ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥▬รู้ว่ารัก▬♥]

ห้ามฉันพูด
ฉันก็จะพิมพ์
ห้ามฉันพิมพ์
ฉันก็จะเขียน
ห้ามฉันเขียน
ฉันก็จะคิด
ห้ามฉันคิด
ได้ต่อเมื่อ
วิญญาณ
ฉันออกจากร่าง

[ตัวฉัน*]

๐เรียงอักษรแลกเปลี่ยนแนวความคิด
ให้วิจิตรงดงามตามแนวศิลป์
ให้รู้หลักโคลงฉันท์เป็นอาจิน     
ให้ถูกสิ้นตามหลักภาษาไทย

๐รักและหลงบทกลอนในบ้านนี้       
เพื่อนน้องพี่ช่วยเหลือมิไปไหน
ยามมีเรื่องมีทุกในครั้งใด       
ปรึกษาใจทุกเรื่องนั้นช่วยกัน

๐เป็นเสน่ห์ให้หลงมิหนีหาย       
แสนสบายสุขจิตแม้หลับฝัน
ว่าเช้ามามีบ้านนี้ร่วมแบ่งปัน     
ร่วมสร้างสรรค์บทกลอนให้เราชม


 

[แพรวโพยม]

ใครคนหนึ่งเขียนกลอนมามอบให้
เอาหัวใจมาข้องเกี่ยวจนฝันถึง
จากคนที่ไม่เคยจะซาบซึ้ง
เริ่มคิดถึงอ่อนไหวในอารมณ์

กลอนอ้อนรักแสนหวานแรกแรกขำ
มาอ่านย้ำก็ตอนเริ่มขื่นขม
กระดาษเก่าลายมือและคำคม
มันเป็นปมฝังใจทุกเวลา

อยากเขียนกลอนฝากรักไปถึงเขา
บอกว่าเหงาพร่ำเพ้อชะเง้อหา
อยากระบายถ้อยคำจำนรรจ์จา
ไปจนกว่ากลอนหนึ่งจะซึ้งใจ

[jt]

เข้าบ้านกลอน เพราะอ่อนใจ ในเรื่องรัก
เลยหาหลัก บทกวี เป็นที่พึ่ง
ถามอากู๋ google ว่า หาแปปนึง
เจอเว็บหนึ่ง เห็นกลอนเหงา เลยเข้ามา

เขียนคนเดียว อ่านคนเดียว ก็เปลี่ยวจิต
จึงเริ่มคิด เขียนบ้าง สร้างเนื้อหา
ประพันธ์กลอน ซ่อนด้วยรัก และน้ำตา
หวังแค่ว่า ช่วยคลายเศร้า ที่เหงาใจ

เข้าอีกที แปลกดี มีคนตอบ
เลยเริ่มชอบ มอบคะแนน คนหน้าใหม่
เริ่มมีเพื่อน มีน้องพี่ ที่ห่วงใย
ไม่ว่าใคร ในบ้านเรา เท่าเทียมกัน

หากวันใด ไม่ได้เปิด เกิดวิตก
กลอนตลก กวน..รัก..เศร้า เหงา..คิด..ฝัน
แอบอู้งาน มาอ่านกลอน ก่อนทุกวัน
จนตัวฉัน นั้นเริ่มรัก กลอนกว่าคน(นั้น)

 

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เพราะรักชอบกาพย์กลอนที่อ่อนหวาน
 แวะมาบ้านกลอนนี้สามสี่ครั้ง
แอบชื่นชมในใจไพเราะจัง
คิดคาดหวังวันหนึ่งจะถึงคราว

และก็ถึงวันนี้ที่สมัคร
มาเป็นนักกลอนใหม่ใจสิงห์สาว
บ้านกลอนมากหลากหลายประกายดาว
คงไม่หนาวเดี่ยวโดดโปรดเอ็นดู

