ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

๐ ไม่อ้างน้ำอ้างฟ้าหรือป่าเขา
หากใจเราผูกพันเกินสรรได้
หรือเคลือบแคลงแฝงอยู่ไม่รู้ใจ
จึงเฉไฉย้อนยอกดังหลอกลวง

๐ แม้อาวรณ์..ถวิลหลั่งรินได้
คงท่วมไปถึงดาวที่พราวสรวง
ย่อมเชี่ยวกรากหลากไหลจากในทรวง
แล้วล้นล่วงอีกใจเพื่อให้รู้

๐ เมื่ออาวรณ์..ถวิลไม่สิ้นสุด
ฤๅอาจหยุดยั้งไหวว่าใครอยู่-
กลางถิ่นมานตรึงไว้โดยนัยชู้
มีเพียงผู้หนึ่งนั้นร่วมฝันไกล

๐ เคยนับไหม? ว่าดาวที่พราวฟ้า
ห้วงนภาไกลห่างกว้างเพียงไหน?
อณูน้ำที่หลากมากเท่าใด?
จึงหยั่งลึกน้ำใจผู้ใยดี

๐ ไม่ร้อนรุ่มสุมสั่งดังเพลิงผลาญ
หรือฉ่ำหวานซ่านรส..งามสดสี-
เช่นบุพผารื่นหอมผึ้งน้อมพลี
แต่ว่ามีอุ่นไอแห่งใจรัก

๐ จะพอไหม? นัยมอบ เพื่อตอบรับ
ควรประดับคุณค่า..แล้วฝ่าหัก
เพื่อใจสองเผยความที่งามนัก
ร่วมจำหลักร้อยพ่วงสองดวงมาน

๐ หรือทั้งหมดถ้อยคำที่ร่ำไข
นั้นยังไม่มากพอจะก่อหวาน
แม้ใจหนึ่งตรอมตรมแทบล่มลาญ
รออีกใจให้ขานรับหวานครอง

๐ ไม่อ้างหรอกน้ำฟ้าหรือหล้าภพ
เพียงบรรจบด้วยใจ..ใดทั้งผอง
ศิโรราบตราบจิตนี้คิดปอง
แล้วขอป้องปกฝันเพื่อวันไกล

๐ ซึ้งบ้างไหม..ความนัยของใจหนึ่ง
จากคำนึงรำพันด้วยหวั่นไหว
เพื่อ..แทรกอาลัยล่วงพร้อมห่วงใย
เพื่อ..ย้ำให้..ตราตรึง..ซึ้ง..นัยเดียว!

[..ทักษมน..]

คนไร้ใจ....กล่าวสิ่งใดก็ไม่รับ
คนโกธรครับ...น้ำนิ่งยังวิ่งเชี่ยว
คนซื่อครับ...จะตรงแม้ธงเลี้ยว
เธออย่าเทียว....เปรียบเลย...ไม่เคยจำ

แม้ครั้งหนึ่งเข้าใจ...ไปทุกอย่าง
เวลาต่างใครเตือน...บิดเบือนซ้ำ
รับไม่ได้ ร่ายเรื่อง..ก็เปลืองคำ
คนใจดำโพ..เรียบเรียง..เพียง..เข้าใจ

 

[เจ้าดอกรัก]

ซึ้งบ้างไหมนัยน์ตาที่แสนหวาน
ในวันวานยังรักมั่นเสมอ
มีเพียงเธอในใจยังละเมอ
ได้แต่เพ้อรักเธอคนไกลตา

ได้แต่ฝากความรักกับดวงดาว
สุกสกาวแต่งแต้มบนท้องฟ้า
ส่งสายตาหวานซึ้งทุกเวลา
ผ่านแผ่นฟ้าด้วยรักและห่วงใย

ซึ้งบ้างไหมหัวใจที่ห่วงหวง
ไปถึงทรวงคนไกลซึ้งบ้างไหม
มอบอุ่นไอให้รักหมดหัวใจ
ซึ้งบ้างไหมคนไกลช่วยตอบที

