ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพร]

เมื่อฟ้าหมองร้องไห้เป็นสายฝน
ที่หล่นพรมผืนหล้าไร่นาสวน
เรไรร้องก้องป่าฟ้าเรรวน
ส่งเสียงครวญหวนไห้เหมือนใจคน

หริ่งเรไรไล่เรียงเสียงประสาน
คีตกานท์ขานขับรับฟ้าฝน
ผืนหล้าแห้งแล้งร้อนบ่ห่อนยล
น้ำฟ้าดลหล่นพรมห่มพฤกษ์ไพร

ผืนป่าไพรได้น้ำจึงฉ่ำชื่น
ไม้แห้งตื่นยืนรับรองซับไหว
คงแตกกอหน่อชูรับพู่ใบ
เขียวไสวไปทั่วถิ่นแผ่นดินไทย

ขอน้ำใจให้เยือนเหมือนสายฝน
ที่หลั่งท้นล้นมาดุจบ่าไหล
พรมใจแล้งแห้งล้าทุกคราไป
เพียงหัวใจได้ชื่น…พอตื่นตน

[มานพ]

มีน้ำใจอภัยกันนั่นแหละสุข
ที่เคยทุกข์ฟื้นใหม่ได้อีกหน
ขาดน้ำนองหมองมัวทั่วตำบล
ขอทุกคนร่วมรักสามัคคี

ทุกวันนี้หมองไหม้ไทยแตกกลุ่ม
เหมือนไฟสุมร้อนรนจนเหลือที่
หวังฝนหลั่งพรมพื้นปฐพี
หวังคนดีกู้ภัยให้บ้านเมือง


 

[สายลมสีขาว]

เมื่อสายฝน หล่นร่วง จากห่วงฟ้า
หลั่งรินมา หยาดใส ดั่งใจฝัน
ราวกับว่า บอกเรื่อง เฟื่องคืนวัน
ที่ใจฉัน ร่ำร้อง ซร้องเรื่อยมา

ดั่งพายุ โหมใส่ สู่ใจรัก
ทุกสิ่งหัก คล้านสิ้น แสงอุษา
เมื่อฟ้าหม่น ฝนริน ประทินทา
แทนน้ำตา ความรู้สึก ส่วนลึกใจ

เมื่อไหร่หนา หยาดฝน จะหยุดโหม
ปลอบประโลม ดวงจิต ที่สั่นไหว
แปรหยาดฝน เป็นแสงดาว พราวอำไพ
หรืออุ่นไอ ในสุรีย์ ช่วยทีเธอ

[อักษรศิลป์]

@.สายลมซัดพัดใจให้ลอยล่อง
เสียงฟ้าร้องก้องใจให้พลั้งเผลอ
สายฟ้าฟาดสาดแสงแทงใจเธอ
ฝนซัดเอ่อสาดใส่ฤทัยพลัน

@.ดวงหทัยลอยคว้างกลางฟ้าหม่น
ถูกหยาดฝนซัดเซจนเหหัน
พายุสาดฟาดโหมเข้าโรมรัน
จนใจนั้นทรมานแทบซานซม

@.มรสุมเคลื่อนมาแล้วลาจาก
เหลือรอยฝากแผลใจให้ขื่นขม
พอสิ้นฝนเปิดฟ้าน่าดูชม
ฝนและลมผ่านไปไม่หวนคืน

@.ทิ้งฟ้าหม่นฝนรินให้สิ้นซาก
ที่ถางถากฝันร้ายได้คืนตื่น
ปล่อยพายุพัดช้ำที่กล้ำกลืน
แล้วหยัดยืนสู้ใหม่ด้วยใจเดิม

[GreenMonkey]

เมฆตั้งเค้า เงาฟ้า เริ่มมาปิด
ความมืดมิด มัวหมอง ท้องฟ้าหม่น
แล้วหยาดเย็น เป็นหยด รดหลั่งล้น
คือสายฝน หยาดน้อย ค่อยร่วงมา

