ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“ซ้อมบท?”~

๏

๐ ยืนซ้อมบท!พรรณนา,หน้ากระจก
พร่ำ,วน,วก!คำง่ายคล้ายสับสน
ประโยคไหนดีนะ!คว้ากมล
หญิงซึ่งตนปองขวัญ,นิรันดร์กาล

๐ “ได้โปรดพิจารณา?” ..ว้า!ไม่เหมาะ
เดี๋ยวกลัวเธอหัวเราะ,เยาะคำขาน
“ช่วยมองฉันสักนิด?” คิดอยู่นาน
คำมันหวานไม่พอ,เริ่มท้อใจ

๐ “อยากดูแลใจเธอ?”..เจอคำเด็ด
กลัวเธอเอ็ด!ว่าเชย-เปรยคำไข
หรือจะบอกตรงตรง!โพล่งออกไป-
ว่า!“เธอใช่รักนี้ที่ฉันรอ?”

๐ มันลิเกไปหน่อย!พลอยขบขัน
“อยากร่วมฝันกับเธอ?” เพ้อจริงหนอ
ฟังดูเลี่ยนไปนิด!จิตขัดคอ
“ถ้าฉันขอดูแลและห่วงใย?”

๐ รู้สึกเป็นทางการ!หวานก็น้อย
กลัวเธอกร่อยหันหลัง!..ทั้งผลักไส
ครุ่นคิดหนัก!เดี๋ยวเจอเธอทำไง
รักทรามวัยไฟคุ!ไม่ทุเลา

๐ เดินวนไปเวียนมา!..สี่-ห้าครั้ง
เห็นร้อยชั่ง!ยืนแอบ,แนบหลังเสา
เธอยิ้มมาแก้มแดง!แข่ง,แก้มเรา
เสียงเธอเย้า!"เห็นซ้อมหนัก..ก็รักแล้ว?"..๚ะ๛

ระนาดเอก

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

[Kotchanan]

ใจประสงค์ตรงคำที่พร่ำซ้อม
"น้องยินยอมรับรัก" ปักใจแน่ว
ซุ่มซ้อมรับรักไว้ให้พราวแพรว
"พ่อดวงแก้วใจฉัน มั่นเพียงเธอ"

"รับดูแลใจพี่" มิถอยห่าง
ตรงกึ่งกลางดวงใจใคร่เสนอ
กลับกลัว,เกร็ง,ว่าใจใฝ่พร่ำเพ้อ
"ผู้เสมอดวงใจมิใช่น้อง"

เกรงยิ้มหวานกาลก่อนจักย้อนหลบ
มิอยากพบ,อยากเหลียว หรือเกี่ยวข้อง
หากบทซ้อมบอกรักอยากเกี่ยวดอง
มีเจ้าของปองปักรักอีกใคร

ความรู้น้อยด้อยคำเอ่ยนำสื่อ
หากกว้านซื้อตำรามาเปิดได้
จะซุ่มซ้อมเพียรเอ่ยเพื่อเผยใจ
แต่ไม่ไหวใกล้กันก็สั่นแล้ว..



อ่อนซ้อมรักไปหน่อย..กลอนกร่อยต้องขออภัย 

[น้องพอใจ]

เพิ่งมาใหม่ไม่นานซุ่มอ่านอยู่
เพื่อเรียนรู้ลิ้มรสบทเพลิดแพล้ว
ขอเป็นน้องด้วยดี้พี่เด็กแนว
อยากวาวแววตามงานแต่บ้านไกล

หลายกลอนแล้วขำจัง ระวังต่อ
แอบหัวร่อ ทุกค่ำโปรดจำไว้
แม้อยู่ห่างต่างถิ่นถวิลใจ
บอกความนัย "เห็นซ้อมหนัก ก็รักแล้ว" 

[ระนาดเอก]

ใจประสงค์ตรงคำที่พร่ำซ้อม
"น้องยินยอมรับรัก" ปักใจแน่ว
ซุ่มซ้อมรับรักไว้ให้พราวแพรว
"พ่อดวงแก้วใจฉัน มั่นเพียงเธอ"

"รับดูแลใจพี่" มิถอยห่าง
ตรงกึ่งกลางดวงใจใคร่เสนอ
กลับกลัว,เกร็ง,ว่าใจใฝ่พร่ำเพ้อ
"ผู้เสมอดวงใจมิใช่น้อง"

เกรงยิ้มหวานกาลก่อนจักย้อนหลบ
มิอยากพบ,อยากเหลียว หรือเกี่ยวข้อง
หากบทซ้อมบอกรักอยากเกี่ยวดอง
มีเจ้าของปองปักรักอีกใคร