   มาแจมด้วยคน เผื่อว่าจะซึ้ง อิอิ

[ระนาดเอก]

๐ ไม่อ้างน้ำอ้างฟ้าหรือป่าเขา
หากใจเราผูกพันเกินสรรได้
หรือเคลือบแคลงแฝงอยู่ไม่รู้ใจ
จึงเฉไฉย้อนยอกดังหลอกลวง

๐ แม้อาวรณ์..ถวิลหลั่งรินได้
คงท่วมไปถึงดาวที่พราวสรวง
ย่อมเชี่ยวกรากหลากไหลจากในทรวง
แล้วล้นล่วงอีกใจเพื่อให้รู้

๐ เมื่ออาวรณ์..ถวิลไม่สิ้นสุด
ฤๅอาจหยุดยั้งไหวว่าใครอยู่-
กลางถิ่นมานตรึงไว้โดยนัยชู้
มีเพียงผู้หนึ่งนั้นร่วมฝันไกล

๐ เคยนับไหม? ว่าดาวที่พราวฟ้า
ห้วงนภาไกลห่างกว้างเพียงไหน?
อณูน้ำที่หลากมากเท่าใด?
จึงหยั่งลึกน้ำใจผู้ใยดี

๐ ไม่ร้อนรุ่มสุมสั่งดังเพลิงผลาญ
หรือฉ่ำหวานซ่านรส..งามสดสี-
เช่นบุพผารื่นหอมผึ้งน้อมพลี
แต่ว่ามีอุ่นไอแห่งใจรัก

๐ จะพอไหม? นัยมอบ เพื่อตอบรับ
ควรประดับคุณค่า..แล้วฝ่าหัก
เพื่อใจสองเผยความที่งามนัก
ร่วมจำหลักร้อยพ่วงสองดวงมาน

๐ หรือทั้งหมดถ้อยคำที่ร่ำไข
นั้นยังไม่มากพอจะก่อหวาน
แม้ใจหนึ่งตรอมตรมแทบล่มลาญ
รออีกใจให้ขานรับหวานครอง

๐ ไม่อ้างหรอกน้ำฟ้าหรือหล้าภพ
เพียงบรรจบด้วยใจ..ใดทั้งผอง
ศิโรราบตราบจิตนี้คิดปอง
แล้วขอป้องปกฝันเพื่อวันไกล

๐ ซึ้งบ้างไหม..ความนัยของใจหนึ่ง
จากคำนึงรำพันด้วยหวั่นไหว
เพื่อ..แทรกอาลัยล่วงพร้อมห่วงใย
เพื่อ..ย้ำให้..ตราตรึง..ซึ้ง..นัยเดียว!..(น้องเพียงกมล)

๐ เคยร่ายถ้อยตรึงคำอมตะ
ในขณะจูงเธอเผลอหลงเกี้ยว
"ลองมองฉันสักครั้ง?"รั้งหน้าเรียว
ค้นในเสี้ยวซอกใจ!ฉันให้เจอ

๐ ง่ายใช่ไหม!ลองทำสัมผัสได้
แตะที่ใจยิ่งเห็นเด่นเสมอ
ฉันกล่าวพร้อมลมพร่าง!ร่างฉัน,เธอ
รูปยิ่งเลอเลิศลักษณ์,อยากลูบพิมพ์

๐ วันนั้นเธอคือมิตร!สุดวิเศษ
ฉีกขอบเขตกมลฉันจนปริ่ม
หวังเธอพิจารณา!เริงร่ายิ้ม
อาจกระหยิ่มประสา..ดั่ง!ทารก

๐ ย้อนสู่ถ้อยรำพัน,รักฝันค้าง
คนเคว้งคว้าง!ยามนี้ที่ตลก
หวนกอบเก็บคำเอ่ย!เคยสาธก
น้ำตาตกย้อนไหล..ให้..ตัว..เอง!..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

[มังตรา]

