ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

ฝนเดีอนหกตกรินหล่นล่วงฟ้า
ดั่งน้ำตาคนเหงาเศร้าเกินเผย
ทนจับไถคูโบต้าล้าแรงเอย
เข้าสวบเสยพลิกถิ่นดินสกล

คันนากิ่วจอบตักดินกลบกั้น
ไว้ขังขั้นน้ำท่านาน้ำฝน
กินปูหอยสอยมะละกออยู่พอทน
สุขกมลกับแอร์ฟ้าอากาสดี

กระท่อมร้างกลางนาดั่งคาเฟ่
มีดีเจกล่อมใจให้สุขขี
เสียงผ่านคลื่นเอฟเอ็มให้เปรมปรี
ผ่อนใจที่หงอยเหงาโศกเศร้าคลาย

[กฤษณาต้องน้ำ]

  ฝนตก เทลงมา พาใจหวั่น            รีบไปปั่น คูโบต้า พาน้ำไหล
กลัวท่วมบ่อ ขอปลา ข้าอย่าไป        น้ำรินไหล ท่วมบ่อ คลอน้ำตา

  โถ่ปีนี้ ถึงที ขาดทุนหนัก              สาวที่รัก โหยไห้ โอ้ใจข้า
ตากน้ำฝน ร่วมช้ำ กรำน้ำตา            กอดน้องยา ร่ำร้อง ก้องทุ่งนา

  ถึงน้ำไหล พาปลา ข้าไปลับ          แต่เจ้ากลับ อยู่ไกล้ ดวงใจข้า
คอบปลอบใจ อยู่ใกล้ ใส่อุรา          พี่จึงกล้า สู้ต่อ แม้ท้อใจ
 
  จะสร้างฝัน วันใหม่ ให้เราสอง          ตามครรลอง พอเพียง ว่าดีไหม
ปลาบ่อเก่า หลุดออก ไม่เป็นไร         ปลาบ่อใหม่ เลี้ยงได้ ไม่สายเอย         
           

[plyfha]

เมื่อฟ้าหม่น ฝนริน ยามสิ้นแสง
จันทร์ไม่แข่ง แสงฟ้า หลบหน้าเฉย
เพราะสายฝน เนืองนอง ต้องมองเลย
ดาวที่เคย ลอยเด่น ก็เร้นไป

มีเมฆมา มากมาย ในท้องฟ้า
ดาวหลบหน้า หายลับ ไม่วับไหว
ฝนหลั่งริน ร่วงโรย ลมโชยไกล
แค่หัวใจ ไม่หม่น ยามฝนริน

[สุวรรณ]

มองเวิ้งฟ้าคราหม่น ใจคนหมอง
ดั่งฟังเพลงท่วงทำนองครองโศกศัลย์
พาทุกข์โศกโบกช้ำย้ำจาบัลย์
อาบน้ำตาอีกวัน พาขวัญโรย

ขอซบแก้มแนบลงที่ตรงนี้
เขียนวลีชี้ช้ำความระโหย
ให้ผ่านกาลม่านหมอกดอกฝนโปรย
ลบความล้าโบกโบยเมื่อฝนซา

[พิมพร]

ฝนเดีอนหกตกรินหล่นล่วงฟ้า
ดั่งน้ำตาคนเหงาเศร้าเกินเผย
ทนจับไถคูโบต้าล้าแรงเอย
เข้าสวบเสยพลิกถิ่นดินสกล

คันนากิ่วจอบตักดินกลบกั้น
ไว้ขังขั้นน้ำท่านาน้ำฝน
กินปูหอยสอยมะละกออยู่พอทน
สุขกมลกับแอร์ฟ้าอากาสดี

กระท่อมร้างกลางนาดั่งคาเฟ่
มีดีเจกล่อมใจให้สุขขี
เสียงผ่านคลื่นเอฟเอ็มให้เปรมปรี
ผ่อนใจที่หงอยเหงาโศกเศร้าคลาย

............................................
ฝนเดือนหกตกเตือนให้เยือนถิ่น
สร้างแผ่นดินที่ร้างอย่าโหยหา
โอ้คนไกลไยร้างมาห่างตา
ทิ้งให้นาคอยเก้อเพ้อลำพัง

เถียงนาน้อยคอยอ้ายมาหลายฝน
น้องหน้ามลคนนี้ยังมีหวัง
วันฝนหล่นเยิ่มถิ่นดินคงยัง
อ้ายคืนหลังดังคำย้ำสัญญา

คันนากิวคอยพึ่นี้มาซ่อม
ไม้ป่าหอมดอมดมพลิ้วลมหา
อยู่ที่ใดไหนหนอขออ้ายมา
กลับคืนนา...มาลงข้าว....โอ้สาวรอ..