แล้วความมืด ยิ่งคลุม ยิ่งกลุ้มนัก
ฝนก็ชัก กระหน่ำ ซ้ำขึ้นกว่า
ไม่มีร่ม กางกั้น กันน้ำฟ้า
มีเพียงฝน ปนน้ำตา ที่มาริน

สุดคิดถึง ครั้งนี้ ที่ลาร้าง
ฝนไม่จาง ย้ำใจ ให้ถวิล
อยากพบเจอ อีกครั้ง อย่างคุ้นชิน
อยากได้ยิน วาจา ว่ารักกัน

แล้วสายฝน หยุดสาย พรายพร่างฟ้า
เมฆดำลา ร้างเลือน เหมือนโลกฝัน
ฟ้าหลังฝน ย่อมมีแสง แห่งตะวัน
เหมือนกับฉัน จะได้เจอ เธอสักที

.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..

[น้องพอใจ]

แพ้...ผู้หญิงหลายใจ ทำไมเล่า..???
ทั้งที่เรา...ก็ใจหลาย...ใช่ไหมพี่???
อยากจะเป็น"เจมส์บอนด์" ตอนไหนดี????
ก็ตอนมี หญิงXX  sexy ไง???????????

                        (มาป่วนค่ะ...เดี๋ยวต่อให้นะอย่าร้องไห้)   
ยอม...ตากฝน กลัวคนว่า น้ำตาไหล
ยอม...ให้ใจ อ่อนแอ แพ้สักหน
ยอม...มีเธอ ทั้งทั้งที่ มีอีกคน
ยอม...ทุกข์ทน เป็นที่สอง นองน้ำตา

แพ้.....ที่คน มาก่อน เขาค่อนขอด
แพ้.....ที่เธอ สวมกอด (ไม่เข้าท่า)
แพ้.....ที่รัก เป็นกรรม ติดตามมา
แพ้.....เวลา ฝนพรำ..แค่สามเดือน

                                     OK ไหม? ลิงเขียว   

[พิมพร]

มีน้ำใจอภัยกันนั่นแหละสุข
ที่เคยทุกข์ฟื้นใหม่ได้อีกหน
ขาดน้ำนองหมองมัวทั่วตำบล
ขอทุกคนร่วมรักสามัคคี

ทุกวันนี้หมองไหม้ไทยแตกกลุ่ม
เหมือนไฟสุมร้อนรนจนเหลือที่
หวังฝนหลั่งพรมพื้นปฐพี
หวังคนดีกู้ภัยให้บ้านเมือง


 

ฝนหยาดรินภิ่นไทยได้ชุมชื่น
ปลุกไทยตื่นจากแห้งด้วยแดงเหลือง
พุ่มไสวไพรพนาป่าเคยเคือง
กลับรุ่งเรืองด้วยน้ำใจและไมตรี

รักผืนปานาไร่ไทยทั่วถิ่น
รักแผ่นดินถินนาพาสดสี
รักเพือนพ้อง..รักญาติปราศราคี
 
รักวิถีของไทย..ได้ร่มเย็น..

[พิมพร]

@.สายลมซัดพัดใจให้ลอยล่อง
เสียงฟ้าร้องก้องใจให้พลั้งเผลอ
สายฟ้าฟาดสาดแสงแทงใจเธอ
ฝนซัดเอ่อสาดใส่ฤทัยพลัน

@.ดวงหทัยลอยคว้างกลางฟ้าหม่น
ถูกหยาดฝนซัดเซจนเหหัน
พายุสาดฟาดโหมเข้าโรมรัน
จนใจนั้นทรมานแทบซานซม

@.มรสุมเคลื่อนมาแล้วลาจาก
เหลือรอยฝากแผลใจให้ขื่นขม
พอสิ้นฝนเปิดฟ้าน่าดูชม
ฝนและลมผ่านไปไม่หวนคืน