รักส่งถึง  ซึ้งบ้างไหม  ใครเจ้าขา                                        ฝันทุกครา   ยามหลับไหล  เอ๊ะใครเอ่ย
ยามจะกิน  ใจแอบซึ้ง  ถึงใครเอย                                       ไม่ละเลย   ใจตรึงติด  จิตผูกพัน

เธอคนนั้น  ที่ฉันรัก  สมัครจิต                                             แม่มิ่งมิตร  ศิษย์ส่ายหน้า  คนล่าฝัน
ได้ผลโวต  เอสเอ็มเอส  สำเร็จพลัน                                     เธอคนนั้น  ดาวดวงใหม่  ที่ฉายแวว


                                                                                                                                             

[วลีลักษณา]

คนไร้ใจ....กล่าวสิ่งใดก็ไม่รับ
คนโกธรครับ...น้ำนิ่งยังวิ่งเชี่ยว
คนซื่อครับ...จะตรงแม้ธงเลี้ยว
เธออย่าเทียว....เปรียบเลย...ไม่เคยจำ

แม้ครั้งหนึ่งเข้าใจ...ไปทุกอย่าง
เวลาต่างใครเตือน...บิดเบือนซ้ำ
รับไม่ได้ ร่ายเรื่อง..ก็เปลืองคำ
คนใจดำโพ..เรียบเรียง..เพียง..เข้าใจ

 

โกรธให้พอตามใจจักไม่ห้าม
พ้อทุกความตามจิตคิดใช่ไหม
แค่อยากบอกให้รู้ว่าผู้ใด
จะยังคงอยู่ไกล้อย่างใจเย็น

น้ำไหนเชี่ยวน้ำไหนนิ่งยิ่งไม่สน
แค่ใจคนเข้าใจสิ่งใดเล่น
แยกให้ออกนอกในไหนประเด็น
จะน้ำเย็นน้ำร้อนค่อยผ่อนเอา

โกรธให้พอง้อตลอด..ไม่ออดอ้อน
ถ้าหายงอนเมื่อไรก็ไม่เหงา
ถ้าเหลียวมองให้เป็นจะเห็นเงา
ที่บางเบายังวางอยู่ข้างกาย

[วลีลักษณา]

ซึ้งบ้างไหมนัยน์ตาที่แสนหวาน
ในวันวานยังรักมั่นเสมอ
มีเพียงเธอในใจยังละเมอ
ได้แต่เพ้อรักเธอคนไกลตา

ได้แต่ฝากความรักกับดวงดาว
สุกสกาวแต่งแต้มบนท้องฟ้า
ส่งสายตาหวานซึ้งทุกเวลา
ผ่านแผ่นฟ้าด้วยรักและห่วงใย

ซึ้งบ้างไหมหัวใจที่ห่วงหวง
ไปถึงทรวงคนไกลซึ้งบ้างไหม
มอบอุ่นไอให้รักหมดหัวใจ
ซึ้งบ้างไหมคนไกลช่วยตอบที

   มาแจมด้วยคน เผื่อว่าจะซึ้ง อิอิ

เพียรฝากคำค่ำเช้าเฝ้าตอกย้ำ
บอกซ้ำซ้ำความนัยใครคิดถึง
หากเปิดใจจะรู้ผู้คำนึง
นั้นตราตรึงหนึ่งเดียวที่เกี่ยวใจ

หากมีใจสักนิดคงคิดรู้
ว่าใครอยู่แนบข้างเคยห่างไม่
มองดูเถิดเงาร่างใช่ห่างไกล
ยังคลออยู่เคียงใจไม่เคยจาง

[ศรีอุดร]

มาฝากรัก...กับไม้...และใบหญ้า
มาฝากรัก...กับอาณา...ผืนฟ้ากว้าง
มาฝากรัก...กับถนน...และหนทาง
มาฝากรัก...กับน้ำค้าง...ที่พร่างพรู

มาฝากรัก...กับดิน...หินทุกก้อน
มาฝากรัก...กับสิงขร...ภูเขาอยู่
มาฝากรัก...กับน้ำ...ลำธารคู
มาฝากรัก...ให้กับผู้..."คู่ควรรัก".