ขอฝากตัวน้องใหม่เอาไว้ด้วย
โปรดจงช่วยเมตตาปรานีสู่
ขอทุกท่านโปรดเป็นเช่นคุณครู
ให้ความรู้แนะนำนอกตำรา

[สำเนาถูกต้อง]

พืชพันธุ์นั้นคล้ายวรรณศิลป์
โรยรินถิ่นใดขยายผล
ก่อกิ่งชูใบอวดตาคน
ต่อต้นเติมค่าสถาพร

สื่อรักภาษาสื่อสร้างสรรค์
ภูมิปัญญาสร้างทางอักษร
เพื่อธำรงไว้ให้ขจร
เพื่อกลอนสยามงามยั่งยืน

 

[คนแบกไมค์]

เข้ามาอ่านเข้ามาเขียนฟื้นความหลัง
ว่าเมื่อครั้งวัยเยาว์อยากหัดเขียน
กลอนนี้แหละพาเราให้พากเพียร
แอบขีดเขียนคิดไปทดสอบเชาว์
 

[พี.พูนสุข]

                       

                      ขออยู่..อย่าง..อยาก

                           
                              ฉันอยากรู้ บ้านกลอนไทย ใครอยู่บ้าง
                            ฉันอยากรู้ หน้าต่าง สร้างแบบไหน
                            ฉันอยากรู้ บานประตู เปิดรับใคร
                            ฉันอยากรู้ บ้านใหญ่ ใครดูแล

                                ฉันอยากมี มิ่งมิตร สนิทบ้าง
                                ฉันอยากมี หน้าต่าง บานเผื่อแผ่
                                ฉันอยากมี พลังใจ ไม่ยอมแพ้
                                ฉันอยากมี บ้านแท้ๆ แพร่กาพย์กลอน 
                   
                                    ฉันอยากให้ ความจริงใจ แด่มวลมิตร
                                    ฉันอยากให้ ทวนพินิจ ทุกอักษร
                                    ฉันอยากเห็น คุณค่า ทุกวรรคตอน
                                    ฉันอยากขอ พักผ่อน บ้านกลอนไทย

                            ก๊อกๆ ก๊อก!  ก๊อกๆ ก๊อก!
                              รับไหมคะ กะปูสาว ชาวอีสาน
                              เรื่องกลอนกานท์ พอรู้ พอสู้ไหว
                              คลิกคลิกคลิก พลิกฝ่ามือ ไปแล้วไง
                              เพื่อนต๊ก..ใจ ตาเคยบอด ปลอดไอที...

                                            สาวกะปูผู้เปลี่ยนแปลง..ตลอดกาล                                                                                      

[ทอฝัน]

...ฉันอยากตอบ...แม้ไม่ใช่เจ้าของบ้าน
ฉันอยากตอบ...ด้วยสันดานวิญญาญผี
ฉันอยากตอบ...กานท์เพื่อนเอื้อนวจี
ฉันอยากตอบ...มอบมีไมตรีไป

...ฉันอยากให้...มิตรภาพอาบรอยยิ้ม
ฉันอยากให้...เธอลิ้มความแปลกใหม่
ฉันอยากให้...เธอเห็นประเด็นใจ
ฉันอยากให้...เธอกระจ่างหน้าต่างประตู

...ฉันอยากเห็น...เธอยืนอยู่ตรงนี้
ฉันอยากเห็น...บทกวีที่งามหรู
ฉันอยากเห็น...จุดเกิดกำเนิดครู
ฉันอยากเห็น...หนึ่งผู้สู่จบเจน

...แอ๊ด แอ๊ด เปิดประตูใจให้เธอแล้ว
ด้วยเห็นแววพร่างพราวเป็นดาวเด่น
ขอเพียงอย่าแค่อำทำพิเรนท์
เชิญเพื่อนเล่นลงร่ายระบายคำ...