@.ทิ้งฟ้าหม่นฝนรินให้สิ้นซาก
ที่ถางถากฝันร้ายได้คืนตื่น
ปล่อยพายุพัดช้ำที่กล้ำกลืน
แล้วหยัดยืนสู้ใหม่ด้วยใจเดิม

เสียงฟ้าร้องก้องนาอย่างบ้าคลั่ง
น้ำฟ้าหลั่งถั่งท้นล้นมาเสริม
แต่น้ำใจใครหนอมาต่อเติม
โอ้คนเดิมเพิ่มใครให้หมองตรม

เหมือนใจฉันวันนมีแต่ช้ำ
ทุกคืนค่ำรินนำตาพาขื่นชม
ภาพเกาหลอนชอนไชให้ระทม
ถูกทับถมจมน้ำตาที่บาริน

รอฟ้ารุ่งพรุ่งนี้มีแสงส่อง
ฟ้าใสผ่องก่องนวลชวนถวิล
ลบฝันร้ายคล้ายลาให้ชาชิน
จึงกล่อมจินต์รินร่ำด้วยคำกลอน

ขอตะวันนั้นฉายละลายหมอก
ที่หลอนหลอกยอกกายยากถ่ายถอน
ขอใจนี้มีสิทธิ์คิดอุทธรณ์
เป็นคำวอน..ก่อนไกล...ไปจากกัน..

 

[พิมพร]

เมื่อสายฝน หล่นร่วง จากห่วงฟ้า
หลั่งรินมา หยาดใส ดั่งใจฝัน
ราวกับว่า บอกเรื่อง เฟื่องคืนวัน
ที่ใจฉัน ร่ำร้อง ซร้องเรื่อยมา

ดั่งพายุ โหมใส่ สู่ใจรัก
ทุกสิ่งหัก คล้านสิ้น แสงอุษา
เมื่อฟ้าหม่น ฝนริน ประทินทา
แทนน้ำตา ความรู้สึก ส่วนลึกใจ

เมื่อไหร่หนา หยาดฝน จะหยุดโหม
ปลอบประโลม ดวงจิต ที่สั่นไหว
แปรหยาดฝน เป็นแสงดาว พราวอำไพ
หรืออุ่นไอ ในสุรีย์ ช่วยทีเธอ

ฟ้าหลั่งฝนหล่นร่วงจากห้วงหาว
น้ำฝนพราวหนาวไร้เพราะใจเผลอ
คิดถึงคนหม่นหมองร้องละเมอ
คิดถึงเธอคนไกลจนไหวรอน

ฝนสั่งฟ้าลาล่วงจากสรวงสวรรค์
พรมพืชพรรณให้ฟื้นตื่นสลอน
ต่างสดใสไหวโบกใบโบกวอน
เหมือนจะอ้อนร่อนรำใ้หฉ่ำจินต์

แต่ตัวฉันนั้นหนอเพียงขอให้
รินน้ำใจไหลหลั่งดังสายสินธ์
ชลาลัยไหลรดหมดราคิน
แต่ใจจินต์สิ้นไร้..คนใจร้าย.

[ทอฝัน]

...เมื่อฝนมา...ฟ้าต้องหม่น...พิกลนัก
เหมือนความรัก...มาที...ไรใจผวา
เมื่อฝนริน...ใจก็พลั้ง...หลั่งน้ำตา
ใจกับฟ้า...มาคล้ายกัน...ด้วยฉันใด...
............................................//ใครตอบได้ช่วยตอบหน่อยจ้า

[พิมพร]

เมฆตั้งเค้า เงาฟ้า เริ่มมาปิด
ความมืดมิด มัวหมอง ท้องฟ้าหม่น
แล้วหยาดเย็น เป็นหยด รดหลั่งล้น
คือสายฝน หยาดน้อย ค่อยร่วงมา

