ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

แค่รักกัน ฝันสร้าง หนทางรัก
มาประจักษ์ แก่ใจ ว่าไร้ค่า
แสนเสียดาย หวานซึ้ง เคยตรึงตรา
กลับลับลา เลิกร้าง ออกห่างกัน

เคยมีเธอ มีฉัน ร่วมฟันฝ่า
ทุกข์นานา ไม่คร้าม..ข้ามสู่ฝัน
สองดวงใจ ร่วมคล้อง ครองสัมพันธ์
ดังตรึงมั่น สัญญา ว่าคู่แท้

รอไม่ได้ ใช่ไหม ถึงได้จาก
เธอมักมาก อยากมี แต่ที่แน่-
ฉันต้องทน สิ้นหมาย อย่างพ่ายแพ้
ยอมเก็บแผล ร้าวราน เมื่อหวานร้าง

หยาดน้ำตา วันนี้ มันมีค่า
หลั่งรินมาล้านหยด รดรอยหมาง
เพื่อลบเลือนเกลื่อนกลบเมื่อจบทาง-
ที่วาด-วาง ไว้นั้น..สะบั้นไป

ก็ควรแล้ว ที่รัก เมื่อภักดิ์ผัน
หากนานวัน น้ำตา ที่บ่าไหล-
อาจเชี่ยวกรากหลากล้นเอ่อท้นใจ
และยากไร้ เกินตัด เพื่อหยัดยืน

กับน้ำตา ล้านหยด ที่หมดสิ้น
พร้อมเธอผิน หลังให้ แม้ใจฝืน
แต่ดีกว่า เจ็บช้ำ ต้องกล้ำกลืน
แล้วขมขื่นซ้ำซาก..ถ้าหากช้า

ยอมรับเรา ย่อมร้าง อย่างวันนี้
เถอะคนดี ไม่ขวาง เมื่อจางค่า
เมื่อตัดแล้ว จงลับ อย่ากลับมา
หมดเวลา มอบใจ ให้เธอครอง!

[เด็กหัดกลอน]

เมื่อเอ่ยอ้างทุกอย่างทั้งหมดแล้ว
ตัวน้องแก้วคอยรับซับหม่นหมอง
แม้สิ้นรักจากชายที่หมายปอง
ยังมีน้องตัวน้อยคอยทักทาย

กะโปโลโยเยก็มีบ้าง
แต่เรื่องสร้างปัญหานั่นอย่าหมาย
เป็นเด็กดีเชื่อฟังระวังกาย
ชอบโวยวายเป็นด้วยช่วยอบรม

อยู่กับน้อยไม่ค่อยเหงาสักเท่าไหร่
พูดมากไปไต่ถามตามเหมาะสม
เลิกคิดถึงชายอื่นใดให้ตรอมตรม
มาคอยบ่มอบรมน้องอย่าหมองใจ

[chaipan1999]

น้ำตาไหลปริ่มอาบขนาบแก้ม
เมื่อเธอแรมร้างไกลไปกับเขา
มีเพียงฉันอ้างว้างคู่เคียงเงา
ก่อนมีเราบัดนี้เศร้าเฝ้าเดียวดาย...

 

[..ทักษมน..]

เพราะ..หัวใจไร้ฝั่งจึงหยั่งยาก                   รักเค้ามาก..กลับไม่ซึ้งถึงความหมาย
เจ็บ..อยู่เพียงดายเดียวมันเปลี่ยวกาย         จะบรรยาย..ก็ยากสุดจะฉุดถึง
เพราะ.มองเห็นน้ำใส แต่ใจลึก                    ยากจะนึก..ฝันใฝ่ เค้าไม่ซึ้ง
จำ..ต้องเก็บเหน็บหน่วงห้วงคำนึง              ไม่กลมกลึง..กล้อมแกล้ม..(บวก)+แต้ม กัน
      
ถ้าหากเธอ..ถูกยาม(?)ตามมาเช็ค              รักเล็กเล็ก..หวั่นใยใครกระสัน?
แค่เห็นกลอนที่ลง..ร่วมวงศ์วรรณ               ก็อยากปัน อยากปลอบ บวกตอบแทน
หรือเค้าหึง..ขึ้งโกรธเป็นโจทย์จ้าง             มาเอ่ยอ้าง..คำพ่วง แบบหวงแหน
หัวใจเค้ายากหยั่ง...โดนรังแตน                 หรือถูกแฟน..ตีจาก..ฝากถามที ????