 

[พิมพร]

  ฝนตก เทลงมา พาใจหวั่น            รีบไปปั่น คูโบต้า พาน้ำไหล
กลัวท่วมบ่อ ขอปลา ข้าอย่าไป        น้ำรินไหล ท่วมบ่อ คลอน้ำตา

  โถ่ปีนี้ ถึงที ขาดทุนหนัก              สาวที่รัก โหยไห้ โอ้ใจข้า
ตากน้ำฝน ร่วมช้ำ กรำน้ำตา            กอดน้องยา ร่ำร้อง ก้องทุ่งนา

  ถึงน้ำไหล พาปลา ข้าไปลับ          แต่เจ้ากลับ อยู่ไกล้ ดวงใจข้า
คอบปลอบใจ อยู่ใกล้ ใส่อุรา          พี่จึงกล้า สู้ต่อ แม้ท้อใจ
 
  จะสร้างฝัน วันใหม่ ให้เราสอง          ตามครรลอง พอเพียง ว่าดีไหม
ปลาบ่อเก่า หลุดออก ไม่เป็นไร         ปลาบ่อใหม่ เลี้ยงได้ ไม่สายเอย         
           

.

......................................................................
ฟ้ารั่ว ฝนริน  ถวิลหา
ท้องนา คงเหงา  เฝ้าร้องเอ่ย
อยู่ใด ไหนหนา  ไม่มาเลย
อกเอ๋ย  นาร้าง  รอบางใคร

ปีก่อน  นาแล้ง  น้ำแห้งขอด
หวังมอด พรอดคำ พาหวั่นไหว
จำจาก บ้านเรา  เข้ากรุงไกร
หาเงิน มาไถ่  กลับไม่คืน

ฝันค้าง  หางหาย  มาหลายปี
หลบลี้ หนีหน้า  ข้าสะอื้น
ยินข่าว  ขื่นขม  ล้มทั้งยืน
เป็นอื่น  ไปแล้ว  ไม่แคล้วตรม

บ่อปลา  ท่าพี่ หลายปีผ่าน
เนิ่นนาน  ผ่านคืน  จนขื่นขม
เจ็บจำ ย้ำใจ  ไม่ตรอมตรม
รอชม  เขาเรือง...อยู่เมืองฟ้า..

 

[พิมพร]

เมื่อฟ้าหม่น ฝนริน ยามสิ้นแสง
จันทร์ไม่แข่ง แสงฟ้า หลบหน้าเฉย
เพราะสายฝน เนืองนอง ต้องมองเลย
ดาวที่เคย ลอยเด่น ก็เร้นไป

มีเมฆมา มากมาย ในท้องฟ้า
ดาวหลบหน้า หายลับ ไม่วับไหว
ฝนหลั่งริน ร่วงโรย ลมโชยไกล
แค่หัวใจ ไม่หม่น ยามฝนริน

......................................................
ฟ้าหมน ฝนหลั่ง  ฟ้าหลังฝน
หายหม่น  จนใส  ใจถวิล
ตะวัน  ผันเยือน  เตือนใจจินต์
รื่นริน  ยินยล  เมื่อฝนซา

รูปเมฆ เปลี่ยนร่าง  เพื่อสร้างภาพ
ใจอาบ  ซาบทรวง  ด้วยห่วงหา
ฝนหลั่ง  คนริน  กินน้ำตา
เหว่หว้า  ล้าแรง  ช่างแล้งใจ...

 

[พิมพร]

มองเวิ้งฟ้าคราหม่น ใจคนหมอง
ดั่งฟังเพลงท่วงทำนองครองโศกศัลย์
พาทุกข์โศกโบกช้ำย้ำจาบัลย์
อาบน้ำตาอีกวัน พาขวัญโรย

ขอซบแก้มแนบลงที่ตรงนี้
เขียนวลีชี้ช้ำความระโหย
ให้ผ่านกาลม่านหมอกดอกฝนโปรย
ลบความล้าโบกโบยเมื่อฝนซา

..............................................
มองฟ้าไกล  ใจเรา  ยังเฝ้าหวัง
หัวใจยัง ดังเดิม เติมใจหา
เพิ่มด้วยรัก สลักมั่น ในศรัทธา
แม้นไกลตา  อย่าร้าง ยามห่างไกล

อ้อมแขนที่ เคยหนุน ยังอุ่นนัก
หัวใจภักดิ์ รักมั่น  มิหวั่นไหว
หลังฝนริน กลับมา นะหัวใจ
อยาปล่อยให้ ใจเก้อ เพ้อลำพัง

 

[พิมพิลาไลย]

เมื่อฟ้าหม่น ฝนเริ่มริน ยินเสียงก้อง
เพราะฟ้าร้อง เสียงซร้องแซร้ แผ่ไพศาล
ลมกรรโชก โบยโบกจัด พัดกังวาน
ทั่วทิศฐาน ต่างขานรับ กับแรงลม

เหมือนใจเรา ที่เศร้าจัด อึดอัดจิตร
ถึงวิกฤต เพราะฤทธิ์รัก ที่หมักหมม
อยากร้องคราง อย่างฟ้าครวญ รวนระบม
อยากเป็นลม ที่พรมพัด อย่างจัดแรง