..........................//ทอฝันค่ะ

[พี.พูนสุข]

 

                                                                               

         
              ได้อยู่ ..อย่าง..อยาก
                               
                                ว้าว..ว้าวว้าว! เปิดแล้ว ประตูบ้าน
                                       สาวอีสาน คนนี้ ดีใจหลาย
                                       แอบย่องตอด ตอดคำ ไปหลายราย
                                       ด้วยใจหมาย แอบเปิดตัว เปิดหัวใจ
                                   
                                    คอยวันนี้ วันเปรมปรีดิ์ มานานแล้ว
                                        คอยวันแผ้ว ดุจแว่นแก้ว สว่างใส
                                        คอยวันที่ คนในบ้าน ขานรับไง
                                        คอยวันใหม่ ใจเพริศพราว สาวเจ้า..กะปู
             
                                   เสียง แอ๊ด...แอ๊ด ประตู ค่อย..ค่อยเปิด
                                        แรกๆเกิด หวั่นหวั่น ใจสั่นสู้
                                        นึกเห็นผี แดร็ก..สาว ถ่างนิ้วดู
                                        โอ้!โฉมตรู ยิ้มสยาม งามเหลือเกิน

                                  "โฉมเอย..โฉมงาม..อร่ามแท้.."
                                        เธอแน่วแน่ ใจถึงใจ ให้สรรเสริญ
                                        ปากแดงๆ ใจยิ่งแดง เอ่ยคำเชิญ..
                                        ไม่เคอะเขิน เชิญเข้าบ้าน KLT.

                                   ขอบคุณมาก ขอบคุณ dreamทอฝัน
                                        เป็นของขวัญ ถึงฉัน มหันต์..สุขี
                                        จะสานฝัน ถักทอ..ฝัน กลั่นฤดี
                                        ฉันน้องพี่ ร่วมทาง สร้างกลอนไทย

                                  ป.ล.ฝากขอบคุณ ปรางค์ สามยอด
                                        ใจสปอร์ต ให้โอกาส น้องหน้าใหม่
                                        เปิดเส้นทาง กรุยทาง สร้างเยื่อใย
                                        ให้ไปมั้ย.. คนในทางจะบอกเอง...
                                             ...คงจะเป็นเช่นนั้นแล...                                                   
                                                        สาวกะปู อิ่มเอมใจหล้ายหลาย..เด้อค่าเด้อ..  

                                         

                                   
   

[ต้นก้ามปู]

บทกวี

ฉันมาตามหาบทกวี...
ความงามความสุนทรีย์ทั้งปวงที่มีอยู่
ในหล้า ในภาษา ในศิลปะ
และความเข้าใจชีวิต

ฉันมาตามหามวลมิตร...
ผู้รักและประดิษฐ์ถ้อยคำให้เป็นบทกวี
หลั่งรินรดกำซาบใจมวลหมู่ชน
ส่งกลิ่นหอมทวนลมฟุ้ง
อนันต์กาล

ฉันผ่านมา...
เวียนสืบเสาะสรรวัตถุดิบอันไม่สำคัญ
แต่จะกอปรเป็นบทกวีที่ยิ่งใหญ่
ครบองค์ศิลปะ หยั่งรากมั่นในปฐพี
งอกเงยสู่นภายามแสงตะวันส่อง
เติบโตในสายลมจินตนาการ
ผลิดอกบานเฉิดฉันท์ราวอัคคีอันร้อนแรง
แผดไหม้ความหมองหม่นให้สิ้น
คงแต่ความสว่างสดใสให้มวลมนุษย์
ตราบนิรันดร์.

ต้นก้ามปู
11/4/54

[ทอฝัน]

ตอบบทกวี...