[peerapon]

อยากจะร้อง ร้องไป ตามใจเถิด
หากว่าเกิด  เป็นผล ตนสุขี
ปล่อยให้โล่ง โปร่งเบา หายเศร้าดี
เชิญเต็มที่ เถิดขวัญ กัลยา

คิดว่าล้าง คาวรัก ที่หนักอึ้ง
คิดว่าดึง ตัวพ้น คนมุสา
คิดปลดปล่อย ความหวัง ที่ตั้งมา
คิดเสียว่า  อุทิศผล ให้คนลวง

นี่ดีแล้ว คิดทัน เจ้าหันกลับ
มิต้องจับ จดจึง ไปหึงหวง
ปล่อยเขาไป สำราญ ใจล้านดวง
อยู่ก็หน่วง เหนี่ยวนำ ถลำลง

เมื่อหยุดแล้ว ตั้งหลัก ตระหนักหนา
โปรดรู้ว่า มีใคร ที่ใหลหลง
จะปรับปรุง จรุงใน ใจอนงค์
ให้มั่นคง กว่าวันวาน เจ้าผ่านมา

[วลีลักษณา]

เมื่อเอ่ยอ้างทุกอย่างทั้งหมดแล้ว
ตัวน้องแก้วคอยรับซับหม่นหมอง
แม้สิ้นรักจากชายที่หมายปอง
ยังมีน้องตัวน้อยคอยทักทาย

กะโปโลโยเยก็มีบ้าง
แต่เรื่องสร้างปัญหานั่นอย่าหมาย
เป็นเด็กดีเชื่อฟังระวังกาย
ชอบโวยวายเป็นด้วยช่วยอบรม

อยู่กับน้อยไม่ค่อยเหงาสักเท่าไหร่
พูดมากไปไต่ถามตามเหมาะสม
เลิกคิดถึงชายอื่นใดให้ตรอมตรม
มาคอยบ่มอบรมน้องอย่าหมองใจ

น้องตัวน้อยน่ารักมาทักพี่
ด้วยไมตรีหมดจดงามสดใส
ปลอบซื่อซื่อแต่ซึ้งถึงเนื้อนัย
ถ้อยที่ให้ดังธารอาบซ่านทรวง

น่าเอ็นดูยิ่งแล้วน้องแก้วเจ้า
แล้วใครเล่า เมินได้ ว่าใครห่วง
กรองที่ผ่านหวานตามเนื้อความปวง
ซึ้งในดวงใจพี่ไม่มีคลาย

[วลีลักษณา]

น้ำตาไหลปริ่มอาบขนาบแก้ม
เมื่อเธอแรมร้างไกลไปกับเขา
มีเพียงฉันอ้างว้างคู่เคียงเงา
ก่อนมีเราบัดนี้เศร้าเฝ้าเดียวดาย...

 

เพราะรักล่มรานทรวงเกินหน่วงห้าม
จึงเหลือความโศกซมขมไม่หาย
ไม่คิดเลยเคยภักดิ์จักกลับกลาย
แหลกมลายย่อยยับลงกับตา

[วลีลักษณา]

เพราะ..หัวใจไร้ฝั่งจึงหยั่งยาก                   รักเค้ามาก..กลับไม่ซึ้งถึงความหมาย
เจ็บ..อยู่เพียงดายเดียวมันเปลี่ยวกาย         จะบรรยาย..ก็ยากสุดจะฉุดถึง
เพราะ.มองเห็นน้ำใส แต่ใจลึก                    ยากจะนึก..ฝันใฝ่ เค้าไม่ซึ้ง
จำ..ต้องเก็บเหน็บหน่วงห้วงคำนึง              ไม่กลมกลึง..กล้อมแกล้ม..(บวก)+แต้ม กัน
      
ถ้าหากเธอ..ถูกยาม(?)ตามมาเช็ค              รักเล็กเล็ก..หวั่นใยใครกระสัน?
แค่เห็นกลอนที่ลง..ร่วมวงศ์วรรณ               ก็อยากปัน อยากปลอบ บวกตอบแทน
หรือเค้าหึง..ขึ้งโกธรเป็นโจทย์จ้าง             มาเอ่ยอ้าง..คำพ่วง แบบหวงแหน
หัวใจเค้ายากหยั่ง...โดนรังแตน                 หรือถูกแฟน..ตีจาก..ฝากถามที ????

