวหม่น เพราะฝนหนัก
ฟ้ายามนี้ มีรัก มาหาไหม
ฟ้าวันนี้ ตะวัน ไปแห่งใด
ฟ้าวันนี้ มีหัวใจ ของใครมา

วันฝนหลั่ง บรรเลง ฟังเพลงหวาน
มาผสาน สายฝน หล่นจากฟ้า
สายฝนหลั่ง ลบเลือน รอยเวลา
นั่งแหงนหน้า รับฝน หล่นประปราย

ฟังเสียงฟ้า ที่มา กับลมฝน
น้ำไหลล้น บนหน้า มาเป็นสาย
ยามอ่อนล้า มองฟ้า เพียงเดียวดาย
ตะวันหาย หนีไกล ยังไม่มา

ฝนมากับ ความเจ็บร้าว แทบด่าวดิ้น 
ยังไม่สิ้น หัวใจกับ ความอ่อนล้า
เหน็บหนาว เมื่อฝนนั้น รินรดมา 
ความชินช่า เจ็บหัวใจ ไม่มลาย

ใจหวิว  วิบวับ กับฟ้ากว้าง
หัวใจลอย เคว้งคว้าง ไม่ห่างหาย
ส่ายฝน ที่หล่น ไม่วางวาย
รินรดกาย ล้างเหงา ให้เบาบาง

[P^boy]

สายตาจ้องมองฝนใจหม่นเศร้า
ซ่อนเก็บเหงาบุหงารอฟ้าสาง
ตะวันรอนลับลาแสงเลือนลาง
ดุจรักจางใจหม่นเฝ้าทนรอ

ทำใมฟ้ามีฝนคนต้องเศร้า
ทำใมเหงาไม่จางดังร้องขอ
ทำใมน้ำในตาที่เริ่มคลอ
จึงตามต่อรอยเจ็บที่เก็บนาน

[plyfha]

ทำไม ฟ้ามีฝน คนจึงเศร้า
และมีเหงา เวียนหา มาผสาน
ความเจ็บ ที่เก็บลึก เมื่อวันวาน
ก็ไม่ผ่าน จางหาย ไปสักที

ไม่อาจรู้ เพราะใจ ยังเจ็บลึก
มานั่งตรึก และตรอง ยามหมองศรี
สายฝนหลั่ง ใจหวัง อุ่นฤดี
มีไหม สักนาที ที่ยิ้มมา

สายฝนหลั่ง ฝั่งฟ้า ยังฉ่ำชื่น
ใจคน กับทนฝืน ขื่นหนักหนา
ใยฝน มาหล่นปน กับน้ำตา
ใจที่ล้า ร่ำร้อง มองฝนพรำ

สายฝน กับคนเหงา เฝ้ามิห่าง
สายใย อย่าจืดจาง พรางถลำ
ฟ้าที่มืด หม่นมัว  กลัวในคำ
ยังจดจำ รอยเจ็บ เก็บไม่ไกล