[จีราวัฒน์]

ซึ้งบ้างไหม กับคำที่บอกไป  ครานั้น
ซึ้งบ้างไหม กับความรักที่ให้ไป อย่างเสมอ
ซึ้งบ้างไหม กับความรัก ที่มอบให้เธอ
สำหรับฉัน ซึ้งเสมอ กับคำเธอ บอกกลับมา....

[/font][/size][/color]

[วลีลักษณา]

๐ เคยร่ายถ้อยตรึงคำอมตะ
ในขณะจูงเธอเผลอหลงเกี้ยว
"ลองมองฉันสักครั้ง?"รั้งหน้าเรียว
ค้นในเสี้ยวซอกใจ!ฉันให้เจอ

๐ ง่ายใช่ไหม!ลองทำสัมผัสได้
แตะที่ใจยิ่งเห็นเด่นเสมอ
ฉันกล่าวพร้อมลมพร่าง!ร่างฉัน,เธอ
รูปยิ่งเลอเลิศลักษณ์,อยากลูบพิมพ์

๐ วันนั้นเธอคือมิตร!สุดวิเศษ
ฉีกขอบเขตกมลฉันจนปริ่ม
หวังเธอพิจารณา!เริงร่ายิ้ม
อาจกระหยิ่มประสา..ดั่ง!ทารก

๐ ย้อนสู่ถ้อยรำพัน,รักฝันค้าง
คนเคว้งคว้าง!ยามนี้ที่ตลก
หวนกอบเก็บคำเอ่ย!เคยสาธก
น้ำตาตกย้อนไหล..ให้..ตัว..เอง!..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

เพราะเพียงฝันหวั่นไหวอาลัยนัก
เมื่อใดจักสิ้นขมคอยข่มเหง
สุขชั่วคืน ตื่น,หวังยิ่งวังเวง
หรือเป็นเพรงปางบรรพ์ขีดคั่นแดน

ขอบฟ้ากว้างขวางไว้ฉันใดหรือ
จึงสุดยื้อกลับยั้ง..ทั้งหวงแหน
แล้วหยิบเศร้าเผาใจเอาไว้แทน
ไม่เลื่อนแล่นสู่ฝันปั้นให้จริง

[..ทักษมน..]

คนเขียนกลอนอ่อนไหวเข้าใจยากส์
บ้างทึ้งลากอารมย์ข่มให้นิ่ง
บ้างอ่อนไหว เกาะติดชนิดปิง
บ้างจมดึ่งใครด่ายังกล้าดวล

คนเขียนกลอนอ่อนไหวเข้าใจง่าย
อยู่เต็มค่ายทำขวาง..หมาหางด้วน
คืนสงบกบจำศีล..ถวิลครวญ
กลับแปรปรวนทั้งไม่ใช่..คนวัยทอง

[วลีลักษณา]

มาฝากรัก...กับไม้...และใบหญ้า
มาฝากรัก...กับอาณา...ผืนฟ้ากว้าง
มาฝากรัก...กับถนน...และหนทาง
มาฝากรัก...กับน้ำค้าง...ที่พร่างพรู

มาฝากรัก...กับดิน...หินทุกก้อน
มาฝากรัก...กับสิงขร...ภูเขาอยู่
มาฝากรัก...กับน้ำ...ลำธารคู
มาฝากรัก...ให้กับผู้..."คู่ควรรัก".