ไม่อยากหาสาเหตุหรือเขตคั่น
ให้ไหวหวั่นหม่นไหม้ใจหมองศรี
เมื่อต้องจบโปรดช่วยจากด้วยดี
อย่าได้มีขุ่นข้องต้องค้างคา

[วลีลักษณา]

อยากจะร้อง ร้องไป ตามใจเถิด
หากว่าเกิด  เป็นผล ตนสุขี
ปล่อยให้โล่ง โปร่งเบา หายเศร้าดี
เชิญเต็มที่ เถิดขวัญ กัลยา

คิดว่าล้าง คาวรัก ที่หนักอึ้ง
คิดว่าดึง ตัวพ้น คนมุสา
คิดปลดปล่อย ความหวัง ที่ตั้งมา
คิดเสียว่า  อุทิศผล ให้คนลวง

นี่ดีแล้ว คิดทัน เจ้าหันกลับ
มิต้องจับ จดจึง ไปหึงหวง
ปล่อยเขาไป สำราญ ใจล้านดวง
อยู่ก็หน่วง เหนี่ยวนำ ถลำลง

เมื่อหยุดแล้ว ตั้งหลัก ตระหนักหนา
โปรดรู้ว่า มีใคร ที่ใหลหลง
จะปรับปรุง จรุงใน ใจอนงค์
ให้มั่นคง กว่าวันวาน เจ้าผ่านมา

เป็นกรองกลอนอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง
เพียงหยดหนึ่งซึ้งนักยากจักหา
ขอฝากฝันผ่านพรมให้ลมพา
สู่อุราคนไกลด้วยใจรัก

นิทรานี้หลับใหลอยู่ในที่
ให้ฝันดีด้วยหวานซ่าน สลัก-
ในคะนึงหนึ่งมอบตอบว่าภักดิ์
ขอประจักษ์ใจนั้นว่ามั่นคง

[เมฆา...]

               ...ขอร้อง..ด้วยคน...

        ...ร้องไห้เถอะ..ร้องมา..อย่ากลั้นไว้...
…ปล่อยไปตาม..หัวใจ..ร้องเรียกหา...
…หากเก็บไว้..ให้ท่วมท้น..ล้นออกตา...
…อาจเกินเกี่ยว ..เยียวยา..รักษาใจ...
         …น้ำท่วมใจ..ร้ายนัก..หากหมักหมม...
...จำเพาะบ่ม..ตรมหนอง..ดองเก็บไว้...
...ไร้ประโยชน์..โทษท่วม..อ่วมทรวงใน...
...เกิดแผล อบ..หลบใน..ใจเรื้อรัง...
         ...หากร้องไห้..วันนี้..มีเพื่อนร้อง....
...ไม่ต้องอาย..คลายหมอง..สองแก้มปลั่ง...
... ใช่เศร้าหมอง..ร้องโหย..โดยลำพัง...
...แต่ว่ายัง..มีพี่..นี้ปลอบโยน...
        ...เมื่อน้ำตา..ตกใน..ไหลออกหมด...
…ความรันทด..หดหาย..มลายโหน...
...เหลือเพียงใจ..เริงร่า..ท้ากระโจน...
...ไปสู่ความ..โลดโผน..โจนทะยาน...
        ...ท่องเที่ยวไป..ในรัก..อีกสักครั้ง...
...ลืมความหลัง..ครั้งเก่า..อย่าเล่าขาน…
…โลกแห่งรัก..ไม่สิ้นสุด..ดุจตำนาน...
...แค่วันวาน..เคยช้ำ..อย่าจำมัน...
       ...กิ่งไม้ไหว..ใบแกว่ง..ตามแรงพัด...
...เสียงแว่วแว่ว..ปรากฏชัด..ความอัดอั้น...
….ใครกันเล่า..เศร้าสะอื้น..ยืนรำพัน...
...หรือเป็นเสียง...ของฉัน..เกินกลั้นใจ...