ฉันยังคงรออยู่...
ยืนหยัดสู้เพื่อสิ่งที่มองไม่เห็น
อาจมาพร้อมกับสายลมเย็น
หรืออาจเป็นแดดบ่าย...ของวันนี้

ฉันยังคงรออยู่...
แม้ไม่รู้ความเป็นไปในวิถี
เกลือกกลิ้งอารมณ์เพาะบ่มความสุนทรีย์
หวังวันหนึ่งบางที...อาจจะมีสักคนผ่านมา

ฉันยังคงรออยู่...
เพียงหนึ่งผู้แล้วเริ่มต้นค้นหา
เรียงร้อยศิลปะ...อย่างอิสระ...ข้ามพ้นห้วงหนแห่งมาตรา
หากแต่คงคุณค่า...งดงาม...กระจ่างสว่างจินต์

ฉันรอ...ฉันรู้...ฉันเห็น...
ถึงเกลียวเอ็นอัตตา...ที่ผลาญพร่าถ้อยพจน์หมดสิ้น
เห็นตัญหา...ครอบทั่วตัวตนคนกวิน
บริสุทธิ์สูญสิ้น...กลิ่นคาวมลทินกำจาย

ฉันยังคงรออยู่...
เรียนรู้มายาค้นหาความหมาย
สะสมวัตถุดิบ...ที่พลิ้วผ่านกระซิบรายรอบ...ใจและกาย
จวบสุดท้าย...อาจแตกปริ...มิมีโอกาสผลิบาน
เพียงครั้งหนึ่งในส่วนลึก...รู้สึกไหวสะท้าน
แม้พบกันในจินตนาการ...ก็คุ้มค่าสมการ...รอคอย...

.............................//คือ...ทอฝัน

[ต้นก้ามปู]

ฉันยังคงรออยู่...
ยืนหยัดสู้เพื่อสิ่งที่มองไม่เห็น
อาจมาพร้อมกับสายลมเย็น
หรืออาจเป็นแดดบ่าย...ของวันนี้

ประโยคนี้ ชอบนะ!

 

[ทอฝัน]

ฉันยังคงรออยู่...
ยืนหยัดสู้เพื่อสิ่งที่มองไม่เห็น
อาจมาพร้อมกับสายลมเย็น
หรืออาจเป็นแดดบ่าย...ของวันนี้


[/quote]

ประโยคนี้ ชอบนะ!

 

...เพียงหนึ่งคนที่ผ่านมา ก็คุ้มค่าการรอคอย...!!!
 

[รพีกาญจน์]

เป็นโฆษก พิธีการ งานต่างต่าง
ในงานช้าง กลางเล็ก เด็กผู้ใหญ่
งานโรงเรียน วัดวา โศกอาลัย
งานสุขใจ ทุกที่ มีคำกลอน

งานเลี้ยงรุ่น น้องพี่ ปาร์ตี้แด้นซ์
งานแห่แหน ผ้าป่า ช่อฟ้าฟ้อน
งานวันเกิด แต่งงาน ประทานพร
ก็แน่นอน กลอนจับ ขับทั่วงาน

บทดอกสร้อย สักวา ภาษาไทย
เริ่ม ก ไก่  ออ ไอ  ครูให้อ่าน
ท่องสูตรคูณ บวกลบ เลขคูณหาร
แต่งเป็นกานท์ อ่านเป็นกลอน สอนถนัด

บทสวดมนต์ ไหว้พระ อะ อิ อุ
วางจุดจุ จดจำ เขียนสัมผัส
เนื้อเพลงร้อง ดนตรี คีตรัตน์
โขน ลำตัด ลิเก ซอ หมอลำไทย

แต่งผูกเรื่อง เป็นราว สาวมาสอน
บางทีกลอน เช่นนั้น ฉันไม่ใช่
เมื่อถามว่า มาบ้านกลอน เพื่ออะไร
บอกจากใจ รัก ร่ำ เรียน อ่าน เขียนกลอน

[amika29]

ไม่รู้จะแต่งยังไงค่ะ
ตอบแบบทุย ๆ เลยละกัน

เก็บของย้ายบ้านแล้วเจอสมุดกลอนที่ตัวเองเคยแต่งไว้
10กว่าปีที่แล้ว สมัยวัยรุ่น (บอกให้รู้ว่าตอนนี้แก่แล้ว)
แต่งตั้งแต่ม.ต้น ฝันว่าจะส่งไปใยไหมให้เขารวมเล่ม
แต่ไม่ได้ทำ (ตอนนี้เขาเลิกทำหนังสือกลอนแล้ว)
อ่านดูก็นึกถึงวันเก่า ๆ เลยหันกลับมาลองแต่งดูค่ะ