ความรู้น้อยด้อยคำเอ่ยนำสื่อ
หากกว้านซื้อตำรามาเปิดได้
จะซุ่มซ้อมเพียรเอ่ยเพื่อเผยใจ
แต่ไม่ไหวใกล้กันก็สั่นแล้ว..(คุณกชนันท์)



อ่อนซ้อมรักไปหน่อย..กลอนกร่อยต้องขออภัย 

๐ พลิกตำราบนหิ้งแล้วยิ่งเศร้า
ค้นคำเล่าทั้งปวงดั่งดวงแก้ว
หวังพิชิตมัดใจอันใสแวว
ที่คลาดแคล้วเลือนรางอย่างที่เป็น

๐ พลอยเห็นสิทธิ์มิดจมล่มโอกาส
ใจก็สาดน้ำตาทุกคราเห็น
ประโยคเอ๋ยหรือคำจึงลำเค็ญ
หาเช้าเย็นไปพบหลบสายตา

๐ เมื่อคำสั่งของใจมันไม่พร้อม
คำถูกห้อมด้วยเศร้าเหงาปวดปร่า
หลงระเห็จเซซวนป่วนวิญญาณ์
ฉุดภาษาหม่นเทาเข้าป่าดง

๐ ซ้อมร้อยเที่ยวพันรอบขอบตาล้า
เหมือนดับไฟปรารถนาไม่พาส่ง
พรรณนาเหลวไหลไฟมอดลง
เหลือเถ้าผงปลิวหายสู่สายธาร..(ระนาดเอก)

[ระนาดเอก]

เพิ่งมาใหม่ไม่นานซุ่มอ่านอยู่
เพื่อเรียนรู้ลิ้มรสบทเพลิดแพล้ว
ขอเป็นน้องด้วยดี้พี่เด็กแนว
อยากวาวแววตามงานแต่บ้านไกล

หลายกลอนแล้วขำจัง ระวังต่อ
แอบหัวร่อ ทุกค่ำโปรดจำไว้
แม้อยู่ห่างต่างถิ่นถวิลใจ
บอกความนัย "เห็นซ้อมหนัก ก็รักแล้ว"..(น้องพอใจ) 

๐ อนิจจามาใหม่ไยซุ่มอยู่
พิศอ่านดูคำขานก็หวานแหว๋ว
ออกมาเถอะอย่าแอบแบบรู้แกว
มาเร่งแจ้วเจื้อยคำล้ำละไม

๐ มาซ้อมตรงหน้าบอร์ดออดอ้อนสรร
รำบายกลั่นตามจิตที่คิดได้
โปรยกระจายสายลมผสมไอ
คนอ่อนไหวรอท่องทำนองเธอ..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

[สุภาพบุรุษทรชน]

ใจประสงค์ตรงคำที่พร่ำซ้อม
"น้องยินยอมรับรัก" ปักใจแน่ว
ซุ่มซ้อมรับรักไว้ให้พราวแพรว
"พ่อดวงแก้วใจฉัน มั่นเพียงเธอ"

"รับดูแลใจพี่" มิถอยห่าง
ตรงกึ่งกลางดวงใจใคร่เสนอ
กลับกลัว,เกร็ง,ว่าใจใฝ่พร่ำเพ้อ
"ผู้เสมอดวงใจมิใช่น้อง"

เกรงยิ้มหวานกาลก่อนจักย้อนหลบ
มิอยากพบ,อยากเหลียว หรือเกี่ยวข้อง
หากบทซ้อมบอกรักอยากเกี่ยวดอง
มีเจ้าของปองปักรักอีกใคร

ความรู้น้อยด้อยคำเอ่ยนำสื่อ
หากกว้านซื้อตำรามาเปิดได้
จะซุ่มซ้อมเพียรเอ่ยเพื่อเผยใจ
แต่ไม่ไหวใกล้กันก็สั่นแล้ว..(คุณกชนันท์)



อ่อนซ้อมรักไปหน่อย..กลอนกร่อยต้องขออภัย 

๐ พลิกตำราบนหิ้งแล้วยิ่งเศร้า
ค้นคำเล่าทั้งปวงดั่งดวงแก้ว
หวังพิชิตมัดใจอันใสแวว
ที่คลาดแคล้วเลือนรางอย่างที่เป็น

๐ พลอยเห็นสิทธิ์มิดจมล่มโอกาส
ใจก็สาดน้ำตาทุกคราเห็น
ประโยคเอ๋ยหรือคำจึงลำเค็ญ
หาเช้าเย็นไปพบหลบสายตา

๐ เมื่อคำสั่งของใจมันไม่พร้อม
คำถูกห้อมด้วยเศร้าเหงาปวดปร่า
หลงระเห็จเซซวนป่วนวิญญาณ์
ฉุดภาษาหม่นเทาเข้าป่าดง