      *** ลืมปลอบตัวเองเลย***

[สายใย]

เธอรำพันหวั่นไหวในทรวงเศร้า
คงเหมือนเรารันทดไม่สดใส
แอบรักเขาข้างเดียวแสนเปลี่ยวใจ
เมื่อเขาไม่รับรู้อดสูนัก

เพราะหัวใจไม่เชื่อมันเหลือร้าย
หลงปองหมายโฉมตรูไม่รู้จัก
แค่เขาบอกหลอกอำเอ่ยคำรัก
ก็จึงปักใจปลงหลงเขาเลย

แล้ววันนี้ที่เขาเข้ามาบอก
ว่าแค่หลอกหยอกนะจ๊ะพี่เอ๋ย
บอกให้รู้หนูน่ะเป็นกระเทย
จึงเฉลยโดยรวมก่อนหลวมตัว

ขอร้องไห้วันนี้ยังดีกว่า
ถ้าวันหน้าแล้วพี่(ต้องมีผัว)
คงจะช้ำยิ่งใหญ่ใจระรัว
ไม่ได้กลัวแค่เกรงต้องเบ่งรัก.....(อิ อิ ส.ย.)

[วลีลักษณา]

               ...ขอร้อง..ด้วยคน...

        ...ร้องไห้เถอะ..ร้องมา..อย่ากลั้นไว้...
…ปล่อยไปตาม..หัวใจ..ร้องเรียกหา...
…หากเก็บไว้..ให้ท่วมท้น..ล้นออกตา...
…อาจเกินเกี่ยว ..เยียวยา..รักษาใจ...
         …น้ำท่วมใจ..ร้ายนัก..หากหมักหมม...
...จำเพาะบ่ม..ตรมหนอง..ดองเก็บไว้...
...ไร้ประโยชน์..โทษท่วม..อ่วมทรวงใน...
...เกิดแผล อบ..หลบใน..ใจเรื้อรัง...
         ...หากร้องไห้..วันนี้..มีเพื่อนร้อง....
...ไม่ต้องอาย..คลายหมอง..สองแก้มปลั่ง...
... ใช่เศร้าหมอง..ร้องโหย..โดยลำพัง...
...แต่ว่ายัง..มีพี่..นี้ปลอบโยน...
        ...เมื่อน้ำตา..ตกใน..ไหลออกหมด...
…ความรันทด..หดหาย..มลายโหน...
...เหลือเพียงใจ..เริงร่า..ท้ากระโจน...
...ไปสู่ความ..โลดโผน..โจนทะยาน...
        ...ท่องเที่ยวไป..ในรัก..อีกสักครั้ง...
...ลืมความหลัง..ครั้งเก่า..อย่าเล่าขาน…
…โลกแห่งรัก..ไม่สิ้นสุด..ดุจตำนาน...
...แค่วันวาน..เคยช้ำ..อย่าจำมัน...
       ...กิ่งไม้ไหว..ใบแกว่ง..ตามแรงพัด...
...เสียงแว่วแว่ว..ปรากฏชัด..ความอัดอั้น...
….ใครกันเล่า..เศร้าสะอื้น..ยืนรำพัน...
...หรือเป็นเสียง...ของฉัน..เกินกลั้นใจ...


      *** ลืมปลอบตัวเองเลย***

เพราะน้ำตาล้านหยดที่รดหลั่ง
ล้างความหลังครั้งนั้นเคยหวั่นไหว
เมื่อสิ้นแล้วขอลบให้จบไป
อาจมีวันสดใสให้รื่นรมณ์

หากวันนี้เธอหมองจนร้องไห้
ขอปลอบใจเย็นชืดที่ฝืดขม
โยนทิ้งเสียความเศร้าเหงาระทม
เมื่อรักล่มรานลงอย่าหลงรอ

[วลีลักษณา]

เธอรำพันหวั่นไหวในทรวงเศร้า
คงเหมือนเรารันทดไม่สดใส
แอบรักเขาข้างเดียวแสนเปลี่ยวใจ
เมื่อเขาไม่รับรู้อดสูนัก

เพราะหัวใจไม่เชื่อมันเหลือร้าย
หลงปองหมายโฉมตรูไม่รู้จัก
แค่เขาบอกหลอกอำเอ่ยคำรัก
ก็จึงปักใจปลงหลงเขาเลย

แล้ววันนี้ที่เขาเข้ามาบอก
ว่าแค่หลอกหยอกนะจ๊ะพี่เอ๋ย
บอกให้รู้หนูน่ะเป็นกระเทย
จึงเฉลยโดยรวมก่อนหลวมตัว

ขอร้องไห้วันนี้ยังดีกว่า
ถ้าวันหน้าแล้วพี่(ต้องมีผัว)
คงจะช้ำยิ่งใหญ่ใจระรัว
ไม่ได้กลัวแค่เกรงต้องเบ่งรัก.....(อิ อิ ส.ย.)