[darkness_hero]

นับสิบปีอยู่บ้านหลังอื่น
หลายวันคืนเรียงคำรำอักษร
แล้วเกิดเรื่องเกิดราวให้ทุกข์ร้อน
จึงลาก่อนบ้านหลังนั้นขอลาไกล

นับขวบปีเร่ร่อนไร้บ้านพัก
คนรู้จักมีทักบ้างก็ถามไถ่
ไม่กลับบ้านหลังนั้นหรืออย่างไร
คำตอบไซร้"จะไม่กลับถ้าเหมื่อนเดิม"

แล้วผมก็มาเจอที่นี่ครับ.....

darkness_hero

[Music]

๐O0..มาตามหาบางอย่าง...ที่หล่นหาย..0O๐
เป็นความหมายชั่วขณะที่ผละหนี
ซึ่งมีค่าร่วมล้นท้นทวี
เก็บอย่างดีซุกซ่อนไว้ก่อนไป

วันนี้จึงย้อนมา...หาอดีต
แม้ถูกกีดกั้นขวางเป็นทางไหม้
ยังเห็นรอยร้อยขวัญกับควันไฟ
ลืมอย่างใดก็ยาก...เมื่อจากมา

ขอเคียงอยู่ในสถานแม้นม่านหมอก
ไร้เสียงหยอกรำพันเคยฝันหา
จะเฝ้ารอตะวันลับแล้วหลับตา
ก่อนนิทรา...ใครเล่า?...ส่งเข้านอน

จึงมิเคยหลับสบาย..ได้คลายทุกข์
เหมือนดั่งเคยซ่อนซุกไว้ใต้หมอน
ขาดคนง้อล้อตะวันรำพันกลอน
ยังอาวรณ์..อยู่เสมอว่าเจอกัน

๐O0..มาตามหาบางอย่าง...ที่หล่นหาย..0O๐
เป็นความหมายสุขซึ้งประหนึ่งฝัน
ถูกทำลายหายวับไปกับควัน
แต่นิรันดร์ในใจ..อยู่ไม่ลืม

[อ้อนจันทร์]

*****************************

บ้านกลอนไทย
เข้ามาทำไมนะเหรอ
ไตหาหัวจาม ไงละเธอ
แต่ต้องทำหน้าเอ๋อ ไม่เจอซักที
 
จริงแล้ว อยากหา ที่ระบาย
ทางออกไม่ง่าย เก็บกดนี่
เลยหันหา อักษร กลอนกวี
เผื่อใจที่ ร้อนรุ่ม ได้นุ่มลง

ระบายฝัน ระบายสุข ระบายเศร้า
ระบายความ...งี่เง่า   ความ...ลุ่มหลง
ระบายรัก ระบายใจ จะได้ปลง
แล้วก็คง หยุดระบาย แล้วหายไป (เป็นพักๆ)

*****************************

[robozo]

ขอต่อหน่อยคับ

มาบ้านกลอนตอนแรกแปลกใจหวั่น
ไม่รู้ทันวจีกวีขาน
ต้องฝึกหัดนึกอ่านผ่านเสียนาน
กว่ารู้การณ์วางกลอนตอนไหนดี

เหตุผลหลักคือรักไม่ลงตัว
ไม่อยากมัวเมารักพักเสียที
ใจเจ็บชำยำยอกบอกแล้วนี่
เลยหาที่ระบายพ่ายความใน

ภาษากลอนอ้อนไปใครต่างฟัง
ไม่ได้หวังให้รักมักสมใจ
เพียงเขียนไปใคร่บอกออกเอาไป
สบายใจในนี้มีผู้ฟัง