๐ ซ้อมร้อยเที่ยวพันรอบขอบตาล้า
เหมือนดับไฟปรารถนาไม่พาส่ง
พรรณนาเหลวไหลไฟมอดลง
เหลือเถ้าผงปลิวหายสู่สายธาร..(ระนาดเอก)

หยิบรูปเธอเพ้อหลงแนบลงจูบ
เอามือลูบแก้มใสแต่ใจขาน
ปากอ้ำอึ้งดื้อดึงถึงนงคราญ
แอบพบพานนานอยู่ไม่รู้ตัว

ยังไม่พร้อมตรอมใจเอาไปคิด
เพ่งพินิจอีกครั้งตั้งแต่หัว
ให้ดูดีหวีหน่อยอย่าปล่อยมัว
น้ำหอมชัวร์-ฉีดปรับประทับใจ

ลุกขึ้นยืนฝืนพูดสูดอากาศ
คลี่กระดาษอ่านบทที่จดไว้
มีความสุขทุกคำคอยพร่ำไป
กังวานใสในอกที่ยกมา...(สุภาพบุรุษฯ)


...มาซ้อมบทด้วยคน หุหุ

[masapaer]

“ซ้อมบท?”

๐

๐ ยืนซ้อมบท!พรรณนา,หน้ากระจก
พร่ำ,วน,วก!คำง่ายคล้ายสับสน
ประโยคไหนดีนะ!คว้ากมล
หญิงซึ่งตนปองขวัญ,นิรันดร์กาล

๐ “ได้โปรดพิจารณา?” ..ว้า!ไม่เหมาะ
เดี๋ยวกลัวเธอหัวเราะ,เยาะคำขาน
“ช่วยมองฉันสักนิด?” คิดอยู่นาน
คำมันหวานไม่พอ,เริ่มท้อใจ

๐ “อยากดูแลใจเธอ?”..เจอคำเด็ด
กลัวเธอเอ็ด!ว่าเชย-เปรยคำไข
หรือจะบอกตรงตรง!โพล่งออกไป-
ว่า!“เธอใช่รักนี้ที่ฉันรอ?”

๐ มันลิเกไปหน่อย!พลอยขบขัน
“อยากร่วมฝันกับเธอ?” เพ้อจริงหนอ
ฟังดูเลี่ยนไปนิด!จิตขัดคอ
“ถ้าฉันขอดูแลและห่วงใย?”

๐ รู้สึกเป็นทางการ!หวานก็น้อย
กลัวเธอกร่อยหันหลัง!..ทั้งผลักไส
ครุ่นคิดหนัก!เดี๋ยวเจอเธอทำไง
รักทรามวัยไฟคุ!ไม่ทุเลา

๐ เดินวนไปเวียนมา!..สี่-ห้าครั้ง
เห็นร้อยชั่ง!ยืนแอบ,แนบหลังเสา
เธอยิ้มมาแก้มแดง!แข่ง,แก้มเรา
เสียงเธอเย้า!"เห็นซ้อมหนัก..ก็รักแล้ว?"..

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

" ซ้อมตอบ  "

ซุ่มดูเธอซ้อมใหญ่ให้สะเทิ้น
เก็บความเขินหลังเสาเกลาพจน์แก้ว
ค้นคำตอบมอบกลับจับตามแนว
ไม่พบแวววจีที่คอยให้

“ยอมรับข้อเสนอ” เฮ้อ ! ไม่แจ่ม
เกรงจนแต้มแก้มปลั่งครั้งเธอใกล้
หรือ “ตกลง” คงเชยเอ่ยยังไง?
หวั่นไม่ซึ้งตรึงใจให้รัญจวน

เห็นเธอซ้อมบทหนักชักเป็นห่วง
คอยตามพ่วงเธอพร่ำทุกคำสรวล
ถามอย่างไรเตรียมกลับรับกระบวน
จิตปั่นป่วนชวนฝันนั่นไม่ปาน

มัวอ้ำอึ้งดึงมือรื้อคำตอบ
เธอก็ลอบมองมาตาประสาน
เลยบอกไป “ซ้อมหนักคงรักนาน”
หน้าแดงซ่านหลบไว้ไม่กล้ามอง

พูดไปแล้วอกหวั่นสะท้านไหว
ยินเสียงใจสะอึกดังกึกก้อง
“เจ้าคนดีทำทีมีแอบมอง
งั้นมาลองความพร้อม..ซ้อมบท..กัน”

 

[ระนาดเอก]

ใจประสงค์ตรงคำที่พร่ำซ้อม
"น้องยินยอมรับรัก" ปักใจแน่ว
ซุ่มซ้อมรับรักไว้ให้พราวแพรว
"พ่อดวงแก้วใจฉัน มั่นเพียงเธอ"