คุณสายใยใจง่ายจึงกลายช้ำ
ปล่อยถลำเยี่ยงไรไม่ตระหนัก
หน้าตาไม่เคยรู้ยังสู้ภักดิ์
ไม่รู้จักมักจี่เที่ยวมีใจ

ดีนะนี่ยั้งทันไม่งั้นยุ่ง
ต่อนี้มุ่งเตือนกันอย่าหวั่นไหว
ก่อนจะปักรักมั่นฝันกับใคร
ตรวจดูให้แน่จริงหญิงหรือชาย

ขำๆ..นะคะ เอ..แต่ชายคนนั้นเขาไม่สนเหรอคะ..อิๆๆ

[พิมพิลาไลย]

น้ำคงจะท่วมแท้แน่คราวนี้
มีสตรีที่เศร้าเขาร้องไห้
อย่าเพิ่งตื่นตระหนกอุทกภัย
ครั้งยิ่งใหญ่ใช้น้ำตามาเป็นเกณฑ์

อยากให้ท่วมผู้ชายตายให้หมด
ทุกหยาดหยดน้ำตาที่หน้าเห็น
มีแต่ความทุกข์เศร้าเคล้ารำเค็ญ
ต้นเหตุเป็นเพราะชายตายไปเลย
  อ่ะล้อเล่ง


พิมพิลาไลย

[peerapon]

น้ำคงจะท่วมแท้แน่คราวนี้
มีสตรีที่เศร้าเขาร้องไห้
อย่าเพิ่งตื่นตระหนกอุทกภัย
ครั้งยิ่งใหญ่ใช้น้ำตามาเป็นเกณฑ์

อยากให้ท่วมผู้ชายตายให้หมด
ทุกหยาดหยดน้ำตาที่หน้าเห็น
มีแต่ความทุกข์เศร้าเคล้ารำเค็ญ
ต้นเหตุเป็นเพราะชายตายไปเลย
  อ่ะล้อเล่ง


พิมพิลาไลย

ฉันจะทำ เรือพาย ไว้รับจ้าง
เอาเหตุอ้าง น้ำตา มาเปิดเผย
พายข้ามใจ คนเหงา ที่เศร้าเอย
นั่งเขนย แนบข้าง เส้นทางเรือ

หากไม่พอ จะต่อให้ ใหญ่กว่านี้
ขยายที่ นั่งนอน  อาทรเอื้อ
น้ำตาโศก เชี่ยวไหล  ใช้เหลือเฟือ
คอยจุนเจือ ข้ามฝั่ง คนนั่งโทรม

[วลีลักษณา]

เมื่อเริ่มรักหวานล้ำถ้อยคำกล่าว
ต่อเมื่อร้าวกลับร้าย..สุดหมายหวัง
ให้คืนความสดใสสองใจดัง-
เมื่อคราวครั้งแรกเริ่มที่เติมรัก

มีข้อแม้มากมายหากหมายคู่
ต้องเรียนรู้จิตใจให้ประจักษ์
อาจล่มลงกลางคันสะบั้นภักดิ์
จึงต้องหักใจห้ามยามเลิกร้าง

[พิมพิลาไลย]

น้ำคงจะท่วมแท้แน่คราวนี้
มีสตรีที่เศร้าเขาร้องไห้
อย่าเพิ่งตื่นตระหนกอุทกภัย
ครั้งยิ่งใหญ่ใช้น้ำตามาเป็นเกณฑ์

อยากให้ท่วมผู้ชายตายให้หมด
ทุกหยาดหยดน้ำตาที่หน้าเห็น
มีแต่ความทุกข์เศร้าเคล้ารำเค็ญ
ต้นเหตุเป็นเพราะชายตายไปเลย
  อ่ะล้อเล่ง