ไม่ง่ายเลยพบผู้ที่คู่ควร
แม้ชิดชวนเชยไกล้ได้ประจักษ์
กลับพบว่าหนึ่งใครที่ใจภักดิ์
ไม่ตระหนักคุณค่ายามคว้าครอง

จึงร้องร่ำคร่ำครวญหวนละห้อย
เมื่อรักลอยพรากไกลจนใจหมอง
ไม่เคยรู้ยามใจนั้นหมายปอง
ต่อเมื่อครองจึงรู้..ไม่คู่ควร

[วลีลักษณา]

รักส่งถึง  ซึ้งบ้างไหม  ใครเจ้าขา                                        ฝันทุกครา   ยามหลับไหล  เอ๊ะใครเอ่ย
ยามจะกิน  ใจแอบซึ้ง  ถึงใครเอย                                       ไม่ละเลย   ใจตรึงติด  จิตผูกพัน

เธอคนนั้น  ที่ฉันรัก  สมัครจิต                                             แม่มิ่งมิตร  ศิษย์ส่ายหน้า  คนล่าฝัน
ได้ผลโวต  เอสเอ็มเอส  สำเร็จพลัน                                     เธอคนนั้น  ดาวดวงใหม่  ที่ฉายแวว


                                                                                                                                             

ซึ้งบ้างไหม ตอบใจ คงได้รู้
ว่าใครอยู่ ในใจ ที่ไหวแผ่ว
แอบนิ่งอยู่ ด้วยหวาน เนิ่นนานแล้ว
อาจคลาดแคล้วหากใครไม่เหลียวมอง

ซึ้งบ้างไหมตอบใจคนใกล้ชิด
ใครมอบจิตมีใจ..แล้วใครหมอง
ไยปิดกั้นดวงใจผู้หมายปอง
ไม่ยอมครองความซึ้งอีกหนึ่งใจ

[วลีลักษณา]

ซึ้งบ้างไหม กับคำที่บอกไป  ครานั้น
ซึ้งบ้างไหม กับความรักที่ให้ไป อย่างเสมอ
ซึ้งบ้างไหม กับความรัก ที่มอบให้เธอ
สำหรับฉัน ซึ้งเสมอ กับคำเธอ บอกกลับมา....

[/font][/size][/color]

คำหวานฝากจากใครทำใจซึ้ง
ยังคิดถึงตรึงใจจนใฝ่หา
ให้อักษรบอกบทพจนา
ให้รู้ว่ามีซึ้งส่งถึงกัน

[วลีลักษณา]

คนเขียนกลอนอ่อนไหวเข้าใจยากส์
บ้างทึ้งลากอารมย์ข่มให้นิ่ง
บ้างอ่อนไหว เกาะติดชนิดปิง
บ้างจมดึ่งใครด่ายังกล้าดวล

คนเขียนกลอนอ่อนไหวเข้าใจง่าย
อยู่เต็มค่ายทำขวาง..หมาหางด้วน
คืนสงบกบจำศีล..ถวิลครวญ
กลับแปรปรวนทั้งไม่ใช่..คนวัยทอง

เพียงกลอนกานท์ผ่านตาค่าแค่ลวง
เป็นบางช่วงอารมณ์..บ้างขมหมอง
เจือทุกข์เศร้าโศกซ้ำคอยจำจอง
แล้วแต่มองให้เห็นความเป็นไป

[มังตรา]

ซึ้งบ้างไหม ตอบใจ คงได้รู้
ว่าใครอยู่ ในใจ ที่ไหวแผ่ว
แอบนิ่งอยู่ ด้วยหวาน เนิ่นนานแล้ว
อาจคลาดแคล้วหากใครไม่เหลียวมอง

ซึ้งบ้างไหมตอบใจคนใกล้ชิด
ใครมอบจิตมีใจ..แล้วใครหมอง
ไยปิดกั้นดวงใจผู้หมายปอง
ไม่ยอมครองความซึ้งอีกหนึ่งใจ







ซึ้งน่ะซึ้ง  ถึงอยู่   รู้แก่จิต                                       แม่มิ่งมิตร   จิตคน  แยกผลได้
รักน่ะรัก   แต่ต้องหัก  พักหัวใจ                                ใครน่ะใคร   ที่ปองหมาย  แกล้งหมายปอง