"รับดูแลใจพี่" มิถอยห่าง
ตรงกึ่งกลางดวงใจใคร่เสนอ
กลับกลัว,เกร็ง,ว่าใจใฝ่พร่ำเพ้อ
"ผู้เสมอดวงใจมิใช่น้อง"

เกรงยิ้มหวานกาลก่อนจักย้อนหลบ
มิอยากพบ,อยากเหลียว หรือเกี่ยวข้อง
หากบทซ้อมบอกรักอยากเกี่ยวดอง
มีเจ้าของปองปักรักอีกใคร

ความรู้น้อยด้อยคำเอ่ยนำสื่อ
หากกว้านซื้อตำรามาเปิดได้
จะซุ่มซ้อมเพียรเอ่ยเพื่อเผยใจ
แต่ไม่ไหวใกล้กันก็สั่นแล้ว..(คุณกชนันท์)



อ่อนซ้อมรักไปหน่อย..กลอนกร่อยต้องขออภัย 

๐ พลิกตำราบนหิ้งแล้วยิ่งเศร้า
ค้นคำเล่าทั้งปวงดั่งดวงแก้ว
หวังพิชิตมัดใจอันใสแวว
ที่คลาดแคล้วเลือนรางอย่างที่เป็น

๐ พลอยเห็นสิทธิ์มิดจมล่มโอกาส
ใจก็สาดน้ำตาทุกคราเห็น
ประโยคเอ๋ยหรือคำจึงลำเค็ญ
หาเช้าเย็นไปพบหลบสายตา

๐ เมื่อคำสั่งของใจมันไม่พร้อม
คำถูกห้อมด้วยเศร้าเหงาปวดปร่า
หลงระเห็จเซซวนป่วนวิญญาณ์
ฉุดภาษาหม่นเทาเข้าป่าดง

๐ ซ้อมร้อยเที่ยวพันรอบขอบตาล้า
เหมือนดับไฟปรารถนาไม่พาส่ง
พรรณนาเหลวไหลไฟมอดลง
เหลือเถ้าผงปลิวหายสู่สายธาร..(ระนาดเอก)

หยิบรูปเธอเพ้อหลงแนบลงจูบ
เอามือลูบแก้มใสแต่ใจขาน
ปากอ้ำอึ้งดื้อดึงถึงนงคราญ
แอบพบพานนานอยู่ไม่รู้ตัว

ยังไม่พร้อมตรอมใจเอาไปคิด
เพ่งพินิจอีกครั้งตั้งแต่หัว
ให้ดูดีหวีหน่อยอย่าปล่อยมัว
น้ำหอมชัวร์-ฉีดปรับประทับใจ

ลุกขึ้นยืนฝืนพูดสูดอากาศ
คลี่กระดาษอ่านบทที่จดไว้
มีความสุขทุกคำคอยพร่ำไป
กังวานใสในอกที่ยกมา...(สุภาพบุรุษฯ)

...มาซ้อมบทด้วยคน หุหุ

๐ อ่านถ้อยคำล้ำละไมทวนหลายเที่ยว
สักประเดี๋ยวลืมถ้อยบ่อยกังขา
คำง่ายง่ายท่องจนล้นคณา
ยังประหม่าใจเต้นไม่เว้นวาย

๐ อยู่หน้าห้องเคยอ่านสารอักษร
มิเคยร้อนหรือหนาวเล่าความหมาย
ขึ้นเวทีมีคนล้นมากมาย
ยืนบรรยายไม่เขินเพลินกับคน

๐ กับถ้อยสารอักษรตอนบอกรัก
เหมือนงานหนักเหงื่อไหลหลายครั้งบ่น
เวลางวดใกล้มาเข้าตาจน
ก็ท่องมนต์ขลุกขลักเป็นวักเวร

๐ หยิบผ้ายันต์ซับหน้าหาตะกรุด
กันรักคุดช้ำชกตกตาเถร
กำลังใจเปี่ยมล้นจนเกินเกณฑ์
เจอเธอเล่นหูตา..ว้ากลับลืม..(ระนาดเอก)

[plyfha]

เรื่องความรัก ออกจากใจ ไม่ต้องซ้อม
แค่ยินยอม ถนอมนวล ครวญฝากหา
ความจริงใจ ความรัก จากสายตา
ที่กลั่นมา พาซึ้ง ถึงแก่นทรวง

มองท้องฟ้า คืนนี้ ไร้เงาจันทร์
มองดาวนั่น อ่อนแสง ใช่แมนสรวง
มองขอบฟ้า เห็นรำไร ใจอย่าลวง
เรื่องความรัก ทั้งปวง ลวงแล้วตรม