พิมพิลาไลย

ฉันจะทำ เรือพาย ไว้รับจ้าง
เอาเหตุอ้าง น้ำตา มาเปิดเผย
พายข้ามใจ คนเหงา ที่เศร้าเอย
นั่งเขนย แนบข้าง เส้นทางเรือ

หากไม่พอ จะต่อให้ ใหญ่กว่านี้
ขยายที่ นั่งนอน  อาทรเอื้อ
น้ำตาโศก เชี่ยวไหล  ใช้เหลือเฟือ
คอยจุนเจือ ข้ามฝั่ง คนนั่งโทรม

peerapon 

พลิกวิกฤตเป็นโอกาสามารถแท้
จะสร้างเรือสร้างแพแหมหักโหม
ใช้คำพูดหยอกเย้ามาเล้าโลม
อย่ามาโน้มจิตรน้าวให้ร้าวรอย

หากสร้างเรือเพื่อพามาสุงสิง
เรื่องเห็นหญิงยิงเรือเชื่อบ้างไหม
รับรองยิงไม่พลาดอาจจมไป
ชนิดไร้ร่องรอยนะคอยดู

พิมพิลาไลย

[ปีศาจสุรา]

ได้ยินเสียงแว่วแว่วแล้วรีบจ้ำ
พายเรือย้ำจรจากปากกระสุน
กลัวโดนยิงตรงร่างสร้างรูพรุน
จึงหันหุนเรือกลับกลัวจับใจ
ถอยกลับมาตั้งหลักขอพักหน่อย
คิดดูครั้งที่ร้อยคอยไม่ไหว
ขอพูดจาพาทีรี่เข้าไป
เชิญยิงได้หลังพูดจบไม่สบใจ
ขอแค่บอกว่ารักก้พอแล้ว
แม้จะไร้วี่แววดังแก้วใส
ขอร้องให้วันนี้ให้สะใจ
ถ้าเธอไม่รับรัก...ชักปืนยิง

[พิมพิลาไลย]

ได้ยินเสียงแว่วแว่วแล้วรีบจ้ำ
พายเรือย้ำจรจากปากกระสุน
กลัวโดนยิงตรงร่างสร้างรูพรุน
จึงหันหุนเรือกลับกลัวจับใจ

ถอยกลับมาตั้งหลักขอพักหน่อย
คิดดูครั้งที่ร้อยคอยไม่ไหว
ขอพูดจาพาทีรี่เข้าไป
เชิญยิงได้หลังพูดจบไม่สบใจ

ขอแค่บอกว่ารักก้พอแล้ว
แม้จะไร้วี่แววดังแก้วใส
ขอร้องให้วันนี้ให้สะใจ
ถ้าเธอไม่รับรัก...ชักปืนยิง

ยกปืนเล็ง เซ็งจริง ยิงไม่ออก
คำเล่าบอก ออกมา ว่ารักหญิง
จะลั่นไก ออกไป ฝืนใจจริง
อยากจะยิง ตรงกลาง ให้ร่างพรุน

ต้องใจอ่อน ถอนใจ ไม่กล้าคิด
กลัวยิงผิด คิดเคือง เปลืองกระสุน
ขอเวลา ตั้งท่าใหม่ ได้ไหมคุณ
ยิงให้พรุน ลุ้นไป นัดไหนโดน....หุหุ ไม่กล้ายิงน้อย

พิมพิลาไลย

[ปีศาจสุรา]

ยกปืนเล็ง เซ็งจริง ยิงไม่ออก
คำเล่าบอก ออกมา ว่ารักหญิง
จะลั่นไก ออกไป ฝืนใจจริง
อยากจะยิง ตรงกลาง ให้ร่างพรุน

ต้องใจอ่อน ถอนใจ ไม่กล้าคิด
กลัวยิงผิด คิดเคือง เปลืองกระสุน
ขอเวลา ตั้งท่าใหม่ ได้ไหมคุณ
ยิงให้พรุน ลุ้นไป นัดไหนโดน....หุหุ ไม่กล้ายิงน้อย
.......พิมพิลาไลย.......


จะยอมให้เธอยิงแล้วทิ้งร่าง
ร่วงจมกลางคงคาให้อาสัญ
เกิดชาติหน้าขอมาเป็นคู่กัน
ชาตินี้ฉันคงทำได้แค่ชาย(ตา)มอง