๐ หากว่าเธอ..เผลอใจ..ไปเป็นอื่น
ก็อย่าฝืน..เหมือนเรา..ยังเฝ้าฝัน
อย่าเสแสร้ง..แกล้งทำ..เพ้อรำพัน
โปรดจงไป..จากฉัน..อย่าหันมา
๐ ปล่อยฉันตรม..จมหมอง..กับกองทุกข์
ดีกว่าสุข..กับฝัน..อันยากหา
เป็นเรือน้อย..ลอยคว้าง..กลางธารา
ยังดีกว่า..เรือใหญ่..ไร้ทะเล
๐ เรื่องวันเก่า..หนาวเหน็บ..เกินเก็บไว้
ยิ่งห่างไกล..ใจนั้น..ยิ่งหันเห
มหาสมุทร..สุดจะ..คาดคะเน
เมื่อลมจัด..พัดเท..ก็เหไป
๐ รักลางเลือน..เหมือนฝัน..ยากบรรจบ
เพียงพานพบ..ก็พราก..ช่างยากไข
ดุจดั่งเพชร..เม็ดงาม..วาบหวามนัยน์
แต่เมื่อไร้..คนมอง..ก็หมองมัว
๐ โลกกว้างใหญ่..ไร้ทาง..ให้ย่างเหยียบ
เย็นยะเยียบ..เงียบเหงา..คละเคล้าทั่ว
ทั้งวังเวง..เหว่ว้า..ช่างน่ากลัว
เหมือนมีตัว..ไร้ตน..ไร้หนทาง
๐ ปลดปล่อยใจ..ไหวตาม..ความวิเวก
ดั่งปุยเมฆ..ล้อลม..ที่พรมพร่าง
ข่มจิตหมอง..ล่องลอย..หมายปล่อยวาง
กลับอ้างว้าง..เกินรับ..ยากหลับตา
๐ สุดอนาถ..วาสนา..ช่างอาภัพ
จมอยู่กับ..บ่วงทราม..ตามยถา
เถอะ.สักวัน..ฝันตรึง..เมื่อถึงครา
จะแหวกฟ้า..คว้าดาว..มาก้าวเคียง
๐ ถึงเหมือนอยู่..ผู้เดียว..โดดเดี่ยวนัก
ถึงจมปลัก..วังวน..เกินพ้นเลี่ยง
ถึงชะตา..ฟ้าเบน..จนเอนเอียง
ขอยังเพียง..หายใจ..เป็นไม่กลัว
??????????
จะแหวกฟ้าคว้าดาวมาผูกมัด
จะสัมผัสรักแท้แนบเคียงกาย
จะถนอมกล่อมเกลาไม่ห่างหาย
จะถวายดวงจินต์แทบตักเธอ