แล้วความมืด ยิ่งคลุม ยิ่งกลุ้มนัก
ฝนก็ชัก กระหน่ำ ซ้ำขึ้นกว่า
ไม่มีร่ม กางกั้น กันน้ำฟ้า
มีเพียงฝน ปนน้ำตา ที่มาริน

สุดคิดถึง ครั้งนี้ ที่ลาร้าง
ฝนไม่จาง ย้ำใจ ให้ถวิล
อยากพบเจอ อีกครั้ง อย่างคุ้นชิน
อยากได้ยิน วาจา ว่ารักกัน

แล้วสายฝน หยุดสาย พรายพร่างฟ้า
เมฆดำลา ร้างเลือน เหมือนโลกฝัน
ฟ้าหลังฝน ย่อมมีแสง แห่งตะวัน
เหมือนกับฉัน จะได้เจอ เธอสักที

.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..

........................................................

ฟ้าหลังฝนดลใจให้คลายหมอง
อยากเปล่าร้องก้องไปในวิถี
ที่ผ่านมาข้าช้ำย้ำฤดี
แต่วันนี้ฝนล้างแล้วบางใคร

ให้เลือนลบกลบหายกับสายฝน
ที่ร่วงหล่นปนน้ำครารินไหล
เจ็บกี่คราลาล้างสร้างหัวใจ
กับฟ้าใหม่หลังฝนที่หล่นพรม

จะก้าวเดินอีกครั้งใจยังไหว
ลาจากไกลความช้ำที่ดำขม
จบสิ้นทีหนีร้างห่างความตรม
แล้วชื่นชมกับความหวัง..อีกครั้งเอย..

 

[พิมพร]

แพ้...ผู้หญิงหลายใจ ทำไมเล่า..???
ทั้งที่เรา...ก็ใจหลาย...ใช่ไหมพี่???
อยากจะเป็น"เจมส์บอนด์" ตอนไหนดี????
ก็ตอนมี หญิงXX  sexy ไง???????????

                        (มาป่วนค่ะ...เดี๋ยวต่อให้นะอย่าร้องไห้)   
ยอม...ตากฝน กลัวคนว่า น้ำตาไหล
ยอม...ให้ใจ อ่อนแอ แพ้สักหน
ยอม...มีเธอ ทั้งทั้งที่ มีอีกคน
ยอม...ทุกข์ทน เป็นที่สอง นองน้ำตา

แพ้.....ที่คน มาก่อน เขาค่อนขอด
แพ้.....ที่เธอ สวมกอด (ไม่เข้าท่า)
แพ้.....ที่รัก เป็นกรรม ติดตามมา
แพ้.....เวลา ฝนพรำ..แค่สามเดือน

                                     OK ไหม? ลิงเขียว   

ดีจ้า..น้องพอใจ
หยุดร้องแล้วจ้า..

หลบเข้ามาเถิดน้องอย่างร้องไห้
หยุดอาลัยไหวอ่อนทุกข์ร้อนเคลื่อน
ฝนที่ตกอกลั่นสั่นสะเทือน
น้ำตาเปื้อนเปียกแล้วแม่แก้วตา

เจ้ามิแพ้แท้จริงหญิงชนะ
มิลดละพยายามเที่ยวตามหา
ฝันสวยงามยามเยือนมิเลือนลา
เจ้าโสภา..น่ารัก..จงหักไใจ..

ไปๆมาๆทำไมมาออกแบบนี้วุ้ยอิอิ

 

[GreenMonkey]

...เมื่อฝนมา...ฟ้าต้องหม่น...พิกลนัก
เหมือนความรัก...มาที...ไรใจผวา
เมื่อฝนริน...ใจก็พลั้ง...หลั่งน้ำตา
ใจกับฟ้า...มาคล้ายกัน...ด้วยฉันใด...
............................................//ใครตอบได้ช่วยตอบหน่อยจ้า

เพราะว่าฟ้า นั้นกว้าง ใครกางกั้น
ใจคนนั้น กว้างเหมือนฟ้า อย่าสงสัย
จะร้ายดี แปรปรวน ชวนปวดใจ
รักอย่างไร แม้รอบคอบ ก็บอบช้ำ

ฝนที่ริน เหมือนน้ำตา ข้าที่หลั่ง
เกินยับยั้ง ความเจ็บ เหน็บหนาวกระหน่ำ
แต่รู้ไว้ เมื่อใดฟ้า ลาเมฆดำ
ใจเจ้ากรรม ก็จะหาย กลายเป็นดี

.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..