ขอบคุณฟ้า   ที่เมตตา   ฟ้าประเสริฐ                          บุญบรรเจิด   กำเนิดผล  ดลเราสอง
ด้วยใจจิต  สุจริต   ไม่คิดครอง                                 เป็นดินจ้อง   หมายครองฟ้า  น่าเข็ญใจ 
                                                                                                                                   

[ดอกกระเจียว]

แอบรักเธอเพ้อฝันกว่าฉันเพื่อน
อย่างจะเลือนเรื่องราวแต่คราวหลัง
ครั้นจะบอกว่ารักหนักใจจัง
ด้วยเรายังมิหาญกล้าเพราะว่าอาย

ก็เลยเก็บเอาไว้อย่างนี้แหละ
นานตั้งแต่จนวันนี้ไม่หนีหาย
แบบแอบแอบแนบรักเธอมากมาย
จนวุ่นวายใจนี้..ที่รักเธอ

[วลีลักษณา]

ซึ้งบ้างไหม ตอบใจ คงได้รู้
ว่าใครอยู่ ในใจ ที่ไหวแผ่ว
แอบนิ่งอยู่ ด้วยหวาน เนิ่นนานแล้ว
อาจคลาดแคล้วหากใครไม่เหลียวมอง

ซึ้งบ้างไหมตอบใจคนใกล้ชิด
ใครมอบจิตมีใจ..แล้วใครหมอง
ไยปิดกั้นดวงใจผู้หมายปอง
ไม่ยอมครองความซึ้งอีกหนึ่งใจ







ซึ้งน่ะซึ้ง  ถึงอยู่   รู้แก่จิต                                       แม่มิ่งมิตร   จิตคน  แยกผลได้
รักน่ะรัก   แต่ต้องหัก  พักหัวใจ                                ใครน่ะใคร   ที่ปองหมาย  แกล้งหมายปอง

ขอบคุณฟ้า   ที่เมตตา   ฟ้าประเสริฐ                          บุญบรรเจิด   กำเนิดผล  ดลเราสอง
ด้วยใจจิต  สุจริต   ไม่คิดครอง                                 เป็นดินจ้อง   หมายครองฟ้า  น่าเข็ญใจ 
                                                                                                                                   

 

ค่าของดินยิ่งกว่าฟ้ามากนัก
เป็นที่พักที่พิงอิงอาศัย
หัวอกดินแน่นหนักสักเท่าใด
ยังซึ้งในความภักดิ์รักของดิน

[วลีลักษณา]

แอบรักเธอเพ้อฝันกว่าฉันเพื่อน
อย่างจะเลือนเรื่องราวแต่คราวหลัง
ครั้นจะบอกว่ารักหนักใจจัง
ด้วยเรายังมิหาญกล้าเพราะว่าอาย

ก็เลยเก็บเอาไว้อย่างนี้แหละ
นานตั้งแต่จนวันนี้ไม่หนีหาย
แบบแอบแอบแนบรักเธอมากมาย
จนวุ่นวายใจนี้..ที่รักเธอ

แต่แอบซึ้งตรึงใจไม่กล้าบอก
เห็นสายตายั่วหยอกออกแนวเผลอ
ยังปิดบังความนั้นฝันละเมอ
ยามพบเจอเฉยอยู่ยากรู้ความ

ถ้าต่างคนต่างแอบแบบอายอาย
น่าเสียดายคาบกาลที่ผ่านข้าม
ปล่อยให้รักซ่อนซุกนั้นรุกลาม
จะกี่ยามถึงสมอารมณ์ปอง

[มังตรา]

ค่าของดินยิ่งกว่าฟ้ามากนัก
เป็นที่พักที่พิงอิงอาศัย
หัวอกดินแน่นหนักสักเท่าใด
ยังซึ้งในความภักดิ์รักของดิน


เปรียบใจหญิง  ยิ่งกว่า  ขอบฟ้ากว้าง   
ชายขอวาง  หัวใจหยิ่ง  ทิ้งตรงหน้า
สยบแทบ  อิงแอบ  แนบอุรา
โอ้ฟ้าจ๋า  ดินได้ฟัง  ช่างสุขใจ