ฝนรินหลั่ง ดั่งน้ำตา ไหลมาเปียก
ตะโกนเรียก พร่ำเพรียกหา อย่าหน่ายแหนง
ได้แต่พร่ำ รำพันไป ใจอ่อนแรง
ฟ้ารอแสง แห่งตะวัน ฉันรอเธอ
         
พิมพิลาไลย

         

[ปีศาจสุรา]

ถึงฟ้าหม่นแต่ใจคนไม่แปรเปลี่ยน
ถึงเมฆเวียนเปลี่ยนผันไม่หันเห
ถึงฟ้าร้องก้องไกลไมรวนเร
ถึงลมเทโบกพัดไม่ตัดใจ
แม้ฟ้าหม่นห่างฝนคงสว่าง
แจ้งกระจ่างส่องทางกระจ่างใส
คงมองเห็นใจนี้ที่ห่างไกล
ยังคงรอทรามวัยนะคนดี

[พิมพร]

เมื่อฟ้าหม่น ฝนเริ่มริน ยินเสียงก้อง
เพราะฟ้าร้อง เสียงซร้องแซร้ แผ่ไพศาล
ลมกรรโชก โบยโบกจัด พัดกังวาน
ทั่วทิศฐาน ต่างขานรับ กับแรงลม

เหมือนใจเรา ที่เศร้าจัด อึดอัดจิตร
ถึงวิกฤต เพราะฤทธิ์รัก ที่หมักหมม
อยากร้องคราง อย่างฟ้าครวญ รวนระบม
อยากเป็นลม ที่พรมพัด อย่างจัดแรง

ฝนรินหลั่ง ดั่งน้ำตา ไหลมาเปียก
ตะโกนเรียก พร่ำเพรียกหา อย่าหน่ายแหนง
ได้แต่พร่ำ รำพันไป ใจอ่อนแรง
ฟ้ารอแสง แห่งตะวัน ฉันรอเธอ



พิมพิลาไลย

[color=mediumvioletred]..................................................

หวังวันใหม่ใสสดหมดความหมอง
ฟ้าสีทองผ่องพรรณมั่นเสมอ
เมื่อตะวันส่องหล้ามาพบเจอ
คอยเสนอแรงใจให้อีกวัน

ผ่านคืนค่ำน้ำฟ้าที่บ่าไหล่
และอีกนัยน้ำตาที่พาหวั่น
จะขอจบลบเลือนเยือนตะวัน
ส่องใจนั้นให้พ้นที่หม่นตรม

คราอ่อนแรงแสงใดส่องใจนี้
หว่างชีวีมีแต่ตนที่หม่นขม
จึงต้องปลุกใจอยู่เพื่อสู้ชม
ต้องสุขสม..สักวัน...ฉันจะรอ..[/color]

[พิมพร]

ถึงฟ้าหม่นแต่ใจคนไม่แปรเปลี่ยน
ถึงเมฆเวียนเปลี่ยนผันไม่หันเห
ถึงฟ้าร้องก้องไกลไมรวนเร
ถึงลมเทโบกพัดไม่ตัดใจ
แม้ฟ้าหม่นห่างฝนคงสว่าง
แจ้งกระจ่างส่องทางกระจ่างใส
คงมองเห็นใจนี้ที่ห่างไกล
ยังคงรอทรามวัยนะคนดี

.....................................................
หวังนะหวังยังมีพอที่หวัง
หัวใจยังดังเดิมเสริมศักดิ์ศรี
ที่ผ่านมาเขาทำช้ำชีวี
ผ่านเสียทีตรมช้ำเพราะคำลวง

ใจที่หม่นฝนพรำให้ฉ่ำชื่น
ปลุกใจตื่นจากฝันร้ายให้เลยล่วง
ลบและเลือนทุกข์ที่ถมระทรวง
ใจทั้งดวง...คงผ่องแผ้ว...มีแววงาม..

[I love gray]

มองนภาฟ้าหม่นฝนเริ่มริน
เป็นสองสิ่งธรรมชาติให้ไว้คู่
ฝนรินมาไม้โตเหมือนฝันไป
ธรณีชื่นใจได้น้ำไว้เลี้ยงตน

ฝนเลิกรินจากฟากฟ้า
นภาที่หม่นดูสดใส
อากาศดีต้นไม้ก็ชื่นใจ
มีน้ำใช้ไว้เต็มแม่คงคา

[/size][/color]

 

[คนไร้ค่า]

ยามฟ้าหม่นเมฆครึ้มทำซึมเศร้า
คิดถึงเขาคนนั้นเขาอยู่ไหน
ยามฝนรินลงมาทำเศร้าใจ
หรือเขาทิ้งเราไปไม่กลับมา

โปรดเถิดฟ้าอย่าตอกย้ำให้ช้ำจิต
ทำให้คิดถึงตัวเขาไม่เลิกรา
ฟ้าหม่นฝนรินทำให้รู้ว่า
มิอาจฆ่าตัวเขาออกจากใจ