[พิมพร]

...เมื่อฝนมา...ฟ้าต้องหม่น...พิกลนัก
เหมือนความรัก...มาที...ไรใจผวา
เมื่อฝนริน...ใจก็พลั้ง...หลั่งน้ำตา
ใจกับฟ้า...มาคล้ายกัน...ด้วยฉันใด...
............................................//ใครตอบได้ช่วยตอบหน่อยจ้า

........................................................

เมื่อฝนคราตาหลั่งดุจฝังฝาย
ที่ทลายกลายพังด้วยหวังไหว
น้ำตาฟ้ารินหลั่งที่ฝั่งไพร
น้ำที่ไหลจากตารด...เพื่อหมดใย...

หรือเปล่านะ..

[พิมพร]

...เมื่อฝนมา...ฟ้าต้องหม่น...พิกลนัก
เหมือนความรัก...มาที...ไรใจผวา
เมื่อฝนริน...ใจก็พลั้ง...หลั่งน้ำตา
ใจกับฟ้า...มาคล้ายกัน...ด้วยฉันใด...
............................................//ใครตอบได้ช่วยตอบหน่อยจ้า

เพราะว่าฟ้า นั้นกว้าง ใครกางกั้น
ใจคนนั้น กว้างเหมือนฟ้า อย่าสงสัย
จะร้ายดี แปรปรวน ชวนปวดใจ
รักอย่างไร แม้รอบคอบ ก็บอบช้ำ

ฝนที่ริน เหมือนน้ำตา ข้าที่หลั่ง
เกินยับยั้ง ความเจ็บ เหน็บหนาวกระหน่ำ
แต่รู้ไว้ เมื่อใดฟ้า ลาเมฆดำ
ใจเจ้ากรรม ก็จะหาย กลายเป็นดี

.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..

หัวใจหม่นคนหมองฟ้าร้องไห้
น้ำตาไหลรินรดหมดสุขี
ฟ้าช้ำใดใครหน่อก่อราวี
ก้องปฐพีคำรามยามฝนพรม

[Billboard]

[/size]

       
                                                                        รักคัคนานต์

                                                                    นภากว้างดังใจที่โผผิน
                                                                  ยามฟ้าใสโบยบินไปไกลเเสน
                                                                  ถึงสุดขอบอัมพรไม่คลอนเเคลน
                                                                  คงหนักเเน่นคงรักนภาลัย
                                                                         ยามฟ้ามืดฝนพรำกระหนำจิต
                                                                  เเม้นชีวิตกายนี้พลีให้
                                                                  เพราะฟ้าคือความรักคือดวงใจ
                                                                  ขอบินไปคู่รักคัคนานต์

[มานพ]

ฝนหยาดรินภิ่นไทยได้ชุมชื่น
ปลุกไทยตื่นจากแห้งด้วยแดงเหลือง
พุ่มไสวไพรพนาป่าเคยเคือง
กลับรุ่งเรืองด้วยน้ำใจและไมตรี

รักผืนป่านาไร่ไทยทั่วถิ่น
รักแผ่นดินถินนาพาสดสี
รักเพือนพ้อง..รักญาติปราศราคี
รักวิถีของไทย..ได้ร่มเย็น..

 

รักเพื่อนฟ้องน้องพี่รักที่สุด
รักทั้งนุชคนดีที่เคยเห็น
รักผืนป่าที่พักรักคืนเพ็ญ
รักซ่อนเร้นซ่อนรักสลักใจ

ฝนโปรยมาพาชื่นระรื่นจิต
หมู่มวลมิตรตื่นตามารักใคร่
ความสุขเย็นทั่วดินถิ่นแดนไทย
รักกันไว้สุขใจไทยด้วยกัน


 

[ไพร พนาวัลย์]

มองนภาฟ้าหม่นดั่งคนเหงา           
โอ้ ตัวเราหนาวใจใครจะเหมือน
คิดถึงคนแดนไกลใจสะเทือน         
หรือฟ้าเลือนให้ไร้คู่อยู่เดียวดาย

คงทำกรรมใดไว้แต่ปางก่อน           
 จึงยอกย้อนให้ห่างกันฝันสลาย
ทั้งคิดถึงทั้งห่วงหาแทบบ้าตาย       
ไม่ผ่อนคลายกลืนกล้ำน้ำตานอง

อีกเมื่อไหร่จะได้พบประสบพักตร์   
สุดที่รักคนดีพี่หม่นหมอง
เฝ้านับเดือนนับวันฝันลำพอง           
ได้ประคองดวงใจในวันเจอ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[พิมพร]

[/size]

       
                                                                        รักคัคนานต์

                                                                    นภากว้างดังใจที่โผผิน
                                                                  ยามฟ้าใสโบยบินไปไกลเเสน
                                                                  ถึงสุดขอบอัมพรไม่คลอนเเคลน
                                                                  คงหนักเเน่นคงรักนภาลัย
                                                                         ยามฟ้ามืดฝนพรำกระหนำจิต
                                                                  เเม้นชีวิตกายนี้พลีให้
                                                                  เพราะฟ้าคือความรักคือดวงใจ
                                                                  ขอบินไปคู่รักคัคนานต์





....................................

น้ำรักปลาฟ้ารักนกที่ผกผิน
ไม้รักดินถิ่นฟ้าป่าละหาน
ดุจตะวันรักทิวาไพรไปชั่วกาล
ราตรีผ่านม่านทิวาสัญญาเรา

แตน้ำตาฟ้าหลั่งในครั้งนี้
หัวใจมีบาดแผลดูแลเฉา
รินน้ำตาคราร้างมิสร่างเซา
ทุกข์รุกเร้าร้อนรน..จนร้องไห้..

[พิมพร]

[

มองนภาฟ้าหม่นดั่งคนเหงา           
โอ้ ตัวเราหนาวใจใครจะเหมือน
คิดถึงคนแดนไกลใจสะเทือน         
หรือฟ้าเลือนให้ไร้คู่อยู่เดียวดาย

คงทำกรรมใดไว้แต่ปางก่อน           
 จึงยอกย้อนให้ห่างกันฝันสลาย
ทั้งคิดถึงทั้งห่วงหาแทบบ้าตาย       
ไม่ผ่อนคลายกลืนกล้ำน้ำตานอง

อีกเมื่อไหร่จะได้พบประสบพักตร์   
สุดที่รักคนดีพี่หม่นหมอง
เฝ้านับเดือนนับวันฝันลำพอง           
ได้ประคองดวงใจในวันเจอ

 

“ปรางค์  สามยอด”

....................................................

รอวันพบประสบพักตร์ซบตักหนุน
โอบไออุ่นกรุ่นฝันมั่นเสมอ
ขอเพียงเธอคนไกลใจนะเออ
อย่าได้เผลอมองสาวให้ร้าวราน

สาวสวยใสใกล้เธออย่าเผลอจ้อง
ใจฉันจองป้องใจด้วยไหวหวาน
รักที่มอบตอบกันในวันวาน
รอพบพานนานแค่ไหน..ใจยังรอ

อีกไม่นานหรอกหนาได้มาพบ
สองใจสบลบหมองนะน้องขอ
วันฟ้าส่องผ่องอำไพใสลออ
สองเราคลอเคียงขวัญ...ทุกวันเอย.....

พิมพร